Skemmtileg dulúð Jónas Sen skrifar 2. desember 2011 11:00 Anna S. Þorvaldsdóttir tónskáld. Tónlist. Tónleikar hjá Sinfóníuhljómsveit Íslands. Verk eftir Önnu Þorvaldsdóttur, Henri Dutilleux og Brahms. Stjórnandi: Ilan Volkov. Einleikari: Sæunn Þorsteinsdóttir. Eldborg í Hörpu. Dulúðin ræður ríkjum í tónsmíðum Önnu Þorvaldsdóttur, og Aeriality, sem frumflutt var á Sinfóníutónleikum í Hörpu á fimmtudagskvöldið undir stjórn Ilan Volkov, var engin undantekning. Verkið jaðrar við að vera sveimtónlist, en hún einkennist af mikilli kyrrstöðu, löngum hljómum og óljósum klið. Slík tónlist skapar stemningu en það er engin sérstök framvinda í henni, a.m.k. ekkert í líkingu við flest þekktu klassísku tónverkin. Það var ekki alger kyrrstaða í Aeriality. Framvindan var engu að síður mjög hæg, áherslan var á andrúmsloftið, sem var órætt og myrkt. Fínlegar tónahendingar á stangli voru áberandi og undir þeim lá djúpur, þykkur hljómamassi. Útkoman var ánægjuleg, það var einhver skáldskapur í tónunum sem snerti við manni. Þetta var magnaður tónaseiður. Ég hugsa að hann komi jafnvel enn betur út í góðum hátölurum. Þar sem ég sat uppi á neðstu svölum var á mörkum að smágerðu tónahendingarnar, öll blæbrigðin, heyrðust nægilega skýrt. Það þarf að vera jafnvægi á milli hægu hljómanna annars vegar og kliðsins hins vegar. Spurning hvort það hafi verið ákjósanlegt í Eldborginni. Næst á dagskrá var sérlega flottur sellókonsert eftir Henri Dutilleux, Tout un monde lointain. Konsertinn er kannski ekki með því mest grípandi sem maður hefur heyrt á Sinfóníutónleikum, en hann er engu að síður heillandi. Uppbyggingin er snilldarleg, það er einhver töfrakennd heiðríkja í samspili ólíkra hljóðfæraradda, og í frásögninni yfirleitt, sem er sjaldheyrð. Sæunn Þorsteinsdóttir lék einleik á selló. Hún gerði það af gríðarlegri innlifun og yndisþokka, en jafnframt tæknilegu öryggi. Útkoman var sjarmerandi og falleg. Óhætt er að fullyrða að Sæunn sé einn af okkar bestu hljóðfæraleikurum. Eftir hlé var fjórða sinfónían eftir Brahms. Hljómsveitin var nokkra stund að komast almennilega í gang. Kannski var erfitt að setja sig í rómantískar stellingar eftir framúrstefnuna fyrir hlé! Í fyrri helmingi sinfóníunnar vantaði hinn þykka og munúðarfulla hljóm sem einkennir Brahms. Hann var grunnur, jafnvel mjór. Hljómsveitin var auk þess ekki alltaf almennilega samtaka og nokkuð bar á ónákvæmum blásarainnkomum. Þetta lagaðist eftir því sem á leið. Hljómsveitin sótti stöðugt í sig veðrið og síðasti kaflinn var glæsilegur. En það var auðvitað heldur seint. Niðurstaða: Nútímatónlistin hafði vinninginn á tónleikunum. Mest lesið Klay Thompson og Megan Thee Stallion nýtt par Lífið Börnin læra að sauma út, baka og elda í Hússtjórnarskólanum Lífið Hvað er Labubu og hvers vegna eru allir að missa sig yfir því? Tíska og hönnun Gamli er (ekki) alveg með'etta Gagnrýni Krakkatían: Narnía, krónprins og sundlaugs Lífið „Auðvitað væri ég til í að ná enn lengra“ Lífið Fréttatía vikunnar: Kjarnorkukafbátur, málþóf og magapína Lífið Fellsmúlinn prýðir Instagramfærslu Justin Bieber Lífið Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög Hneykslast á freðnum Bieber dansa við Sexyy Redd og kyssa hana á ennið Lífið Fleiri fréttir Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Tónlist. Tónleikar hjá Sinfóníuhljómsveit Íslands. Verk eftir Önnu Þorvaldsdóttur, Henri Dutilleux og Brahms. Stjórnandi: Ilan Volkov. Einleikari: Sæunn Þorsteinsdóttir. Eldborg í Hörpu. Dulúðin ræður ríkjum í tónsmíðum Önnu Þorvaldsdóttur, og Aeriality, sem frumflutt var á Sinfóníutónleikum í Hörpu á fimmtudagskvöldið undir stjórn Ilan Volkov, var engin undantekning. Verkið jaðrar við að vera sveimtónlist, en hún einkennist af mikilli kyrrstöðu, löngum hljómum og óljósum klið. Slík tónlist skapar stemningu en það er engin sérstök framvinda í henni, a.m.k. ekkert í líkingu við flest þekktu klassísku tónverkin. Það var ekki alger kyrrstaða í Aeriality. Framvindan var engu að síður mjög hæg, áherslan var á andrúmsloftið, sem var órætt og myrkt. Fínlegar tónahendingar á stangli voru áberandi og undir þeim lá djúpur, þykkur hljómamassi. Útkoman var ánægjuleg, það var einhver skáldskapur í tónunum sem snerti við manni. Þetta var magnaður tónaseiður. Ég hugsa að hann komi jafnvel enn betur út í góðum hátölurum. Þar sem ég sat uppi á neðstu svölum var á mörkum að smágerðu tónahendingarnar, öll blæbrigðin, heyrðust nægilega skýrt. Það þarf að vera jafnvægi á milli hægu hljómanna annars vegar og kliðsins hins vegar. Spurning hvort það hafi verið ákjósanlegt í Eldborginni. Næst á dagskrá var sérlega flottur sellókonsert eftir Henri Dutilleux, Tout un monde lointain. Konsertinn er kannski ekki með því mest grípandi sem maður hefur heyrt á Sinfóníutónleikum, en hann er engu að síður heillandi. Uppbyggingin er snilldarleg, það er einhver töfrakennd heiðríkja í samspili ólíkra hljóðfæraradda, og í frásögninni yfirleitt, sem er sjaldheyrð. Sæunn Þorsteinsdóttir lék einleik á selló. Hún gerði það af gríðarlegri innlifun og yndisþokka, en jafnframt tæknilegu öryggi. Útkoman var sjarmerandi og falleg. Óhætt er að fullyrða að Sæunn sé einn af okkar bestu hljóðfæraleikurum. Eftir hlé var fjórða sinfónían eftir Brahms. Hljómsveitin var nokkra stund að komast almennilega í gang. Kannski var erfitt að setja sig í rómantískar stellingar eftir framúrstefnuna fyrir hlé! Í fyrri helmingi sinfóníunnar vantaði hinn þykka og munúðarfulla hljóm sem einkennir Brahms. Hann var grunnur, jafnvel mjór. Hljómsveitin var auk þess ekki alltaf almennilega samtaka og nokkuð bar á ónákvæmum blásarainnkomum. Þetta lagaðist eftir því sem á leið. Hljómsveitin sótti stöðugt í sig veðrið og síðasti kaflinn var glæsilegur. En það var auðvitað heldur seint. Niðurstaða: Nútímatónlistin hafði vinninginn á tónleikunum.
Mest lesið Klay Thompson og Megan Thee Stallion nýtt par Lífið Börnin læra að sauma út, baka og elda í Hússtjórnarskólanum Lífið Hvað er Labubu og hvers vegna eru allir að missa sig yfir því? Tíska og hönnun Gamli er (ekki) alveg með'etta Gagnrýni Krakkatían: Narnía, krónprins og sundlaugs Lífið „Auðvitað væri ég til í að ná enn lengra“ Lífið Fréttatía vikunnar: Kjarnorkukafbátur, málþóf og magapína Lífið Fellsmúlinn prýðir Instagramfærslu Justin Bieber Lífið Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög Hneykslast á freðnum Bieber dansa við Sexyy Redd og kyssa hana á ennið Lífið Fleiri fréttir Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög
Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög