Spilaði af hamsleysi en líka mýkt Jónas Sen skrifar 28. ágúst 2014 09:44 Sinfóníuhljómsveit Toronto. Sinfóníuhljómsveitin í Toronto flutti verk eftir Vivier, Rakmaninoff og Tsjajkovskí í Eldborg Hörpu sunnudaginn 24. ágúst. Þegar ég vaknaði daginn eftir tónleika Sinfóníuhljómsveitarinnar í Toronto ómaði fiðlukonsert Tsjajkovskís enn í höfðinu á mér. Einleikarinn James Ehnes var ótrúlega flinkur, en það var ekki málið. Nei, túlkun hans og hljómsveitarinnar allrar undir stjórn Peters Oundjian var svo áhrifamikil. Hver einasti tónn hafði merkingu, laglínurnar voru fullar af tilfinningu. Stígandin í túlkuninni var þannig að hvergi var dauður punktur. Þetta var stórkostlegur flutningur. Tæknin hjá bæði einleikara og hljómsveit var óaðfinnanleg, en hún var ávallt í þjónustu innblástursins. Þegar svona framúrskarandi listafólk kemur fram gerir maður ráð fyrir að tæknin sé í lagi. Hún sætir engum sérstökum tíðindum. Ekkert frekar en tæknibrellur í Hollywood-stórmynd. Aðalatriðið er að myndin sé skemmtileg. Sömu sögu er að segja um tónlistina. Fyrir utan fiðlukonsertinn eftir Tsjajkovskí voru tvö önnur verk á efnisskránni. Hið fyrra var Óríon eftir kanadíska tónskáldið Claude Vivier (1948-1983). Vivier var samkynhneigður og var myrtur af karlkyns hóru í París. Þar með varð tónlistarheimurinn af einstökum hæfileikum, því tónlistin sem hljómaði á tónleikunum var afar seiðandi. Verkið byggðist á laglínu sem innihélt sjö hendingar. Stefið vísaði þannig til stjarnanna sjö sem mynda stjörnumerkið Óríon. Tónlistin var full af heillandi blæbrigðum og óvanalegum hljóðfærasamsetningum. Hljómsveitin spilaði hana af afburðum. Fínlegustu litbrigði voru nostursamlega mótuð og háværir kaflar voru í senn þéttir og óheftir. Þvílíkar andstæður! Sömu sögu er að segja um lokaatriði efnisskrárinnar, Sinfóníska dansa eftir Rakmaninoff. Þetta var myrk tónlist sem byggðist á gríðarlega öflugum andstæðum. Hljómsveitin spilaði hana af hamsleysi þegar við átti, en dásamlegri mýkt inn á milli. Samhljómurinn í sveitinni var breiður og safaríkur, sérstaklega aðdáunarverður var þykkur strengjahljómurinn sem var algerlega frábær. Hljómsveitin var líka svo samtaka, hún spilaði eins og einn maður. Endirinn á verkinu var magnaður, spennuþrunginn og kröftugur. Sem aukalag lék hljómsveitin marsinn úr Pathetique-sinfóníu Tsjakovskís. Það var rúsínan í pylsuendanum – ærandi fjör! Maður hálfpartinn dansaði út úr Hörpunni á eftir.Niðurstaða: Með flottustu klassísku tónleikum ársins. Gagnrýni Mest lesið Ofboðslega stolt af dóttur sinni Lífið Tvöföld veisla hjá Gnarr feðgum Lífið Bannaði Snorra að kjósa Arnar Þór Lífið „Svo góð tilfinning að endurheimta sjálfa sig“ Tónlist Fékk að heyra að konur ættu ekki heima á sjó Lífið Myndaveisla: Rosaleg stemming í kosningavökunum Lífið Kosningavökur frambjóðenda: Hvar verða mestu fagnaðarlætin? Lífið Tíu ráð Höllu fyrir börn sín og þín til bjargar framtíðinni Lífið „Nú er þessi sprettur á enda“ Lífið Herra Hnetusmjör og Sara selja íbúðina Lífið Fleiri fréttir The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Sjá meira
Sinfóníuhljómsveitin í Toronto flutti verk eftir Vivier, Rakmaninoff og Tsjajkovskí í Eldborg Hörpu sunnudaginn 24. ágúst. Þegar ég vaknaði daginn eftir tónleika Sinfóníuhljómsveitarinnar í Toronto ómaði fiðlukonsert Tsjajkovskís enn í höfðinu á mér. Einleikarinn James Ehnes var ótrúlega flinkur, en það var ekki málið. Nei, túlkun hans og hljómsveitarinnar allrar undir stjórn Peters Oundjian var svo áhrifamikil. Hver einasti tónn hafði merkingu, laglínurnar voru fullar af tilfinningu. Stígandin í túlkuninni var þannig að hvergi var dauður punktur. Þetta var stórkostlegur flutningur. Tæknin hjá bæði einleikara og hljómsveit var óaðfinnanleg, en hún var ávallt í þjónustu innblástursins. Þegar svona framúrskarandi listafólk kemur fram gerir maður ráð fyrir að tæknin sé í lagi. Hún sætir engum sérstökum tíðindum. Ekkert frekar en tæknibrellur í Hollywood-stórmynd. Aðalatriðið er að myndin sé skemmtileg. Sömu sögu er að segja um tónlistina. Fyrir utan fiðlukonsertinn eftir Tsjajkovskí voru tvö önnur verk á efnisskránni. Hið fyrra var Óríon eftir kanadíska tónskáldið Claude Vivier (1948-1983). Vivier var samkynhneigður og var myrtur af karlkyns hóru í París. Þar með varð tónlistarheimurinn af einstökum hæfileikum, því tónlistin sem hljómaði á tónleikunum var afar seiðandi. Verkið byggðist á laglínu sem innihélt sjö hendingar. Stefið vísaði þannig til stjarnanna sjö sem mynda stjörnumerkið Óríon. Tónlistin var full af heillandi blæbrigðum og óvanalegum hljóðfærasamsetningum. Hljómsveitin spilaði hana af afburðum. Fínlegustu litbrigði voru nostursamlega mótuð og háværir kaflar voru í senn þéttir og óheftir. Þvílíkar andstæður! Sömu sögu er að segja um lokaatriði efnisskrárinnar, Sinfóníska dansa eftir Rakmaninoff. Þetta var myrk tónlist sem byggðist á gríðarlega öflugum andstæðum. Hljómsveitin spilaði hana af hamsleysi þegar við átti, en dásamlegri mýkt inn á milli. Samhljómurinn í sveitinni var breiður og safaríkur, sérstaklega aðdáunarverður var þykkur strengjahljómurinn sem var algerlega frábær. Hljómsveitin var líka svo samtaka, hún spilaði eins og einn maður. Endirinn á verkinu var magnaður, spennuþrunginn og kröftugur. Sem aukalag lék hljómsveitin marsinn úr Pathetique-sinfóníu Tsjakovskís. Það var rúsínan í pylsuendanum – ærandi fjör! Maður hálfpartinn dansaði út úr Hörpunni á eftir.Niðurstaða: Með flottustu klassísku tónleikum ársins.
Gagnrýni Mest lesið Ofboðslega stolt af dóttur sinni Lífið Tvöföld veisla hjá Gnarr feðgum Lífið Bannaði Snorra að kjósa Arnar Þór Lífið „Svo góð tilfinning að endurheimta sjálfa sig“ Tónlist Fékk að heyra að konur ættu ekki heima á sjó Lífið Myndaveisla: Rosaleg stemming í kosningavökunum Lífið Kosningavökur frambjóðenda: Hvar verða mestu fagnaðarlætin? Lífið Tíu ráð Höllu fyrir börn sín og þín til bjargar framtíðinni Lífið „Nú er þessi sprettur á enda“ Lífið Herra Hnetusmjör og Sara selja íbúðina Lífið Fleiri fréttir The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Sjá meira