Vakandi samfélag 13. febrúar 2007 00:01 Í síðustu viku fréttist af innrás lögreglu - nú í Austurríki - í enn einn barnaklámhringinn sem náði vítt um veröld. Líka til Íslands. Hjá Interpol er geymd hálf milljón klámmynda með börnum sem allar hafa verið teknar úr fórum þeirra sem una sér við að sjá börnum misþyrmt. Því miður bera glæpamenn afbrigðilegar hneigðir sjaldan utan á sér, flestir líta út fyrir að vera fullkomlega eðlilegir. Aldrei er reyndar talað um konur sem þjást af barnagirnd, svo yfirleitt hljóta þetta að vera karlar. Að óreyndu hefði maður ímyndað sér svona einn eða tvo ljóta og lævíslega perverta innan um allt venjulega fólkið en miðað við upplýsingar úr Kompási er hér á landi fjöldinn allur af áhugamönnum um kynlíf með börnum. Hvort vandamálið fari vaxandi er ekki vitað, en það væri þarft rannsóknarverkefni. Öfgar eða sinnuleysi eru einhvers konar mælikvarðar á þroska samfélags. Hér sitja barnaníðingar inni í mesta lagi í fáein ár, virðast sjaldnast fá eftirmeðferð og geta svo tekið til við fyrri iðju um leið og þeir sleppa út, jafnvel enn í umsjá yfirvalda. Það bendir til sinnuleysis. Sagt er að fælingarmáttur langrar fangelsisvistar sé lítill og því skili takmörkuðum árangri að lengja refsingar. Því til sönnunar er stundum bent á háa glæpatíðni í Bandaríkjunum þrátt fyrir langa fangelsisdóma þar í landi; lítil frétt frá Kaliforníu segir að nýlega hafi barnaníðingur verið dæmdur í 800 ára tugthúsvist. Svo langur dómur ber auðvitað öfgunum vitni, en í honum felst að minnsta kosti yfirlýsing um að þjóðfélagið samþykki ekki kynferðisglæpi gegn börnum. Að sá sem níðist á barni sé ekki velkominn í samfélag siðaðra og verði varanlega tekinn úr umferð. Hvorki öfgar eða sinnuleysi bera þjóðfélagi gott vitni, en skýrari afstaða í dómum sem fjalla um misnotkun barna þarf að koma til. Alls kyns ofbeldi sem þrífst í skúmaskotum gegn þeim sem síst skyldi er ekki einkamál þeirra sem að koma, vakandi samfélag fólks passar hvað annars börn.Við þurfum virkari umræðu um ábyrgð okkar allra, klámvæðingu og mikilvægi þess að hafa skoðanir á því sem skiptir máli. Það þarf heilt þorp til að ala upp barn. Þórhildur Elín Elínardóttir Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Í síðustu viku fréttist af innrás lögreglu - nú í Austurríki - í enn einn barnaklámhringinn sem náði vítt um veröld. Líka til Íslands. Hjá Interpol er geymd hálf milljón klámmynda með börnum sem allar hafa verið teknar úr fórum þeirra sem una sér við að sjá börnum misþyrmt. Því miður bera glæpamenn afbrigðilegar hneigðir sjaldan utan á sér, flestir líta út fyrir að vera fullkomlega eðlilegir. Aldrei er reyndar talað um konur sem þjást af barnagirnd, svo yfirleitt hljóta þetta að vera karlar. Að óreyndu hefði maður ímyndað sér svona einn eða tvo ljóta og lævíslega perverta innan um allt venjulega fólkið en miðað við upplýsingar úr Kompási er hér á landi fjöldinn allur af áhugamönnum um kynlíf með börnum. Hvort vandamálið fari vaxandi er ekki vitað, en það væri þarft rannsóknarverkefni. Öfgar eða sinnuleysi eru einhvers konar mælikvarðar á þroska samfélags. Hér sitja barnaníðingar inni í mesta lagi í fáein ár, virðast sjaldnast fá eftirmeðferð og geta svo tekið til við fyrri iðju um leið og þeir sleppa út, jafnvel enn í umsjá yfirvalda. Það bendir til sinnuleysis. Sagt er að fælingarmáttur langrar fangelsisvistar sé lítill og því skili takmörkuðum árangri að lengja refsingar. Því til sönnunar er stundum bent á háa glæpatíðni í Bandaríkjunum þrátt fyrir langa fangelsisdóma þar í landi; lítil frétt frá Kaliforníu segir að nýlega hafi barnaníðingur verið dæmdur í 800 ára tugthúsvist. Svo langur dómur ber auðvitað öfgunum vitni, en í honum felst að minnsta kosti yfirlýsing um að þjóðfélagið samþykki ekki kynferðisglæpi gegn börnum. Að sá sem níðist á barni sé ekki velkominn í samfélag siðaðra og verði varanlega tekinn úr umferð. Hvorki öfgar eða sinnuleysi bera þjóðfélagi gott vitni, en skýrari afstaða í dómum sem fjalla um misnotkun barna þarf að koma til. Alls kyns ofbeldi sem þrífst í skúmaskotum gegn þeim sem síst skyldi er ekki einkamál þeirra sem að koma, vakandi samfélag fólks passar hvað annars börn.Við þurfum virkari umræðu um ábyrgð okkar allra, klámvæðingu og mikilvægi þess að hafa skoðanir á því sem skiptir máli. Það þarf heilt þorp til að ala upp barn. Þórhildur Elín Elínardóttir
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun