Go Go Smear The Poison Ivy - múm Trausti Júlíusson skrifar 26. september 2007 09:00 Go Go Smear The Poison Ivy með múm. Go Go Smear The Poison Ivy er fjórða plata múm og sú fyrsta síðan Summer Make Good kom út fyrir þemur árum. Mannaskipan sveitarinnar hefur breyst mikið á þessum þremur árum. Kristín Anna Valtýsdóttir er hætt, en þeir Gunnar Örn Tynes og Örvar Þóreyjarson Smárason eru enn lykilmenn. Auk þeirra koma við sögu á plötunni þau Eiríkur Orri Ólafsson, Samuli Kosminen, Hildur Guðnadóttir, Mr. Silla og Ólöf Arnalds, en þær þrjár síðasttöldu syngja á plötunni. Hvort sem það er breyttri mannaskipan eða einhverju öðru að þakka þá hefur tónlist múm breyst mikið frá síðustu plötu. Hljómsveitin var upphaflega þekkt fyrir frekar lágstemmda og krúttlega raftónlist, en hún hafði þróast töluvert frá fyrstu plötunni til þeirrar þriðju. Á nýju plötunni er raftónlistin á undanhaldi og tónlistinni mætti lýsa sem mjög margslunginni og metnaðarfullri blöndu af indí-rokki og þjóðlagatónlist með áhrifum víða að, t.d. frá balkanskri tónlist og evrópskri kvikmyndatónlist. Hljóðfæraskipanin er mjög fjölbreytt. Blásturshljóðfæri eru skemmtilega notuð, harmonikkan er áberandi í nokkrum laganna og strengir í öðrum og í staðinn fyrir krúttlega hvíslsönginn hjá tvíburasystrunum er kominn fjölbreyttari söngur og raddútsetningar. Go Go Smear The Poison Ivy er villt og lifandi plata. Eins og illgresið sem hún er tileinkuð fer tónlistin óhindruð út um víðan völl og kemur sífellt á óvart. Maður hefur á tilfinningunni að hún hafi verið að gerjast og mótast fram á síðustu stundu. Oft blandast hefðbundnu hljóðfærin skemmtilega saman við raftólin. Ágætt dæmi um það er lagið A Little Bit Sometimes sem byrjar lágstemmt á harmonikku og píanói, en stigmagnast og endar á bjöguðum rafbassa. Go Go Smear The Poison Ivy er ein af þessum plötum sem vaxa við ítrekaða spilun. Hún er nógu margslungin til þess að maður uppgötvar eitthvað nýtt við hverja hlustun. Lögin eru misgóð, en að er nógu mikið að gerast á þessum rúmlega 40 mínútum til þess að heildarmyndin verði nokkuð sterk. Hildur Guðnadóttir Menning Tónlist Mest lesið Af vængjum fram: Búlgörsku mafíunni að mæta yrði Ásdísi dömpað Lífið Matti og tengdó selja 220 milljóna króna einbýlishús Lífið Baltasar og Sunneva afhjúpa kynið Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið Endurtekið hvött til að hvíla bláa litinn Lífið „Eru endaþarmsmök hættuleg?“ Lífið Gleðitár hjá hundrað konum á Geysi Lífið Inga Lind selur íbúð við Valshlíð Lífið Óvænt að „gáfumannarapparar“ herji stríð af þessu tagi Lífið Fundu föt við hæfi á síðustu stundu fyrir Cannes Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Go Go Smear The Poison Ivy er fjórða plata múm og sú fyrsta síðan Summer Make Good kom út fyrir þemur árum. Mannaskipan sveitarinnar hefur breyst mikið á þessum þremur árum. Kristín Anna Valtýsdóttir er hætt, en þeir Gunnar Örn Tynes og Örvar Þóreyjarson Smárason eru enn lykilmenn. Auk þeirra koma við sögu á plötunni þau Eiríkur Orri Ólafsson, Samuli Kosminen, Hildur Guðnadóttir, Mr. Silla og Ólöf Arnalds, en þær þrjár síðasttöldu syngja á plötunni. Hvort sem það er breyttri mannaskipan eða einhverju öðru að þakka þá hefur tónlist múm breyst mikið frá síðustu plötu. Hljómsveitin var upphaflega þekkt fyrir frekar lágstemmda og krúttlega raftónlist, en hún hafði þróast töluvert frá fyrstu plötunni til þeirrar þriðju. Á nýju plötunni er raftónlistin á undanhaldi og tónlistinni mætti lýsa sem mjög margslunginni og metnaðarfullri blöndu af indí-rokki og þjóðlagatónlist með áhrifum víða að, t.d. frá balkanskri tónlist og evrópskri kvikmyndatónlist. Hljóðfæraskipanin er mjög fjölbreytt. Blásturshljóðfæri eru skemmtilega notuð, harmonikkan er áberandi í nokkrum laganna og strengir í öðrum og í staðinn fyrir krúttlega hvíslsönginn hjá tvíburasystrunum er kominn fjölbreyttari söngur og raddútsetningar. Go Go Smear The Poison Ivy er villt og lifandi plata. Eins og illgresið sem hún er tileinkuð fer tónlistin óhindruð út um víðan völl og kemur sífellt á óvart. Maður hefur á tilfinningunni að hún hafi verið að gerjast og mótast fram á síðustu stundu. Oft blandast hefðbundnu hljóðfærin skemmtilega saman við raftólin. Ágætt dæmi um það er lagið A Little Bit Sometimes sem byrjar lágstemmt á harmonikku og píanói, en stigmagnast og endar á bjöguðum rafbassa. Go Go Smear The Poison Ivy er ein af þessum plötum sem vaxa við ítrekaða spilun. Hún er nógu margslungin til þess að maður uppgötvar eitthvað nýtt við hverja hlustun. Lögin eru misgóð, en að er nógu mikið að gerast á þessum rúmlega 40 mínútum til þess að heildarmyndin verði nokkuð sterk.
Hildur Guðnadóttir Menning Tónlist Mest lesið Af vængjum fram: Búlgörsku mafíunni að mæta yrði Ásdísi dömpað Lífið Matti og tengdó selja 220 milljóna króna einbýlishús Lífið Baltasar og Sunneva afhjúpa kynið Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið Endurtekið hvött til að hvíla bláa litinn Lífið „Eru endaþarmsmök hættuleg?“ Lífið Gleðitár hjá hundrað konum á Geysi Lífið Inga Lind selur íbúð við Valshlíð Lífið Óvænt að „gáfumannarapparar“ herji stríð af þessu tagi Lífið Fundu föt við hæfi á síðustu stundu fyrir Cannes Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira