Við segjum áskrifendum fréttir Þórir Guðmundsson skrifar 18. janúar 2021 08:39 Við sem vinnum á fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar viljum augljóslega að fréttirnar sem við flytjum birtist sem flestum. Og reyndar munu fréttirnar okkar áfram birtast á Vísi. En þeir sem vilja sjá kvöldfréttir Stöðvar 2 í heild sinni geta bara gert það með því að kaupa áskrift að Stöð 2. Það að fréttamiðill á Íslandi, sem hefur rekið sig með auglýsingum í rúmlega 34 ár, skuli nú ætla að reiða sig á áskrifendur ætti ekki að koma á óvart. Það er í takt við alþjóðlega þróun. Þannig hafa dagblöð, sem byrjuðu á að þreifa fyrir sér með opnum vefsíðum í upphafi netaldar, í auknum mæli verið að taka sér stöðu á bak við harðan áskriftarvegg. Áskrift hefur reynst vel Það hefur, satt að segja, reynst ákaflega vel þeim sem hafa upp á áhugavert efni að bjóða. Í Bandaríkjunum hafa stórblöð eins og New York Times og Washington Post gengið í endurnýjun lífdaga með því að selja aðgang að sínum fréttum á vefnum. Aðgangur margra að sjónvarpsfréttum er í gegnum myndlykla þar sem áskriftargjaldið fer í að borga fyrir margvíslegt framboð af sjónvarpsefni, þar á meðal fréttum. Þetta er auðvitað það sem Stöð 2 er að gera núna, það er að bæta fréttum, íþróttum og dægurmálaumfjöllun í pottinn sem fólk kaupir aðgang að. Kannanir undirstrika að neytendur eru almennt reiðubúnir til að greiða fyrir fréttir. Þessi þróun hefur orðið aðallega vegna þess að á nokkrum árum hafa risið upp ógnarstórar auglýsingamaskínur í formi netfyrirtækja sem blóðmjólka notendur sína af persónuupplýsingum, sem þau selja síðan áfram til auglýsenda. Fyrir netrisana ert þú varningurinn Fólk gerir sér ekki almennt grein fyrir því hvað það dælir miklum upplýsingum um sjálft sig í miðla eins og Google, Facebook, Twitter og Youtube. En það er engin tilviljun að ef þú leitar að uppskrift að eldunaraðferð á kalkúni fyrir jólin þá rignir yfir þig auglýsingum frá alls kyns verslunum og þjónustuaðilum, innlendum og erlendum, sem gætu hugsað sér að selja þér eitthvað sem tengist matarundirbúningi. Ætlirðu að fá þér brauðrist og leitar að henni á Google þá er nokkuð víst að auglýsendur á netinu muni bjóða þér upp á eldhúsáhöld næstu daga. Fyrirtæki, stofnanir og hagsmunaaðilar sem vilja ná til þín í gegnum Facebook geta sent auglýsingar á ótrúlega nákvæma markhópa, meðal annars eftir kyni, kynvitund, menntun, tekjum, áhugamálum, fjölskyldusamsetningu, hjúskaparstöðu, stjórnmálaskoðunum og hvort þú eigir afmæli, farir í líkamsrækt, stundir jóga eða akir á Yaris. Þannig benti Carole Cadwalladr, fréttamaður hjá Guardian sem kom upp um Cambridge Analytica hneykslið í nýlegu hlaðvarpsviðtali: Facebook veit ef þú, Bob, ert að fara á mikilvægt stefnumót á föstudaginn og ert taugaóstyrkur, uppburðarlítill og finnist þú alveg ómögulegur. Þá getur Facebook selt Amazon þær upplýsingar og næst þegar þú ferð á netið færðu auglýsingu um glæsilegan svartan jakka sem myndi styrkja sjálfstraustið og henta alveg einstaklega vel fyrir stefnumót – og er jafnvel á afslætti einmitt núna. Venjulegir fréttamiðlar – og þá alveg sérstaklega ljósvakamiðlar – eiga ekki roð í auglýsingamiðla sem vita meira um sína notendur en notendurnir sjálfir. Og geta selt auglýsendum þær upplýsingar. Þess vegna hafa netrisarnir nánast ryksugað stafrænan auglýsingamarkað um allan heim. Google eitt og sér fær um þriðjung af stafrænum auglýsingatekjum á heimsvísu. Hefðbundnir miðlar komast næst markhópagreiningu með því að auglýsendur eru kannski líklegri til að vilja auglýsa ódýrar borvélar í Gulli byggir heldur en í Matarboði Evu. Þrjár tekjuleiðir fjölmiðla Gerum okkur líka grein fyrir því að það er grundvallarmunur á netrisunum og fjölmiðlum. Google býr ekki til neitt efni, skrifar engar fréttir. Google vill fá þig til sín, vill fá að vita allt um þig, og selja þær upplýsingar hæstbjóðanda. Google vill gjarnan fá þig til að lesa fréttir hjá sér ef það getur selt auglýsendum upplýsingar um að þú hafir áhuga á fréttum af þeirri gerð sem þú velur að lesa. Hefðbundnir miðlar einbeita sér hins vegar að því að búa til efni og bera það á borð fyrir almenning. Trúnaðarsamband þeirra er við fólkið sem les, hlustar og horfir. Trúnaðartraustið þarf að vera algert því fólk les ekki skrif á fréttamiðlum sem það treystir ekki og það horfir ekki á sjónvarpfréttir ef það grunar að aðrar hvatir liggi að baki hjá fréttamönnunum en að segja heiðarlega frá. Það er hægt að afla tekna til að mæta kostnaði við fréttaþjónustu með þrennum hætti; auglýsingum, áskrift og skattlagningu. Víðast hvar er það gert með einhverri blöndu af þessu. Ég hóf störf í blaðamennsku á Vísi, þegar hann var dagblað, og þá voru það tekjur af áskrift, lausasölu og auglýsingum sem borguðu brúsann. Á Norðurlöndunum er mikil og litrík flóra tekjumódela fjölmiðla sem einmitt eru blanda af þessu öllu, sumsé áskrift, auglýsingum og stuðningi hins opinbera. Séríslenska módelið, þar sem ríkisútvarp nýtur skylduáskriftar og fær líka að gnæfa yfir auglýsingamarkaði í ljósvaka, þætti þar heldur undarlegt. Annars staðar í Evrópu og víða um heim eru fréttir í sjónvarpi fjármagnaðar með auglýsingum en einnig seldar í áskrift í gegnum myndlykla. Trúnaðarsambandið er við almenning Fyrir fréttamenn undirstrikar áskriftin þetta trúnaðarsamband við notandann, almenning. Þegar kemur að kvöldfréttum Stöðvar 2 þá minnir það okkur á að við eigum allt okkar undir því að áhorfandinn beri fullt traust til okkar og velji að horfa okkur. Það er traust sem tekur langan tíma að byggja upp – rúm 34 ár í okkar tilfelli – en er hægt að tapa á andartaki. Starfsmenn fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar eru staðráðnir í því að viðhalda þessum trúnaði við almenning á öllum þeim miðlum sem við þjónum. Í stefnu fréttastofu kemur fram hver metnaður okkar er: Það er að vera fyrsti kostur í fréttum, vera samhæfð í okkar störfum, vandvirk og í nálægð við fólk. Undirstaðan er traust en okkur finnst líka allt í lagi að vera skemmtileg; við hræðumst það ekki. Breytingin sem verður í kvöld er þrátt fyrir allt ekki svo dramatísk. Við ætlum áfram að segja fréttir og þegar við bjóðum áhorfendum gott kvöld í upphafi kvöldfrétta þá vitum við að áhorfendur hafa veðjað á okkur og treysta okkur til að segja frá viðburðum dagsins, vera heiðarleg og kannski hafa svolítið gaman af lífinu í leiðinni. Höfundur er ritstjóri fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjölmiðlar Kvöldfréttir Stöðvar 2 Auglýsinga- og markaðsmál Þórir Guðmundsson Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Skoðun Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Við sem vinnum á fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar viljum augljóslega að fréttirnar sem við flytjum birtist sem flestum. Og reyndar munu fréttirnar okkar áfram birtast á Vísi. En þeir sem vilja sjá kvöldfréttir Stöðvar 2 í heild sinni geta bara gert það með því að kaupa áskrift að Stöð 2. Það að fréttamiðill á Íslandi, sem hefur rekið sig með auglýsingum í rúmlega 34 ár, skuli nú ætla að reiða sig á áskrifendur ætti ekki að koma á óvart. Það er í takt við alþjóðlega þróun. Þannig hafa dagblöð, sem byrjuðu á að þreifa fyrir sér með opnum vefsíðum í upphafi netaldar, í auknum mæli verið að taka sér stöðu á bak við harðan áskriftarvegg. Áskrift hefur reynst vel Það hefur, satt að segja, reynst ákaflega vel þeim sem hafa upp á áhugavert efni að bjóða. Í Bandaríkjunum hafa stórblöð eins og New York Times og Washington Post gengið í endurnýjun lífdaga með því að selja aðgang að sínum fréttum á vefnum. Aðgangur margra að sjónvarpsfréttum er í gegnum myndlykla þar sem áskriftargjaldið fer í að borga fyrir margvíslegt framboð af sjónvarpsefni, þar á meðal fréttum. Þetta er auðvitað það sem Stöð 2 er að gera núna, það er að bæta fréttum, íþróttum og dægurmálaumfjöllun í pottinn sem fólk kaupir aðgang að. Kannanir undirstrika að neytendur eru almennt reiðubúnir til að greiða fyrir fréttir. Þessi þróun hefur orðið aðallega vegna þess að á nokkrum árum hafa risið upp ógnarstórar auglýsingamaskínur í formi netfyrirtækja sem blóðmjólka notendur sína af persónuupplýsingum, sem þau selja síðan áfram til auglýsenda. Fyrir netrisana ert þú varningurinn Fólk gerir sér ekki almennt grein fyrir því hvað það dælir miklum upplýsingum um sjálft sig í miðla eins og Google, Facebook, Twitter og Youtube. En það er engin tilviljun að ef þú leitar að uppskrift að eldunaraðferð á kalkúni fyrir jólin þá rignir yfir þig auglýsingum frá alls kyns verslunum og þjónustuaðilum, innlendum og erlendum, sem gætu hugsað sér að selja þér eitthvað sem tengist matarundirbúningi. Ætlirðu að fá þér brauðrist og leitar að henni á Google þá er nokkuð víst að auglýsendur á netinu muni bjóða þér upp á eldhúsáhöld næstu daga. Fyrirtæki, stofnanir og hagsmunaaðilar sem vilja ná til þín í gegnum Facebook geta sent auglýsingar á ótrúlega nákvæma markhópa, meðal annars eftir kyni, kynvitund, menntun, tekjum, áhugamálum, fjölskyldusamsetningu, hjúskaparstöðu, stjórnmálaskoðunum og hvort þú eigir afmæli, farir í líkamsrækt, stundir jóga eða akir á Yaris. Þannig benti Carole Cadwalladr, fréttamaður hjá Guardian sem kom upp um Cambridge Analytica hneykslið í nýlegu hlaðvarpsviðtali: Facebook veit ef þú, Bob, ert að fara á mikilvægt stefnumót á föstudaginn og ert taugaóstyrkur, uppburðarlítill og finnist þú alveg ómögulegur. Þá getur Facebook selt Amazon þær upplýsingar og næst þegar þú ferð á netið færðu auglýsingu um glæsilegan svartan jakka sem myndi styrkja sjálfstraustið og henta alveg einstaklega vel fyrir stefnumót – og er jafnvel á afslætti einmitt núna. Venjulegir fréttamiðlar – og þá alveg sérstaklega ljósvakamiðlar – eiga ekki roð í auglýsingamiðla sem vita meira um sína notendur en notendurnir sjálfir. Og geta selt auglýsendum þær upplýsingar. Þess vegna hafa netrisarnir nánast ryksugað stafrænan auglýsingamarkað um allan heim. Google eitt og sér fær um þriðjung af stafrænum auglýsingatekjum á heimsvísu. Hefðbundnir miðlar komast næst markhópagreiningu með því að auglýsendur eru kannski líklegri til að vilja auglýsa ódýrar borvélar í Gulli byggir heldur en í Matarboði Evu. Þrjár tekjuleiðir fjölmiðla Gerum okkur líka grein fyrir því að það er grundvallarmunur á netrisunum og fjölmiðlum. Google býr ekki til neitt efni, skrifar engar fréttir. Google vill fá þig til sín, vill fá að vita allt um þig, og selja þær upplýsingar hæstbjóðanda. Google vill gjarnan fá þig til að lesa fréttir hjá sér ef það getur selt auglýsendum upplýsingar um að þú hafir áhuga á fréttum af þeirri gerð sem þú velur að lesa. Hefðbundnir miðlar einbeita sér hins vegar að því að búa til efni og bera það á borð fyrir almenning. Trúnaðarsamband þeirra er við fólkið sem les, hlustar og horfir. Trúnaðartraustið þarf að vera algert því fólk les ekki skrif á fréttamiðlum sem það treystir ekki og það horfir ekki á sjónvarpfréttir ef það grunar að aðrar hvatir liggi að baki hjá fréttamönnunum en að segja heiðarlega frá. Það er hægt að afla tekna til að mæta kostnaði við fréttaþjónustu með þrennum hætti; auglýsingum, áskrift og skattlagningu. Víðast hvar er það gert með einhverri blöndu af þessu. Ég hóf störf í blaðamennsku á Vísi, þegar hann var dagblað, og þá voru það tekjur af áskrift, lausasölu og auglýsingum sem borguðu brúsann. Á Norðurlöndunum er mikil og litrík flóra tekjumódela fjölmiðla sem einmitt eru blanda af þessu öllu, sumsé áskrift, auglýsingum og stuðningi hins opinbera. Séríslenska módelið, þar sem ríkisútvarp nýtur skylduáskriftar og fær líka að gnæfa yfir auglýsingamarkaði í ljósvaka, þætti þar heldur undarlegt. Annars staðar í Evrópu og víða um heim eru fréttir í sjónvarpi fjármagnaðar með auglýsingum en einnig seldar í áskrift í gegnum myndlykla. Trúnaðarsambandið er við almenning Fyrir fréttamenn undirstrikar áskriftin þetta trúnaðarsamband við notandann, almenning. Þegar kemur að kvöldfréttum Stöðvar 2 þá minnir það okkur á að við eigum allt okkar undir því að áhorfandinn beri fullt traust til okkar og velji að horfa okkur. Það er traust sem tekur langan tíma að byggja upp – rúm 34 ár í okkar tilfelli – en er hægt að tapa á andartaki. Starfsmenn fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar eru staðráðnir í því að viðhalda þessum trúnaði við almenning á öllum þeim miðlum sem við þjónum. Í stefnu fréttastofu kemur fram hver metnaður okkar er: Það er að vera fyrsti kostur í fréttum, vera samhæfð í okkar störfum, vandvirk og í nálægð við fólk. Undirstaðan er traust en okkur finnst líka allt í lagi að vera skemmtileg; við hræðumst það ekki. Breytingin sem verður í kvöld er þrátt fyrir allt ekki svo dramatísk. Við ætlum áfram að segja fréttir og þegar við bjóðum áhorfendum gott kvöld í upphafi kvöldfrétta þá vitum við að áhorfendur hafa veðjað á okkur og treysta okkur til að segja frá viðburðum dagsins, vera heiðarleg og kannski hafa svolítið gaman af lífinu í leiðinni. Höfundur er ritstjóri fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun