Steinþór Pálsson fór á dögunum yfir sölu Landsbankans á þriðjungshlutnum í Borgun. Eins og kunnugt er má færa rök fyrir því að Landsbankinn hafi selt hlut sinn á einungis fjórðungi markaðsvirðis sé miðað við nýlegt verðmat. Bankinn hafi því orðið af fjórum til sex milljörðum króna.
Steinþór telur að stjórnendur Borgunar beri sök á hvernig fór. Þeir hafi hreinlega leynt tilvist valréttar Borgunar vegna sameiningar Visa Europe og Visa International.
Fyrir alla sem hafa staðið í kaup eða sölu á fyrirtækjum eru skýringar Steinþórs í besta falli hjákátlegar.
Landsbankinn er risastór aðili á markaði sem hefur her starfsmanna, sérfræðinga og ráðgjafa á sínum snærum. Þar er næg sérþekking og mannafli til þess að framkvæma almennilega áreiðanleikakönnun eins og tíðkast í viðskiptum sem þessum.
Fram hefur komið í máli forsvarsmanna Borgunar að opnað hafi verið gagnaherbergi þar sem lágu allar grundvallarupplýsingar um reksturinn, samninga og annað. Samkvæmt Borgun lá valréttarsamningurinn meðal annars þar inni. Landsbankamenn höfðu fullt aðgengi að þessum gögnum.
Í því samhengi er merkilegt til þess að hugsa að Landsbankinn hafi ekki gert fyrirvara um tekjur af valréttinum í samningi um söluna. Það verður enn forvitnilegra í því ljósi að slíkur fyrirvari var gerður við sölu Landsbankans á hlut sínum í Valitor.
Í besta falli hafa lögfræðingar Landsbankans gert skyssu, en við áreiðanleikakannanir er það þeirra hlutverk (og annarra ráðgjafa) að gera ráð fyrir öllu mögulegu og ómögulegu. Í ljósi tilvistar valréttarins (sem þeir hefðu átt að rekast á í gagnaherberginu) og fyrirmyndarinnar úr Valitor sölunni sætir þetta beinlínis furðu.
Steinþór nefnir einnig að Landsbankinn hafi leitað upplýsinga um valréttinn hjá Visa Europe. Þar var Krísuvíkurleiðin farin, enda auðveldara að spyrja forsvarsmenn Borgunar sömu spurningar. Ólíklegt er líka að Visa Europe hafi undir nokkrum kringumstæðum mátt gefa nokkrar upplýsingar um valréttinn til annarra en þeirra sem beina aðild áttu að samningnum. Samningurinn var milli Borgunar og Visa – Landsbankinn átti þar engan hlut á máli.
Steinþór þarf að standa við stóru orðin. Ef bankinn var blekktur þarf að fylgja því eftir hjá þar til bærum yfirvöldum eða fyrir dómstólum.
Af atvikum að dæma er þó líklegra að Landsbankamenn hafi hreinlega ekki haft vaðið fyrir neðan sig. Tap bankans á því nemur nokkrum milljörðum sem annars hefðu skilað sér í ríkiskassann með beinum eða óbeinum hætti.
Einhver verður að axla ábyrgð á þessum starfsháttum.
Stjórnarmaðurinn er sigldur innherji með puttann á púlsinum. Stjórnarmaðurinn skrifar í Markaðinn í Fréttablaðinu á miðvikudögum og liggur ekki á skoðunum sínum um menn og viðskiptaleg málefni.
Farsakenndar skýringar Landsbankans
