Truflun 30. nóvember 2011 06:00 Sennilega blöskraði fleirum en mér umfjöllun Kastljóss ríkissjónvarpsins 17. nóv. sl. um Gunnar Þ. Andersen, forstjóra Fjármálaeftirlitsins (FME); óhætt er að segja að þar hafi verið vegið að starfsheiðri hans og mannhelgi. Skautað var hratt yfir sögu og umfjöllunin í senn ósmekkleg og þvæluleg; fyrr en varði var lagatæknilegu moldviðri þyrlað upp; setningar teknar úr samhengi – myndbirtar og lesnar – m.a. upp úr skýrslu Andra Árnasonar lögmanns sem fenginn var til að meta hæfi Gunnars til að gegna starfi forstjóra FME og komst Andri að þeirri niðurstöðu að svo væri. Í örfáar sekúndur í senn voru sýnd brot af trúnaðarskjölum – meintum lánasamningum – með meintri undirskrift Gunnars Þ. Andersen ásamt undirskriftum annarra aðila, ótilgreindum; hvaða tilgangi slíkar myndbirtingar eiga að þjóna er manni óljóst – og raunar ekki í fyrsta sinn sem Kastljós viðhefur slík vinnubrögð. Úr því að Kastljós telur forsvaranlegt að myndbirta brot af trúnaðarskjölum sem það hefur komist yfir, hvers vegna eru þau ekki sýnd í heild sinni? Maður spyr sig óneitanlega hvort stefnan sé sú að birta aðeins þá gagnahluta sem henta hverju sinni. Þá eru ótilgreind tölvupóstsamskipti sögð renna stoðum undir að Gunnar hafi verið virkur í starfi umræddra aflandsfélaga á Guernsey. Aftur vakna spurningar: hvers vegna eru þau þá ekki rakin og birt? Tölvuskeyti frá hverjum og til hverra – og hvenær voru þau send? Nei, það var ekki heil brú í þessum málflutningi. Hvaða forsendur hefur almenningur til að mynda sér sjálfstæða skoðun á málinu á grundvelli svo brotakenndra gagna og aðdróttana? Engu er líkara en að véfréttin, sem eitt sinn mun hafa verið í Delfí, hafi nú endurholdgast og stungið sér niður í Efstaleiti í Reykjavík. Eftir að hafa horft á þessa samsuðu spurði maður sig: Hver var eiginlega fréttin? Fram hefur komið að Gunnar starfaði hjá Landsbankanum frá 1991 fram til loka árs 2002, er hann lét af störfum „að eigin ósk að vandlega íhuguðu máli” eins og segir í frétt Morgunblaðsins 26. nóv. 2002; hafði hann þá verið framkvæmdastjóri alþjóða- og fjármálasviðs bankans undangengin fjögur ár. Hann hætti sem sagt um það leyti sem bankinn var einkavæddur með nýja eigendur innanborðs – með alkunnum afleiðingum; líkast til hefur Gunnar með alla sína reynslu, þá orðinn 54 ára, haft hugboð um hvert stefndi – örlög Landsbankans tæpum 6 árum síðar tala sínu máli eða eins og Kaninn segir: Árangur segir meira en þúsund orð. Eftir að Sigmar hafði lokið einræðu sinni tók Þóra við og kynnti stuttlega eina viðmælanda Kastljóss í málinu, engan annan en Sigurð Guðjónsson, lögmann. Tekið var fram að hann væri „verjandi manna sem sætt hefðu rannsókn Fjármálaeftirlitsins”; það er nefnilega það. Ein helsta skylda fjölmiðla er að gæta hlutleysis í umfjöllun um menn og málefni, hafa ábyrgðarmenn þáttarins gleymt því? Athygli vakti að Kastljós lét hjá líða að nafngreina skjólstæðinga lögmannsins – hvers vegna var þeim upplýsingum haldið leyndum? Í viðtalsbrotunum sem Kastljós kaus að sjónvarpa fengu áhorfendur aðeins að heyra skoðanir og lagatúlkanir eins manns, Sigurðar Guðjónssonar, manns sem hefur beinlínis það launaða hlutverk að gæta hagsmuna manna sem sætt hafa rannsókn sömu stofnunar og Gunnar Þ. Andersen fer fyrir. Sigurður getur því engan veginn talist hlutlaus eða óháður álitsgjafi í málefnum er snerta FME, rannsóknir þess eða starfsmenn. Sakir yfirstandandi hagsmunatengsla hlýtur hann að teljast vanhæfur til að tjá sig um mál FME á opinberum vettvangi fjölmiðla. Raunar minnti viðtalið við Sigurð einna helst á svonefnd „drottningarviðtöl” áranna upp úr síðustu aldamótum er stjórnmálamaður nokkur birtist reglulega í Kastljósi án andmælenda og fékk þannig kjörinn vettvang til að halda uppi áróðri sínum. Hvaða gildi hefur slíkur einhliða málflutningur? Ljóst má vera að umfjöllun Kastljóss 17. nóv. sl. var bæði ófagleg og óboðleg; eini tilgangur hennar virtist vera að grafa undan trúverðugleika FME og forstjóra þess – og reyna að ryðja honum úr vegi. Að manni læðist sá grunur að hún sé liður í rógsherferð og tímasetningin styrkir þann grun – enda hillir nú undir útgáfu fyrstu ákæruskjala í kjölfar bankahrunsins. Hagsmunaöfl, sem greinilega hafa greiðan aðgang að Ríkissjónvarpinu, eru aftur komin á kreik og þau freista þess að valda sem mestri truflun, einkum á starfsemi rannsakenda FME; mikilvægt er að þeir fái vinnufrið. Kastljós verður að útskýra fyrir almenningi hvers vegna það brást hlutleysisskyldu sinni svo hrapallega – það er alvarlegasti þáttur málsins. Meðan ég man, í frétt á Vísi 3. apríl 2009 er tilkynnt að Gunnar Þ. Andersen hafi verið ráðinn forstjóri FME úr hópi 19 umsækjenda; meðal annarra umsækjenda var Sigurður Guðjónsson lögmaður. Skyldi vera samband milli ásakanaflaums Sigurðar í garð forstjóra FME og þeirrar staðreyndar að hann sjálfur var ekki ráðinn forstjóri sömu stofnunar? Dæmi hver fyrir sig. Já, í landi fjármálablekkinganna heldur víst sirkusinn áfram um sinn – megi sól staðreyndanna rísa um síðir. Ótrufluð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Tvöfalt heilbrigðiskerfi – það lakara fyrir konur Reynir Arngrímsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Skoðun Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal skrifar Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson skrifar Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hagkvæmur kostur utan friðlands Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hannað fyrir miklu stærri markaði Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Sjá meira
Sennilega blöskraði fleirum en mér umfjöllun Kastljóss ríkissjónvarpsins 17. nóv. sl. um Gunnar Þ. Andersen, forstjóra Fjármálaeftirlitsins (FME); óhætt er að segja að þar hafi verið vegið að starfsheiðri hans og mannhelgi. Skautað var hratt yfir sögu og umfjöllunin í senn ósmekkleg og þvæluleg; fyrr en varði var lagatæknilegu moldviðri þyrlað upp; setningar teknar úr samhengi – myndbirtar og lesnar – m.a. upp úr skýrslu Andra Árnasonar lögmanns sem fenginn var til að meta hæfi Gunnars til að gegna starfi forstjóra FME og komst Andri að þeirri niðurstöðu að svo væri. Í örfáar sekúndur í senn voru sýnd brot af trúnaðarskjölum – meintum lánasamningum – með meintri undirskrift Gunnars Þ. Andersen ásamt undirskriftum annarra aðila, ótilgreindum; hvaða tilgangi slíkar myndbirtingar eiga að þjóna er manni óljóst – og raunar ekki í fyrsta sinn sem Kastljós viðhefur slík vinnubrögð. Úr því að Kastljós telur forsvaranlegt að myndbirta brot af trúnaðarskjölum sem það hefur komist yfir, hvers vegna eru þau ekki sýnd í heild sinni? Maður spyr sig óneitanlega hvort stefnan sé sú að birta aðeins þá gagnahluta sem henta hverju sinni. Þá eru ótilgreind tölvupóstsamskipti sögð renna stoðum undir að Gunnar hafi verið virkur í starfi umræddra aflandsfélaga á Guernsey. Aftur vakna spurningar: hvers vegna eru þau þá ekki rakin og birt? Tölvuskeyti frá hverjum og til hverra – og hvenær voru þau send? Nei, það var ekki heil brú í þessum málflutningi. Hvaða forsendur hefur almenningur til að mynda sér sjálfstæða skoðun á málinu á grundvelli svo brotakenndra gagna og aðdróttana? Engu er líkara en að véfréttin, sem eitt sinn mun hafa verið í Delfí, hafi nú endurholdgast og stungið sér niður í Efstaleiti í Reykjavík. Eftir að hafa horft á þessa samsuðu spurði maður sig: Hver var eiginlega fréttin? Fram hefur komið að Gunnar starfaði hjá Landsbankanum frá 1991 fram til loka árs 2002, er hann lét af störfum „að eigin ósk að vandlega íhuguðu máli” eins og segir í frétt Morgunblaðsins 26. nóv. 2002; hafði hann þá verið framkvæmdastjóri alþjóða- og fjármálasviðs bankans undangengin fjögur ár. Hann hætti sem sagt um það leyti sem bankinn var einkavæddur með nýja eigendur innanborðs – með alkunnum afleiðingum; líkast til hefur Gunnar með alla sína reynslu, þá orðinn 54 ára, haft hugboð um hvert stefndi – örlög Landsbankans tæpum 6 árum síðar tala sínu máli eða eins og Kaninn segir: Árangur segir meira en þúsund orð. Eftir að Sigmar hafði lokið einræðu sinni tók Þóra við og kynnti stuttlega eina viðmælanda Kastljóss í málinu, engan annan en Sigurð Guðjónsson, lögmann. Tekið var fram að hann væri „verjandi manna sem sætt hefðu rannsókn Fjármálaeftirlitsins”; það er nefnilega það. Ein helsta skylda fjölmiðla er að gæta hlutleysis í umfjöllun um menn og málefni, hafa ábyrgðarmenn þáttarins gleymt því? Athygli vakti að Kastljós lét hjá líða að nafngreina skjólstæðinga lögmannsins – hvers vegna var þeim upplýsingum haldið leyndum? Í viðtalsbrotunum sem Kastljós kaus að sjónvarpa fengu áhorfendur aðeins að heyra skoðanir og lagatúlkanir eins manns, Sigurðar Guðjónssonar, manns sem hefur beinlínis það launaða hlutverk að gæta hagsmuna manna sem sætt hafa rannsókn sömu stofnunar og Gunnar Þ. Andersen fer fyrir. Sigurður getur því engan veginn talist hlutlaus eða óháður álitsgjafi í málefnum er snerta FME, rannsóknir þess eða starfsmenn. Sakir yfirstandandi hagsmunatengsla hlýtur hann að teljast vanhæfur til að tjá sig um mál FME á opinberum vettvangi fjölmiðla. Raunar minnti viðtalið við Sigurð einna helst á svonefnd „drottningarviðtöl” áranna upp úr síðustu aldamótum er stjórnmálamaður nokkur birtist reglulega í Kastljósi án andmælenda og fékk þannig kjörinn vettvang til að halda uppi áróðri sínum. Hvaða gildi hefur slíkur einhliða málflutningur? Ljóst má vera að umfjöllun Kastljóss 17. nóv. sl. var bæði ófagleg og óboðleg; eini tilgangur hennar virtist vera að grafa undan trúverðugleika FME og forstjóra þess – og reyna að ryðja honum úr vegi. Að manni læðist sá grunur að hún sé liður í rógsherferð og tímasetningin styrkir þann grun – enda hillir nú undir útgáfu fyrstu ákæruskjala í kjölfar bankahrunsins. Hagsmunaöfl, sem greinilega hafa greiðan aðgang að Ríkissjónvarpinu, eru aftur komin á kreik og þau freista þess að valda sem mestri truflun, einkum á starfsemi rannsakenda FME; mikilvægt er að þeir fái vinnufrið. Kastljós verður að útskýra fyrir almenningi hvers vegna það brást hlutleysisskyldu sinni svo hrapallega – það er alvarlegasti þáttur málsins. Meðan ég man, í frétt á Vísi 3. apríl 2009 er tilkynnt að Gunnar Þ. Andersen hafi verið ráðinn forstjóri FME úr hópi 19 umsækjenda; meðal annarra umsækjenda var Sigurður Guðjónsson lögmaður. Skyldi vera samband milli ásakanaflaums Sigurðar í garð forstjóra FME og þeirrar staðreyndar að hann sjálfur var ekki ráðinn forstjóri sömu stofnunar? Dæmi hver fyrir sig. Já, í landi fjármálablekkinganna heldur víst sirkusinn áfram um sinn – megi sól staðreyndanna rísa um síðir. Ótrufluð.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun