Hvaðan komu 650 þúsund milljónir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir og Ragnar Þór Ingólfsson skrifar 9. september 2019 16:29 „Afkoma bankana er góð“ er sagt með ákveðinni lotningu fyrir dugnaði bankamanna að græða peninga, þegar um þennann ofsagróða er fjallað. En hvaðan hefur þetta fé komið? Féll það bara af himnum ofan? Það mætti að minnsta kosti ætla miðað við hversu lausar við gagnrýni allar fréttir af ofsagróða bankanna í gegnum árin hafa verið. Eða ætli að þetta sé vegna ábatasamra fjárfestinga bankamanna og klókinda þeirra í fjármálum? Nei, sú skýring gengur ekki heldur upp, því í fyrsta lagi hafa þeir ekkert verið í svo miklum fjárfestingum undanfarin ár og í öðru lagi þarf ekki annað en að nefna Borgun, United Silicon, Primera Air, WOW Air, Valitor og svo náttúrulega hrunið sjálft, til að átta sig á að bankamenn eru í besta falli afskaplega mistækir. Er þá kannski eina skýringin eftir allt saman, að allt þetta fé hafi komið frá „Money Heaven“ eða eru til nærtækari skýringar? Svona upphæðir eru ekki gripnar úr lausu lofti og einhversstaðar frá hljóta þær að hafa komið. Hvaðan kemur þá allt þetta fé? Að sjálfsögðu kemur þetta fé einhversstaðar frá og við þessum vangaveltum er einfalt svar. Þetta fé kemur frá heimilum landsins. Það kemur frá almenningi, fólkinu sem berst við að koma sér þaki yfir höfuðið og lifa af í landi sem tekur banka og „velferð“ þeirra fram yfir velferð fólksins í landinu. Ef það væri bara „velferð“ bankanna sem ráðamönnum væri umhugað um, væri staðan kannski ekki svo slæm. En „velferð“ hefur ekki verið nóg, ofsagróði á kostnað heimila landsins hefur verið markmiðið og því hefur verið fylgt eftir af hörku sem á sér varla hliðstæðu í vestrænu ríki á 21. öldinni. Skoðum aðeins nokkrar staðreyndir og setjum hagnað bankanna í samhengi við fólksfjölda á Íslandi: - Íslendingar eru nær 360.000 - Heimili á Íslandi eru um 140.000 - Heimili sem bankarnir hafa „hirt“ af fjölskyldum landsin frá hruni eru a.m.k. 15.000 - Hagnaður bankanna er 650.000.000.000 Sé gengið út frá þessum forsendum þýðir þetta: - 1,8 milljónir á mann, ef allir íslendingar, að börnum meðtöldum, hafa lagt jafn mikið til þessa hagnaðar bankanna á undanförnum 10 árum - 4,6 milljónir á hvert heimili, ef öll heimili hafa lagt jafn mikið til þessa hagnaðar bankanna á undanförnum 10 árum - 43 milljónir í hagnað frá hverju þessara 15.000 heimila sem bankarnir hafa „hirt“ frá hruni, að meðaltali. Þrælar í ánauð bankanna Þetta eru vægast sagt sláandi tölur. 1,8 milljónir á hvert einasta mannsbarn á Íslandi er svipað og Icesave hefði verið á mann. En málið er að þetta eru ekki 1,8 milljónir á mann, því þá myndi kannski heyrast hærra í fleirum. Þessu var ekki „skipt jafnt“ á milli okkar allra og við höfum ekki öll fundið jafn mikið fyrir þessu og kannski er það þess vegna sem svo mörgum finnst þetta bara fínt og sjá ekkert athugavert við þennan ofsagróða. Stór hluti þjóðarinnar hefur nefnilega sem betur fer sloppið betur og þar af leiðandi lagt hlutfallslega lítið til í þessa hít. Megnið af þessum ofsagróða kemur frá um 20% þjóðarinnar, um 70 þúsund manns. Það gera um 9 milljónir á hvert og eitt þeirra. Sá hluti þjóðarinnar er ekki eins sáttur og finnst „byrðunum“ vægast sagt misskipt. Í Icesave umræðunum voru allir sammála um að 2 milljónir á mann væru of miklar byrðar til að leggja á þjóðina. 2 milljónir á mann vegna Icesave að hefðu sjálfsögðu verið allt of mikið og nóg til að sliga hvern einstakling og allar venjulegar fjölskyldur. En þegar það er viðurkennd staðreynd, hvernig er þá hægt að velta að meðaltali 9 milljónum á mann yfir á 20% þjóðarinnar og kalla það „endurreisn efnahagslífsins“?! Meðaltöl segja aldrei alla söguna og þegar meðaltöl eru reiknuð hafa sumir borgað meira og aðrir minna en meðaltalið. Mest hafa þeir „lagt til“ sem tapað hafa heimilum sínum en það má samt alls ekki gleyma „framlagi“ þeirra sem hafa gert nauðarsamninga við bankann, oft á ólöglegum forsendum, og eru að greiða mun meira af húsnæðislánum sínum en þau ættu nokkurn tímann að þurfa að gera. Einhverja milljarða hafa bankarnir hirt upp þar. Auðvitað eru tölurnar okkar ekki 100% nákvæmar, til að fá þær þarf að gera Rannsóknarskýrslu heimilanna. En þær eru enga að síður réttar og bregða ljósi á þá hrikalegu stöðu sem svo margar fjölskyldur standa frammi fyrir í dag. Þessar fjölskyldur eru fastar í ánauð bankanna og hafa staðið undir og borgað mikið meira en sinn skerf fyrir hina svokölluðu „endurreisn efnahagslífsins“ sem stjórnmálamenn gorta sig af. Þetta er náttúrulega ekki í fyrsta skipti í sögunni sem „gott efnahagslíf“ er reist á herðum þeirra sem geta illa varið sig í krafti yfirburðastöðu þeirra sem valdið hafa og/eða njóta góðs af. Suðurríki Bandaríkjanna treystu sér t.d. ekki til að afnema þrælahald á sínum tíma, því það var á því sem þeirra efnahagslíf og velmegun byggði. Á hverju(m) ætli okkar velmegun og endurreisn byggi? Já, við getum ekki séð að það sé stór munur á þessu tvennu, því það er hægt að dæma fólk til ánauðar án þess að þurfa að beita svipum á það. Í dag eru notaðar aðrar leiðir og þær hafa verið vel nýttar á Íslandi. Af hverju ætli stjórnamálamenn tregðist við að rannsaka hvernig 15.000 fjölskyldur hafi misst heimili sín á árunum eftir hrun? Ef það kallar ekki á rannsókn og endurskoðun, hvað gerir það þá? Íslensk stjórnvöld standa í raun frammi fyrir sömu spurningu og Suðurríkin fyrir 160 árum síðan; Er réttlætanlegt að halda sumum í (efnahagslegri) ánauð fyrir velmegun annarra? Titanic viðhorfið Það er staðreynd að þegar Titanic sökk þá var ekki pláss fyrir alla í björgunarbátunum og það er líka staðreynd að sumir þeirra sigldu hálftómir í burtu með „fína fólkið“ á meðan „pöpullinn“ mátti berjast fyrir lífi sínu. Þetta viðhorf hefur með réttu verið harðlega gagnrýnt og úr gagnrýninni má oft lesa að svona viðhorf séu „börn síns tíma“ og að þetta yrði aldrei gert í dag. En er það svo? Er þetta viðhorf barn síns tíma eða lifir það góðu lífi í dag, þó birtingamyndir þess séu kannski aðrar? Það má alveg sjá að Titanic viðhorfið lifir góðu lífi þegar litið er á aðgerðir stjórnvalda gagnvart heimilum landsins eftir hrun. Steingrímur J. og Jóhanna hafa oft líkt sér við björgunarmenn og hreykt sér af björgunarafrekum sínum í kjölfar hrunsins. En það er staðreynd að þau settu fjármálaöflin (1. farrými) í algjöran forgang. Þeim skyldi „bjarga“ hvað sem það kostaði og að þeirra mati voru nokkur þúsund heimili (3. farrými) „ásættanlegur fórnarkostnaður“ í þessum skelfilegu „björgunaraðgerðum“ þeirra. Það getur svo sem vel verið að þau hafi mætt með björgunarbátana sína, en þau björguðu bara útvöldum. Þau björguðu „fína fólkinu af efri þilförum“ en hreinlega notuðu árarnar til að lemja aðra í burtu sem reyndu að komast í bátanna. Það fólk mátti reyna að troða marvaðann í von um að halda sér á floti þar til hjálp bærist – og margir þeirra hafa gefist upp. Það er hins vegar staðreynd að ólíkt Titanic þar sem ekki var pláss fyrir alla, þá hefði vel verið pláss fyrir okkur öll í bátunum hjá Jóhönnu og Steingrími ef þau hefðu bara vilja hleypa öllum um borð. Þau tóku bara ákvörðun um að gera það ekki. Sú staðreynd ein og sér gerir stöðuna í dag jafnvel enn sorglegri en annars. Bönkunum var ekki bara „bjargað“, þeir hafa makað krókinn frá hruni og fitnað eins og púkinn á fjósbitanum á meðan þeir dunda sér við að ryksuga upp heimili landsins eitt af öðru. Þeir hafa hagnast stórkostlega á afbrotum sínum og mistökum á árunum fyrir hrun. Fórnarlömb þeirra eru hins vegar enn að súpa seyðið af því að hafa verið … ja, þolendur fjármálaglæps. Þau hafa verið látin taka á sig refsinguna sem með réttu hefði átt að falla á bankanna. Staða þeirra sem misstu heimili sín eftir hrun er hræðileg. Auðvitað hefur fólki gengið misvel að fóta sig að nýju, en upp til hópa er þetta sama fólkið og er fast á leigumarkaði þar sem stóru leigufélögin leigja því „sömu“ eignirnar á okurprís og hirtar voru af „því sjálfu“, eignir sem „gammarnir“ fengu jafnvel á gjafverði. Höfum í huga að ef staðið hefði verið löglega að málum og lögbundin neytendaréttur virtur, væri mjög margt af þessu fólki í fínum málum í dag og hefði sennilega bara haft það fínt undanfarin tíu ár, þó um einhverja tímabundna erfiðleika hefði verið að ræða. Hagnaður bankanna skaðar þjóðfélagið Stór hluti þessa hagnaðar bankanna er vegna ólöglegra lána og/eða ólöglegra aðgerða gagnvart lántakendum á árunum eftir hrun. Það er staðreynd að hagnaður bankanna byggir á hruni heimila landsins! Það sorglega er að þessi gríðarlegi hagnaður sem byggður er á fórnum þúsunda heimila, kemur þjóðfélaginu á engan hátt til góða, hann hreinlega skaðar það. Við horfum á kvíða og kulnun aukast í þjóðfélaginu í mæli sem ekki hefur sést áður. Álagið sem fylgir slæmri skuldastöðu og því að sjá aldrei fram á bjartari tíma, er verulega slítandi og skapar gríðarlegt álag á bæði einstaklinga og heimili. Á 15.000 heimilum búa a.m.k. 45.000 einstaklingar; konur, menn og börn. Halda ráðamenn þessa lands að álag sem fylgir heimilismissi komi ekki einhversstaðar niður? Af hverju ætli aukning margs konar álagssjúkdóma hafi verið fordæmalaus á síðustu árum? Og hvað með börnin? Hvaða áhrif ætli það hafi á börn að missa heimili sitt og öryggi? Að sjá mömmu og/eða pabba í öngum sínum vegna óbilgirni og yfirgangs fjármálafyrirtækja sem engu eira? Að þurfa svo að flytja (og kannski flytja aftur, og aftur) með öllu sem því fylgir; nýjum skóla, nýju umhverfi, nýjum vinum? Og svo til að bæta gráu ofan á svart, þá eru mamma og pabbi ennþá jafn áhyggjufull, því bankinn er ekki enn búin að fá nægju sína - hafi hjónabandið þá yfirleitt staðist álagið… Þetta er raunveruleiki þúsunda – Bankarnir græða en fjölskyldur blæða! Aukinn kvíði og vandi meðal barna og unglinga er staðfestur vandi sem er þjóðfélaginu gríðarlega dýr, ekki bara í formi fjármuna heldur líka í formi glataðra tækifæra og verri framtíðarmöguleika fjölmargra ungra einstaklinga. En … hagvöxtur er góður og rekstur bankanna er svo góður að nú ætlum við að selja þá, svo fjármagnseigendur geti nú uppskorið það sem sáð hefur verið með blóði, svita og tárum hluta landsmanna! Eru þá ekki bara allir kátir og er ekki Ísland besta og óspilltasta land í heimi?! Traust og uppreist æru Það verður að fara fram rannsókn á aðgerðum stjórnvalda eftir hrun og því hvernig bankarnir nýttu sér það svigrúm sem stjórnvöld gáfu þeim. Fólk sem misst hefur heimili sín til bankanna eftir hrun á skilið að fá til baka það sem stolið var af þeim. Það á einnig skilið uppreist æru eftir að hafa verið haft fyrir rangri sök og tekið á sig hegningu fyrir brot sem það framdi ekki. Það hafa verið framin gróf mannréttindabrot á tugþúsundum einstaklinga! Það þýðir ekki að sitja hnarreist í Mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna og tala fjálglega um mannréttindabrot í öðrum löndum á meðan þau eru framin í þúsundavís í okkar eigin garði. Það er algjörlega tómt mál að tala um að byggja upp traust á Íslandi, til Alþingis, dómstóla, og „kerfisins“, án þess að opna og hreinsa þessi mál. Það er líka algjörlega út í hött, og lýsir annað hvort einbeittum brotavilja eða svakalegu þekkingar- og andvaraleysi, að ætla að selja bankanna án þess að kannað sé hvernig hagnaður þeirra er tilkomin, hversu mikið af honum sé löglega fenginn, hversu mikið af honum sé illa fengið fé, og hver raunveruleg staða þeirra er. Til að finna þetta út þarf að gera Rannsóknarskýrslu heimilanna. Sala án undangenginnar rannsóknar væri í fyrsta lagi gróft brot gagnvart kaupendum þeirra sem eiga rétt á að vita raunverulega stöðu bankanna áður en þeir kaupa og í öðru lagi gagnvart þjóðinni sem á rétt á að fá svör og síðast en ekki síst gagnvart fórnarlömbum þeirra sem „eiga“ þennan hagnað og hafa greitt hann með lífi sínu og afkomu. Þjóðin á ekki að þurfa að taka á sig skaðann af skelfilegum aðgerðum og lögbrotum ráðamanna sem hafa gróflega misfarið með vald sitt. Hagnaður þessara lögbrota liggur inni í bönkunum og þangað þarf að sækja hann svo hann lendi ekki með fullum þunga á ríkissjóði sem er óumflýjanlegt að gerist áður en langt um líður. Stjórnmálamenn sem gefa sig út fyrir að vera „vörslumenn mannréttinda“ geta ekki lengur litið fram hjá stórfelldum brotum á réttindum tugþúsunda. Það MINNSTA sem þeir geta gert er að stöðva brotin þannig að fórnarlömbin verið ekki fleiri á meðan rannsókn fer fram á aðgerðum stjórnvalda og framferði bankanna eftir hrun. Við krefjumst Rannsóknarskýrslu heimilanna! Ásthildur Lóa Þórsdóttir, formaður Hagsmunasamtaka heimilanna Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ásthildur Lóa Þórsdóttir Ragnar Þór Ingólfsson Mest lesið Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson skrifar Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar máltíðir fyrir leikskólabörn Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Huglæg réttlætiskennd og skattar á verðmætasköpun Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Loksins fær þyrlan heimili fyrir norðan Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir skrifar Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir skrifar Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir skrifar Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen skrifar Sjá meira
„Afkoma bankana er góð“ er sagt með ákveðinni lotningu fyrir dugnaði bankamanna að græða peninga, þegar um þennann ofsagróða er fjallað. En hvaðan hefur þetta fé komið? Féll það bara af himnum ofan? Það mætti að minnsta kosti ætla miðað við hversu lausar við gagnrýni allar fréttir af ofsagróða bankanna í gegnum árin hafa verið. Eða ætli að þetta sé vegna ábatasamra fjárfestinga bankamanna og klókinda þeirra í fjármálum? Nei, sú skýring gengur ekki heldur upp, því í fyrsta lagi hafa þeir ekkert verið í svo miklum fjárfestingum undanfarin ár og í öðru lagi þarf ekki annað en að nefna Borgun, United Silicon, Primera Air, WOW Air, Valitor og svo náttúrulega hrunið sjálft, til að átta sig á að bankamenn eru í besta falli afskaplega mistækir. Er þá kannski eina skýringin eftir allt saman, að allt þetta fé hafi komið frá „Money Heaven“ eða eru til nærtækari skýringar? Svona upphæðir eru ekki gripnar úr lausu lofti og einhversstaðar frá hljóta þær að hafa komið. Hvaðan kemur þá allt þetta fé? Að sjálfsögðu kemur þetta fé einhversstaðar frá og við þessum vangaveltum er einfalt svar. Þetta fé kemur frá heimilum landsins. Það kemur frá almenningi, fólkinu sem berst við að koma sér þaki yfir höfuðið og lifa af í landi sem tekur banka og „velferð“ þeirra fram yfir velferð fólksins í landinu. Ef það væri bara „velferð“ bankanna sem ráðamönnum væri umhugað um, væri staðan kannski ekki svo slæm. En „velferð“ hefur ekki verið nóg, ofsagróði á kostnað heimila landsins hefur verið markmiðið og því hefur verið fylgt eftir af hörku sem á sér varla hliðstæðu í vestrænu ríki á 21. öldinni. Skoðum aðeins nokkrar staðreyndir og setjum hagnað bankanna í samhengi við fólksfjölda á Íslandi: - Íslendingar eru nær 360.000 - Heimili á Íslandi eru um 140.000 - Heimili sem bankarnir hafa „hirt“ af fjölskyldum landsin frá hruni eru a.m.k. 15.000 - Hagnaður bankanna er 650.000.000.000 Sé gengið út frá þessum forsendum þýðir þetta: - 1,8 milljónir á mann, ef allir íslendingar, að börnum meðtöldum, hafa lagt jafn mikið til þessa hagnaðar bankanna á undanförnum 10 árum - 4,6 milljónir á hvert heimili, ef öll heimili hafa lagt jafn mikið til þessa hagnaðar bankanna á undanförnum 10 árum - 43 milljónir í hagnað frá hverju þessara 15.000 heimila sem bankarnir hafa „hirt“ frá hruni, að meðaltali. Þrælar í ánauð bankanna Þetta eru vægast sagt sláandi tölur. 1,8 milljónir á hvert einasta mannsbarn á Íslandi er svipað og Icesave hefði verið á mann. En málið er að þetta eru ekki 1,8 milljónir á mann, því þá myndi kannski heyrast hærra í fleirum. Þessu var ekki „skipt jafnt“ á milli okkar allra og við höfum ekki öll fundið jafn mikið fyrir þessu og kannski er það þess vegna sem svo mörgum finnst þetta bara fínt og sjá ekkert athugavert við þennan ofsagróða. Stór hluti þjóðarinnar hefur nefnilega sem betur fer sloppið betur og þar af leiðandi lagt hlutfallslega lítið til í þessa hít. Megnið af þessum ofsagróða kemur frá um 20% þjóðarinnar, um 70 þúsund manns. Það gera um 9 milljónir á hvert og eitt þeirra. Sá hluti þjóðarinnar er ekki eins sáttur og finnst „byrðunum“ vægast sagt misskipt. Í Icesave umræðunum voru allir sammála um að 2 milljónir á mann væru of miklar byrðar til að leggja á þjóðina. 2 milljónir á mann vegna Icesave að hefðu sjálfsögðu verið allt of mikið og nóg til að sliga hvern einstakling og allar venjulegar fjölskyldur. En þegar það er viðurkennd staðreynd, hvernig er þá hægt að velta að meðaltali 9 milljónum á mann yfir á 20% þjóðarinnar og kalla það „endurreisn efnahagslífsins“?! Meðaltöl segja aldrei alla söguna og þegar meðaltöl eru reiknuð hafa sumir borgað meira og aðrir minna en meðaltalið. Mest hafa þeir „lagt til“ sem tapað hafa heimilum sínum en það má samt alls ekki gleyma „framlagi“ þeirra sem hafa gert nauðarsamninga við bankann, oft á ólöglegum forsendum, og eru að greiða mun meira af húsnæðislánum sínum en þau ættu nokkurn tímann að þurfa að gera. Einhverja milljarða hafa bankarnir hirt upp þar. Auðvitað eru tölurnar okkar ekki 100% nákvæmar, til að fá þær þarf að gera Rannsóknarskýrslu heimilanna. En þær eru enga að síður réttar og bregða ljósi á þá hrikalegu stöðu sem svo margar fjölskyldur standa frammi fyrir í dag. Þessar fjölskyldur eru fastar í ánauð bankanna og hafa staðið undir og borgað mikið meira en sinn skerf fyrir hina svokölluðu „endurreisn efnahagslífsins“ sem stjórnmálamenn gorta sig af. Þetta er náttúrulega ekki í fyrsta skipti í sögunni sem „gott efnahagslíf“ er reist á herðum þeirra sem geta illa varið sig í krafti yfirburðastöðu þeirra sem valdið hafa og/eða njóta góðs af. Suðurríki Bandaríkjanna treystu sér t.d. ekki til að afnema þrælahald á sínum tíma, því það var á því sem þeirra efnahagslíf og velmegun byggði. Á hverju(m) ætli okkar velmegun og endurreisn byggi? Já, við getum ekki séð að það sé stór munur á þessu tvennu, því það er hægt að dæma fólk til ánauðar án þess að þurfa að beita svipum á það. Í dag eru notaðar aðrar leiðir og þær hafa verið vel nýttar á Íslandi. Af hverju ætli stjórnamálamenn tregðist við að rannsaka hvernig 15.000 fjölskyldur hafi misst heimili sín á árunum eftir hrun? Ef það kallar ekki á rannsókn og endurskoðun, hvað gerir það þá? Íslensk stjórnvöld standa í raun frammi fyrir sömu spurningu og Suðurríkin fyrir 160 árum síðan; Er réttlætanlegt að halda sumum í (efnahagslegri) ánauð fyrir velmegun annarra? Titanic viðhorfið Það er staðreynd að þegar Titanic sökk þá var ekki pláss fyrir alla í björgunarbátunum og það er líka staðreynd að sumir þeirra sigldu hálftómir í burtu með „fína fólkið“ á meðan „pöpullinn“ mátti berjast fyrir lífi sínu. Þetta viðhorf hefur með réttu verið harðlega gagnrýnt og úr gagnrýninni má oft lesa að svona viðhorf séu „börn síns tíma“ og að þetta yrði aldrei gert í dag. En er það svo? Er þetta viðhorf barn síns tíma eða lifir það góðu lífi í dag, þó birtingamyndir þess séu kannski aðrar? Það má alveg sjá að Titanic viðhorfið lifir góðu lífi þegar litið er á aðgerðir stjórnvalda gagnvart heimilum landsins eftir hrun. Steingrímur J. og Jóhanna hafa oft líkt sér við björgunarmenn og hreykt sér af björgunarafrekum sínum í kjölfar hrunsins. En það er staðreynd að þau settu fjármálaöflin (1. farrými) í algjöran forgang. Þeim skyldi „bjarga“ hvað sem það kostaði og að þeirra mati voru nokkur þúsund heimili (3. farrými) „ásættanlegur fórnarkostnaður“ í þessum skelfilegu „björgunaraðgerðum“ þeirra. Það getur svo sem vel verið að þau hafi mætt með björgunarbátana sína, en þau björguðu bara útvöldum. Þau björguðu „fína fólkinu af efri þilförum“ en hreinlega notuðu árarnar til að lemja aðra í burtu sem reyndu að komast í bátanna. Það fólk mátti reyna að troða marvaðann í von um að halda sér á floti þar til hjálp bærist – og margir þeirra hafa gefist upp. Það er hins vegar staðreynd að ólíkt Titanic þar sem ekki var pláss fyrir alla, þá hefði vel verið pláss fyrir okkur öll í bátunum hjá Jóhönnu og Steingrími ef þau hefðu bara vilja hleypa öllum um borð. Þau tóku bara ákvörðun um að gera það ekki. Sú staðreynd ein og sér gerir stöðuna í dag jafnvel enn sorglegri en annars. Bönkunum var ekki bara „bjargað“, þeir hafa makað krókinn frá hruni og fitnað eins og púkinn á fjósbitanum á meðan þeir dunda sér við að ryksuga upp heimili landsins eitt af öðru. Þeir hafa hagnast stórkostlega á afbrotum sínum og mistökum á árunum fyrir hrun. Fórnarlömb þeirra eru hins vegar enn að súpa seyðið af því að hafa verið … ja, þolendur fjármálaglæps. Þau hafa verið látin taka á sig refsinguna sem með réttu hefði átt að falla á bankanna. Staða þeirra sem misstu heimili sín eftir hrun er hræðileg. Auðvitað hefur fólki gengið misvel að fóta sig að nýju, en upp til hópa er þetta sama fólkið og er fast á leigumarkaði þar sem stóru leigufélögin leigja því „sömu“ eignirnar á okurprís og hirtar voru af „því sjálfu“, eignir sem „gammarnir“ fengu jafnvel á gjafverði. Höfum í huga að ef staðið hefði verið löglega að málum og lögbundin neytendaréttur virtur, væri mjög margt af þessu fólki í fínum málum í dag og hefði sennilega bara haft það fínt undanfarin tíu ár, þó um einhverja tímabundna erfiðleika hefði verið að ræða. Hagnaður bankanna skaðar þjóðfélagið Stór hluti þessa hagnaðar bankanna er vegna ólöglegra lána og/eða ólöglegra aðgerða gagnvart lántakendum á árunum eftir hrun. Það er staðreynd að hagnaður bankanna byggir á hruni heimila landsins! Það sorglega er að þessi gríðarlegi hagnaður sem byggður er á fórnum þúsunda heimila, kemur þjóðfélaginu á engan hátt til góða, hann hreinlega skaðar það. Við horfum á kvíða og kulnun aukast í þjóðfélaginu í mæli sem ekki hefur sést áður. Álagið sem fylgir slæmri skuldastöðu og því að sjá aldrei fram á bjartari tíma, er verulega slítandi og skapar gríðarlegt álag á bæði einstaklinga og heimili. Á 15.000 heimilum búa a.m.k. 45.000 einstaklingar; konur, menn og börn. Halda ráðamenn þessa lands að álag sem fylgir heimilismissi komi ekki einhversstaðar niður? Af hverju ætli aukning margs konar álagssjúkdóma hafi verið fordæmalaus á síðustu árum? Og hvað með börnin? Hvaða áhrif ætli það hafi á börn að missa heimili sitt og öryggi? Að sjá mömmu og/eða pabba í öngum sínum vegna óbilgirni og yfirgangs fjármálafyrirtækja sem engu eira? Að þurfa svo að flytja (og kannski flytja aftur, og aftur) með öllu sem því fylgir; nýjum skóla, nýju umhverfi, nýjum vinum? Og svo til að bæta gráu ofan á svart, þá eru mamma og pabbi ennþá jafn áhyggjufull, því bankinn er ekki enn búin að fá nægju sína - hafi hjónabandið þá yfirleitt staðist álagið… Þetta er raunveruleiki þúsunda – Bankarnir græða en fjölskyldur blæða! Aukinn kvíði og vandi meðal barna og unglinga er staðfestur vandi sem er þjóðfélaginu gríðarlega dýr, ekki bara í formi fjármuna heldur líka í formi glataðra tækifæra og verri framtíðarmöguleika fjölmargra ungra einstaklinga. En … hagvöxtur er góður og rekstur bankanna er svo góður að nú ætlum við að selja þá, svo fjármagnseigendur geti nú uppskorið það sem sáð hefur verið með blóði, svita og tárum hluta landsmanna! Eru þá ekki bara allir kátir og er ekki Ísland besta og óspilltasta land í heimi?! Traust og uppreist æru Það verður að fara fram rannsókn á aðgerðum stjórnvalda eftir hrun og því hvernig bankarnir nýttu sér það svigrúm sem stjórnvöld gáfu þeim. Fólk sem misst hefur heimili sín til bankanna eftir hrun á skilið að fá til baka það sem stolið var af þeim. Það á einnig skilið uppreist æru eftir að hafa verið haft fyrir rangri sök og tekið á sig hegningu fyrir brot sem það framdi ekki. Það hafa verið framin gróf mannréttindabrot á tugþúsundum einstaklinga! Það þýðir ekki að sitja hnarreist í Mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna og tala fjálglega um mannréttindabrot í öðrum löndum á meðan þau eru framin í þúsundavís í okkar eigin garði. Það er algjörlega tómt mál að tala um að byggja upp traust á Íslandi, til Alþingis, dómstóla, og „kerfisins“, án þess að opna og hreinsa þessi mál. Það er líka algjörlega út í hött, og lýsir annað hvort einbeittum brotavilja eða svakalegu þekkingar- og andvaraleysi, að ætla að selja bankanna án þess að kannað sé hvernig hagnaður þeirra er tilkomin, hversu mikið af honum sé löglega fenginn, hversu mikið af honum sé illa fengið fé, og hver raunveruleg staða þeirra er. Til að finna þetta út þarf að gera Rannsóknarskýrslu heimilanna. Sala án undangenginnar rannsóknar væri í fyrsta lagi gróft brot gagnvart kaupendum þeirra sem eiga rétt á að vita raunverulega stöðu bankanna áður en þeir kaupa og í öðru lagi gagnvart þjóðinni sem á rétt á að fá svör og síðast en ekki síst gagnvart fórnarlömbum þeirra sem „eiga“ þennan hagnað og hafa greitt hann með lífi sínu og afkomu. Þjóðin á ekki að þurfa að taka á sig skaðann af skelfilegum aðgerðum og lögbrotum ráðamanna sem hafa gróflega misfarið með vald sitt. Hagnaður þessara lögbrota liggur inni í bönkunum og þangað þarf að sækja hann svo hann lendi ekki með fullum þunga á ríkissjóði sem er óumflýjanlegt að gerist áður en langt um líður. Stjórnmálamenn sem gefa sig út fyrir að vera „vörslumenn mannréttinda“ geta ekki lengur litið fram hjá stórfelldum brotum á réttindum tugþúsunda. Það MINNSTA sem þeir geta gert er að stöðva brotin þannig að fórnarlömbin verið ekki fleiri á meðan rannsókn fer fram á aðgerðum stjórnvalda og framferði bankanna eftir hrun. Við krefjumst Rannsóknarskýrslu heimilanna! Ásthildur Lóa Þórsdóttir, formaður Hagsmunasamtaka heimilanna Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar
Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun