Fá feður að taka þátt? Ottó Sverrisson skrifar 16. mars 2021 14:01 Nú er mikið rætt um að drengir og ungir menn eigi erfitt með að fóta sig í tilverunni. Í stað þess að skella þessari skuld á “feðraveldið” eins og mörgum útlærðum snillingum í kyn og sálarfræðum er svo tamt að gera þá gæti það kanski haft áhrif að mikill hluti þessara drengja eða ungu manna komi frá skilnaðarheimilum. Síðustu hálfa öldina eða svo hefur helmingur sambanda og hjónabanda endað með skilnaði og þar til fyrir nokkrum árum þá fengu mæður forsjá barna við slíkar aðstæður. Var nokkuð ljóst að þegar úrskurðaraðilar forsjár eru fjórar konur sem störfuðu við þessa iðju hjá sýslumannsembættinu að eitthvað myndi halla á karlmenn og börn þeirra. Eini möguleiki þeirra forsjárlausu var að kæra úrskurð þessara hressu fjögra kvenna sýslumanns til dómsmálaráðuneytis. Ég veit að það sjokkerar þá sem berjast fyrir jafnrétti því þar störfuðu þrjár konur sem fóru yfir úrskurð hinna fjögurra sem oftar en ekki endaði á sama veg og áður var búið að úrskurða (hægt var að höfða forsjármál fyrir dómstólum eftir það). Þetta endaði með því að í 94% tilvika endaði forsjá hjá móður og tíðkaðist síðan að feður fengu að umgangast börn sín 4-5 daga í mánuði. Aðeins hefur þetta lagast eftir að þetta vald fluttist til dómstóla (síðustu 4-5 ár) og er hlutfallið núna að ég held um 87% þar sem lögheimili barns endar hjá móður. Því miður er umgengni enn að skornum skammti og hafa því forsjárlausir / lögheimilslausir foreldrar ákaflega takmarkaða umgengni við börn sín. Spurning hvort hér sé smá angi sem kannski mætti kalla “mæðraveldi” því fyrir utan þessar gríðarlegu viðveru með mæðrum sínum ( mæður frábærar, en það eru feður líka ) og að 95% leikskólastarfsmanna skuli vera konur og svipað hlutfall grunnskólakennara líka þá finnst mér pottur brotinn. Þegar ég heyri ásakanir um að karlmenn séu að ala drengi upp í kvenhatri/kvenfyrirlitningu með meiru þá ætti fólk að staldra við því slíkt á sannarlega ekki við rök að styðjast að mínu áliti. Þúsundir drengja eru í kvennafaðmi heima hjá sér, í leikskóla og svo skóla og sjá mjög sjaldan þann sem ætti að vera þeim fyrirmynd á karlmennsku. Ættu ekki allir foreldrar að líta í eigin barm, vera smá gagnrýnir á sjálfan sig og spyrja hvort þeir séu hluti af vandamálinu eða lausninni ? Er ekki máltæki sem segir að stundum sé hægt að fá of mikið af því góða? Til að stíga góðan uppeldisdans þarf tvo til og er ég þeirrar skoðunar að best sé fyrir börnin okkar að hafa föður og móðir sem þau geti umgengist í svipuðu hlutfalli og fengið mismunandi sýn á lífið? Líka eru til eru sambönd/hjónabönd milli sama kyns sem hafa staðið hafa sig frábærlega í uppeldi barna, gott mál. Kom flott hugmynd á dögunum að báðir foreldrar gætu haft lögheimili barna sinna eftir skilnað og væri jafn réttháir gagnvart ákvarðanatöku fyrir hönd barna og upplýsingaöflun. Með slíkri löggjöf yrði fráskildir foreldrar rólegri varðandi rétt sinn og ekki möguleiki fyrir annan aðilann að ganga fram í eigin frekju og yfirgangi. Eitthvað bakslag hefur hlaupið í okkar ágæta dómsmálaráðráðherra sem vildi frekar setja einbeitingu sína í að opna kvennaathvarf á Akureyri en hlúa að þessari löggjöf, gott og vel, vonum það besta. Verð að viðurkenna, maður eiginlega finnur til að eiga þrjú börn en vera skráður 1+0+0 á skattaskýrslu þegar maður í raun ætti að vera 1+0+3, hér er eitthvað mikið að.Einnig er ömurlegt að upplifa þegar þú vilt skoða eitthvað sem við kemur eigin barni hjá lækni eða skóla þá komi....sorry, þetta eru trúnaðarupplýsingar, get bara gefið foreldrinu sem er með lögheimilið barnsins þessar upplýsingar. Höfundur er sjálfstæður atvinnurekandi og þriggja barna faðir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jafnréttismál Fjölskyldumál Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Sjá meira
Nú er mikið rætt um að drengir og ungir menn eigi erfitt með að fóta sig í tilverunni. Í stað þess að skella þessari skuld á “feðraveldið” eins og mörgum útlærðum snillingum í kyn og sálarfræðum er svo tamt að gera þá gæti það kanski haft áhrif að mikill hluti þessara drengja eða ungu manna komi frá skilnaðarheimilum. Síðustu hálfa öldina eða svo hefur helmingur sambanda og hjónabanda endað með skilnaði og þar til fyrir nokkrum árum þá fengu mæður forsjá barna við slíkar aðstæður. Var nokkuð ljóst að þegar úrskurðaraðilar forsjár eru fjórar konur sem störfuðu við þessa iðju hjá sýslumannsembættinu að eitthvað myndi halla á karlmenn og börn þeirra. Eini möguleiki þeirra forsjárlausu var að kæra úrskurð þessara hressu fjögra kvenna sýslumanns til dómsmálaráðuneytis. Ég veit að það sjokkerar þá sem berjast fyrir jafnrétti því þar störfuðu þrjár konur sem fóru yfir úrskurð hinna fjögurra sem oftar en ekki endaði á sama veg og áður var búið að úrskurða (hægt var að höfða forsjármál fyrir dómstólum eftir það). Þetta endaði með því að í 94% tilvika endaði forsjá hjá móður og tíðkaðist síðan að feður fengu að umgangast börn sín 4-5 daga í mánuði. Aðeins hefur þetta lagast eftir að þetta vald fluttist til dómstóla (síðustu 4-5 ár) og er hlutfallið núna að ég held um 87% þar sem lögheimili barns endar hjá móður. Því miður er umgengni enn að skornum skammti og hafa því forsjárlausir / lögheimilslausir foreldrar ákaflega takmarkaða umgengni við börn sín. Spurning hvort hér sé smá angi sem kannski mætti kalla “mæðraveldi” því fyrir utan þessar gríðarlegu viðveru með mæðrum sínum ( mæður frábærar, en það eru feður líka ) og að 95% leikskólastarfsmanna skuli vera konur og svipað hlutfall grunnskólakennara líka þá finnst mér pottur brotinn. Þegar ég heyri ásakanir um að karlmenn séu að ala drengi upp í kvenhatri/kvenfyrirlitningu með meiru þá ætti fólk að staldra við því slíkt á sannarlega ekki við rök að styðjast að mínu áliti. Þúsundir drengja eru í kvennafaðmi heima hjá sér, í leikskóla og svo skóla og sjá mjög sjaldan þann sem ætti að vera þeim fyrirmynd á karlmennsku. Ættu ekki allir foreldrar að líta í eigin barm, vera smá gagnrýnir á sjálfan sig og spyrja hvort þeir séu hluti af vandamálinu eða lausninni ? Er ekki máltæki sem segir að stundum sé hægt að fá of mikið af því góða? Til að stíga góðan uppeldisdans þarf tvo til og er ég þeirrar skoðunar að best sé fyrir börnin okkar að hafa föður og móðir sem þau geti umgengist í svipuðu hlutfalli og fengið mismunandi sýn á lífið? Líka eru til eru sambönd/hjónabönd milli sama kyns sem hafa staðið hafa sig frábærlega í uppeldi barna, gott mál. Kom flott hugmynd á dögunum að báðir foreldrar gætu haft lögheimili barna sinna eftir skilnað og væri jafn réttháir gagnvart ákvarðanatöku fyrir hönd barna og upplýsingaöflun. Með slíkri löggjöf yrði fráskildir foreldrar rólegri varðandi rétt sinn og ekki möguleiki fyrir annan aðilann að ganga fram í eigin frekju og yfirgangi. Eitthvað bakslag hefur hlaupið í okkar ágæta dómsmálaráðráðherra sem vildi frekar setja einbeitingu sína í að opna kvennaathvarf á Akureyri en hlúa að þessari löggjöf, gott og vel, vonum það besta. Verð að viðurkenna, maður eiginlega finnur til að eiga þrjú börn en vera skráður 1+0+0 á skattaskýrslu þegar maður í raun ætti að vera 1+0+3, hér er eitthvað mikið að.Einnig er ömurlegt að upplifa þegar þú vilt skoða eitthvað sem við kemur eigin barni hjá lækni eða skóla þá komi....sorry, þetta eru trúnaðarupplýsingar, get bara gefið foreldrinu sem er með lögheimilið barnsins þessar upplýsingar. Höfundur er sjálfstæður atvinnurekandi og þriggja barna faðir.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun