Landlæknisembættið er ógn við heilsu Íslendinga Árni Richard Árnason skrifar 19. september 2011 10:00 Haustið 2007 gekkst ég undir krossbandsaðgerð í Orkuhúsinu með skelfilegri afleiðingum en mig hafði nokkurn tímann órað fyrir. Frá vorinu 2009 hef ég gengist undir níu aðgerðir til að bæta upp fyrir tjón sem ég hef hlotið. Þessar níu aðgerðir voru gerðar í Danmörku og Finnlandi af læknum sem eru virtir prófessorar í bæklunarlæknisfræði. Af sjúkraskrám og samtölum mínum við mína lækna vöknuðu grunsemdir um að ég hafi verið fórnarlamb margvíslegra mistaka í Orkuhúsinu. Þar á meðal var krossbandið rangt staðsett og sjúkraþjálfun var ekki í samræmi við viðurkenndar aðferðir. Það hafi haft í för með sér að nýja endurgerða krossbandið slitnaði og tveir vöðvar í lærinu eyðilögðust. Í upphafi árs 2009 sendi ég kvörtunarbréf til landlæknis. Ég fékk ekki svar við því bréfi. Sumarið eftir sendi ég annað bréf, sem var loks svarað. Samkvæmt lögum um landlækni þá á embættið að afla umsagnar frá óháðum sérfræðingi. Landlæknir fékk þá Magnús Pál Albertsson, handarskurðlækni í Orkuhúsinu og meðeiganda Orkuhússins, til að gefa álit sitt. Hvernig handarskurðlæknir og meðeigandi Orkuhússins á að geta talist hvort tveggja í senn óháður og sérfræðingur í krossbandsaðgerðum skil ég ekki. Yfir því og öðru hef ég kvartað til velferðarráðuneytisins í bréfum sem voru póstlögð í janúar og apríl þessa árs. Ég hef enn ekki fengið svör frá ráðuneytinu við umkvörtunarefnum mínum þó að nú sé liðið að hausti. Í apríl síðastliðnum barst mér álit landlæknis þar sem kemur fram að „ekkert í málsgögnum bendir til að vanræksla eða mistök hafi átt sér stað“, þrátt fyrir að í málsgögnum sé að finna sjúkraskrá frá Uffe Jørgensen, prófessor í bæklunarlækningum í Kaupmannahöfn, þar sem kemur fram fullyrðing hans um að krossbandið hafi verið rangt staðsett. Embættið hefur gert allt til að reyna að koma í veg fyrir að ég geti svarað álitinu. Álitinu fylgdu ekki umsagnir álitsgjafa og í því var því ekki að finna neinar upplýsingar um málsatvik, umkvörtunarefni eða rökstuðning eins og gert er ráð fyrir í lögum. Hvernig ég átti að geta svarað því skil ég ekki. Í öðru lagi voru mér gefnar 16 vikur til að svara álitinu, en sá tími reyndist mun styttri þar sem álitið var póstlagt nokkrum vikum eftir dagsetningu þess. Eftir enn eina umkvörtun mína bárust mér loks gögnin frá landlækni, ásamt bréfi þar sem kom fram að svör yrðu að berast innan fjögurra vikna (í stað 16 vikna áður). Starfsmenn landlæknis svöruðu ekki beiðnum mínum um aukinn svarfrest í tölvupósti þó ég hafi lýst því að ég væri nýkominn úr aðgerð og hefði því ekki tök á að senda svör mín í tíma. Umsagnir álitsgjafa eru skrautleg lesning þar sem skín í gegn ásetningur þeirra til að hylma yfir mistök. Fjölmargar rangfærslur koma fram ásamt fjarstæðukenndum fullyrðingum. Til dæmis er því haldið fram að skaði á vöðvum hafi ekki verið afleiðing af krossbandsaðgerðinni jafnvel þó að skorið hafi verið í nákvæmlega sömu vöðva í umræddri aðgerð. Einnig er ýjað að því að annar vöðvi hafi slitnað en kemur fram í sjúkraskrám og að prófessor í bæklunarlækningum hafi ruglast á vöðvum sem hann gerði aðgerð á. Það er ekki minnst á mörg umkvörtunarefni mín, og þess í stað er oft fjallað um eitthvað sem hafði ekkert að gera með mínar umkvartanir. Síðast en ekki síst þá heldur álitsgjafi því fram að krossbandið hafi verið rétt staðsett. Hins vegar hef ég sjálfur getað sannað, eftir að hafa lesið tugi læknagreina, að staðsetning krossbandsins var röng. Á því hef ég einnig fengið staðfestingu frá tveimur öðrum bæklunarlæknum sem sérhæfa sig í krossbandsaðgerðum. Framkoma landlæknis gagnvart mér hefur fyllt mig viðbjóði á íslenskri stjórnsýslu. Ég get ekki lýst því með orðum hversu mikið embættið hefur bætt á vanlíðan mína í baráttu minni við að fá góðan og heilbrigðan fótlegg aftur. Það er klárt mannréttindabrot að mál mitt fái ekki faglega umfjöllun óháðra sérfræðinga. Landlæknisembættið ætti að halda hlífiskildi yfir sjúklingum og verja þá fyrir hættunni á mistökum af hendi meðferðaraðila. Þess í stað heldur embættið hlífiskildi yfir mistökum og níðist á sjúklingum. Mistökin sem ég varð fyrir flokkast ekki undir óhapp heldur þekkingarleysi og þeir læknar sem stóðu að aðgerðinni gætu verið að gera sömu mistök á tugum sjúklinga á ári hverju. Ég velti því fyrir mér hversu margir Íslendingar hafi orðið fyrir læknamistökum sem rekja má til ófaglegs eftirlits Landlæknisembættisins? Af minni reynslu að dæma þá borgar sig ekki fyrir sjúklinga að kvarta yfir mistökum í heilbrigðisþjónustu til landlæknis enda munu líkur á skaðabótum stórminnka við óhlutlausa og rangláta afgreiðslu embættisins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon Skoðun Skoðun Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Sjá meira
Haustið 2007 gekkst ég undir krossbandsaðgerð í Orkuhúsinu með skelfilegri afleiðingum en mig hafði nokkurn tímann órað fyrir. Frá vorinu 2009 hef ég gengist undir níu aðgerðir til að bæta upp fyrir tjón sem ég hef hlotið. Þessar níu aðgerðir voru gerðar í Danmörku og Finnlandi af læknum sem eru virtir prófessorar í bæklunarlæknisfræði. Af sjúkraskrám og samtölum mínum við mína lækna vöknuðu grunsemdir um að ég hafi verið fórnarlamb margvíslegra mistaka í Orkuhúsinu. Þar á meðal var krossbandið rangt staðsett og sjúkraþjálfun var ekki í samræmi við viðurkenndar aðferðir. Það hafi haft í för með sér að nýja endurgerða krossbandið slitnaði og tveir vöðvar í lærinu eyðilögðust. Í upphafi árs 2009 sendi ég kvörtunarbréf til landlæknis. Ég fékk ekki svar við því bréfi. Sumarið eftir sendi ég annað bréf, sem var loks svarað. Samkvæmt lögum um landlækni þá á embættið að afla umsagnar frá óháðum sérfræðingi. Landlæknir fékk þá Magnús Pál Albertsson, handarskurðlækni í Orkuhúsinu og meðeiganda Orkuhússins, til að gefa álit sitt. Hvernig handarskurðlæknir og meðeigandi Orkuhússins á að geta talist hvort tveggja í senn óháður og sérfræðingur í krossbandsaðgerðum skil ég ekki. Yfir því og öðru hef ég kvartað til velferðarráðuneytisins í bréfum sem voru póstlögð í janúar og apríl þessa árs. Ég hef enn ekki fengið svör frá ráðuneytinu við umkvörtunarefnum mínum þó að nú sé liðið að hausti. Í apríl síðastliðnum barst mér álit landlæknis þar sem kemur fram að „ekkert í málsgögnum bendir til að vanræksla eða mistök hafi átt sér stað“, þrátt fyrir að í málsgögnum sé að finna sjúkraskrá frá Uffe Jørgensen, prófessor í bæklunarlækningum í Kaupmannahöfn, þar sem kemur fram fullyrðing hans um að krossbandið hafi verið rangt staðsett. Embættið hefur gert allt til að reyna að koma í veg fyrir að ég geti svarað álitinu. Álitinu fylgdu ekki umsagnir álitsgjafa og í því var því ekki að finna neinar upplýsingar um málsatvik, umkvörtunarefni eða rökstuðning eins og gert er ráð fyrir í lögum. Hvernig ég átti að geta svarað því skil ég ekki. Í öðru lagi voru mér gefnar 16 vikur til að svara álitinu, en sá tími reyndist mun styttri þar sem álitið var póstlagt nokkrum vikum eftir dagsetningu þess. Eftir enn eina umkvörtun mína bárust mér loks gögnin frá landlækni, ásamt bréfi þar sem kom fram að svör yrðu að berast innan fjögurra vikna (í stað 16 vikna áður). Starfsmenn landlæknis svöruðu ekki beiðnum mínum um aukinn svarfrest í tölvupósti þó ég hafi lýst því að ég væri nýkominn úr aðgerð og hefði því ekki tök á að senda svör mín í tíma. Umsagnir álitsgjafa eru skrautleg lesning þar sem skín í gegn ásetningur þeirra til að hylma yfir mistök. Fjölmargar rangfærslur koma fram ásamt fjarstæðukenndum fullyrðingum. Til dæmis er því haldið fram að skaði á vöðvum hafi ekki verið afleiðing af krossbandsaðgerðinni jafnvel þó að skorið hafi verið í nákvæmlega sömu vöðva í umræddri aðgerð. Einnig er ýjað að því að annar vöðvi hafi slitnað en kemur fram í sjúkraskrám og að prófessor í bæklunarlækningum hafi ruglast á vöðvum sem hann gerði aðgerð á. Það er ekki minnst á mörg umkvörtunarefni mín, og þess í stað er oft fjallað um eitthvað sem hafði ekkert að gera með mínar umkvartanir. Síðast en ekki síst þá heldur álitsgjafi því fram að krossbandið hafi verið rétt staðsett. Hins vegar hef ég sjálfur getað sannað, eftir að hafa lesið tugi læknagreina, að staðsetning krossbandsins var röng. Á því hef ég einnig fengið staðfestingu frá tveimur öðrum bæklunarlæknum sem sérhæfa sig í krossbandsaðgerðum. Framkoma landlæknis gagnvart mér hefur fyllt mig viðbjóði á íslenskri stjórnsýslu. Ég get ekki lýst því með orðum hversu mikið embættið hefur bætt á vanlíðan mína í baráttu minni við að fá góðan og heilbrigðan fótlegg aftur. Það er klárt mannréttindabrot að mál mitt fái ekki faglega umfjöllun óháðra sérfræðinga. Landlæknisembættið ætti að halda hlífiskildi yfir sjúklingum og verja þá fyrir hættunni á mistökum af hendi meðferðaraðila. Þess í stað heldur embættið hlífiskildi yfir mistökum og níðist á sjúklingum. Mistökin sem ég varð fyrir flokkast ekki undir óhapp heldur þekkingarleysi og þeir læknar sem stóðu að aðgerðinni gætu verið að gera sömu mistök á tugum sjúklinga á ári hverju. Ég velti því fyrir mér hversu margir Íslendingar hafi orðið fyrir læknamistökum sem rekja má til ófaglegs eftirlits Landlæknisembættisins? Af minni reynslu að dæma þá borgar sig ekki fyrir sjúklinga að kvarta yfir mistökum í heilbrigðisþjónustu til landlæknis enda munu líkur á skaðabótum stórminnka við óhlutlausa og rangláta afgreiðslu embættisins.
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon Skoðun
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon Skoðun