Latte-listinn: Gegn óforskömmuðu kjördæmapoti Sif Sigmarsdóttir skrifar 27. mars 2013 06:00 Borgarfulltrúinn Gísli Marteinn Baldursson fékk eina traustustu stuðningsyfirlýsingu stjórnmálaferils síns í síðustu viku þegar þingmaðurinn knái Árni Johnsen kallaði hann „borgarsveitalubba" og fullyrti að þar færi „einhver alvitlausasti borgarfulltrúi sem hefur verið í sögu Reykjavíkur". Tilefnið var sú skoðun Gísla Marteins að flytja eigi Reykjavíkurflugvöll burt úr Vatnsmýrinni. Tólf ár eru síðan Reykvíkingar kusu flugvöllinn burt. Enn þekur þó grámóskan mýrina meðan rellurnar sveima yfir húsþökum miðborgarinnar svo hriktir í kofaskriflum þar sem við latte-lepjandi „lubbarnir" sitjum og sötrum lífrænt ræktaðan morgunsopann gegnum þykka mjólkurfroðu uns klukkan er langt gengin í hádegi. Ítök sem þingmenn landsbyggðarinnar hafa á hinum ýmsu sviðum stjórnmálanna, í flugvallarmálinu sem fleirum, eru mikil og hlutfallslega meiri en þingmanna Reykjavíkursvæðisins miðað við atkvæðavægi íbúanna. Það skýtur því skökku við að fram er komið nýtt stjórnmálaafl sem kallar sig Landsbyggðarflokkinn. Á heimasíðu flokksins segir: „Svo virðist sem gömlu og nýju flokkarnir ætli málefnum landsbyggðarinnar ekki mikið pláss – ef þá nokkuð, og samkvæmt hefðinni koma þau alltaf síðust." Af öllum þeim glæfralegu loforðum og firrtu fullyrðingum sem vella upp úr stjórnmálamönnum í kosningabaráttu hlýtur ofangreind yfirlýsing að komast á topp tíu listann. Því ef fréttir undanfarinna vikna hafa kennt okkur eitthvað þá er það hvernig óheftur sleikjuskapur þingmanna við landsbyggðina – óheflað kjördæmapot þeirra sem berjast með kjafti og klóm fyrir bitlingum heim í hérað í skiptum fyrir áframhaldandi þingsetu – hefur leitt hörmungar yfir náttúru landsins, heimili og fyrirtæki.Dýrasta daður sögunnar Niðurstaða dýrasta daðurs stjórnmálamanna við landsbyggðina í sögu landsins liggur nú fyrir. Kárahnjúkavirkjun var komið á koppinn svo framleiða mætti orku fyrir álver sem greiðir fyrir hana svo lágt verð að upphæðin var um langt skeið leyndarmál og, eins og fram kom í fréttum síðustu viku, greiðir nánast engan tekjuskatt hér á landi. Fyrir þetta fengu landsmenn að borga með þenslu og himinháu vaxtastigi sem gerði heimilum og fyrirtækjum erfitt um vik um árabil og – eins og frægt er orðið – dauða Lagarfljóts. Helsti ávinningur af Kárahnjúkavirkjun, stærstu framkvæmd Íslandssögunnar, virðist því sá að í dag eru íbúar Reyðarfjarðar 544 fleiri en árið 2002 þegar smíðin á virkjuninni hófst. Úps. Við hefðum betur hlustað á Andra Snæ og Draumalandið hans. En við gerum það bara næst. Eða hvað?2,6 milljarða kosningavíxill Guðmundur Hörður Guðmundsson, formaður Landverndar, sagði í samtali við Viðskiptablaðið að frumvarp Steingríms J. Sigfússonar, atvinnuvega- og nýsköpunarráðherra, um stóriðju á Bakka við Húsavík væri einn stærsti kosningavíxill sem nokkru sinni hefði verið gefinn út. Frumvarpið, sem kveður á um að 2,6 milljarðar verði veittir í vegaframkvæmdir, jarðgöng og hafnarbætur við Húsavík til að þýska fyrirtækið PCC megi reisa kísilmálmverksmiðju í nágrenninu, liggur nú fyrir Alþingi. En hver er ávinningurinn? Í athugasemdum sem fylgja frumvarpinu segir að áætlaðar tekjur kísilmálmverksmiðjunnar muni „tæpast einar og sér standa undir kostnaði við nauðsynlega uppbyggingu innviða". Með öðrum orðum: Framkvæmdin svarar ekki kostnaði. Jafnframt kemur þar fram að hún hafi „þensluáhrif í för með sér sem hækkar lítillega vaxtastigið með smávægilegum neikvæðum áhrifum á almenna atvinnuvegafjárfestingu". Þar að auki er lagt til í nefndaráliti sem fylgir frumvarpinu að kísilmálmverksmiðjan njóti sérstakrar undanþágu frá því að greiða þá skatta og opinberu gjöld sem öðrum fyrirtækjum landsins ber að standa skil á. Hljómar kunnuglega, ekki satt?Kjúklingur og franskar Erfitt er að sjá að kísilmálmverksmiðja á Bakka hafi marga aðra kosti í för með sér en að skapa 399 störf á Húsavík og nágrenni sem vill svo til að er einmitt í Norðausturkjördæmi, kjördæmi atvinnuvega- og nýsköpunarráðherra. Svo fullur af kosningamóð er hins vegar atvinnuvegaráðherrann að honum nægir ekki aðeins að fólk og fyrirtæki greiði fyrir kjördæmapot hans með hærra vaxtastigi, afleiðingu stóriðjustefnu sem maður hefði haldið að bryti gróflega í bága við „græna" hlutann í nafni flokks hans. Á aðalfundi Samtaka verslunar og þjónustu í síðustu viku benti Margrét Kristmannsdóttir, formaður samtakanna, á þann sparnað sem innflutningur á landbúnaðarvörum gæti haft í för með sér fyrir heimili landsins. „Fjögurra manna fjölskylda sem vildi fá sér kjúklingabringur í kvöldmat ásamt frönskum kartöflum þarf í dag að greiða tæpar 1.900 krónur en myndi greiða um ellefu hundruð krónur ef versluninni stæði til boða að flytja þetta inn án ofurálagna," sagði Margrét. En nei. Landbúnaðarkerfið, skjaldborg um hagsmuni nokkurra atvinnurekenda á landsbyggðinni, ber að vernda. Sér í lagi rétt fyrir kosningar. Steingrímur J. Sigfússon lýsti yfir á sama fundi að hann setti sig alfarið upp á móti frekari innflutningi á landbúnaðarvörum.Reykjavíkurflugvöllur og Mývatn Hvort þörf sé á að einhver taki sig til og stofni stjórnmálaflokkinn Latte-listann til höfuðs Landsbyggðarflokknum skal ósagt látið. En ljóst er að taka þarf fyrir óforskammað kjördæmapot þingmanna landsbyggðarinnar. Rithöfundurinn Andri Snær Magnason lýsir yfir áhyggjum á heimasíðu sinni af afdrifum Mývatns verði kísilmálmverksmiðja á Bakka að veruleika. Andri Snær var einn háværasti andstæðingur Kárahnjúkavirkjunar. Við hunsuðum aðvaranir hans og annarra. Það væri landi og þjóð til ævarandi skammar að endurtaka mistökin. Auðvitað mega stjórnmálamenn berjast fyrir því að halda fjölbreytilegri byggð í landinu með sértækum aðgerðum. En fórnarkostnaðurinn má ekki vera svo geigvænlegur að hann sligi náttúruna, fólkið og fyrirtækin. Ef landsbyggðarfólk getur gert kröfu um að fá að lenda á flugvelli í hjarta Reykjavíkur þegar það kemur í bæinn hljótum við „borgarsveitalubbarnir" að geta gert kröfu um að Mývatn verði enn á sínum stað næst þegar við sækjum Steingrím J. Sigfússon heim í Norðausturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sif Sigmarsdóttir Mest lesið Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Halldór 4. 10. 2025 Halldór Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Sjá meira
Borgarfulltrúinn Gísli Marteinn Baldursson fékk eina traustustu stuðningsyfirlýsingu stjórnmálaferils síns í síðustu viku þegar þingmaðurinn knái Árni Johnsen kallaði hann „borgarsveitalubba" og fullyrti að þar færi „einhver alvitlausasti borgarfulltrúi sem hefur verið í sögu Reykjavíkur". Tilefnið var sú skoðun Gísla Marteins að flytja eigi Reykjavíkurflugvöll burt úr Vatnsmýrinni. Tólf ár eru síðan Reykvíkingar kusu flugvöllinn burt. Enn þekur þó grámóskan mýrina meðan rellurnar sveima yfir húsþökum miðborgarinnar svo hriktir í kofaskriflum þar sem við latte-lepjandi „lubbarnir" sitjum og sötrum lífrænt ræktaðan morgunsopann gegnum þykka mjólkurfroðu uns klukkan er langt gengin í hádegi. Ítök sem þingmenn landsbyggðarinnar hafa á hinum ýmsu sviðum stjórnmálanna, í flugvallarmálinu sem fleirum, eru mikil og hlutfallslega meiri en þingmanna Reykjavíkursvæðisins miðað við atkvæðavægi íbúanna. Það skýtur því skökku við að fram er komið nýtt stjórnmálaafl sem kallar sig Landsbyggðarflokkinn. Á heimasíðu flokksins segir: „Svo virðist sem gömlu og nýju flokkarnir ætli málefnum landsbyggðarinnar ekki mikið pláss – ef þá nokkuð, og samkvæmt hefðinni koma þau alltaf síðust." Af öllum þeim glæfralegu loforðum og firrtu fullyrðingum sem vella upp úr stjórnmálamönnum í kosningabaráttu hlýtur ofangreind yfirlýsing að komast á topp tíu listann. Því ef fréttir undanfarinna vikna hafa kennt okkur eitthvað þá er það hvernig óheftur sleikjuskapur þingmanna við landsbyggðina – óheflað kjördæmapot þeirra sem berjast með kjafti og klóm fyrir bitlingum heim í hérað í skiptum fyrir áframhaldandi þingsetu – hefur leitt hörmungar yfir náttúru landsins, heimili og fyrirtæki.Dýrasta daður sögunnar Niðurstaða dýrasta daðurs stjórnmálamanna við landsbyggðina í sögu landsins liggur nú fyrir. Kárahnjúkavirkjun var komið á koppinn svo framleiða mætti orku fyrir álver sem greiðir fyrir hana svo lágt verð að upphæðin var um langt skeið leyndarmál og, eins og fram kom í fréttum síðustu viku, greiðir nánast engan tekjuskatt hér á landi. Fyrir þetta fengu landsmenn að borga með þenslu og himinháu vaxtastigi sem gerði heimilum og fyrirtækjum erfitt um vik um árabil og – eins og frægt er orðið – dauða Lagarfljóts. Helsti ávinningur af Kárahnjúkavirkjun, stærstu framkvæmd Íslandssögunnar, virðist því sá að í dag eru íbúar Reyðarfjarðar 544 fleiri en árið 2002 þegar smíðin á virkjuninni hófst. Úps. Við hefðum betur hlustað á Andra Snæ og Draumalandið hans. En við gerum það bara næst. Eða hvað?2,6 milljarða kosningavíxill Guðmundur Hörður Guðmundsson, formaður Landverndar, sagði í samtali við Viðskiptablaðið að frumvarp Steingríms J. Sigfússonar, atvinnuvega- og nýsköpunarráðherra, um stóriðju á Bakka við Húsavík væri einn stærsti kosningavíxill sem nokkru sinni hefði verið gefinn út. Frumvarpið, sem kveður á um að 2,6 milljarðar verði veittir í vegaframkvæmdir, jarðgöng og hafnarbætur við Húsavík til að þýska fyrirtækið PCC megi reisa kísilmálmverksmiðju í nágrenninu, liggur nú fyrir Alþingi. En hver er ávinningurinn? Í athugasemdum sem fylgja frumvarpinu segir að áætlaðar tekjur kísilmálmverksmiðjunnar muni „tæpast einar og sér standa undir kostnaði við nauðsynlega uppbyggingu innviða". Með öðrum orðum: Framkvæmdin svarar ekki kostnaði. Jafnframt kemur þar fram að hún hafi „þensluáhrif í för með sér sem hækkar lítillega vaxtastigið með smávægilegum neikvæðum áhrifum á almenna atvinnuvegafjárfestingu". Þar að auki er lagt til í nefndaráliti sem fylgir frumvarpinu að kísilmálmverksmiðjan njóti sérstakrar undanþágu frá því að greiða þá skatta og opinberu gjöld sem öðrum fyrirtækjum landsins ber að standa skil á. Hljómar kunnuglega, ekki satt?Kjúklingur og franskar Erfitt er að sjá að kísilmálmverksmiðja á Bakka hafi marga aðra kosti í för með sér en að skapa 399 störf á Húsavík og nágrenni sem vill svo til að er einmitt í Norðausturkjördæmi, kjördæmi atvinnuvega- og nýsköpunarráðherra. Svo fullur af kosningamóð er hins vegar atvinnuvegaráðherrann að honum nægir ekki aðeins að fólk og fyrirtæki greiði fyrir kjördæmapot hans með hærra vaxtastigi, afleiðingu stóriðjustefnu sem maður hefði haldið að bryti gróflega í bága við „græna" hlutann í nafni flokks hans. Á aðalfundi Samtaka verslunar og þjónustu í síðustu viku benti Margrét Kristmannsdóttir, formaður samtakanna, á þann sparnað sem innflutningur á landbúnaðarvörum gæti haft í för með sér fyrir heimili landsins. „Fjögurra manna fjölskylda sem vildi fá sér kjúklingabringur í kvöldmat ásamt frönskum kartöflum þarf í dag að greiða tæpar 1.900 krónur en myndi greiða um ellefu hundruð krónur ef versluninni stæði til boða að flytja þetta inn án ofurálagna," sagði Margrét. En nei. Landbúnaðarkerfið, skjaldborg um hagsmuni nokkurra atvinnurekenda á landsbyggðinni, ber að vernda. Sér í lagi rétt fyrir kosningar. Steingrímur J. Sigfússon lýsti yfir á sama fundi að hann setti sig alfarið upp á móti frekari innflutningi á landbúnaðarvörum.Reykjavíkurflugvöllur og Mývatn Hvort þörf sé á að einhver taki sig til og stofni stjórnmálaflokkinn Latte-listann til höfuðs Landsbyggðarflokknum skal ósagt látið. En ljóst er að taka þarf fyrir óforskammað kjördæmapot þingmanna landsbyggðarinnar. Rithöfundurinn Andri Snær Magnason lýsir yfir áhyggjum á heimasíðu sinni af afdrifum Mývatns verði kísilmálmverksmiðja á Bakka að veruleika. Andri Snær var einn háværasti andstæðingur Kárahnjúkavirkjunar. Við hunsuðum aðvaranir hans og annarra. Það væri landi og þjóð til ævarandi skammar að endurtaka mistökin. Auðvitað mega stjórnmálamenn berjast fyrir því að halda fjölbreytilegri byggð í landinu með sértækum aðgerðum. En fórnarkostnaðurinn má ekki vera svo geigvænlegur að hann sligi náttúruna, fólkið og fyrirtækin. Ef landsbyggðarfólk getur gert kröfu um að fá að lenda á flugvelli í hjarta Reykjavíkur þegar það kemur í bæinn hljótum við „borgarsveitalubbarnir" að geta gert kröfu um að Mývatn verði enn á sínum stað næst þegar við sækjum Steingrím J. Sigfússon heim í Norðausturkjördæmi.
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar