Vörugjöld eru fortíðardraugur Margrét Kristmannsdóttir og Andrés Magnússon skrifar 19. apríl 2012 06:00 SVÞ - Samtök verslunar og þjónustu hafði frumkvæði að því á síðasta ári að hafin yrði vinna við greiningu vörugjaldskerfisins, en vinna þessi fór fram í náinni samvinnu við fjármálaráðuneytið. Tilgangur greiningarinnar var að varpa ljósi á umfang vörugjalda og þeim áhrifum sem þau hafa á kauphegðun neytenda. Afrakstur þeirrar vinnu kom svo út í skýrslu sem SVÞ gaf út nýlega sem ber yfirskriftina „Vörugjaldskerfið á Íslandi“. Með aðild Íslands að EFTA árið 1970 lækkuðu almennir tollar í samræmi við ákvæði aðildarsamningsins að EFTA. Til þess að mæta tekjutapi ríkisins vegna þeirra tollalækkana sem leiddu af EFTA aðildinni var lagt sérstakt vörugjald á ýmsar vörur. Á árinu 1975 voru síðan sett bráðabirgðalög um sérstakt tímabundið vörugjald en samkvæmt þeim bar að greiða vörugjald af mun fleiri vöruflokkum en áður. Vörugjöldin voru ekki tímabundnari en það að þau eru enn við lýði! Núgildandi lög um vörugjald tóku gildi í upphafi ársins 1988. Á undanförnum árum hafa ýmsar breytingar átt sér stað á lögunum sem einkum felast í afnámi vörugjaldsins á einstökum tollskrárnúmerum og breytingum á gjaldflokkum. Við þessar breytingar hefur þess ekki verið gætt að samskonar vörur fái sambærilega meðferð. Þótt grunnhugsunin að baki álagningu vörugjaldsins sé að auka skatttekjur ríkissjóðs og í sumum tilvikum að stýra neyslu almennings er það skoðun okkar að upphaflegur tilgangur vörugjaldsins eigi ekki við í dag. Neytendur hafi hagsmuni af því að skattheimtu sé haldið í lágmarki en hagsmunir þeirra felast einnig í því að skattkerfið sé einfalt, hlutlaust, gagnsætt og skilvirkt, enda er sá háttur til þess fallinn að stuðla að heilbrigðri samkeppni og bæta verðskyn neytenda.Yfirlit yfir heildartekjur ríkissjóðs af vörugjöldum 2010 Almennt vörugjald, sem er sá þáttur vörugjaldanna sem íslensk verslun lítur hvað mest hornauga, skilar nú u.þ.b. 4,9 milljörðum króna í tekjur fyrir ríkissjóð á ári sem er einungis rúmlega 10% af heildartekjum ríkissjóðs af vörugjöldum. Íslensk verslun hefur um langa hríð barist fyrir afnámi almenna vörugjaldsins. Gjaldið hefur öll einkenni ósanngjarnrar skattheimtu. Það mismunar vöruflokkum og atvinnugreinum, það er ógagnsætt og dýrt í framkvæmd. Hér má sjá dæmi um slíka mismunun í flokki vara sem eru algengar á öllum heimilum. Í matvörum má telja til að mjólkurvörur eru án vörugjalda, en ýmsar staðgönguvörur eins og sojamjólk og hrísgrjónamjólk bera hins vegar 16 krónu vörugjald á hvern lítra. Þessi dæmi sem valin eru af handahófi sýna glögglega að vörugjaldið er lagt á með mjög handahófskenndum hætti. Einkenni góðrar skattheimtu er gagnsæi í framkvæmd, sanngirni og hlutleysi milli vara og vöruflokka. Það á ekki að vera hlutverk löggjafans að ákveða hvort neytendur kaupa sojamólk eða kúamjólk, svo dæmi sé tekið. Hagsmunir einnar atvinnugreinar eru varðir á kostnað verslunarinnar. Þannig er íslenskur landbúnaður varinn með ofurtollum gegn innfluttri vöru enda vitað að við skreppum ekki til útlanda til að kaupa í matinn. Íslensk verslun býr að sama skapi við tolla og vörugjöld sem gerir vöruverð mun hærra hér en í þeim löndum sem við berum okkur saman við. En hér getur íslenski neytandinn – sá sem hefur efni á að ferðast – keypt sambærilega vöru erlendis án tolla og vörugjalda og oft einnig án virðisaukaskatts og flutt heim með sér. Tollar og vörugjöld sem eiga að vernda störf í einni atvinnugrein, í þessu tilfelli störf í landbúnaði, virka þveröfugt í annarri með þeim afleiðingum að umtalsverð verslun flyst úr landi. Með því tapast verðmæt störf úr landi og verðmætar skatttekjur verða eftir erlendis. Störf í verslun og þjónustu eru nefnilega jafnverðmæt og í öðrum atvinnugreinum. Stjórnmálamönnum hefur í gegnum tíðina reynst erfitt að skilja þetta og þótt sjálfsagt og eðlilegt að draga taum sumra atvinnugreina á kostnað annarra. Þar sem vörugjöld eru lögð á í nágrannalöndum okkar liggja skýrar forsendur að baki. Þar eru þessi gjöld lögð á vörur á borð við tóbak, áfengi, sykur, eldsneyti og bifreiðar. Tilgangur skattheimtunnar er að hafa áhrif á neysluna vegna meintra skaðlegra áhrifa þessara vara. Þar liggja skýrar forsendur á bak við álagningu vörugjaldsins sem leiðir til þess að skattkerfið er mun gagnsærra en hér á landi. Þar af leiðandi er viðhorf neytenda gagnvart vörugjaldinu mun jákvæðara, enda er vöruflokkum ekki mismunað með sama hætti og hér þekkist. Jafnvel þótt vörugjaldið sé mikilvægur tekjustofn ríkisins mun tekjumissir vegna afnáms vörugjalda af ákveðnum vöruflokkum að öllum líkindum jafnast út til lengri tíma litið, þar sem lækkun vöruverðs leiðir til aukinnar sölu innanlands og þar af leiðandi aukinna tekna til ríkisins. Ástæða þess er sú að neytendur hafa ekki sama hvata til þess að kaupa vöru erlendis ef hún ber sambærileg gjöld hér á landi, en þannig leiðir núverandi kerfi ekki aðeins til misræmis heldur einnig til aukinnar hættu á undanskotum sem aftur leiðir til aukins kostnaðar vegna eftirlits. Að tillögu SVÞ hefur fjármálaráðherra nú ákveðið að skipa starfshóp um heildarendurskoðun vörugjaldskerfisins. Það er mikið fagnaðarefni enda er það í fyrsta skipti í 25 ár sem farið er heildstætt ofan í saumana á þessu stagbætta kerfi. SVÞ mun eftir sem áður berjast fyrir afnámi vörugjaldsins í núverandi mynd, enda er gjaldið einn mesti skaðvaldurinn sem greinin býr við. Mikilvægast er þó að það takist að ná sátt um kerfi sem er gagnsætt, sanngjarnt og ódýrt í framkvæmd. Vörugjaldskerfið í núverandi mynd er draugur úr fortíðinni sem mikilvægt er að uppræta. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Andrés Magnússon Margrét Kristmannsdóttir Mest lesið Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson Skoðun Skoðun Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Ruben Amorim og sveigjanleiki – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Framtíðarsýn í samgöngumálum er mosavaxin Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Fimmta iðnbyltingin krefst svara – strax Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Er hurð bara hurð? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson skrifar Skoðun Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson skrifar Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson skrifar Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson skrifar Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Sjá meira
SVÞ - Samtök verslunar og þjónustu hafði frumkvæði að því á síðasta ári að hafin yrði vinna við greiningu vörugjaldskerfisins, en vinna þessi fór fram í náinni samvinnu við fjármálaráðuneytið. Tilgangur greiningarinnar var að varpa ljósi á umfang vörugjalda og þeim áhrifum sem þau hafa á kauphegðun neytenda. Afrakstur þeirrar vinnu kom svo út í skýrslu sem SVÞ gaf út nýlega sem ber yfirskriftina „Vörugjaldskerfið á Íslandi“. Með aðild Íslands að EFTA árið 1970 lækkuðu almennir tollar í samræmi við ákvæði aðildarsamningsins að EFTA. Til þess að mæta tekjutapi ríkisins vegna þeirra tollalækkana sem leiddu af EFTA aðildinni var lagt sérstakt vörugjald á ýmsar vörur. Á árinu 1975 voru síðan sett bráðabirgðalög um sérstakt tímabundið vörugjald en samkvæmt þeim bar að greiða vörugjald af mun fleiri vöruflokkum en áður. Vörugjöldin voru ekki tímabundnari en það að þau eru enn við lýði! Núgildandi lög um vörugjald tóku gildi í upphafi ársins 1988. Á undanförnum árum hafa ýmsar breytingar átt sér stað á lögunum sem einkum felast í afnámi vörugjaldsins á einstökum tollskrárnúmerum og breytingum á gjaldflokkum. Við þessar breytingar hefur þess ekki verið gætt að samskonar vörur fái sambærilega meðferð. Þótt grunnhugsunin að baki álagningu vörugjaldsins sé að auka skatttekjur ríkissjóðs og í sumum tilvikum að stýra neyslu almennings er það skoðun okkar að upphaflegur tilgangur vörugjaldsins eigi ekki við í dag. Neytendur hafi hagsmuni af því að skattheimtu sé haldið í lágmarki en hagsmunir þeirra felast einnig í því að skattkerfið sé einfalt, hlutlaust, gagnsætt og skilvirkt, enda er sá háttur til þess fallinn að stuðla að heilbrigðri samkeppni og bæta verðskyn neytenda.Yfirlit yfir heildartekjur ríkissjóðs af vörugjöldum 2010 Almennt vörugjald, sem er sá þáttur vörugjaldanna sem íslensk verslun lítur hvað mest hornauga, skilar nú u.þ.b. 4,9 milljörðum króna í tekjur fyrir ríkissjóð á ári sem er einungis rúmlega 10% af heildartekjum ríkissjóðs af vörugjöldum. Íslensk verslun hefur um langa hríð barist fyrir afnámi almenna vörugjaldsins. Gjaldið hefur öll einkenni ósanngjarnrar skattheimtu. Það mismunar vöruflokkum og atvinnugreinum, það er ógagnsætt og dýrt í framkvæmd. Hér má sjá dæmi um slíka mismunun í flokki vara sem eru algengar á öllum heimilum. Í matvörum má telja til að mjólkurvörur eru án vörugjalda, en ýmsar staðgönguvörur eins og sojamjólk og hrísgrjónamjólk bera hins vegar 16 krónu vörugjald á hvern lítra. Þessi dæmi sem valin eru af handahófi sýna glögglega að vörugjaldið er lagt á með mjög handahófskenndum hætti. Einkenni góðrar skattheimtu er gagnsæi í framkvæmd, sanngirni og hlutleysi milli vara og vöruflokka. Það á ekki að vera hlutverk löggjafans að ákveða hvort neytendur kaupa sojamólk eða kúamjólk, svo dæmi sé tekið. Hagsmunir einnar atvinnugreinar eru varðir á kostnað verslunarinnar. Þannig er íslenskur landbúnaður varinn með ofurtollum gegn innfluttri vöru enda vitað að við skreppum ekki til útlanda til að kaupa í matinn. Íslensk verslun býr að sama skapi við tolla og vörugjöld sem gerir vöruverð mun hærra hér en í þeim löndum sem við berum okkur saman við. En hér getur íslenski neytandinn – sá sem hefur efni á að ferðast – keypt sambærilega vöru erlendis án tolla og vörugjalda og oft einnig án virðisaukaskatts og flutt heim með sér. Tollar og vörugjöld sem eiga að vernda störf í einni atvinnugrein, í þessu tilfelli störf í landbúnaði, virka þveröfugt í annarri með þeim afleiðingum að umtalsverð verslun flyst úr landi. Með því tapast verðmæt störf úr landi og verðmætar skatttekjur verða eftir erlendis. Störf í verslun og þjónustu eru nefnilega jafnverðmæt og í öðrum atvinnugreinum. Stjórnmálamönnum hefur í gegnum tíðina reynst erfitt að skilja þetta og þótt sjálfsagt og eðlilegt að draga taum sumra atvinnugreina á kostnað annarra. Þar sem vörugjöld eru lögð á í nágrannalöndum okkar liggja skýrar forsendur að baki. Þar eru þessi gjöld lögð á vörur á borð við tóbak, áfengi, sykur, eldsneyti og bifreiðar. Tilgangur skattheimtunnar er að hafa áhrif á neysluna vegna meintra skaðlegra áhrifa þessara vara. Þar liggja skýrar forsendur á bak við álagningu vörugjaldsins sem leiðir til þess að skattkerfið er mun gagnsærra en hér á landi. Þar af leiðandi er viðhorf neytenda gagnvart vörugjaldinu mun jákvæðara, enda er vöruflokkum ekki mismunað með sama hætti og hér þekkist. Jafnvel þótt vörugjaldið sé mikilvægur tekjustofn ríkisins mun tekjumissir vegna afnáms vörugjalda af ákveðnum vöruflokkum að öllum líkindum jafnast út til lengri tíma litið, þar sem lækkun vöruverðs leiðir til aukinnar sölu innanlands og þar af leiðandi aukinna tekna til ríkisins. Ástæða þess er sú að neytendur hafa ekki sama hvata til þess að kaupa vöru erlendis ef hún ber sambærileg gjöld hér á landi, en þannig leiðir núverandi kerfi ekki aðeins til misræmis heldur einnig til aukinnar hættu á undanskotum sem aftur leiðir til aukins kostnaðar vegna eftirlits. Að tillögu SVÞ hefur fjármálaráðherra nú ákveðið að skipa starfshóp um heildarendurskoðun vörugjaldskerfisins. Það er mikið fagnaðarefni enda er það í fyrsta skipti í 25 ár sem farið er heildstætt ofan í saumana á þessu stagbætta kerfi. SVÞ mun eftir sem áður berjast fyrir afnámi vörugjaldsins í núverandi mynd, enda er gjaldið einn mesti skaðvaldurinn sem greinin býr við. Mikilvægast er þó að það takist að ná sátt um kerfi sem er gagnsætt, sanngjarnt og ódýrt í framkvæmd. Vörugjaldskerfið í núverandi mynd er draugur úr fortíðinni sem mikilvægt er að uppræta.
Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar