Er hægt að læknast af ólæknandi sjúkdómum? Hildur M. Jónsdóttir skrifar 14. febrúar 2020 11:00 Ég er búin að safna á mig sjúkdómsgreiningum allt mitt líf og verið stimpluð með alls kyns sjálfsofnæmissjúkdóma og aðra króníska kvilla sem hafa gert mér erfitt fyrir og hafa versnað með árunum. Skilaboðin sem ég fékk frá læknum og öðru heilbrigðisstarfsfólki voru að ég væri með ólæknandi sjúkdóma sem ég þyrfti að læra að lifa með, ég þyrfti að sætta mig við orðinn hlut og gera mér ekki of miklar vonir um bata. Það væri bara álag á taugakerfið sem gerði einkenni mín verri. Ég var orðin svo slæm fyrir um átta árum síðan að ég svaf ekki lengur en í klukkustund í senn, ég náði að vera á fótum að meðaltali um 2 tíma á dag, ég var undirlögð í krónískum verkjum, algjöru magnleysi, daglegum mígreniköstum og andlega heilsan var orðin mjög slæm. En sem betur fer gafst ég aldrei upp að leita að lausnum. Það var langur og strangur vegur, sem skilaði mér bættri líðan inn á milli en svo fór allt aftur á sama veg. Þar til fyrir fjórum árum síðan, þá náði ég að setja saman prógramm eftir margra mánaða rannsóknarvinnu og tilraunastarfsemi með sjálfa mig, sem skilaði því að ég varð alfarið einkennalaus af mínum sjúkdómum. Það helsta sem hrjáði mig var mjög mikil vefjagigt, síþreyta, krónískt mígreni, vanvirkur skjaldkirtill, liðagigt, slitgigt, hormónaójafnvægi, hjartsláttaróregla, lélegt ónæmiskerfi og iðraólga og á síðustu árum bættist við þunglyndi og kvíði. Mín helstu einkenni voru miklir verkir um allan líkama, þungi yfir brjóstkassanum, hraður hjartsláttur, auka slög og óreglulegur hjartsláttur, lélegur svefn, endurteknar sýkingar, nær daglegt mígreni, gríðarlegt úthaldsleysi, þreyta og orkuleysi, vöðvarýrnun og vöðvaslappleiki, þurrka- og kláðabelttir á húð, þurr augu, munnangur, exsem í hársverði, mikill verkur í hrygg eftir samfallsbrot sem ég fékk í alvarlegu bílslysi fyrir mörgum árum, verkir í og útfrá hálsi eftir hálshnykk sem ég fékk í sama bílslysi, verkir í fingrum, öxlum, hnjám og mjöðmum, auk mikilla verkja undir il. Ég var stöðugt með magakrampa, brjóstsviða, uppþembu, ristilkrampa og krónískt harðlífi, ég var með ofvirka blöðru og endurteknar þvagfærasýkingar, var alla tíð með mikla verki í kringum blæðingar, brjóstin á mér voru mjög bólgin og ég emjaði ef einhver rakst í þau, ég fékk blöðrur á eggjastokka, ég var skorin upp við blöðrumyndunum á skjaldkirtli og þá uppgötvaðist æxli á bak við skjaldkirtilinn sem var skorið burt, ég fór í keiluskurð vegna 3ja til 4ra stigs frumubreytinga, ég var með endurtekin þursabit og svona gæti ég haldið áfram lengi vel. Í dag er ég alveg einkennalaus ef ég held mig að fullu við prógrammið mitt. Þá er það spurningin, er ég læknuð eða eru sjúkdómarnir bara í dvala? Fyrir mig skiptir það í raun engu máli því ég er komin með orkuna mína, fullt starfsþrek, farin að sofa eins og engill, er verkjalaus, meltingin virkar eins og vel smurð vél, ég verð nánast aldrei veik, en ef ég fæ einhverja flensu eða pest, þá afgreiði ég hana á um sólarhring í stað þess að liggja í fleiri fleiri daga eins og venjan var hjá mér, ég er komin með þol umfram konu á mínum aldri og vöðvastyrkurinn er kominn til baka sem mér var sagt að myndi aldrei geta gerst og hamingjustigið er eðlilega á stöðugri uppleið. Í dag myndi ég ekki greinast með neinn af mínum fyrri sjúkdómum, þar sem margir eru greindir út frá einkennum sem eru ekki lengur til staðar hjá mér og bólguþætti í blóði sem ekki mælist lengur. Út frá því væri hægt að segja að ég væri ekki lengur með þessa sjúkdóma. Hins vegar veit ég að ef ég færi út af prógramminu mínu, þá færu fyrri einkenni að læðast að mér aftur og þess væri ekki lengi að bíða að ég yrði aftur jafn veik og ég var. Það sem ég finn fyrir enn í dag er að ef ég borða eitthvað sem ég ekki þoli eða streitan verður of mikil hjá mér, þá læðist mígrenið inn og ég tek ennþá í dag öðru hverju lyf við mígreni. Öll önnur lyf eru löngu dottin út hjá mér, eins og lyf við vefjagigtinni, svefnlyf, þunglyndislyf, magasýrulyf, bólguminnkandi lyf, sterk verkjalyf og fleiri og fleiri. Eins og ég lít á þetta í dag er að allir þessir sjúkdómar eiga sameiginlega orsök og leiðin til að vinna bug á þeim er að koma ákveðnum líkamskerfum aftur í jafnvægi. Með ákveðnum breytingum á mataræði og lífsstíl hef ég getað stutt líkaminn í að koma á þessu jafnvægi og stutt hann aftur til heilsu. Ég er ekki að halda því fram að þetta sé einfalt, til að ná þessu þarf að umbreyta mataræði og lífsstíl með afgerandi hætti, en ef aukinn fjöldi fólks færi þessa leið þá myndi það hafa gríðarleg áhrif á samfélagið og heilbrigðiskerfið í heild. Höfundur er heilsuráðgjafi og stofnandi Heilsubankans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heilsa Hildur M. Jónsdóttir Mest lesið Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason skrifar Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal skrifar Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ógn og ofbeldi á vinnustöðum – hvað er til ráða Gísli Níls Einarsson skrifar Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson skrifar Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson skrifar Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson skrifar Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þjóð án máls – hver þegir, hver fær að tala? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisþjóðin sem gleymdi dansinum Brogan Davison,Pétur Ármannsson skrifar Skoðun Hver er að væla? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke skrifar Sjá meira
Ég er búin að safna á mig sjúkdómsgreiningum allt mitt líf og verið stimpluð með alls kyns sjálfsofnæmissjúkdóma og aðra króníska kvilla sem hafa gert mér erfitt fyrir og hafa versnað með árunum. Skilaboðin sem ég fékk frá læknum og öðru heilbrigðisstarfsfólki voru að ég væri með ólæknandi sjúkdóma sem ég þyrfti að læra að lifa með, ég þyrfti að sætta mig við orðinn hlut og gera mér ekki of miklar vonir um bata. Það væri bara álag á taugakerfið sem gerði einkenni mín verri. Ég var orðin svo slæm fyrir um átta árum síðan að ég svaf ekki lengur en í klukkustund í senn, ég náði að vera á fótum að meðaltali um 2 tíma á dag, ég var undirlögð í krónískum verkjum, algjöru magnleysi, daglegum mígreniköstum og andlega heilsan var orðin mjög slæm. En sem betur fer gafst ég aldrei upp að leita að lausnum. Það var langur og strangur vegur, sem skilaði mér bættri líðan inn á milli en svo fór allt aftur á sama veg. Þar til fyrir fjórum árum síðan, þá náði ég að setja saman prógramm eftir margra mánaða rannsóknarvinnu og tilraunastarfsemi með sjálfa mig, sem skilaði því að ég varð alfarið einkennalaus af mínum sjúkdómum. Það helsta sem hrjáði mig var mjög mikil vefjagigt, síþreyta, krónískt mígreni, vanvirkur skjaldkirtill, liðagigt, slitgigt, hormónaójafnvægi, hjartsláttaróregla, lélegt ónæmiskerfi og iðraólga og á síðustu árum bættist við þunglyndi og kvíði. Mín helstu einkenni voru miklir verkir um allan líkama, þungi yfir brjóstkassanum, hraður hjartsláttur, auka slög og óreglulegur hjartsláttur, lélegur svefn, endurteknar sýkingar, nær daglegt mígreni, gríðarlegt úthaldsleysi, þreyta og orkuleysi, vöðvarýrnun og vöðvaslappleiki, þurrka- og kláðabelttir á húð, þurr augu, munnangur, exsem í hársverði, mikill verkur í hrygg eftir samfallsbrot sem ég fékk í alvarlegu bílslysi fyrir mörgum árum, verkir í og útfrá hálsi eftir hálshnykk sem ég fékk í sama bílslysi, verkir í fingrum, öxlum, hnjám og mjöðmum, auk mikilla verkja undir il. Ég var stöðugt með magakrampa, brjóstsviða, uppþembu, ristilkrampa og krónískt harðlífi, ég var með ofvirka blöðru og endurteknar þvagfærasýkingar, var alla tíð með mikla verki í kringum blæðingar, brjóstin á mér voru mjög bólgin og ég emjaði ef einhver rakst í þau, ég fékk blöðrur á eggjastokka, ég var skorin upp við blöðrumyndunum á skjaldkirtli og þá uppgötvaðist æxli á bak við skjaldkirtilinn sem var skorið burt, ég fór í keiluskurð vegna 3ja til 4ra stigs frumubreytinga, ég var með endurtekin þursabit og svona gæti ég haldið áfram lengi vel. Í dag er ég alveg einkennalaus ef ég held mig að fullu við prógrammið mitt. Þá er það spurningin, er ég læknuð eða eru sjúkdómarnir bara í dvala? Fyrir mig skiptir það í raun engu máli því ég er komin með orkuna mína, fullt starfsþrek, farin að sofa eins og engill, er verkjalaus, meltingin virkar eins og vel smurð vél, ég verð nánast aldrei veik, en ef ég fæ einhverja flensu eða pest, þá afgreiði ég hana á um sólarhring í stað þess að liggja í fleiri fleiri daga eins og venjan var hjá mér, ég er komin með þol umfram konu á mínum aldri og vöðvastyrkurinn er kominn til baka sem mér var sagt að myndi aldrei geta gerst og hamingjustigið er eðlilega á stöðugri uppleið. Í dag myndi ég ekki greinast með neinn af mínum fyrri sjúkdómum, þar sem margir eru greindir út frá einkennum sem eru ekki lengur til staðar hjá mér og bólguþætti í blóði sem ekki mælist lengur. Út frá því væri hægt að segja að ég væri ekki lengur með þessa sjúkdóma. Hins vegar veit ég að ef ég færi út af prógramminu mínu, þá færu fyrri einkenni að læðast að mér aftur og þess væri ekki lengi að bíða að ég yrði aftur jafn veik og ég var. Það sem ég finn fyrir enn í dag er að ef ég borða eitthvað sem ég ekki þoli eða streitan verður of mikil hjá mér, þá læðist mígrenið inn og ég tek ennþá í dag öðru hverju lyf við mígreni. Öll önnur lyf eru löngu dottin út hjá mér, eins og lyf við vefjagigtinni, svefnlyf, þunglyndislyf, magasýrulyf, bólguminnkandi lyf, sterk verkjalyf og fleiri og fleiri. Eins og ég lít á þetta í dag er að allir þessir sjúkdómar eiga sameiginlega orsök og leiðin til að vinna bug á þeim er að koma ákveðnum líkamskerfum aftur í jafnvægi. Með ákveðnum breytingum á mataræði og lífsstíl hef ég getað stutt líkaminn í að koma á þessu jafnvægi og stutt hann aftur til heilsu. Ég er ekki að halda því fram að þetta sé einfalt, til að ná þessu þarf að umbreyta mataræði og lífsstíl með afgerandi hætti, en ef aukinn fjöldi fólks færi þessa leið þá myndi það hafa gríðarleg áhrif á samfélagið og heilbrigðiskerfið í heild. Höfundur er heilsuráðgjafi og stofnandi Heilsubankans.
Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun