Hernaðurinn gegn fólkinu Helgi Magnússon skrifar 29. desember 2011 14:00 Á jólum árið 1970 birti Halldór Laxness grein sem vakti mikla athygli og nokkrar deilur enda var tekið á viðkvæmum álitaefnum og talað tæpitungulaust eins og skáldinu var tamt. Hernaðurinn gegn landinu nefndist greinin og er m.a. birt í bók Halldórs, Yfirskygðir staðir, árið 1971. Heiti greinarinnar og efni hennar hefur lifað og verið mörgum í fersku minni í meira en 40 ár. Hún kemur mér í hug þegar ég horfi yfir síðustu þrjú ár í hversdagslífi íslensku þjóðarinnar og upplifi efnahagsstefnu stjórnvalda sem hernað gegn fólkinu í landinu. Árið 2011 er þriðja týnda árið í röð á Íslandi. Þessi þrjú ár eru ár hinna glötuðu tækifæra. Það hafa tapast 21.000 störf, nær 12.000 manns eru enn án atvinnu og langtímaatvinnuleysi er farið að gera alvarlega vart við sig, kaupmáttur hefur dregist saman, skattpíning er tilfinnanleg, niðurskurður í stoðkerfum ríkis og sveitarfélaga, þúsundir heimila og fyrirtækja eiga í fjárhagslegum vanda og fjárfestingar eru í 70 ára sögulegu lágmarki. Vandinn er svona stór vegna þess að Íslendingar hafa ekki nýtt tækifæri sín til þess að snúa hratt og örugglega við þróuninni eftir áföllin frá 2008. Hér hefur verið fylgt rangri efnahagsstefnu, stefnu samdráttar og skattpíningar í stað djarfrar vaxtarstefnu – hagvaxtarstefnu sem einkennist af eflingu atvinnulífs með uppbyggingu, markvissum fjárfestingum og skynsamlegri nýtingu auðlindanna. Sitthvað hefur vitanlega þokast í rétta átt frá hruni en ég held því fram að við værum komin miklu lengra í rétta átt og hagur þjóðarinnar væri allur annar og betri ef náðst hefði samstaða um hagvaxtarstefnu og markvissa eflingu atvinnulífsins. Lítum á nokkur atriði sem blasa við um þessi áramót:- Samningar sem aðilar vinnumarkaðarins hafa gert við ríkisstjórnina um að ryðja úr vegi hindrunum vegna verðmætaskapandi verkefna hafa ítrekað verið sviknir. Tækifæri til uppbyggingar á sviði orkufreks iðnaðar og annars iðnaðar hafa af þessum sökum ekki verið nýtt. - Ágreiningur um framtíðarstefnu í sjávarútvegi hefur staðið allt kjörtímabilið og leitt til þess að sjávarútvegurinn býr við óvissu sem veldur því að fyrirtæki í greininni treysta sér ekki til að fjárfesta og ráðast í varanlegar endurbætur á fjármunum sínum. Óvissa í sjávarútvegi kemur í veg fyrir atvinnuskapandi framkvæmdir. Ekki er að sjá að sættir séu í sjónmáli milli ríkisstjórnarinnar og hagsmunaaðila í sjávarútvegi um framtíðarstefnuna. - Fjárfestingar eru í sögulegu lágmarki í 70 ár. Við gerð kjarasamninga sl. vor var við það miðað að ríkisvaldið greiddi fyrir fjárfestingum og ryddi hindrunum úr vegi til þess að fjárfestingar kæmust á skrið. Það var ein af forsendum kjarasamninganna til þess að draga úr atvinnuleysi og auka varanlega verðmætasköpun í þjóðfélaginu. Þetta hefur ekki gengið eftir. - Óvildar verður vart í garð fjárfesta. Einkum erlendra fjárfesta og það á tímum þegar Íslendingar þurfa mjög á samstarfi við þá að halda við uppbyggingu atvinnulífsins. Þarf ekki annað en að benda á dæmið um Magma frá í fyrra þar sem ríkisvaldið varð sér til minnkunar með framgöngu sinni og svo afstöðu innanríkisráðherra til hugmynda Kínverjans Huang Nubo um margvísleg umsvif á sviði ferðaþjónustu í Þingeyjarsýslum. Útlendingahræðsla gerir vart við sig. - Haft er eftir prófessor við Háskólann á Bifröst að það þurfi að fara hundrað ár til baka í Íslandssögunni til að finna hærra hlutfall brottfluttra umfram aðflutta Íslendinga hin síðari ár. 21.000 störf hafa tapast frá árinu 2008 og enn eru nær 12.000 manns án atvinnu. Forsætisráðherra svarar því til að atvinnuleysi á Íslandi sé í prósentum ekki meira en úti í Evrópu. En við höfum verið laus við atvinnuleysi í áratugi og eigum ekki að sætta okkur við það ófremdarástand sem víða hefur viðgengist á Vesturlöndum í þessum efnum. - Ekki er að heyra á ráðamönnum að gjaldeyrishöftin séu að fara. Framtíðarsýn Íslendinga – alla vega til næstu ára – er því miður sú að hér verði gjaldeyrishöft með einum eða öðrum hætti. Gjaldeyrishöft draga mátt úr hagkerfinu og hamla gegn ýmsum fjárfestingar- og vaxtartækifærum. Þá er einnig sú hætta fyrir hendi að við förum að líta á höftin sem sjálfsögð og sætta okkur við þau. Það er hættulegt sálarástand þjóðar. - Icesave-málið er enn í hnút og nú komið fyrir erlenda dómstóla. Enginn veit í hvað stefnir varðandi það. - Íslendingar þyrftu að hafa 4-5% hagvöxt ef skjót leið okkar út úr kreppunni væri vörðuð raunhæfum væntingum. Núverandi hagvöxtur hvílir á veikum grunni sem byggir á einkaneyslu en ekki á fjárfestingum til varanlegrar atvinnusköpunar. Það er sjálfsblekking að líta þannig á að eyðsluhagvöxtur skili okkur einhverju sem máli skiptir til framtíðar. Við þurfum öflugan hagvöxt sem byggður er á verðmætasköpun í sjálfu atvinnulífinu. - Ríkisstjórnin aðhyllist skattpíningarstefnu. Í stað þess að velja vaxtarstefnu og aukna tekjumyndun í þjóðfélaginu er valin sú leið að skattpína fólk og fyrirtæki samhliða niðurskurði í heilbrigðiskerfinu, menntakerfinu og velferðarkerfinu. Fremur ætti að breikka skattheimtuna á grundvelli aukinna tekna í þjóðfélagi vaxtar en að hækka skattprósentur og innleiða nýja skatta. - Auðlegðarskatturinn er kapítuli út af fyrir sig. Í honum felst eignaupptaka og virtir hæstaréttarlögmenn hafa haldið því fram að vafi kunni að leika á því að skatturinn standist eignarréttarákvæði stjórnarskrár lýðveldisins. - Og nú er líka farið að skattleggja lífeyrissjóði landsmanna og skerða með því eftirlaun fólksins sem á sparnað sinn í sjóðunum. Hér er um að ræða enn eina vanhugsaða nýjung á sviði skattpíningarinnar. - Meðal annars vegna skattlagningar lífeyrissjóðanna telur ASÍ að ríkisstjórnin sé að svíkja forsendur kjarasamninga frá síðasta vori og telur að langtímakjarasamningur gæti verið í uppnámi í byrjun næsta árs þegar samningurinn opnast tímabundið. Ríkisstjórn sem á í útistöðum við verkalýðshreyfinguna á ekki sjö dagana sæla. - Í stað þess að leiða för þjóðarinnar upp úr kreppunni eyðir ríkisstjórnin mikilli og óarðbærri orku í innbyrðis átök og valdabaráttu. Annar eins vandræðagangur í samstarfi innan ríkisstjórnar hefur ekki sést á Íslandi – alla vega ekki í ríkisstjórn sem þó heldur völdum þrátt fyrir stöðugar væringar. - Ríkisstjórnin lagði upp með slagorð á borð við „Norræn velferðarstjórn“, „Skjaldborg um heimilin í landinu“ og „Nýja Ísland“. Öll eru þau orðin að skammaryrðum og hafa snúist upp í andhverfu sína. Hér lýkur þessari upptalningu sem gæti því miður verið mun lengri. Í skugga alls þessa birtist blaðagrein eftir fjármálaráðherra undir fyrirsögninni: „Ótvíræður árangur“ og önnur í nafni forsætisráðherra: „Merkin sýna verkin“, þar sem því er haldið fram að verkin séu til að státa af! Ráðherrar virðast lifa í einhverri annarri veröld en þjóðin utan stjórnarráðsveggjanna. Röng efnahagsstefna síðustu þriggja ára hefur verið okkur dýr. Hún hefur tafið endurreisn Íslands, hún hefur rýrt kjör fólks og spillt afkomu og framtíðarhorfum atvinnulífsins. Þannig hefur hún reynst hernaður gegn fólkinu í landinu. Megi nýtt ár færa okkur betri kosti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Sjá meira
Á jólum árið 1970 birti Halldór Laxness grein sem vakti mikla athygli og nokkrar deilur enda var tekið á viðkvæmum álitaefnum og talað tæpitungulaust eins og skáldinu var tamt. Hernaðurinn gegn landinu nefndist greinin og er m.a. birt í bók Halldórs, Yfirskygðir staðir, árið 1971. Heiti greinarinnar og efni hennar hefur lifað og verið mörgum í fersku minni í meira en 40 ár. Hún kemur mér í hug þegar ég horfi yfir síðustu þrjú ár í hversdagslífi íslensku þjóðarinnar og upplifi efnahagsstefnu stjórnvalda sem hernað gegn fólkinu í landinu. Árið 2011 er þriðja týnda árið í röð á Íslandi. Þessi þrjú ár eru ár hinna glötuðu tækifæra. Það hafa tapast 21.000 störf, nær 12.000 manns eru enn án atvinnu og langtímaatvinnuleysi er farið að gera alvarlega vart við sig, kaupmáttur hefur dregist saman, skattpíning er tilfinnanleg, niðurskurður í stoðkerfum ríkis og sveitarfélaga, þúsundir heimila og fyrirtækja eiga í fjárhagslegum vanda og fjárfestingar eru í 70 ára sögulegu lágmarki. Vandinn er svona stór vegna þess að Íslendingar hafa ekki nýtt tækifæri sín til þess að snúa hratt og örugglega við þróuninni eftir áföllin frá 2008. Hér hefur verið fylgt rangri efnahagsstefnu, stefnu samdráttar og skattpíningar í stað djarfrar vaxtarstefnu – hagvaxtarstefnu sem einkennist af eflingu atvinnulífs með uppbyggingu, markvissum fjárfestingum og skynsamlegri nýtingu auðlindanna. Sitthvað hefur vitanlega þokast í rétta átt frá hruni en ég held því fram að við værum komin miklu lengra í rétta átt og hagur þjóðarinnar væri allur annar og betri ef náðst hefði samstaða um hagvaxtarstefnu og markvissa eflingu atvinnulífsins. Lítum á nokkur atriði sem blasa við um þessi áramót:- Samningar sem aðilar vinnumarkaðarins hafa gert við ríkisstjórnina um að ryðja úr vegi hindrunum vegna verðmætaskapandi verkefna hafa ítrekað verið sviknir. Tækifæri til uppbyggingar á sviði orkufreks iðnaðar og annars iðnaðar hafa af þessum sökum ekki verið nýtt. - Ágreiningur um framtíðarstefnu í sjávarútvegi hefur staðið allt kjörtímabilið og leitt til þess að sjávarútvegurinn býr við óvissu sem veldur því að fyrirtæki í greininni treysta sér ekki til að fjárfesta og ráðast í varanlegar endurbætur á fjármunum sínum. Óvissa í sjávarútvegi kemur í veg fyrir atvinnuskapandi framkvæmdir. Ekki er að sjá að sættir séu í sjónmáli milli ríkisstjórnarinnar og hagsmunaaðila í sjávarútvegi um framtíðarstefnuna. - Fjárfestingar eru í sögulegu lágmarki í 70 ár. Við gerð kjarasamninga sl. vor var við það miðað að ríkisvaldið greiddi fyrir fjárfestingum og ryddi hindrunum úr vegi til þess að fjárfestingar kæmust á skrið. Það var ein af forsendum kjarasamninganna til þess að draga úr atvinnuleysi og auka varanlega verðmætasköpun í þjóðfélaginu. Þetta hefur ekki gengið eftir. - Óvildar verður vart í garð fjárfesta. Einkum erlendra fjárfesta og það á tímum þegar Íslendingar þurfa mjög á samstarfi við þá að halda við uppbyggingu atvinnulífsins. Þarf ekki annað en að benda á dæmið um Magma frá í fyrra þar sem ríkisvaldið varð sér til minnkunar með framgöngu sinni og svo afstöðu innanríkisráðherra til hugmynda Kínverjans Huang Nubo um margvísleg umsvif á sviði ferðaþjónustu í Þingeyjarsýslum. Útlendingahræðsla gerir vart við sig. - Haft er eftir prófessor við Háskólann á Bifröst að það þurfi að fara hundrað ár til baka í Íslandssögunni til að finna hærra hlutfall brottfluttra umfram aðflutta Íslendinga hin síðari ár. 21.000 störf hafa tapast frá árinu 2008 og enn eru nær 12.000 manns án atvinnu. Forsætisráðherra svarar því til að atvinnuleysi á Íslandi sé í prósentum ekki meira en úti í Evrópu. En við höfum verið laus við atvinnuleysi í áratugi og eigum ekki að sætta okkur við það ófremdarástand sem víða hefur viðgengist á Vesturlöndum í þessum efnum. - Ekki er að heyra á ráðamönnum að gjaldeyrishöftin séu að fara. Framtíðarsýn Íslendinga – alla vega til næstu ára – er því miður sú að hér verði gjaldeyrishöft með einum eða öðrum hætti. Gjaldeyrishöft draga mátt úr hagkerfinu og hamla gegn ýmsum fjárfestingar- og vaxtartækifærum. Þá er einnig sú hætta fyrir hendi að við förum að líta á höftin sem sjálfsögð og sætta okkur við þau. Það er hættulegt sálarástand þjóðar. - Icesave-málið er enn í hnút og nú komið fyrir erlenda dómstóla. Enginn veit í hvað stefnir varðandi það. - Íslendingar þyrftu að hafa 4-5% hagvöxt ef skjót leið okkar út úr kreppunni væri vörðuð raunhæfum væntingum. Núverandi hagvöxtur hvílir á veikum grunni sem byggir á einkaneyslu en ekki á fjárfestingum til varanlegrar atvinnusköpunar. Það er sjálfsblekking að líta þannig á að eyðsluhagvöxtur skili okkur einhverju sem máli skiptir til framtíðar. Við þurfum öflugan hagvöxt sem byggður er á verðmætasköpun í sjálfu atvinnulífinu. - Ríkisstjórnin aðhyllist skattpíningarstefnu. Í stað þess að velja vaxtarstefnu og aukna tekjumyndun í þjóðfélaginu er valin sú leið að skattpína fólk og fyrirtæki samhliða niðurskurði í heilbrigðiskerfinu, menntakerfinu og velferðarkerfinu. Fremur ætti að breikka skattheimtuna á grundvelli aukinna tekna í þjóðfélagi vaxtar en að hækka skattprósentur og innleiða nýja skatta. - Auðlegðarskatturinn er kapítuli út af fyrir sig. Í honum felst eignaupptaka og virtir hæstaréttarlögmenn hafa haldið því fram að vafi kunni að leika á því að skatturinn standist eignarréttarákvæði stjórnarskrár lýðveldisins. - Og nú er líka farið að skattleggja lífeyrissjóði landsmanna og skerða með því eftirlaun fólksins sem á sparnað sinn í sjóðunum. Hér er um að ræða enn eina vanhugsaða nýjung á sviði skattpíningarinnar. - Meðal annars vegna skattlagningar lífeyrissjóðanna telur ASÍ að ríkisstjórnin sé að svíkja forsendur kjarasamninga frá síðasta vori og telur að langtímakjarasamningur gæti verið í uppnámi í byrjun næsta árs þegar samningurinn opnast tímabundið. Ríkisstjórn sem á í útistöðum við verkalýðshreyfinguna á ekki sjö dagana sæla. - Í stað þess að leiða för þjóðarinnar upp úr kreppunni eyðir ríkisstjórnin mikilli og óarðbærri orku í innbyrðis átök og valdabaráttu. Annar eins vandræðagangur í samstarfi innan ríkisstjórnar hefur ekki sést á Íslandi – alla vega ekki í ríkisstjórn sem þó heldur völdum þrátt fyrir stöðugar væringar. - Ríkisstjórnin lagði upp með slagorð á borð við „Norræn velferðarstjórn“, „Skjaldborg um heimilin í landinu“ og „Nýja Ísland“. Öll eru þau orðin að skammaryrðum og hafa snúist upp í andhverfu sína. Hér lýkur þessari upptalningu sem gæti því miður verið mun lengri. Í skugga alls þessa birtist blaðagrein eftir fjármálaráðherra undir fyrirsögninni: „Ótvíræður árangur“ og önnur í nafni forsætisráðherra: „Merkin sýna verkin“, þar sem því er haldið fram að verkin séu til að státa af! Ráðherrar virðast lifa í einhverri annarri veröld en þjóðin utan stjórnarráðsveggjanna. Röng efnahagsstefna síðustu þriggja ára hefur verið okkur dýr. Hún hefur tafið endurreisn Íslands, hún hefur rýrt kjör fólks og spillt afkomu og framtíðarhorfum atvinnulífsins. Þannig hefur hún reynst hernaður gegn fólkinu í landinu. Megi nýtt ár færa okkur betri kosti.
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun