Muhammad Ali látinn – Boxhanska til Alþingis Birgir Guðjónsson skrifar 8. júní 2016 07:00 Þingmenn þjóðar sem dáir fornmenn eftir því hversu marga þeir drápu á mismunandi hátt setti lög árið 1956 um bann við hnefaleikum vegna þess að þeim fannst það „óviðfelldinn leikur“. Það var jafnvel bannað að eiga hnefaleikahanska (eins og eiturlyf!). Varla hafa lög verið sett áður af slíku tilefni. Það var þó ekki sett bann við fréttum af því að 18 ára blökkumaður frá Bandaríkjunum af nafni Cassius Clay vann Ólympíugull í léttþungavigt Róm 1960. Við heimkomu var hann kallaður ólympíski niggarinn og fékk ekki inngöngu í betri veitingahús. Það var heldur ekki bannað að heyra fréttir af því þegar hann óvænt vann heimsmeistaratitil árið 1964 gegn Sonny Liston margreyndum, eldri og þyngri kappa. Þegar fjölskyldan fór til Bandaríkjanna snemma árs 1966 til sérnáms míns var ýmislegt nýtt fyrir okkur, svo sem sjónvarp og Víetnamstríð í algleymingi. Aðalsamskipti ungs læknis við borgara nýja landsins voru við miðaldra velstæða lækna í kaffi- og matartímum. Fréttir af stríðinu voru áberandi og tölur frá Westmoreland hershöfðingja um hversu margir Vietcong-liðar hefðu fallið á síðasta sólarhring þ.e „body count“. Ég minnist ekki athugasemda kolleganna við stríðinu en ungir Bandaríkjamenn voru farnir að ókyrrast og mótmæli farin af stað. Allir ungir menn voru skyldaðir til herþjónustu ef þeir stóðust læknisskoðun. Örsjaldan var hægt að fá undanþágu vegna samviskumótmæla (conscience objector) sem var vegna sérstakra trúarskoðana. Neitun leiddi til 5 ára fangelsisvistar. Fjöldi ungra manna flutti til Kanada og voru taldir föðurlandssvikarar. Þeir áttu ekki afturkvæmt til Bandaríkjanna fyrr en með sérstakri náðun Bandaríkjaforseta mörgum árum eftir að Víetnamstríðinu lauk 1973.Stóð fastur á sínu Cassius Clay var orðinn þekktur sem afburðasnjall hnefaleikamaður. Hann hafði breytt nafni sínu sem hann taldi þrælanafn í Muhammad Ali og gerst múhameðstrúar og gengið í ákveðinn söfnuð. Hann var kvaddur í herinn en samviskuforsendum hans var hafnað. Hann neitaði samt og kvaðst ekkert eiga sökótt við Vietcong og fyrr mætti setja sig fyrir aftökusveit en hann færi að drepa aðra. Hann var dæmdur til fangelsisvistar en fullnustu frestað vegna áfrýjunar. Hann var almennt fordæmdur af yfirvöldum og stórblöðum og talinn úrhrak og úrþvætti, sviptur heimsmeistaratitli og atvinnuleyfi og tapaði milljónum dollara í áætluðum tekjum en stóð fast á sínu. Hæstiréttur Bandaríkjanna samþykkti endanlega samviskuforsendur hans árið 1971 og hann fékk aftur titil sinn og keppnisleyfi og hóf aftur keppni eftir tæplega fjögurra ára hlé og vann glæsta sigra. Hann varð ekki síður þekktur fyrir baráttu sína fyrir jafnrétti blökkumanna sem og allra sem töldust undirokaðir og mannúðarmál almennt. Hann varð einhver dáðasti íþróttamaður síðustu aldar, ferðaðist víða um heiminn með friðarboðskap og æðstu fyrirmenn kepptust um að fá hitta hann. Muhammad Ali var þó mjög mótsagnakennd persóna, gat verið groddalegur í yfirlýsingum en oftast mjög snjall í orðræðum og heillaði alla sem kynntust honum. Honum var fyrst boðið í Hvíta húsið árið 1974 til Gerald R. Ford forseta og varaði hann við að nú mundi hann sækjast eftir vinnu hans! Það snart alla þegar hann farinn heilsu kveikti á Ólympíueldinum í Atlanta 1996. George W. Bush forseti veitti honum æðsta heiðursmerki Bandaríkjanna Medal of Freedom árið 2005. Barack Obama þáði boxhanska frá honum sem hann varðveitir í skrifstofu sinni „Oval office“. Muhammad Ali hefði hins vegar ekki getað komið til Íslands og sýnt boxhanska sína vegna laga um „óviðfelldan leik“ sem alheimur dáði. Ég mun minnast Muhammad Ali fyrir einstakt hugrekki og staðfestu í aðstæðum sem flestum er erfitt að skilja löngu síðar. Ég mun þó líka minnast „boxhanska“ laga forsjárhyggjumanna við Austurvöll. Því miður má enn finna samlíkingar með þeim. Væri ekki rétt að gefa Alþingi boxhanska til íhugunar?Höfundur dvaldi í Bandaríkjunum frá 1966-1973. Hann var læknir íslenska liðsins á Ólympíuleikunum 1996.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Halldór 23.8.2025 Halldór Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Þingmenn þjóðar sem dáir fornmenn eftir því hversu marga þeir drápu á mismunandi hátt setti lög árið 1956 um bann við hnefaleikum vegna þess að þeim fannst það „óviðfelldinn leikur“. Það var jafnvel bannað að eiga hnefaleikahanska (eins og eiturlyf!). Varla hafa lög verið sett áður af slíku tilefni. Það var þó ekki sett bann við fréttum af því að 18 ára blökkumaður frá Bandaríkjunum af nafni Cassius Clay vann Ólympíugull í léttþungavigt Róm 1960. Við heimkomu var hann kallaður ólympíski niggarinn og fékk ekki inngöngu í betri veitingahús. Það var heldur ekki bannað að heyra fréttir af því þegar hann óvænt vann heimsmeistaratitil árið 1964 gegn Sonny Liston margreyndum, eldri og þyngri kappa. Þegar fjölskyldan fór til Bandaríkjanna snemma árs 1966 til sérnáms míns var ýmislegt nýtt fyrir okkur, svo sem sjónvarp og Víetnamstríð í algleymingi. Aðalsamskipti ungs læknis við borgara nýja landsins voru við miðaldra velstæða lækna í kaffi- og matartímum. Fréttir af stríðinu voru áberandi og tölur frá Westmoreland hershöfðingja um hversu margir Vietcong-liðar hefðu fallið á síðasta sólarhring þ.e „body count“. Ég minnist ekki athugasemda kolleganna við stríðinu en ungir Bandaríkjamenn voru farnir að ókyrrast og mótmæli farin af stað. Allir ungir menn voru skyldaðir til herþjónustu ef þeir stóðust læknisskoðun. Örsjaldan var hægt að fá undanþágu vegna samviskumótmæla (conscience objector) sem var vegna sérstakra trúarskoðana. Neitun leiddi til 5 ára fangelsisvistar. Fjöldi ungra manna flutti til Kanada og voru taldir föðurlandssvikarar. Þeir áttu ekki afturkvæmt til Bandaríkjanna fyrr en með sérstakri náðun Bandaríkjaforseta mörgum árum eftir að Víetnamstríðinu lauk 1973.Stóð fastur á sínu Cassius Clay var orðinn þekktur sem afburðasnjall hnefaleikamaður. Hann hafði breytt nafni sínu sem hann taldi þrælanafn í Muhammad Ali og gerst múhameðstrúar og gengið í ákveðinn söfnuð. Hann var kvaddur í herinn en samviskuforsendum hans var hafnað. Hann neitaði samt og kvaðst ekkert eiga sökótt við Vietcong og fyrr mætti setja sig fyrir aftökusveit en hann færi að drepa aðra. Hann var dæmdur til fangelsisvistar en fullnustu frestað vegna áfrýjunar. Hann var almennt fordæmdur af yfirvöldum og stórblöðum og talinn úrhrak og úrþvætti, sviptur heimsmeistaratitli og atvinnuleyfi og tapaði milljónum dollara í áætluðum tekjum en stóð fast á sínu. Hæstiréttur Bandaríkjanna samþykkti endanlega samviskuforsendur hans árið 1971 og hann fékk aftur titil sinn og keppnisleyfi og hóf aftur keppni eftir tæplega fjögurra ára hlé og vann glæsta sigra. Hann varð ekki síður þekktur fyrir baráttu sína fyrir jafnrétti blökkumanna sem og allra sem töldust undirokaðir og mannúðarmál almennt. Hann varð einhver dáðasti íþróttamaður síðustu aldar, ferðaðist víða um heiminn með friðarboðskap og æðstu fyrirmenn kepptust um að fá hitta hann. Muhammad Ali var þó mjög mótsagnakennd persóna, gat verið groddalegur í yfirlýsingum en oftast mjög snjall í orðræðum og heillaði alla sem kynntust honum. Honum var fyrst boðið í Hvíta húsið árið 1974 til Gerald R. Ford forseta og varaði hann við að nú mundi hann sækjast eftir vinnu hans! Það snart alla þegar hann farinn heilsu kveikti á Ólympíueldinum í Atlanta 1996. George W. Bush forseti veitti honum æðsta heiðursmerki Bandaríkjanna Medal of Freedom árið 2005. Barack Obama þáði boxhanska frá honum sem hann varðveitir í skrifstofu sinni „Oval office“. Muhammad Ali hefði hins vegar ekki getað komið til Íslands og sýnt boxhanska sína vegna laga um „óviðfelldan leik“ sem alheimur dáði. Ég mun minnast Muhammad Ali fyrir einstakt hugrekki og staðfestu í aðstæðum sem flestum er erfitt að skilja löngu síðar. Ég mun þó líka minnast „boxhanska“ laga forsjárhyggjumanna við Austurvöll. Því miður má enn finna samlíkingar með þeim. Væri ekki rétt að gefa Alþingi boxhanska til íhugunar?Höfundur dvaldi í Bandaríkjunum frá 1966-1973. Hann var læknir íslenska liðsins á Ólympíuleikunum 1996.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar