Á Hannesar- eða Halldórsvaktinni 29. október 2004 00:01 Heill og sæll, Egill. Ég var dálítið undrandi á grein þinni á Vísi núna í vikunni. Mér finnst þú til dæmis gera meira úr þeim sem þú segir að séu á “hannesarvaktinni” en rétt er. Sjálfur hef ég aldrei sagt orð um eða við HHG fyrr en ég fékk það leiða verkefni að skrifa ritdóm um Halldór. Þegar það rann upp fyrir mér ljós hvað maðurinn hafði gert í þessu verki sínu stóð ég frammi fyrir samviskuspurningu; átti ég að segja frá verkinu eins og það er, eða átti ég að humma það einhvern veginn fram af mér? Ég veit ekki hvort þér finnst heiðarlegra, en það var ekki auðveld ákvörðun. Niðurstöðu mína geturðu lesið á vef RÚV. Ég átti ekki von á þeim hamagangi sem í kjölfarið fylgdi og kærði mig ekkert um hann; þú getur spurt kollega þína á sjónvarpi, útvarpi og blöðum hvort ég hafi ekki beðist undan viðtölum, en það var stíft leitað eftir þeim. Ég skrifaði síðan eina grein í Moggann eftir að HHG birti hrein ósannindi í greinargerð sinni og henni til staðfestingar birti ég tvo dálka úr Innansveitarkroniku og bók HHG í Lesbókinni. Ég lenti síðan í smávegis orðaskaki við Gísla Gunnarsson á Kistunni og HHG blandaði sér í það og reyndi aftur að skrökva upp einhverri samsæriskenningu. Eftir það hef ég ekkert sagt um þetta mál fyrr en á mánudag sl. Ég býst við að þú hafir ekki skrifað mikið minna um þetta en ég. Við getum líka skoðað hina alræmdu Helgu Kress. Mér vitanlega skrifaði hún eina grein í Lesbók Moggans og síðan hefur birst ein grein í tímaritinu Sögu. Vissulega vann hún upp samanburðarskýrslu um vinnubrögð Hannesar, en hún hefur ekki verið birt opinberlega þótt fjölsk. HKL hafi sent hana fjölmiðlum. Skoðum síðan manninn á halldórsvaktinni. Hann birti eins og ég sagði frá grein árið 1986 um haugalygar nóbelshöfundarins. Síðan fátt uns hann vaknar eins og af blundi við útkomu Höfundar Íslands; því það var grein HHG (Mbl. 16. des. 2001) en ekki póstmódernu andvarpararnir í Víðsjá sem settu allan þann gauragang af stað. Það er svona grein sem þykist vera um eitt, bók Hallgríms Helgasonar, en er aðeins um annað, vonda kommann HKL. Önnur grein, Kiljan á öld öfganna (Mbl. 20.1. 2002) fylgdi í kjölfarið og HHG flutti síðan fyrirlesturinn Myrkur heimsins á Laxnessþingi (21. apr. 2002) með mynd af fjöldagröf eins og frægt varð; það hefur reyndar ekki enn sannast á HKL að hann hafi tekið þátt í fjöldamorðunum í Katyn-skógi, jafnvel þótt hann hafi verið kommi. Hann ákvað síðan tveim dögum síðar, “þegar Halldór Kiljan Laxness hefði orðið aldar gamall” (Halldór bls. 619), að skrifa ævisögu Laxness og við þekkjum eftirleikinn auðvitað; bréfamálið alræmda, en tíminn var samt of knappur fyrir 600 síður og hann greip til ráða sem eru bæði ólögleg og siðlaus. Þetta er aðalatriðið í gagnrýni minni og hefur alltaf verið. Mér þætti einmitt gott að vita skoðun þína á því hvort þú teljir það í lagi að taka lögverndaðar eignir annarra manna og gera að sínum; hvort þú teljir það í lagi að hin lögverndaði sæmdarréttur höfundarréttarhafa, sem bannar breytingar á texta þeirra, sé hreinlega brotinn með slíkum hætti sem augljóst er í bókinni Halldór? HHG hefur oft talið sig vera fórnarlamb ritskoðara (þetta mátti sjá á vefsíðu hans áður sem hann hefur nú ritskoðað sjálfur) og verður samt að segjast að hann er sá maður ritskoðaður sem mér hefur sýnst birta meira en nokkur annar. Lítum á nokkur dæmi. Eftir gagnrýnina sem fram kom á Halldór birti hann svokallaða greinargerð sína á blaðamannafundi (8.1. 2004). Þessi greinargerð var birt í heild í opnu í Mogganum daginn eftir og á vef hans. Það voru snögg viðbrögð miðað við þau sem Mogginn sýndi þegar gagnrýnin kom fram frá mér og Páli Baldvini á Stöð 2 fyrir jól (22.12. 2003), en þá þagði blaðið þunnu hljóði uns greinin hennar Helgu Kress birtist (27. 12. 2003). Blaðið hafði að vísu birt heilt Reykjavíkurbréf sunnudaginn áður en við birtum gagnrýnina (sem var án nokkurs samráðs þótt HHG haldi öðru fram) þar sem sagt var efnislega að ekki mætti dæma bók HHG út frá pólitískum forsendum. Vísast hefur ritstjórn blaðsins trúað þá að það væri bara pólitísk gagnrýni í vændum og ekki vitað að um hreint afbrot var að ræða. Ég geri ráð fyrir að hún hafi þá vitað af væntanlegri grein Helgu Kress. Hannes fékk á sig vissulega haug af andróðri upp úr þessu, kannski uppsafnaðan og stundum ósanngjarnan, en hann lét aldrei á sér standa að toppa það með dylgjum og ósannindum. Síðan át fjöldi manna upp eftir honum greinargerðina í mörgum miðlum og voru frjálshyggjudrengir, lagaprófessor, aðstoðarmenn, þingmaður og ráðherra þar á meðal. Hannesarvaktin var vel virk á þeim tíma, en það var önnur vakt en þú hefur verið að tala um. Og reyndar er það HHG sjálfur sem hefur síðan staðið á blessaðri hannesarvaktinni eða öllu heldur helguvaktinni (auk halldórsvaktarinnar) með því að skrifa dylgjur um Helgu Kress í hverri greininni á fætur annarri; hann hefur verið sískrifandi um þetta, maðurinn ritskoðaði, og ekki hefur hann þurft að bíða eftir birtingu. Síðan virðist vera sem að hann sé að missa af lestinni með annað bindið sitt af ævisögunni, kannski af því að hann þarf að skrifa meira sjálfur núna, og hann veit að “keppinauturinn”, Halldór Guðmundsson, er að klára sitt verk. Þá reynir hann að “skúbba” með tveimur “ekki fréttum” um Halldór Laxness: að sænska akademían hafi ekki verið sammála frá upphafi um verðlaunaveitinguna og að Atómstöðin styðjist við tékkneska skáldsögu; til að krydda þetta bætir hann svo við að tilteknar sögupersónur Atómstöðvarinnar séu byggðar á Ólafi Thors og fleirum. Vissulega er það umræðupunktur að sumir í akademíunni sænsku hafi verið á móti því að veita Laxness verðlaunin, en er það slík stórfrétt að birta þurfi heila opnugrein í miðju Moggans? Flestum öðrum hefði verið vísað á Lesbókina, held ég. Við þetta er aðeins greinunum um Höfund Íslands og Kiljan á öld öfganna saman að jafna og voru þær um hluti sem ræddir höfðu verið áður, þar á meðal af Laxness sjálfum. HHG var ekki búinn í þessari viku og hélt síðan á Félagsvísindaþing, ekki Hugvísindaþing eins og þig minnti, sem er eðlilegt því það var haldið sömu helgi í Háskólanum. Fjórar af stærstu deildum Háskólans voru þannig með þing þessa helgi og voru á annað hundrað fræðimenn að halda erindi í málstofum sem margar voru mjög athyglisverðar. Þú hefur kannski ekki tekið eftir því, en hvorki ég né Helga Kress vorum með erindi á hannesarvaktinni. Hins vegar var HHG með Atómstöðvarerindi sitt í málstofu félagsvísindamanna sem bar hið fyndna nafn Kjörþokki og málefni. Bókmenntafræðerindið var a.m.k. málefnalega út úr kú á þessum stað, þó ekki væri annað. Það kom hins vegar í öllum fjölmiðlum aðeins ein frétt af þessum þingum báðum, ásamt með viðtölum við HHG, að Halldór Laxness hefði stuðst við tékkneska sögu við samningu Atómstöðvarinnar. Flestir hafa nú séð í gegnum ámáttlegar tilraunir HHG að gera verknað sinn jafngildan því sem HKL gerði í sögum sínum, en ég sé ekki betur en að þú trúir honum. Það er mikill munur á því sem HKL og HHG gerðu og einnig á því hvort um er að ræða listræna úrvinnslu fyrirmynda eða hreina textatöku til endursölu. Fyrirmyndir nota allir, en menn skrifa sinn eigin texta fyrir því. Mér finnst einnig að fleiri mættu velta fyrir sér hvaða hvatir liggja að baki gríðarlegum áhuga HHG á Halldóri Laxness, sem einkum virðist eiga rætur sínar að rekja til útkomu Höfundar Íslands. Trúir þú því virkilega að það sé fræðilegur áhugi? Það er ekkert að því að ræða kommúnisma HKL og fylgispekt hans við Stalín á fjórða áratugnum og ég minnist þess t.d. að Pétur Gunnarsson rithöfundur flutti um það mjög öflugt erindi í RÚV fyrir mörgum árum (sennilega 1992). En það erindi var gert af fræðilegum hvötum en ekki pólitískum og fyrir fræðimenn er það grundvallarmunur. Það gildir auðvitað einu hverjar hvatir manna eru fyrir skrifum sínum þegar þeir vilja tjá skoðanir sínar, en þeir eiga þá að birta þær sem slíkar, en ekki undir einhverju öðru yfirskini fræðimennsku og stórasannleiks. Með bestu kveðju, Gauti Kristmannsson Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Silfur Egils Silfur-Bréf Gauti Kristmannsson Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir skrifar Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Á að sameina ÍSÍ og UMFÍ? Ómar Stefánsson skrifar Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir skrifar Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Sósíalistar á vaktinni í átta ár Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson skrifar Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Sjá meira
Heill og sæll, Egill. Ég var dálítið undrandi á grein þinni á Vísi núna í vikunni. Mér finnst þú til dæmis gera meira úr þeim sem þú segir að séu á “hannesarvaktinni” en rétt er. Sjálfur hef ég aldrei sagt orð um eða við HHG fyrr en ég fékk það leiða verkefni að skrifa ritdóm um Halldór. Þegar það rann upp fyrir mér ljós hvað maðurinn hafði gert í þessu verki sínu stóð ég frammi fyrir samviskuspurningu; átti ég að segja frá verkinu eins og það er, eða átti ég að humma það einhvern veginn fram af mér? Ég veit ekki hvort þér finnst heiðarlegra, en það var ekki auðveld ákvörðun. Niðurstöðu mína geturðu lesið á vef RÚV. Ég átti ekki von á þeim hamagangi sem í kjölfarið fylgdi og kærði mig ekkert um hann; þú getur spurt kollega þína á sjónvarpi, útvarpi og blöðum hvort ég hafi ekki beðist undan viðtölum, en það var stíft leitað eftir þeim. Ég skrifaði síðan eina grein í Moggann eftir að HHG birti hrein ósannindi í greinargerð sinni og henni til staðfestingar birti ég tvo dálka úr Innansveitarkroniku og bók HHG í Lesbókinni. Ég lenti síðan í smávegis orðaskaki við Gísla Gunnarsson á Kistunni og HHG blandaði sér í það og reyndi aftur að skrökva upp einhverri samsæriskenningu. Eftir það hef ég ekkert sagt um þetta mál fyrr en á mánudag sl. Ég býst við að þú hafir ekki skrifað mikið minna um þetta en ég. Við getum líka skoðað hina alræmdu Helgu Kress. Mér vitanlega skrifaði hún eina grein í Lesbók Moggans og síðan hefur birst ein grein í tímaritinu Sögu. Vissulega vann hún upp samanburðarskýrslu um vinnubrögð Hannesar, en hún hefur ekki verið birt opinberlega þótt fjölsk. HKL hafi sent hana fjölmiðlum. Skoðum síðan manninn á halldórsvaktinni. Hann birti eins og ég sagði frá grein árið 1986 um haugalygar nóbelshöfundarins. Síðan fátt uns hann vaknar eins og af blundi við útkomu Höfundar Íslands; því það var grein HHG (Mbl. 16. des. 2001) en ekki póstmódernu andvarpararnir í Víðsjá sem settu allan þann gauragang af stað. Það er svona grein sem þykist vera um eitt, bók Hallgríms Helgasonar, en er aðeins um annað, vonda kommann HKL. Önnur grein, Kiljan á öld öfganna (Mbl. 20.1. 2002) fylgdi í kjölfarið og HHG flutti síðan fyrirlesturinn Myrkur heimsins á Laxnessþingi (21. apr. 2002) með mynd af fjöldagröf eins og frægt varð; það hefur reyndar ekki enn sannast á HKL að hann hafi tekið þátt í fjöldamorðunum í Katyn-skógi, jafnvel þótt hann hafi verið kommi. Hann ákvað síðan tveim dögum síðar, “þegar Halldór Kiljan Laxness hefði orðið aldar gamall” (Halldór bls. 619), að skrifa ævisögu Laxness og við þekkjum eftirleikinn auðvitað; bréfamálið alræmda, en tíminn var samt of knappur fyrir 600 síður og hann greip til ráða sem eru bæði ólögleg og siðlaus. Þetta er aðalatriðið í gagnrýni minni og hefur alltaf verið. Mér þætti einmitt gott að vita skoðun þína á því hvort þú teljir það í lagi að taka lögverndaðar eignir annarra manna og gera að sínum; hvort þú teljir það í lagi að hin lögverndaði sæmdarréttur höfundarréttarhafa, sem bannar breytingar á texta þeirra, sé hreinlega brotinn með slíkum hætti sem augljóst er í bókinni Halldór? HHG hefur oft talið sig vera fórnarlamb ritskoðara (þetta mátti sjá á vefsíðu hans áður sem hann hefur nú ritskoðað sjálfur) og verður samt að segjast að hann er sá maður ritskoðaður sem mér hefur sýnst birta meira en nokkur annar. Lítum á nokkur dæmi. Eftir gagnrýnina sem fram kom á Halldór birti hann svokallaða greinargerð sína á blaðamannafundi (8.1. 2004). Þessi greinargerð var birt í heild í opnu í Mogganum daginn eftir og á vef hans. Það voru snögg viðbrögð miðað við þau sem Mogginn sýndi þegar gagnrýnin kom fram frá mér og Páli Baldvini á Stöð 2 fyrir jól (22.12. 2003), en þá þagði blaðið þunnu hljóði uns greinin hennar Helgu Kress birtist (27. 12. 2003). Blaðið hafði að vísu birt heilt Reykjavíkurbréf sunnudaginn áður en við birtum gagnrýnina (sem var án nokkurs samráðs þótt HHG haldi öðru fram) þar sem sagt var efnislega að ekki mætti dæma bók HHG út frá pólitískum forsendum. Vísast hefur ritstjórn blaðsins trúað þá að það væri bara pólitísk gagnrýni í vændum og ekki vitað að um hreint afbrot var að ræða. Ég geri ráð fyrir að hún hafi þá vitað af væntanlegri grein Helgu Kress. Hannes fékk á sig vissulega haug af andróðri upp úr þessu, kannski uppsafnaðan og stundum ósanngjarnan, en hann lét aldrei á sér standa að toppa það með dylgjum og ósannindum. Síðan át fjöldi manna upp eftir honum greinargerðina í mörgum miðlum og voru frjálshyggjudrengir, lagaprófessor, aðstoðarmenn, þingmaður og ráðherra þar á meðal. Hannesarvaktin var vel virk á þeim tíma, en það var önnur vakt en þú hefur verið að tala um. Og reyndar er það HHG sjálfur sem hefur síðan staðið á blessaðri hannesarvaktinni eða öllu heldur helguvaktinni (auk halldórsvaktarinnar) með því að skrifa dylgjur um Helgu Kress í hverri greininni á fætur annarri; hann hefur verið sískrifandi um þetta, maðurinn ritskoðaði, og ekki hefur hann þurft að bíða eftir birtingu. Síðan virðist vera sem að hann sé að missa af lestinni með annað bindið sitt af ævisögunni, kannski af því að hann þarf að skrifa meira sjálfur núna, og hann veit að “keppinauturinn”, Halldór Guðmundsson, er að klára sitt verk. Þá reynir hann að “skúbba” með tveimur “ekki fréttum” um Halldór Laxness: að sænska akademían hafi ekki verið sammála frá upphafi um verðlaunaveitinguna og að Atómstöðin styðjist við tékkneska skáldsögu; til að krydda þetta bætir hann svo við að tilteknar sögupersónur Atómstöðvarinnar séu byggðar á Ólafi Thors og fleirum. Vissulega er það umræðupunktur að sumir í akademíunni sænsku hafi verið á móti því að veita Laxness verðlaunin, en er það slík stórfrétt að birta þurfi heila opnugrein í miðju Moggans? Flestum öðrum hefði verið vísað á Lesbókina, held ég. Við þetta er aðeins greinunum um Höfund Íslands og Kiljan á öld öfganna saman að jafna og voru þær um hluti sem ræddir höfðu verið áður, þar á meðal af Laxness sjálfum. HHG var ekki búinn í þessari viku og hélt síðan á Félagsvísindaþing, ekki Hugvísindaþing eins og þig minnti, sem er eðlilegt því það var haldið sömu helgi í Háskólanum. Fjórar af stærstu deildum Háskólans voru þannig með þing þessa helgi og voru á annað hundrað fræðimenn að halda erindi í málstofum sem margar voru mjög athyglisverðar. Þú hefur kannski ekki tekið eftir því, en hvorki ég né Helga Kress vorum með erindi á hannesarvaktinni. Hins vegar var HHG með Atómstöðvarerindi sitt í málstofu félagsvísindamanna sem bar hið fyndna nafn Kjörþokki og málefni. Bókmenntafræðerindið var a.m.k. málefnalega út úr kú á þessum stað, þó ekki væri annað. Það kom hins vegar í öllum fjölmiðlum aðeins ein frétt af þessum þingum báðum, ásamt með viðtölum við HHG, að Halldór Laxness hefði stuðst við tékkneska sögu við samningu Atómstöðvarinnar. Flestir hafa nú séð í gegnum ámáttlegar tilraunir HHG að gera verknað sinn jafngildan því sem HKL gerði í sögum sínum, en ég sé ekki betur en að þú trúir honum. Það er mikill munur á því sem HKL og HHG gerðu og einnig á því hvort um er að ræða listræna úrvinnslu fyrirmynda eða hreina textatöku til endursölu. Fyrirmyndir nota allir, en menn skrifa sinn eigin texta fyrir því. Mér finnst einnig að fleiri mættu velta fyrir sér hvaða hvatir liggja að baki gríðarlegum áhuga HHG á Halldóri Laxness, sem einkum virðist eiga rætur sínar að rekja til útkomu Höfundar Íslands. Trúir þú því virkilega að það sé fræðilegur áhugi? Það er ekkert að því að ræða kommúnisma HKL og fylgispekt hans við Stalín á fjórða áratugnum og ég minnist þess t.d. að Pétur Gunnarsson rithöfundur flutti um það mjög öflugt erindi í RÚV fyrir mörgum árum (sennilega 1992). En það erindi var gert af fræðilegum hvötum en ekki pólitískum og fyrir fræðimenn er það grundvallarmunur. Það gildir auðvitað einu hverjar hvatir manna eru fyrir skrifum sínum þegar þeir vilja tjá skoðanir sínar, en þeir eiga þá að birta þær sem slíkar, en ekki undir einhverju öðru yfirskini fræðimennsku og stórasannleiks. Með bestu kveðju, Gauti Kristmannsson
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar
Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar
Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar
Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun