Kæru samborgarar Kolbrún Baldursdóttir skrifar 25. maí 2018 10:00 Nú þegar komið er að ykkur að velja þann flokk sem þið treystið best til að taka utan um ykkar mál í Reykjavík langar mig að segja frá fyrir hvað ég stend sem manneskja og sem oddviti Flokks fólksins. Alveg frá því ég man eftir mér hef ég brunnið af sterkri réttlætiskennd. Hvers kyns óréttlæti, mismunun, óheiðarleiki og valdníðsla sem ég hef orðið vitni að á lífsleiðinni hefur vakið í brjósti mér kraft tígrisdýrsins. Með þessari samlíkingu er ég að reyna að lýsa því báli sem blossar upp finni ég mig í aðstæðum í starfi jafnt sem einkalífi þar sem fólki líður illa og þar sem beitt er ofbeldi eða óréttlæti. Sú staðreynd að margt fólk á hvorki í sig né á og þeir erfiðleikar sem það hefur í för með sér er hrein skömm fyrir gott samfélag. Ég mun beita mér af hörku að uppræta fátækt. Ég ætla að blanda mér í málið og læt með öllum mögulegum hætti til skarar skríða til að stöðva eða sporna við óréttlæti. Kjör aldraðra, öryrkja og láglaunafólks hafa versnað, húsnæðismál þessara hópa eru í ólestri og mun ég berjast af eldmóði í þágu þeirra verst settu. Ég er frökk, kjörkuð og verkglöð. Ég hef látið verkin tala. Hugmyndir nægja mér ekki, þær þarf að framkvæma. Ég hika ekki við að taka áhættu ef það er í þágu fólks. Í mér er óbilandi þrek og það vita allir sem þekkja mig. Sú barátta sem ég hef háð gegn einelti árum saman, sem margir þekkja mig af, lýsir þessu kannski best. Á þeim baráttuvettvangi hef ég látið einskis ófreistað til að þeim vágesti verði eytt. Árum saman barðist ég einnig fyrir réttlæti á vinnumarkaðnum í hlutverki mínu sem formaður Stéttarfélags Sálfræðinga. Á minni lífsleið með persónuleikaeinkenni eins og hér er lýst hef ég rekist á marga veggi og hef sannarlega ekki verið allra. En fyrir mér er það í lagi svo framarlega sem mér miðar áfram fyrir fólkið sem ég er að vinna fyrir og hjálpa. Í starfi mínu sem sálfræðingur hef ég verið farsæl og á hverjum degi er umbun þegar mætir mér bros og þakklæti og mér sagt að ég hafi hjálpað. Börn og unglingar eru minn skjólstæðingahópur til fjölda ára. Ég vil nú vaða upp á dekk í borgarstjórn og ekki linna látum fyrr en farið er að gera nauðsynlegar breytingar fyrir börnin í borginni. Við getum ekki liðið að því allra dýrmætasta sem við eigum, börnin, skulu mörg hver vera í mikilli vanlíðan. Málefni þeirra og fjölskyldna þeirra hafa einfaldlega ekki verið í forgangi, þau hafa verið vanrækt af stjórnvöldum. Ykkur kæru Reykvíkingar þrái ég að fá að þjóna, ég þrái að komast á þann stað þar sem ég get unnið fyrir marga í einu, barist fyrir fjöldann í þeim málum sem mér finnst verulega þurfa að taka til í. Hér má nefna húsnæðismálin sem við í Flokki fólksins ætlum að taka á af slíkum krafti að áður hefur ekki sést. Það hefur verið brotið á barnafjölskyldum, öryrkjum og eldri borgurum í mörg ár, fólk sem á hvergi fastan samastað. Í mér brennur bál óréttlætis og sorgar þegar ég hugsa til þess hvernig farið hefur verið með fólk í Reykjavík sem búið hefur við skerta örorku, lúsarlaun, fólk sem missti allt sitt í Hruninu og á annað hundrað eldri borgara sem bíða nú ýmist eftir hjúkrunar- og dvalarheimili eða þjónustu til að geta verið sem lengst heima. Við í Flokki fólksins höfum lagt okkur í líma við að kynna okkar baráttumál og hvet ég ykkur til að skoða stefnuskrána svo að þið getið tekið upplýsta, persónulega ákvörðun um hverjum þið treystið best til að vinna fyrir ykkur af heiðarleika, einlægni, kappi og elju. Mitt persónulega kosningaloforð er að ég mun berjast fyrir hagsmunum ykkar með kjafti og klóm, blóði, svita og tárum. Góðar stundir og gangi ykkur vel.Höfundur er oddviti Flokks fólksins í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbrún Baldursdóttir Kosningar 2018 Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Nú þegar komið er að ykkur að velja þann flokk sem þið treystið best til að taka utan um ykkar mál í Reykjavík langar mig að segja frá fyrir hvað ég stend sem manneskja og sem oddviti Flokks fólksins. Alveg frá því ég man eftir mér hef ég brunnið af sterkri réttlætiskennd. Hvers kyns óréttlæti, mismunun, óheiðarleiki og valdníðsla sem ég hef orðið vitni að á lífsleiðinni hefur vakið í brjósti mér kraft tígrisdýrsins. Með þessari samlíkingu er ég að reyna að lýsa því báli sem blossar upp finni ég mig í aðstæðum í starfi jafnt sem einkalífi þar sem fólki líður illa og þar sem beitt er ofbeldi eða óréttlæti. Sú staðreynd að margt fólk á hvorki í sig né á og þeir erfiðleikar sem það hefur í för með sér er hrein skömm fyrir gott samfélag. Ég mun beita mér af hörku að uppræta fátækt. Ég ætla að blanda mér í málið og læt með öllum mögulegum hætti til skarar skríða til að stöðva eða sporna við óréttlæti. Kjör aldraðra, öryrkja og láglaunafólks hafa versnað, húsnæðismál þessara hópa eru í ólestri og mun ég berjast af eldmóði í þágu þeirra verst settu. Ég er frökk, kjörkuð og verkglöð. Ég hef látið verkin tala. Hugmyndir nægja mér ekki, þær þarf að framkvæma. Ég hika ekki við að taka áhættu ef það er í þágu fólks. Í mér er óbilandi þrek og það vita allir sem þekkja mig. Sú barátta sem ég hef háð gegn einelti árum saman, sem margir þekkja mig af, lýsir þessu kannski best. Á þeim baráttuvettvangi hef ég látið einskis ófreistað til að þeim vágesti verði eytt. Árum saman barðist ég einnig fyrir réttlæti á vinnumarkaðnum í hlutverki mínu sem formaður Stéttarfélags Sálfræðinga. Á minni lífsleið með persónuleikaeinkenni eins og hér er lýst hef ég rekist á marga veggi og hef sannarlega ekki verið allra. En fyrir mér er það í lagi svo framarlega sem mér miðar áfram fyrir fólkið sem ég er að vinna fyrir og hjálpa. Í starfi mínu sem sálfræðingur hef ég verið farsæl og á hverjum degi er umbun þegar mætir mér bros og þakklæti og mér sagt að ég hafi hjálpað. Börn og unglingar eru minn skjólstæðingahópur til fjölda ára. Ég vil nú vaða upp á dekk í borgarstjórn og ekki linna látum fyrr en farið er að gera nauðsynlegar breytingar fyrir börnin í borginni. Við getum ekki liðið að því allra dýrmætasta sem við eigum, börnin, skulu mörg hver vera í mikilli vanlíðan. Málefni þeirra og fjölskyldna þeirra hafa einfaldlega ekki verið í forgangi, þau hafa verið vanrækt af stjórnvöldum. Ykkur kæru Reykvíkingar þrái ég að fá að þjóna, ég þrái að komast á þann stað þar sem ég get unnið fyrir marga í einu, barist fyrir fjöldann í þeim málum sem mér finnst verulega þurfa að taka til í. Hér má nefna húsnæðismálin sem við í Flokki fólksins ætlum að taka á af slíkum krafti að áður hefur ekki sést. Það hefur verið brotið á barnafjölskyldum, öryrkjum og eldri borgurum í mörg ár, fólk sem á hvergi fastan samastað. Í mér brennur bál óréttlætis og sorgar þegar ég hugsa til þess hvernig farið hefur verið með fólk í Reykjavík sem búið hefur við skerta örorku, lúsarlaun, fólk sem missti allt sitt í Hruninu og á annað hundrað eldri borgara sem bíða nú ýmist eftir hjúkrunar- og dvalarheimili eða þjónustu til að geta verið sem lengst heima. Við í Flokki fólksins höfum lagt okkur í líma við að kynna okkar baráttumál og hvet ég ykkur til að skoða stefnuskrána svo að þið getið tekið upplýsta, persónulega ákvörðun um hverjum þið treystið best til að vinna fyrir ykkur af heiðarleika, einlægni, kappi og elju. Mitt persónulega kosningaloforð er að ég mun berjast fyrir hagsmunum ykkar með kjafti og klóm, blóði, svita og tárum. Góðar stundir og gangi ykkur vel.Höfundur er oddviti Flokks fólksins í Reykjavík.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun