Hinn fyrsti makríll Karen Kjartansdóttir skrifar 31. ágúst 2013 06:00 Í ferð minni til Óslóar í vikunni hitti ég gamlan skólabróður minn sem dvalist hefur þar um nokkurt skeið. Hann þóttist forframaður, vildi kynna mig fyrir siðum þessara stóru frændþjóðar og krafðist þess að ég keypti makríl í dós sem hann taldi eitt það norskasta sem hann gat hugsað sér. Þessu til sönnunar tilkynnti hann mér svo að hann ætti meira segja mynd af þremur heimamönnum að borða makríl upp úr dósum í hádegishléi. Þetta þótti mér ótrúlegt enda hafði mér alltaf verið sagt að makríll væri með lýsisbragði og ekki hæfur til átu, aðeins útlendingar myndu vilja borga fyrir þennan fisk, já og reyndar fremur hátt verð. Skemmst er frá því að segja að ég smakkaði þennan dósafisk og kolféll fyrir honum og leið eins og öfugum Quisling. Mér brá þegar skoðaði úrvalið hér heima af makríl og það rann upp fyrir mér að þrátt fyrir að Íslendingar standi í deilum við Evrópusambandið og Norðmenn vegna makrílveiða virðast þeir ekki hafa lært að borða hann. Makríll er samt ekkert svo nýr afli í veiðarfærum Íslendinga því í blaðinu Ísland sem kom út 28. júní 1898 segir meðal annars þetta. „Hinn 6. júní síðastl. veiddist 1 makríll í síldarnet í Keflavík… Það er í fyrsta skipti sem hans hefur orðið vart hér við land.“ Í blaðinu sagði einnig að makríllinn hefði verið gefinn Náttúrgripasafninu. Þetta þótti mér fyndið því þótt meira en öld sé liðin hafa Íslendingar hvorki lært að borða makríl né opnað Náttúrugripasafn. Ég velti því þá fyrir mér hvort ég væri bara svona ægilega smekklaus að vilja borða einhvern Norsarafisk sem væri að gera allt vitlaust í samskiptum Íslendinga við umheiminn. Rifjaðist þá upp fyrir mér æska mín í sjávarplássi fyrr á árum þegar þorskur þótti ekki nærri jafn góður og ýsa, skötuselur þótti ljótt óæti sem pabbi hirti þó af og til og þegar við fengum brauð með rækjusalati spari en brauð með humarsalati hversdags því hann var víst svo vondur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Karen Kjartansdóttir Mest lesið Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Sósíalistar á vaktinni í átta ár Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun
Í ferð minni til Óslóar í vikunni hitti ég gamlan skólabróður minn sem dvalist hefur þar um nokkurt skeið. Hann þóttist forframaður, vildi kynna mig fyrir siðum þessara stóru frændþjóðar og krafðist þess að ég keypti makríl í dós sem hann taldi eitt það norskasta sem hann gat hugsað sér. Þessu til sönnunar tilkynnti hann mér svo að hann ætti meira segja mynd af þremur heimamönnum að borða makríl upp úr dósum í hádegishléi. Þetta þótti mér ótrúlegt enda hafði mér alltaf verið sagt að makríll væri með lýsisbragði og ekki hæfur til átu, aðeins útlendingar myndu vilja borga fyrir þennan fisk, já og reyndar fremur hátt verð. Skemmst er frá því að segja að ég smakkaði þennan dósafisk og kolféll fyrir honum og leið eins og öfugum Quisling. Mér brá þegar skoðaði úrvalið hér heima af makríl og það rann upp fyrir mér að þrátt fyrir að Íslendingar standi í deilum við Evrópusambandið og Norðmenn vegna makrílveiða virðast þeir ekki hafa lært að borða hann. Makríll er samt ekkert svo nýr afli í veiðarfærum Íslendinga því í blaðinu Ísland sem kom út 28. júní 1898 segir meðal annars þetta. „Hinn 6. júní síðastl. veiddist 1 makríll í síldarnet í Keflavík… Það er í fyrsta skipti sem hans hefur orðið vart hér við land.“ Í blaðinu sagði einnig að makríllinn hefði verið gefinn Náttúrgripasafninu. Þetta þótti mér fyndið því þótt meira en öld sé liðin hafa Íslendingar hvorki lært að borða makríl né opnað Náttúrugripasafn. Ég velti því þá fyrir mér hvort ég væri bara svona ægilega smekklaus að vilja borða einhvern Norsarafisk sem væri að gera allt vitlaust í samskiptum Íslendinga við umheiminn. Rifjaðist þá upp fyrir mér æska mín í sjávarplássi fyrr á árum þegar þorskur þótti ekki nærri jafn góður og ýsa, skötuselur þótti ljótt óæti sem pabbi hirti þó af og til og þegar við fengum brauð með rækjusalati spari en brauð með humarsalati hversdags því hann var víst svo vondur.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann Skoðun