Af skríl Guðmundur Steingrímsson skrifar 26. janúar 2008 06:00 Á fimmtudaginn varð ég vitni að því þegar fólk á öllum aldri streymdi inn í Ráðhús Reykjavíkur af fúsum og frjálsum vilja til þess að mótmæla, af augljósum ástæðum, fyrirvaralausum meirihlutaskiptum. Þarna var gamalt fólk, ungt fólk, miðaldra fólk, skáld, lögfræðingar, stúdentar, læknar, kennarar, ellilífeyrisþegar og allt þar á milli. Fólk af öllum sviðum þjóðfélagsins fyllti pallana, gangana og stóð fyrir utan húsið. Það hrópaði, púaði og stappaði fótunum. ÞETTA fólk var að tjá skoðun sína og tilfinningar. Ef það hefði ekki mætt er vandséð að þessar tilfinningar hefðu komist til skila. Og þetta var bara toppurinn á ísjakanum. Úti um alla borg sat fólk, sem fannst því vera misboðið. Það þurfti engan vísindamann til þess að nema það með græjum að víðtæk reiði ríkti úti um alla borg. ÞEGAR almenningur rís upp og tjáir sig verða hins vegar alltaf til þeir sem vilja annaðhvort gera lítið úr slíku, eða vilja lýsa því yfir að þeir telji slíkt óviðeigandi. Talað er um að einhverjir ákveðnir skipuleggjendur hafi fengið fólk á staðinn og sagt því að æpa. Eitt tiltekið hnignandi dagblað hér í bæ er til dæmis þessarar skoðunar, og opinberar þar með litla trú sína á mannskepnunni. Fólk er strengjabrúður. Ekki kemur til greina að fólk hafi raunverulega verið reitt og sé það enn. HIN hlið viðbragðanna gengur síðan út á það, að halda því fram að svona mótmælendur séu andlýðræðislegur skríll sem virði ekki fundarsköp. Það er alveg rétt að ef óp á pöllum verða fastur liður er slíkt dálítið vandamál, fyrir utan að vera hvimleitt. En yfirleitt eru svona mótmæli einstök afleiðing af einhverju sem fólk telur mun djúpstæðari misgjörð en brot á fundarsköpum. Fólk er semsagt reiðubúið að virða ekki fundi, í því augnamiði að vekja athygli á mun stærra máli og tjá afstöðu sína til þess. EF Moggi hefði verið í Austur-Berlín hefði ritstjóri hans án efa talið niðurrif múrsins hið versta mál. „Svona múra", hefði hann sjálfsagt skrifað í leiðara, „ber að rífa einungis með samþykki til þess bærrar stofnunar, enda er hér um múr að ræða sem reistur hefur verið fyrir skattfé. Framkoma sem þessi er því ekkert annað en skrílslæti." Ef við hlustuðum á svona málflutning myndu allir Skugga-Baldrar þessa heims alltaf komast óséðir upp með allt, án athugasemda. Það gerðu þeir ekki á fimmtudaginn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Steingrímsson Mest lesið Djöfulsins, helvítis, andskotans pakk Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Vindmyllur Þórðar Snæs Stefanía Kolbrún Ásbjörnsdóttir Skoðun Útgerðarmenn vaknið, virkjum nýjustu vísindi Svanur Guðmundsson Skoðun Hversu margar ókeypis máltíðir finnur þú í desember? Þorbjörg Sandra Bakke Skoðun Þeir sem hafa verulega hagsmuni af því að segja ykkur ósatt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Minna stress meiri ró! Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Vanhugsuð kílómetragjöld og vantalin skattahækkun á árinu 2026 Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ál- og kísilmarkaðir í hringiðu heimsmála Tinna Traustadóttir Skoðun Innflytjendur, samningar og staðreyndir Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun
Á fimmtudaginn varð ég vitni að því þegar fólk á öllum aldri streymdi inn í Ráðhús Reykjavíkur af fúsum og frjálsum vilja til þess að mótmæla, af augljósum ástæðum, fyrirvaralausum meirihlutaskiptum. Þarna var gamalt fólk, ungt fólk, miðaldra fólk, skáld, lögfræðingar, stúdentar, læknar, kennarar, ellilífeyrisþegar og allt þar á milli. Fólk af öllum sviðum þjóðfélagsins fyllti pallana, gangana og stóð fyrir utan húsið. Það hrópaði, púaði og stappaði fótunum. ÞETTA fólk var að tjá skoðun sína og tilfinningar. Ef það hefði ekki mætt er vandséð að þessar tilfinningar hefðu komist til skila. Og þetta var bara toppurinn á ísjakanum. Úti um alla borg sat fólk, sem fannst því vera misboðið. Það þurfti engan vísindamann til þess að nema það með græjum að víðtæk reiði ríkti úti um alla borg. ÞEGAR almenningur rís upp og tjáir sig verða hins vegar alltaf til þeir sem vilja annaðhvort gera lítið úr slíku, eða vilja lýsa því yfir að þeir telji slíkt óviðeigandi. Talað er um að einhverjir ákveðnir skipuleggjendur hafi fengið fólk á staðinn og sagt því að æpa. Eitt tiltekið hnignandi dagblað hér í bæ er til dæmis þessarar skoðunar, og opinberar þar með litla trú sína á mannskepnunni. Fólk er strengjabrúður. Ekki kemur til greina að fólk hafi raunverulega verið reitt og sé það enn. HIN hlið viðbragðanna gengur síðan út á það, að halda því fram að svona mótmælendur séu andlýðræðislegur skríll sem virði ekki fundarsköp. Það er alveg rétt að ef óp á pöllum verða fastur liður er slíkt dálítið vandamál, fyrir utan að vera hvimleitt. En yfirleitt eru svona mótmæli einstök afleiðing af einhverju sem fólk telur mun djúpstæðari misgjörð en brot á fundarsköpum. Fólk er semsagt reiðubúið að virða ekki fundi, í því augnamiði að vekja athygli á mun stærra máli og tjá afstöðu sína til þess. EF Moggi hefði verið í Austur-Berlín hefði ritstjóri hans án efa talið niðurrif múrsins hið versta mál. „Svona múra", hefði hann sjálfsagt skrifað í leiðara, „ber að rífa einungis með samþykki til þess bærrar stofnunar, enda er hér um múr að ræða sem reistur hefur verið fyrir skattfé. Framkoma sem þessi er því ekkert annað en skrílslæti." Ef við hlustuðum á svona málflutning myndu allir Skugga-Baldrar þessa heims alltaf komast óséðir upp með allt, án athugasemda. Það gerðu þeir ekki á fimmtudaginn.
Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun
Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun