Náttúra, kærleikur og lambakjöt Tómas Valgeirsson skrifar 16. janúar 2017 11:45 „Ég á ekki landið, landið á mig,“ segir Heiða á Ljótarstöðum. Guðmundur Bergkvist Kvikmyndir Fjallkóngar Leikstjórn: Guðmundur Bergkvist Framleiðandi: Ólína Björg Einarsdóttir Kvikmyndataka: Guðmundur Bergkvist Tónlist: Jónas Sigurðsson, Kristinn Snær Agnarsson Eftirvinnsla: Jóhannes TryggvasonMikinn sjarma er oft að finna í hinu hversdagslega þegar tekst með sóma að ramma það inn, eins og gert er í Fjallkóngum. Þessi stórfína og mátulega hressa heimildarmynd eftir Guðmund Bergkvist snýst um nokkra þrælvana bændur í Skaftártungu sem sameinast hvert haust um að fylgja aldalangri hefð, fara saman til fjalla og smala fé af afrétti.Heiða breytir heytætlunni úr flutnings- í notkunarstöðu.Guðmundur BergkvistGuðmundur vann myndina á fimm ára tímabili. Hann skoðar líf og tengsl bændanna og tengingu þeirra við fagið og náttúruna. Úr verður hugguleg innsýn í heim fólks sem fær mikla ánægju úr sínu starfi. Einn bændanna tekur meira að segja fram að þó smölunin sé óneitanlega mikil vinna þá sé þetta meira eins og skemmtilegt frí og aðrir taka í sama streng. Við kynnumst skrautlegu fólki og fáum ýtarlegri innlit hjá töffaranum Gísla Halldóri Magnússyni fjallkóngi, þekktum sem Dóra í Ásum, og hinni þrautseigu Heiðu Guðnýju Ásgeirsdóttur - Heiðu á Ljótarstöðum. Við fylgjumst með þessu skemmtilega fólki spjalla um störf sín og viðhorf; hlæjandi, spilandi, glímandi við sauðfé og borðandi lambakjöt í flest mál. „Fiskur er fiskur en kjöt er matur,“ eins og fjallkóngarnir trúa víst. Náttúrulega. Guðmundur fangar samspil fólksins með hressri útkomu og neitar að leyfa úthugsuðum og gullfallegum landslagsskotum fara til spillis, með eða án aðstoðar dróna. Það sést vel að Guðmundur hefur unnið sem tökumaður því nóg er af gæðarömmum sem njóta líka góðs af tónlistinni eftir Jónas Sigurðsson og Kristin Snæ Agnarsson.Plakat myndarinnar.Hljóðvinnsla og klipping er í fínu lagi, þó gjarnan hefði mátt snyrta hið seinna á útvöldum stöðum. Má reyndar segja að Guðmundur, sem klippari myndarinnar, klikki svolítið á því að kynna liðið almennilega, til dæmis hefði alveg mátt nafngreina hvern einstakling sem talar í vélina, en því er alveg sleppt. Athafnir, persónuleikar og vangaveltur bændanna halda þessu annars gangandi og það er auðvelt að dást að myndatökunni. Virðingin fyrir viðfangsefninu skín í gegn og Guðmundur undirstrikar bæði fegurðina í samvinnu hópsins og umhverfinu. Samantektin sýnir svo sem ekki órofa heild en skilaboðin eru jákvæð og hlýr andi skín frá fólki fyrir framan og aftan myndavélina. Rennslið á myndinni er líka svo bratt að lítil hætta er á því að áhorfandinn freistist til að telja kindurnar og sofni. Meinlaust og notalegt léttmeti.Niðurstaða: Líflegir bændur, ljúft landslag, vönduð kvikmyndataka og fínasta samsetning í heildina. Stórfín heimsókn.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 16. janúar 2016 Bíó og sjónvarp Gagnrýni Menning Mest lesið Allir halda stjörnu og OTO fær viðurkenningu Matur Forsetaáskorunin: „Fóru Bandaríkjamenn í raun til tunglsins?“ Lífið Bíða eftir pizzu og potti eftir milljón króna göngu Lífið Stjörnulífið: „Tvær klámkerlingar á kynfræðiráðstefnu“ Lífið Bjöggi Takefusa og Sólveig nefna dótturina Lífið Elísa Viðars og Rasmus nefndu soninn Lífið Forsetaáskorunin: Hefur aldrei lent í slagsmálum Lífið Af vængjum fram: „Aldrei“ notað fíkniefni og er alls ekki með nein húðflúr Lífið Fór á sveitaball og keypti kálfa á klósettinu Lífið „Það er aldeilis ekki sjálfsagt að hafa heilsu“ Lífið Fleiri fréttir Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Kvikmyndir Fjallkóngar Leikstjórn: Guðmundur Bergkvist Framleiðandi: Ólína Björg Einarsdóttir Kvikmyndataka: Guðmundur Bergkvist Tónlist: Jónas Sigurðsson, Kristinn Snær Agnarsson Eftirvinnsla: Jóhannes TryggvasonMikinn sjarma er oft að finna í hinu hversdagslega þegar tekst með sóma að ramma það inn, eins og gert er í Fjallkóngum. Þessi stórfína og mátulega hressa heimildarmynd eftir Guðmund Bergkvist snýst um nokkra þrælvana bændur í Skaftártungu sem sameinast hvert haust um að fylgja aldalangri hefð, fara saman til fjalla og smala fé af afrétti.Heiða breytir heytætlunni úr flutnings- í notkunarstöðu.Guðmundur BergkvistGuðmundur vann myndina á fimm ára tímabili. Hann skoðar líf og tengsl bændanna og tengingu þeirra við fagið og náttúruna. Úr verður hugguleg innsýn í heim fólks sem fær mikla ánægju úr sínu starfi. Einn bændanna tekur meira að segja fram að þó smölunin sé óneitanlega mikil vinna þá sé þetta meira eins og skemmtilegt frí og aðrir taka í sama streng. Við kynnumst skrautlegu fólki og fáum ýtarlegri innlit hjá töffaranum Gísla Halldóri Magnússyni fjallkóngi, þekktum sem Dóra í Ásum, og hinni þrautseigu Heiðu Guðnýju Ásgeirsdóttur - Heiðu á Ljótarstöðum. Við fylgjumst með þessu skemmtilega fólki spjalla um störf sín og viðhorf; hlæjandi, spilandi, glímandi við sauðfé og borðandi lambakjöt í flest mál. „Fiskur er fiskur en kjöt er matur,“ eins og fjallkóngarnir trúa víst. Náttúrulega. Guðmundur fangar samspil fólksins með hressri útkomu og neitar að leyfa úthugsuðum og gullfallegum landslagsskotum fara til spillis, með eða án aðstoðar dróna. Það sést vel að Guðmundur hefur unnið sem tökumaður því nóg er af gæðarömmum sem njóta líka góðs af tónlistinni eftir Jónas Sigurðsson og Kristin Snæ Agnarsson.Plakat myndarinnar.Hljóðvinnsla og klipping er í fínu lagi, þó gjarnan hefði mátt snyrta hið seinna á útvöldum stöðum. Má reyndar segja að Guðmundur, sem klippari myndarinnar, klikki svolítið á því að kynna liðið almennilega, til dæmis hefði alveg mátt nafngreina hvern einstakling sem talar í vélina, en því er alveg sleppt. Athafnir, persónuleikar og vangaveltur bændanna halda þessu annars gangandi og það er auðvelt að dást að myndatökunni. Virðingin fyrir viðfangsefninu skín í gegn og Guðmundur undirstrikar bæði fegurðina í samvinnu hópsins og umhverfinu. Samantektin sýnir svo sem ekki órofa heild en skilaboðin eru jákvæð og hlýr andi skín frá fólki fyrir framan og aftan myndavélina. Rennslið á myndinni er líka svo bratt að lítil hætta er á því að áhorfandinn freistist til að telja kindurnar og sofni. Meinlaust og notalegt léttmeti.Niðurstaða: Líflegir bændur, ljúft landslag, vönduð kvikmyndataka og fínasta samsetning í heildina. Stórfín heimsókn.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 16. janúar 2016
Bíó og sjónvarp Gagnrýni Menning Mest lesið Allir halda stjörnu og OTO fær viðurkenningu Matur Forsetaáskorunin: „Fóru Bandaríkjamenn í raun til tunglsins?“ Lífið Bíða eftir pizzu og potti eftir milljón króna göngu Lífið Stjörnulífið: „Tvær klámkerlingar á kynfræðiráðstefnu“ Lífið Bjöggi Takefusa og Sólveig nefna dótturina Lífið Elísa Viðars og Rasmus nefndu soninn Lífið Forsetaáskorunin: Hefur aldrei lent í slagsmálum Lífið Af vængjum fram: „Aldrei“ notað fíkniefni og er alls ekki með nein húðflúr Lífið Fór á sveitaball og keypti kálfa á klósettinu Lífið „Það er aldeilis ekki sjálfsagt að hafa heilsu“ Lífið Fleiri fréttir Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira