Þroskamerki Kolbeinn Tumi Daðason skrifar 29. júlí 2015 07:00 Fram á þrítugsaldur þurfti að draga mig á eyrunum í gönguferðir. Ég man eftir göngu á Keili á barnsárum með foreldrum mínum og frændfólki þar sem ég grét úr mér augun yfir óréttlæti heimsins að ganga fjall í staðinn fyrir að fara í fótbolta. Samt beið mín súkkulaðisnúður á toppnum. Á dauða mínum átti ég von frekar en að ég ætti eftir að hafa gaman af gönguferðum síðar meir en sú er orðin raunin. Síðdegis á laugardag mætti ég ásamt 35 samstarfsmönnum og fylgihlutum í Langadal í Þórsmörk eftir þriggja daga göngu um svokallaðan Strútsstíg. Aldrei hafði ég heyrt á hann minnst en ég gleymi honum ekki í bráð. Persónulega stóð Strútslaug, heit laug á fyrstu dagleið, upp úr hvað náttúruperlur varðar en þær voru reyndar á hverju strái. Ferðinvar algjör lúxusferð í ljósi þess að við þurftum aðeins að bera dagpoka þar sem annað beið okkar í skálunum þökk sé Ófeigi, stórkostlegum rútubílstjóra – já og sjómanni! Hann smellpassaði í hóp ferðafélaganna sem voru hver öðrum skemmtilegri. Ef einhver bar upp spurningu sem hófst á orðunum: „Gætirðu nokkuð…“ var svarið alltaf „já“ eða „ekkert mál“. Frábær hópur. Það er magnað hvernig fólk úr öllum áttum, á ólíkum aldri og með ólíkar skoðanir getur smellpassað saman og notið sín eins og var tilfellið í ferðinni. Hvert sem litið var mátti sjá brosandi andlit enda markmið allra að skemmta sér sem best. Óhætt er að segja að það hafi tekist og reikna ég með að allir sem fóru í gönguna í ár ætli að endurtaka leikinn að ári eigi þeir þess kost. Göngunni lauk svo í Þórsmörk. Ég hef aðeins tvisvar áður komið í Þórsmörk, þann einstaka stað, og hafði aðeins gist þar einu sinni. Eitthvað finnst mér það fátæklegt enda upplifi ég staðinn sem himnaríki kynslóðarinnar á undan minni. Allir virðast eiga frábærar minningar þaðan og nú á ég mínar. Til stendur að fjölga ferðum á þennan einstaka stað og skapa fleiri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Tumi Daðason Mest lesið Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson Skoðun
Fram á þrítugsaldur þurfti að draga mig á eyrunum í gönguferðir. Ég man eftir göngu á Keili á barnsárum með foreldrum mínum og frændfólki þar sem ég grét úr mér augun yfir óréttlæti heimsins að ganga fjall í staðinn fyrir að fara í fótbolta. Samt beið mín súkkulaðisnúður á toppnum. Á dauða mínum átti ég von frekar en að ég ætti eftir að hafa gaman af gönguferðum síðar meir en sú er orðin raunin. Síðdegis á laugardag mætti ég ásamt 35 samstarfsmönnum og fylgihlutum í Langadal í Þórsmörk eftir þriggja daga göngu um svokallaðan Strútsstíg. Aldrei hafði ég heyrt á hann minnst en ég gleymi honum ekki í bráð. Persónulega stóð Strútslaug, heit laug á fyrstu dagleið, upp úr hvað náttúruperlur varðar en þær voru reyndar á hverju strái. Ferðinvar algjör lúxusferð í ljósi þess að við þurftum aðeins að bera dagpoka þar sem annað beið okkar í skálunum þökk sé Ófeigi, stórkostlegum rútubílstjóra – já og sjómanni! Hann smellpassaði í hóp ferðafélaganna sem voru hver öðrum skemmtilegri. Ef einhver bar upp spurningu sem hófst á orðunum: „Gætirðu nokkuð…“ var svarið alltaf „já“ eða „ekkert mál“. Frábær hópur. Það er magnað hvernig fólk úr öllum áttum, á ólíkum aldri og með ólíkar skoðanir getur smellpassað saman og notið sín eins og var tilfellið í ferðinni. Hvert sem litið var mátti sjá brosandi andlit enda markmið allra að skemmta sér sem best. Óhætt er að segja að það hafi tekist og reikna ég með að allir sem fóru í gönguna í ár ætli að endurtaka leikinn að ári eigi þeir þess kost. Göngunni lauk svo í Þórsmörk. Ég hef aðeins tvisvar áður komið í Þórsmörk, þann einstaka stað, og hafði aðeins gist þar einu sinni. Eitthvað finnst mér það fátæklegt enda upplifi ég staðinn sem himnaríki kynslóðarinnar á undan minni. Allir virðast eiga frábærar minningar þaðan og nú á ég mínar. Til stendur að fjölga ferðum á þennan einstaka stað og skapa fleiri.
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun