Málstaður Hjálmars Árnasonar Ögmundur jónasson skrifar 16. september 2006 00:01 Þingflokksformanni Framsóknarflokksins svarað Hjálmar Árnason, formaður þingflokks framsóknarmanna, skrifar nokkuð óvenjulega grein í Fréttablaðið sl. miðvikudag. Greininni er bersýnilega ætlað að vera eins konar vörn fyrir málstað Framsóknarflokksins. Í yfirskrift hennar er vísað í pólitísk hryðjuverk. Við lestur greinarinnar kemur í ljós að hryðjuverkamennirnir eru undirritaður og formaður Vinstrihreyfingarinnar - græns framboðs, Steingrímur J. Sigfússon. Við erum kallaðir lygarar, menn sem sannleikurinn virðist engu skipta því tilgangurinn helgi meðalið. Hjálmar telur að jafnharðan og flett sé ofan af lygum okkar séum við komnir fram með ný ósannindi. Í stað þess að skammast sín fyrir lygarnar og ásakanirnar búa þeir til nýtt leikrit sem hefst á því að Ögmundur gengur af fundi iðnaðarnefndar og baðar út öllum öngum í fjölmiðlum. Nú er það leynd Landsvirkjunar sem er glæpurinn... Ekki ætla ég mér að reyna að hafa áhrif á hvernig formaður þingflokks Framsóknarflokksins hagar málflutningi sínum, hvaða orð hann notar og hvernig. Það er hans mál. Lesendum til glöggvunar vil ég hins vegar fara örfáum orðum um tilefni skrifa Hjálmars Árnasonar. Nýlega kom fram í fjölmiðlum Grímur Björnsson, virtur vísindamaður á sviði jarðvísinda. Í fréttaviðtölum við hann var til umfjöllunar greinargerð sem hann sendi stjórnvöldum í febrúar árið 2002. Þessi greinargerð hefur öðlast aukna þýðingu í ljósi þess að stöðugt eru að koma fram nýjar upplýsingar jarðfræðilegs eðlis um Kárahnjúkasvæðið sem orðið hafa þess valdandi að Landsvirkjun hefur þurft að breyta framkvæmdum á ýmsa lund. Varnaðarorð Gríms lúta að því sem síðar hefur komið í ljós og þá ekki síður hinu að hann telur rannsóknum mjög ábótavant. Í bréfi sínu til stjórnvalda segir Grímur Björnsson í upphafsorðum: Nú í dag, 14. febrúar 2002, stendur svo til að leggja fyrir Alþingi frumvarp um virkjunina og fá leyfi þingsins til að mannvirkið verði reist. Sökum þess hve undirrituðum finnst þetta verkefni illa undirbúið og alls ekki tækt til ákvarðanatöku, er þessi greinargerð sett saman…. Hér er engum blöðum um það að fletta að vísindamaðurinn er að leitast við að koma á framfæri upplýsingum til þeirra sem taka ákvörðun um virkjunarframkvæmdina. Valgerður Sverrisdóttur, fyrrverandi iðnaðarráðherra, hefur hins vegar sagt í umæðu um þetta mál að Alþingi hafi fengið allar þær upplýsingar sem skiptu máli! Það eru þá væntanlega Valgerður sjálf, orkumálastjóri og Landsvirkjunarmenn sem eiga að ákveða hvað skiptir Alþingi máli. Hjálmar nefnir að vísað hafi verið í þessa skýrslu á Alþingi á árinu 2003. Það sem máli skiptir í mínum huga er hvað með greinargerðina var gert þegar hún kom fram, á þeim tíma sem ákvörðun var tekin. Það er á þessari forsendu sem við höfum kallað eftir pólitískri ábyrgð í þessu máli, nokkuð sem fyrrverandi iðnaðarráðherra hefur neitað að ræða. Nú vill svo til að á Alþingi voru þingmenn sem sjálfir vildu fara í saumana á málum og einnig bera álitamál undir sérfróða aðila sem þeir treystu. Í mínum huga er það algerlega óásættanlegt að upplýsingum af þessu tagi skuli hafa verið haldið frá þingmönnum og skrifast ábyrgðin að sjálfsögðu á þann ráðherra sem fór með málaflokkinn og ríkisstjórnina í heild sinni. Þá er komið að leikritinu sem Hjálmar nefnir svo. Það var þegar undirritaður mótmælti því að þingmenn væru krafnir um að þegja yfir upplýsingum um efnahagsforsendur virkjunarinnar. Formaður iðnaðarnefndar Alþingis, Birkir J. Jónsson, tók undir þessa kröfu Landsvirkjunarmanna og sagði að fráleitt væri að gera slíkar upplýsingakröfur á hendur fyrirtæki úti í bæ og vísaði hann þar til Landsvirkjunar. Enda þótt Framsóknarflokkurinn vilji einkavæða raforkukerfið er formaður iðnaðarnefndar eitthvað kominn fram úr sjálfum sér með þessum yfirlýsingum því enn er Landsvirkjun í almannaeign. Það er líka staðreynd að allar framkvæmdir Landsvirkjunar eru á ábyrgð skattborgaranna og þar með þjóðarinnar. Er virkilega svo illa komið fyrir Framsóknarflokknum að honum finnist það til marks um sýndarmennsku að krefjast þess að kjörnir fulltrúar þjóðarinnar fái óheftan aðgang að öllum upplýsingum um þessa stærstu framkvæmd Íslandssögunnar og að umræða um hana eigi að vera opin og lýðræðisleg? Hvað gæti réttlætt þetta leynimakk með álrisanum? Telur Framsóknarflokkurinn sig hafa ríkari skuldbindingum að gegna gagnvart Alcoa en gagnvart íslensku þjóðinni? Það verður fróðlegt að sjá hvort þjóðin veitir Framsóknarflokknum áfram brautargengi til þess að gæta hagsmuna sinna. Höfundur er þingflokksformaður Vinstri-grænna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ögmundur Jónasson Mest lesið Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Auðkenni þarf að passa upp á Eva Valdís Jóhönnudóttir skrifar Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er besti skólastjórinn? Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Vofa húsagans býsnast enn Haukur Már Helgason skrifar Skoðun Nokkrar staðreyndir um Ísland, Katrínu og Gaza Álfheiður Ingadóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem hyggjast kjósa Katrínu Jakobsdóttur Guðlaugur Bragason skrifar Skoðun Katrín og kvenhatrið Ólafur Sveinsson skrifar Skoðun Bessastaðir eru ekki fyrir byrjendur Þorbergur Þórsson skrifar Skoðun Ég vil Baldur og því kýs ég Baldur Ólafur Helgi M. Ólafsson / Starína skrifar Skoðun Inngönguspáin Eygló Halldórsdóttir skrifar Sjá meira
Þingflokksformanni Framsóknarflokksins svarað Hjálmar Árnason, formaður þingflokks framsóknarmanna, skrifar nokkuð óvenjulega grein í Fréttablaðið sl. miðvikudag. Greininni er bersýnilega ætlað að vera eins konar vörn fyrir málstað Framsóknarflokksins. Í yfirskrift hennar er vísað í pólitísk hryðjuverk. Við lestur greinarinnar kemur í ljós að hryðjuverkamennirnir eru undirritaður og formaður Vinstrihreyfingarinnar - græns framboðs, Steingrímur J. Sigfússon. Við erum kallaðir lygarar, menn sem sannleikurinn virðist engu skipta því tilgangurinn helgi meðalið. Hjálmar telur að jafnharðan og flett sé ofan af lygum okkar séum við komnir fram með ný ósannindi. Í stað þess að skammast sín fyrir lygarnar og ásakanirnar búa þeir til nýtt leikrit sem hefst á því að Ögmundur gengur af fundi iðnaðarnefndar og baðar út öllum öngum í fjölmiðlum. Nú er það leynd Landsvirkjunar sem er glæpurinn... Ekki ætla ég mér að reyna að hafa áhrif á hvernig formaður þingflokks Framsóknarflokksins hagar málflutningi sínum, hvaða orð hann notar og hvernig. Það er hans mál. Lesendum til glöggvunar vil ég hins vegar fara örfáum orðum um tilefni skrifa Hjálmars Árnasonar. Nýlega kom fram í fjölmiðlum Grímur Björnsson, virtur vísindamaður á sviði jarðvísinda. Í fréttaviðtölum við hann var til umfjöllunar greinargerð sem hann sendi stjórnvöldum í febrúar árið 2002. Þessi greinargerð hefur öðlast aukna þýðingu í ljósi þess að stöðugt eru að koma fram nýjar upplýsingar jarðfræðilegs eðlis um Kárahnjúkasvæðið sem orðið hafa þess valdandi að Landsvirkjun hefur þurft að breyta framkvæmdum á ýmsa lund. Varnaðarorð Gríms lúta að því sem síðar hefur komið í ljós og þá ekki síður hinu að hann telur rannsóknum mjög ábótavant. Í bréfi sínu til stjórnvalda segir Grímur Björnsson í upphafsorðum: Nú í dag, 14. febrúar 2002, stendur svo til að leggja fyrir Alþingi frumvarp um virkjunina og fá leyfi þingsins til að mannvirkið verði reist. Sökum þess hve undirrituðum finnst þetta verkefni illa undirbúið og alls ekki tækt til ákvarðanatöku, er þessi greinargerð sett saman…. Hér er engum blöðum um það að fletta að vísindamaðurinn er að leitast við að koma á framfæri upplýsingum til þeirra sem taka ákvörðun um virkjunarframkvæmdina. Valgerður Sverrisdóttur, fyrrverandi iðnaðarráðherra, hefur hins vegar sagt í umæðu um þetta mál að Alþingi hafi fengið allar þær upplýsingar sem skiptu máli! Það eru þá væntanlega Valgerður sjálf, orkumálastjóri og Landsvirkjunarmenn sem eiga að ákveða hvað skiptir Alþingi máli. Hjálmar nefnir að vísað hafi verið í þessa skýrslu á Alþingi á árinu 2003. Það sem máli skiptir í mínum huga er hvað með greinargerðina var gert þegar hún kom fram, á þeim tíma sem ákvörðun var tekin. Það er á þessari forsendu sem við höfum kallað eftir pólitískri ábyrgð í þessu máli, nokkuð sem fyrrverandi iðnaðarráðherra hefur neitað að ræða. Nú vill svo til að á Alþingi voru þingmenn sem sjálfir vildu fara í saumana á málum og einnig bera álitamál undir sérfróða aðila sem þeir treystu. Í mínum huga er það algerlega óásættanlegt að upplýsingum af þessu tagi skuli hafa verið haldið frá þingmönnum og skrifast ábyrgðin að sjálfsögðu á þann ráðherra sem fór með málaflokkinn og ríkisstjórnina í heild sinni. Þá er komið að leikritinu sem Hjálmar nefnir svo. Það var þegar undirritaður mótmælti því að þingmenn væru krafnir um að þegja yfir upplýsingum um efnahagsforsendur virkjunarinnar. Formaður iðnaðarnefndar Alþingis, Birkir J. Jónsson, tók undir þessa kröfu Landsvirkjunarmanna og sagði að fráleitt væri að gera slíkar upplýsingakröfur á hendur fyrirtæki úti í bæ og vísaði hann þar til Landsvirkjunar. Enda þótt Framsóknarflokkurinn vilji einkavæða raforkukerfið er formaður iðnaðarnefndar eitthvað kominn fram úr sjálfum sér með þessum yfirlýsingum því enn er Landsvirkjun í almannaeign. Það er líka staðreynd að allar framkvæmdir Landsvirkjunar eru á ábyrgð skattborgaranna og þar með þjóðarinnar. Er virkilega svo illa komið fyrir Framsóknarflokknum að honum finnist það til marks um sýndarmennsku að krefjast þess að kjörnir fulltrúar þjóðarinnar fái óheftan aðgang að öllum upplýsingum um þessa stærstu framkvæmd Íslandssögunnar og að umræða um hana eigi að vera opin og lýðræðisleg? Hvað gæti réttlætt þetta leynimakk með álrisanum? Telur Framsóknarflokkurinn sig hafa ríkari skuldbindingum að gegna gagnvart Alcoa en gagnvart íslensku þjóðinni? Það verður fróðlegt að sjá hvort þjóðin veitir Framsóknarflokknum áfram brautargengi til þess að gæta hagsmuna sinna. Höfundur er þingflokksformaður Vinstri-grænna.
Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar