Pilsaþytur Þórgunnur Oddsdóttir skrifar 12. september 2008 07:00 Eflaust eru íslenskir karlmenn enn þá að jafna sig á því þegar Einar Ágúst steig á sviðið í Eurovision um árið íklæddur pilsi. Stolt þjóðarinnar, sem hefur í aldaraðir sannfært sjálfa sig um að hér búi mestu karlmenni veraldar, særðist þetta kvöld og fáir hafa látið sjá sig í slíku fati síðan. Það vakti því talsverða athygli þegar Reykjavík fylltist af pilsklæddum karlmönnum í vikunni. Skotar voru komnir til að hvetja landsliðið sitt og kannski verður koma þeirra til þess að íslenskir karlmenn endurskoða afstöðu sína til kvenlegs búnings Einars því mennirnir í pilsunum rústuðu okkur í því tvennu sem okkur hefur löngum þótt hvað karlmannlegast; bjórdrykkju og fótbolta. Þótt samstaða þjóðarinnar í kringum silfurveisluna í Peking á dögunum hafi þótt stórkostleg hefur koma Skotanna ýtt okkur aftur niður á jörðina. Við kunnum svo sem að hrópa „áfram Ísland", en margt eigum við ólært þegar kemur að því að skapa réttu stemninguna. Skotarnir kunna þetta og skammast sín ekki vitund fyrir að vappa um nærbuxnalausir í sínum þjóðlegu búningum í ókunnugri borg. Það sást vart milli húsa í miðbænum fyrir köflóttum pilsum og barirnir voru svo smekkfullir að brosandi rauðbirkin andlit og pilsklæddir afturendar klesstust upp við rúðurnar. Hvert sem litið var mátti sjá Skota. Litla Skota, stóra Skota, fulla Skota, alls konar Skota. En eitt áttu þeir allir sameiginlegt. Þeir voru í skotapilsum, hver og einn einasti. Þvílík samstaða! Sjálf lét ég ekki sjá mig á vellinum en engu síður get ég fullyrt að þar var engin kona á upphlut né peysufötum. Ég þori að veðja að fyrir utan einstaka lopapeysur (sem eru kannski ekki svo íslenskar þegar allt kemur til alls) var þjóðlegasti fatnaður íslenska stuðningsliðsins flíspeysur frá 66 gráðum norður. Þetta er náttúrlega skandall og vanvirðing við þjóðararfinn. Hnésíðar ullarbrækur og háir sokkar að hætti forfeðranna hljóta að vera tilvalinn klæðnaður í kaldri stúkunni. Ég sá meira að segja í sjónvarpinu að Skotarnir höfðu tekið með sér sekkjapípur á leikinn. Hvar var íslenska langspilið? Við eigum langt í land. Íslendingarnir fylltu bekkina með gallabuxnaklæddum rössum og veifuðu í mesta lagi íslenskum fána með semingi. Nokkrir klæddu sig í fánalitina en engum hafði dottið í hug að draga fram svo mikið sem skotthúfu. Enda töpuðum við leiknum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórgunnur Oddsdóttir Mest lesið Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson Skoðun Gegn hernaði hvers konar Gunnar Björgvinsson Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Eflaust eru íslenskir karlmenn enn þá að jafna sig á því þegar Einar Ágúst steig á sviðið í Eurovision um árið íklæddur pilsi. Stolt þjóðarinnar, sem hefur í aldaraðir sannfært sjálfa sig um að hér búi mestu karlmenni veraldar, særðist þetta kvöld og fáir hafa látið sjá sig í slíku fati síðan. Það vakti því talsverða athygli þegar Reykjavík fylltist af pilsklæddum karlmönnum í vikunni. Skotar voru komnir til að hvetja landsliðið sitt og kannski verður koma þeirra til þess að íslenskir karlmenn endurskoða afstöðu sína til kvenlegs búnings Einars því mennirnir í pilsunum rústuðu okkur í því tvennu sem okkur hefur löngum þótt hvað karlmannlegast; bjórdrykkju og fótbolta. Þótt samstaða þjóðarinnar í kringum silfurveisluna í Peking á dögunum hafi þótt stórkostleg hefur koma Skotanna ýtt okkur aftur niður á jörðina. Við kunnum svo sem að hrópa „áfram Ísland", en margt eigum við ólært þegar kemur að því að skapa réttu stemninguna. Skotarnir kunna þetta og skammast sín ekki vitund fyrir að vappa um nærbuxnalausir í sínum þjóðlegu búningum í ókunnugri borg. Það sást vart milli húsa í miðbænum fyrir köflóttum pilsum og barirnir voru svo smekkfullir að brosandi rauðbirkin andlit og pilsklæddir afturendar klesstust upp við rúðurnar. Hvert sem litið var mátti sjá Skota. Litla Skota, stóra Skota, fulla Skota, alls konar Skota. En eitt áttu þeir allir sameiginlegt. Þeir voru í skotapilsum, hver og einn einasti. Þvílík samstaða! Sjálf lét ég ekki sjá mig á vellinum en engu síður get ég fullyrt að þar var engin kona á upphlut né peysufötum. Ég þori að veðja að fyrir utan einstaka lopapeysur (sem eru kannski ekki svo íslenskar þegar allt kemur til alls) var þjóðlegasti fatnaður íslenska stuðningsliðsins flíspeysur frá 66 gráðum norður. Þetta er náttúrlega skandall og vanvirðing við þjóðararfinn. Hnésíðar ullarbrækur og háir sokkar að hætti forfeðranna hljóta að vera tilvalinn klæðnaður í kaldri stúkunni. Ég sá meira að segja í sjónvarpinu að Skotarnir höfðu tekið með sér sekkjapípur á leikinn. Hvar var íslenska langspilið? Við eigum langt í land. Íslendingarnir fylltu bekkina með gallabuxnaklæddum rössum og veifuðu í mesta lagi íslenskum fána með semingi. Nokkrir klæddu sig í fánalitina en engum hafði dottið í hug að draga fram svo mikið sem skotthúfu. Enda töpuðum við leiknum.
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun