Látum þá ekki eyðileggja stjórnlagaþingið Hjörtur Hjartarson skrifar 24. nóvember 2010 07:45 Það var gott að fá Óla Björn Kárason í Silfur Egils um helgina, eina þingmanninn sem greiddi atkvæði á móti lögunum um stjórnlagaþing. Óli færði í orð það sem mörgum er ofarlega í huga, að hann hygðist vinna að því að eyðileggja stjórnlagaþingið. Hann vill vinna gegn markmiði og tilgangi þingsins. Svo vel vill til, fyrir Óla Björn, að í framboði eru fulltrúar sem vilja einmitt vinna að því sama, það er að engar breytingar verði gerðar á stjórnarskránni. Óli ætlar að mæta á kjörstað til þess að kjósa þá. Það er vandasamt að byggja upp og skapa, en auðvelt að rífa niður og eyðileggja. Á stjórnlagþingi þurfa skemmdarvargar ekkert annað að gera en þvælast fyrir. - Kjósendur ættu að hafa það í huga. Til þess að komast að þeirri niðurstöðu að engar breytingar þyrfti að gera á stjórnarskránni, þurfti Óli Björn bæði að líta framhjá staðreyndum og fara með fleipur. Hvort tveggja reyndist honum létt verk. Óli sagðist hneykslaður á þeirri vanvirðingu sem fólk sýndi stjórnarskránni, það ætti að vaða yfir hana á skítum skónum, og hreinlega brjóta hana með því að breyta henni á þann hátt sem fyrirhugað er. Óli vildi samt láta það liggja milli hluta! Við nánari umhugsun er það skiljanlegt. Óþarfi er að fjölyrða um aðferðina við fyrirhugaðar breytingarnar á stjórnarskránni. Þar er ekkert stjórnarskrárbrot á ferð. Alþingi mun samþykkja breytingarnar á tveimur þingum með kosningum á milli, og sérstakri þjóðaratkvæðagreiðslu. Það kemur síðan úr hörðust átt þegar varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins hneykslast á því að stjórnarskránni sé sýnd vanvirðing. Enginn flokkur hefur rangtúlkað stjórnarskrána, vísvitandi, jafnherfilega og sá flokkur. Ekki þarf annað en vísa til 26. greinar í því sambandi. Flokkur Óla Björns hafði það einfaldlega þannig - eftir pólitískum hentugleika - að sú grein þýddi ekki það sem hún þýddi samkvæmt orðanna hljóðan, heldur eitthvað allt annað. - Þarna væri raunar komið tilefni út af fyrir sig til endurskoðunar, ef ekki væri um að ræða atburð sem fól í sér svívirðilega aðför að stjórnarskránni. Hávær krafa um endurskoðun stjórnarskrárinnar er til komin vegna þess almenningur vill geta ákveðið, skilið og virt þau grundvallarlög sem íslenskt samfélag er reist á, og varið þau gegn yfirgangi gamalgróinna valdastofnanna og valdafíkla. Yfirgangi þeirra sem engar breytingar vilja sjá á stjórnarskránni, engar breytingar vilja gera á samfélaginu þótt landinu hafi verið stefnt í pólitískt og efnahagslegt þrot. Óli Björn gerði mikið úr því að mörgum greinum hefði verið breytt eða bætt í stjórnarskrárna. Það er út af fyrir sig rétt. Hins vegar leit hann framhjá þeirri staðreynd og afneitaði, að heildarendurskoðun stjórnarskrárinnar hefur aldrei farið fram. Sú samstaða sem náðist á Alþingi um lýðveldisstjórnarskrána árið 1944 hvíldi einmitt á þeim sameiginlega skilningi að heildarendurskoðun á henni færi fram við fyrsta tækifæri. Eða, eins og segir í áliti svonefndrar milliþinganefndar frá þeim tíma: "[...] Má ætla að það starf verði öllu víðtækara og þurfi þar til að afla ýmissa gagna er nú liggja eigi fyrir, svo sem að gaumgæfa reynsu þá, er lýðræðisþjóðir heimsins óefað öðlast í þessum efnum á þeim tímum, sem nú líða yfir mannkynið. Þangað til því verki yrði lokið, ætti sú stjórnarskrá sem hér er lögð fram, að nægja, enda eru ákvæði hennar mestmegnis þau, er nú gilda í stjórnskipunarlögum hins íslenska ríkis, að breyttu hinu æðsta stjórnarformi, frá konungdæmi til lýðveldis [...]." Nokkrar atrennur hafa verið gerðar að þessari heildarendurskoðun, en þær hafa allar mistekist. Ástæðan er sú að stjórnmálaflokkarnir hafa alltaf, þegar til hefur átt að taka, tekið sérhagsmuni sína fram yfir almannahagsmuni, til stórskaða fyrir almenning og samfélagið allt. Síðast var gerð tilraun til endurskoðunar árið 2005, undir forsæti Jóns Kristjánssonar. Margar góðar hugmyndir komu út úr því starfi, ekki síst frá sérfræðingum sem komu að endurskoðuninni. Hins vegar hef ég eftir Jóni að það hafi þvælst fyrir að menn voru sífellt með hugann ýmist límdan við Ólaf Ragnar Grímsson og málskotsréttinn eða Davíð Oddsson og skipan dómara í embætti. - Ábyrgðarleysið og sérhagsmunagæslan er söm við sig. Í einu orði, vanhæfnin. Enda segir í greinargerð með frumvarpi til laga um stjórnlagaþing: "Í ljósi þess að stjórnmálaflokkunum hefur ekki tekist að ná samstöðu um nauðsynlegar breytingar á núgildandi stjórnarskrá, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, er lagt til að stofnað verði til sérstaks stjórnlagaþings með þjóðkjörnum fulltrúum sem verði falið þetta mikilvæga verkefni." Látum ekki skemmdarvarga eyðileggja stjórnlagaþingið. Vöndum okkur við að velja frambjóðendur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hjörtur Hjartarson Mest lesið 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Sjá meira
Það var gott að fá Óla Björn Kárason í Silfur Egils um helgina, eina þingmanninn sem greiddi atkvæði á móti lögunum um stjórnlagaþing. Óli færði í orð það sem mörgum er ofarlega í huga, að hann hygðist vinna að því að eyðileggja stjórnlagaþingið. Hann vill vinna gegn markmiði og tilgangi þingsins. Svo vel vill til, fyrir Óla Björn, að í framboði eru fulltrúar sem vilja einmitt vinna að því sama, það er að engar breytingar verði gerðar á stjórnarskránni. Óli ætlar að mæta á kjörstað til þess að kjósa þá. Það er vandasamt að byggja upp og skapa, en auðvelt að rífa niður og eyðileggja. Á stjórnlagþingi þurfa skemmdarvargar ekkert annað að gera en þvælast fyrir. - Kjósendur ættu að hafa það í huga. Til þess að komast að þeirri niðurstöðu að engar breytingar þyrfti að gera á stjórnarskránni, þurfti Óli Björn bæði að líta framhjá staðreyndum og fara með fleipur. Hvort tveggja reyndist honum létt verk. Óli sagðist hneykslaður á þeirri vanvirðingu sem fólk sýndi stjórnarskránni, það ætti að vaða yfir hana á skítum skónum, og hreinlega brjóta hana með því að breyta henni á þann hátt sem fyrirhugað er. Óli vildi samt láta það liggja milli hluta! Við nánari umhugsun er það skiljanlegt. Óþarfi er að fjölyrða um aðferðina við fyrirhugaðar breytingarnar á stjórnarskránni. Þar er ekkert stjórnarskrárbrot á ferð. Alþingi mun samþykkja breytingarnar á tveimur þingum með kosningum á milli, og sérstakri þjóðaratkvæðagreiðslu. Það kemur síðan úr hörðust átt þegar varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins hneykslast á því að stjórnarskránni sé sýnd vanvirðing. Enginn flokkur hefur rangtúlkað stjórnarskrána, vísvitandi, jafnherfilega og sá flokkur. Ekki þarf annað en vísa til 26. greinar í því sambandi. Flokkur Óla Björns hafði það einfaldlega þannig - eftir pólitískum hentugleika - að sú grein þýddi ekki það sem hún þýddi samkvæmt orðanna hljóðan, heldur eitthvað allt annað. - Þarna væri raunar komið tilefni út af fyrir sig til endurskoðunar, ef ekki væri um að ræða atburð sem fól í sér svívirðilega aðför að stjórnarskránni. Hávær krafa um endurskoðun stjórnarskrárinnar er til komin vegna þess almenningur vill geta ákveðið, skilið og virt þau grundvallarlög sem íslenskt samfélag er reist á, og varið þau gegn yfirgangi gamalgróinna valdastofnanna og valdafíkla. Yfirgangi þeirra sem engar breytingar vilja sjá á stjórnarskránni, engar breytingar vilja gera á samfélaginu þótt landinu hafi verið stefnt í pólitískt og efnahagslegt þrot. Óli Björn gerði mikið úr því að mörgum greinum hefði verið breytt eða bætt í stjórnarskrárna. Það er út af fyrir sig rétt. Hins vegar leit hann framhjá þeirri staðreynd og afneitaði, að heildarendurskoðun stjórnarskrárinnar hefur aldrei farið fram. Sú samstaða sem náðist á Alþingi um lýðveldisstjórnarskrána árið 1944 hvíldi einmitt á þeim sameiginlega skilningi að heildarendurskoðun á henni færi fram við fyrsta tækifæri. Eða, eins og segir í áliti svonefndrar milliþinganefndar frá þeim tíma: "[...] Má ætla að það starf verði öllu víðtækara og þurfi þar til að afla ýmissa gagna er nú liggja eigi fyrir, svo sem að gaumgæfa reynsu þá, er lýðræðisþjóðir heimsins óefað öðlast í þessum efnum á þeim tímum, sem nú líða yfir mannkynið. Þangað til því verki yrði lokið, ætti sú stjórnarskrá sem hér er lögð fram, að nægja, enda eru ákvæði hennar mestmegnis þau, er nú gilda í stjórnskipunarlögum hins íslenska ríkis, að breyttu hinu æðsta stjórnarformi, frá konungdæmi til lýðveldis [...]." Nokkrar atrennur hafa verið gerðar að þessari heildarendurskoðun, en þær hafa allar mistekist. Ástæðan er sú að stjórnmálaflokkarnir hafa alltaf, þegar til hefur átt að taka, tekið sérhagsmuni sína fram yfir almannahagsmuni, til stórskaða fyrir almenning og samfélagið allt. Síðast var gerð tilraun til endurskoðunar árið 2005, undir forsæti Jóns Kristjánssonar. Margar góðar hugmyndir komu út úr því starfi, ekki síst frá sérfræðingum sem komu að endurskoðuninni. Hins vegar hef ég eftir Jóni að það hafi þvælst fyrir að menn voru sífellt með hugann ýmist límdan við Ólaf Ragnar Grímsson og málskotsréttinn eða Davíð Oddsson og skipan dómara í embætti. - Ábyrgðarleysið og sérhagsmunagæslan er söm við sig. Í einu orði, vanhæfnin. Enda segir í greinargerð með frumvarpi til laga um stjórnlagaþing: "Í ljósi þess að stjórnmálaflokkunum hefur ekki tekist að ná samstöðu um nauðsynlegar breytingar á núgildandi stjórnarskrá, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, er lagt til að stofnað verði til sérstaks stjórnlagaþings með þjóðkjörnum fulltrúum sem verði falið þetta mikilvæga verkefni." Látum ekki skemmdarvarga eyðileggja stjórnlagaþingið. Vöndum okkur við að velja frambjóðendur.
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun