Það er eitthvað Dave Roback/Hope Sandoval-legt við þetta Björn Teitsson skrifar 11. desember 2014 12:00 Ylja Bjartey Sveinsdóttir og Guðný Gígja Skjaldardóttir. Vísir/Daníel Tónlist Commotion Ylja Sena Ylja vakti verðskuldaða athygli fyrir samnefndan frumburð sveitarinnar sem kom út fyrir réttum tveimur árum. Sveitin er að miklu leyti byggð í kringum söngkonurnar tvær, Bjarteyju Sveinsdóttur og Guðnýju Gígju Skjaldardóttur. Þær hafa spilað einhvers konar afbrigði af kántrískotinni þjóðlagatónlist og gerðu það með prýði á fyrri skífu þegar sveitin hafði á að skipa slide-gítarleikaranum Smára „Tarfi“ Jósepssyni. Mannabreytingar hafa ef til vill haft áhrif á hljóm sveitarinnar. Nú er Smári horfinn á braut og til liðs við Ylju gengu þúsundþjalasmiðurinn Örn Eldjárn og ryþmadúó skipað Magnúsi Erni Magnússyni og Ingibjörgu Elsu Turchi. Á þesssari nýjust afurð sveitarinnar, Commotion, er hljómurinn ögn meira „indí“, kominn í smá „alt-country“: maður hugsar til Cowboy Junkies eða jafnvel Mazzy Star – það er eitthvað Dave Roback/Hope Sandoval-legt við þetta. Gítarhljómur stækkaður, effekt á trommum, róleg sveimandi yfirferð með fallegum söngröddum. Það eru líka raddirnar sem eru aðalsmerki Ylju, það einfaldlega verður að viðurkennast. Þær Bjartey og Gígja, sem einnig semja flesta textana, ná einstaklega vel saman og raddanir þeirra virkilega til fyrirmyndar. Flutningur laganna er hnökralaus og lagasmíðarnar eru ekkert of flóknar, enda ættu þær ekkert að vera það. Galdurinn felst frekar í að búa til öruggan farveg fyrir raddirnar, með stöku skreytingum hér og þar.Titillag plötunnar fellur helst í þá gryfju að geta hljómað undir hvaða stiklu sem er fyrir bandaríska indí-mynd – en það er nokkurn veginn það versta sem hægt er að segja um plötuna. Sem er gott. Bestu lögin eru „Sem betur fer“, en það hefur fengið mikla spilun í útvarpi nú þegar, „Hlaðseyri“ og „Fall“ sem býður upp á allt það besta sem Ylja hefur upp á að bjóða.Niðurstaða: Mjög góð önnur plata frá hljómsveit sem er stígandi í sinni listsköpun. Einlægur flutningur fallegra laga þar sem raddirnar eru aðalsmerkið. Gagnrýni Menning Mest lesið Fer fótgangandi tæpa 800 kílómetra Lífið Skönnuðu Aldísi frá toppi til táar og gleymdu ekki tönnunum Lífið Millie Bobby Brown og sonur Bon Jovi orðin hjón Lífið Af vængjum fram: Ekki viss um að hann myndi þekkja lyktina af hassi Lífið Tónleikum Nicki Minaj aflýst vegna fíkniefnahandtöku Tónlist Forsetaáskorunin: Lærbraut sig út í móa og beið lengi eftir aðstoð Lífið Krakkatían: Ljón, líffæri og landafræði Lífið Sitt sýnist hverjum um nýja mynd af Katrínu Lífið Af vængjum fram: Borðaði vængi með hníf og gaffli og sagðist vera saddur Lífið Balti hélt að Pálmi myndi aldrei mæta Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Tónlist Commotion Ylja Sena Ylja vakti verðskuldaða athygli fyrir samnefndan frumburð sveitarinnar sem kom út fyrir réttum tveimur árum. Sveitin er að miklu leyti byggð í kringum söngkonurnar tvær, Bjarteyju Sveinsdóttur og Guðnýju Gígju Skjaldardóttur. Þær hafa spilað einhvers konar afbrigði af kántrískotinni þjóðlagatónlist og gerðu það með prýði á fyrri skífu þegar sveitin hafði á að skipa slide-gítarleikaranum Smára „Tarfi“ Jósepssyni. Mannabreytingar hafa ef til vill haft áhrif á hljóm sveitarinnar. Nú er Smári horfinn á braut og til liðs við Ylju gengu þúsundþjalasmiðurinn Örn Eldjárn og ryþmadúó skipað Magnúsi Erni Magnússyni og Ingibjörgu Elsu Turchi. Á þesssari nýjust afurð sveitarinnar, Commotion, er hljómurinn ögn meira „indí“, kominn í smá „alt-country“: maður hugsar til Cowboy Junkies eða jafnvel Mazzy Star – það er eitthvað Dave Roback/Hope Sandoval-legt við þetta. Gítarhljómur stækkaður, effekt á trommum, róleg sveimandi yfirferð með fallegum söngröddum. Það eru líka raddirnar sem eru aðalsmerki Ylju, það einfaldlega verður að viðurkennast. Þær Bjartey og Gígja, sem einnig semja flesta textana, ná einstaklega vel saman og raddanir þeirra virkilega til fyrirmyndar. Flutningur laganna er hnökralaus og lagasmíðarnar eru ekkert of flóknar, enda ættu þær ekkert að vera það. Galdurinn felst frekar í að búa til öruggan farveg fyrir raddirnar, með stöku skreytingum hér og þar.Titillag plötunnar fellur helst í þá gryfju að geta hljómað undir hvaða stiklu sem er fyrir bandaríska indí-mynd – en það er nokkurn veginn það versta sem hægt er að segja um plötuna. Sem er gott. Bestu lögin eru „Sem betur fer“, en það hefur fengið mikla spilun í útvarpi nú þegar, „Hlaðseyri“ og „Fall“ sem býður upp á allt það besta sem Ylja hefur upp á að bjóða.Niðurstaða: Mjög góð önnur plata frá hljómsveit sem er stígandi í sinni listsköpun. Einlægur flutningur fallegra laga þar sem raddirnar eru aðalsmerkið.
Gagnrýni Menning Mest lesið Fer fótgangandi tæpa 800 kílómetra Lífið Skönnuðu Aldísi frá toppi til táar og gleymdu ekki tönnunum Lífið Millie Bobby Brown og sonur Bon Jovi orðin hjón Lífið Af vængjum fram: Ekki viss um að hann myndi þekkja lyktina af hassi Lífið Tónleikum Nicki Minaj aflýst vegna fíkniefnahandtöku Tónlist Forsetaáskorunin: Lærbraut sig út í móa og beið lengi eftir aðstoð Lífið Krakkatían: Ljón, líffæri og landafræði Lífið Sitt sýnist hverjum um nýja mynd af Katrínu Lífið Af vængjum fram: Borðaði vængi með hníf og gaffli og sagðist vera saddur Lífið Balti hélt að Pálmi myndi aldrei mæta Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira