Fáránleiki og hárbeitt ádeila Halla Þórlaug Óskarsdóttir skrifar 13. október 2014 11:00 Maðurinn sem hataði börn Bækur: Maðurinn sem hataði börn Þórarinn Leifsson Mál og menning Maðurinn sem hataði börn eftir Þórarin Leifsson fjallar um tólf ára dreng, Sylvek, sem býr ásamt ömmu sinni í vesturbæ Reykjavíkur. Þau fluttu þangað frá Barcelona þegar þeim áskotnaðist óvænt hús þar í bæ. Hugmyndir þeirra og vonir um Ísland voru afar glæstar en segja má að nýju heimkynnin standi ekki alveg undir væntingum. Ekki batnar það svo þegar ungir drengir fara að finnast myrtir í hverfinu þeirra. Um svipað leyti flytur fámáll maður í risherbergið heima hjá þeim, en hann segist hata börn. Bókin er sneisafull af hárbeittri ádeilu á samfélag okkar. Blanda af léttri háðsádeilu og harðri gagnrýni á samfélagslega rétthugsun, eða öllu heldur ríkjandi skort á henni. Höfundur velur sögumanni sínum sjónarhorn innflytjanda. Þannig fær ákveðinn minnihlutahópur samfélagsins rödd, hópur sem gjarnan hefur sætt fordómum. Með því að segja söguna út frá sjónarhorni Sylveks varpar höfundur auk þess ljósi á samfélag okkar, sem er okkur svo kunnugt en sögumanni framandi og furðulegt. Lesandinn nær miklu frekar tengingu við aðalpersónuna heldur en samfélagið sem byggt er á íslenskum samtíma. Það er spillt og nokkuð ógeðslegt. Fáránleikinn er allsráðandi í sögunni og undirrituð viðurkennir fúslega að hún skellti upp úr nokkrum sinnum þar sem hún las í bókinni á almannafæri. Kaldhæðni einkennir söguna að miklu leyti og heldur uppi annars stórfurðulegum söguþræði sem fléttast saman að lokum. Sögusviðið er sem fyrr segir byggt á íslenskum raunveruleika en þó sett fram sem einhvers konar hliðarveröld. Gráglettnar teikningar Þórarins sem prýða bókina glæða persónur og umhverfi lífi. Sérstaklega er framsetningin á steratröllunum kostuleg, sem og ömmunni Silvíu Kandellu Mariu Karmen Arias, sem reyndar hefur neyðst til að taka upp íslenska nafnið Sigríður Sjutt. Amman er sannarlega ein af fyndnari persónum sögunnar, þótt bókin sé raunar uppfull af stórskemmtilegum og frumlegum persónum.Niðurstaða: Hress og bráðfyndin saga, þó með drungalegu yfirbragði. Hárbeitt en samt svo lúmsk ádeila á íslenskt samfélag, sett fram í furðusagnastíl. Gagnrýni Mest lesið Sjö hættulegar gryfjur fyrir hjón og pör að falla í Áskorun Will Smith hrifinn af akureyrsku hjartaljósunum Lífið Logi Geirs og Inga Tinna eiga von á barni Lífið Heyrt kjaftasögurnar um eldri mennina sem stýri henni Lífið Varð móðir sextán ára Lífið Ekki lengur smeykur við að deila kastljósinu með Katrínu Lífið „Hann var langt á undan sinni samtíð“ Lífið Ebba Katrín valin bæjarlistamaður Hafnarfjarðar Lífið „Elska að hafa skipulagt kaos“ Tíska og hönnun Japaninn sló heimsmet í Hlíðarfjalli Lífið Fleiri fréttir Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Tröllaukinn kór valtaði yfir pínulítinn píanóleikara True Detective: Draugagangur á Dalvík Sjá meira
Bækur: Maðurinn sem hataði börn Þórarinn Leifsson Mál og menning Maðurinn sem hataði börn eftir Þórarin Leifsson fjallar um tólf ára dreng, Sylvek, sem býr ásamt ömmu sinni í vesturbæ Reykjavíkur. Þau fluttu þangað frá Barcelona þegar þeim áskotnaðist óvænt hús þar í bæ. Hugmyndir þeirra og vonir um Ísland voru afar glæstar en segja má að nýju heimkynnin standi ekki alveg undir væntingum. Ekki batnar það svo þegar ungir drengir fara að finnast myrtir í hverfinu þeirra. Um svipað leyti flytur fámáll maður í risherbergið heima hjá þeim, en hann segist hata börn. Bókin er sneisafull af hárbeittri ádeilu á samfélag okkar. Blanda af léttri háðsádeilu og harðri gagnrýni á samfélagslega rétthugsun, eða öllu heldur ríkjandi skort á henni. Höfundur velur sögumanni sínum sjónarhorn innflytjanda. Þannig fær ákveðinn minnihlutahópur samfélagsins rödd, hópur sem gjarnan hefur sætt fordómum. Með því að segja söguna út frá sjónarhorni Sylveks varpar höfundur auk þess ljósi á samfélag okkar, sem er okkur svo kunnugt en sögumanni framandi og furðulegt. Lesandinn nær miklu frekar tengingu við aðalpersónuna heldur en samfélagið sem byggt er á íslenskum samtíma. Það er spillt og nokkuð ógeðslegt. Fáránleikinn er allsráðandi í sögunni og undirrituð viðurkennir fúslega að hún skellti upp úr nokkrum sinnum þar sem hún las í bókinni á almannafæri. Kaldhæðni einkennir söguna að miklu leyti og heldur uppi annars stórfurðulegum söguþræði sem fléttast saman að lokum. Sögusviðið er sem fyrr segir byggt á íslenskum raunveruleika en þó sett fram sem einhvers konar hliðarveröld. Gráglettnar teikningar Þórarins sem prýða bókina glæða persónur og umhverfi lífi. Sérstaklega er framsetningin á steratröllunum kostuleg, sem og ömmunni Silvíu Kandellu Mariu Karmen Arias, sem reyndar hefur neyðst til að taka upp íslenska nafnið Sigríður Sjutt. Amman er sannarlega ein af fyndnari persónum sögunnar, þótt bókin sé raunar uppfull af stórskemmtilegum og frumlegum persónum.Niðurstaða: Hress og bráðfyndin saga, þó með drungalegu yfirbragði. Hárbeitt en samt svo lúmsk ádeila á íslenskt samfélag, sett fram í furðusagnastíl.
Gagnrýni Mest lesið Sjö hættulegar gryfjur fyrir hjón og pör að falla í Áskorun Will Smith hrifinn af akureyrsku hjartaljósunum Lífið Logi Geirs og Inga Tinna eiga von á barni Lífið Heyrt kjaftasögurnar um eldri mennina sem stýri henni Lífið Varð móðir sextán ára Lífið Ekki lengur smeykur við að deila kastljósinu með Katrínu Lífið „Hann var langt á undan sinni samtíð“ Lífið Ebba Katrín valin bæjarlistamaður Hafnarfjarðar Lífið „Elska að hafa skipulagt kaos“ Tíska og hönnun Japaninn sló heimsmet í Hlíðarfjalli Lífið Fleiri fréttir Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Tröllaukinn kór valtaði yfir pínulítinn píanóleikara True Detective: Draugagangur á Dalvík Sjá meira