Föstum saman, Ramadan og langafasta Sigurvin Lárus Jónsson skrifar 9. mars 2025 10:01 Áöskudag hófstlangafasta en það er samofið trúarhefð kristninnar að undirbúa stórhátíðir kirkjunnar með föstu og íhugun. Að fasta fyrir páska á sér hliðstæðu í gyðingdómi, fyrir hina gyðinglegu páskahátíð þekkist t.d. fasta frumburðanna, en 40 daga fasta kristninnar á rætur í frumkirkjunni og er að fyrirmynd þeirra sem föstuðu þann tíma í Sagnaarfi Biblíunnar: Móse fastaði á Sínaífjalli í 40 daga og nætur, Elía gekk fastandi „í fjörutíu daga að Hóreb, fjalli Guðs“, og Jesús fastaði í eyðimörkinni „í fjörutíu daga og fjörutíu nætur“. Þó trúarbrögð mannkyns séu ólík, tekur trúariðkun manna víða á sig sambærilegar myndir og fasta hefur fylgt manninum frá örófi alda. Í fornum samfélögum hefur matarskortur og árstíðarsveiflur eflaust haft þar áhrif, en fjölmargar rannsóknir hafa sýnt fram á heilsufarslegan ávinning af föstu, sem skýra má með þróunarfræðilegum rökum. Í elstu rituðu heimildum okkar tengjast föstur helgun og sjálfstjórn, eins og þær gera í dag, og við eigum fornar lýsingar af föstum frá ólíkum menningarsvæðum, frá grískum heimspekingum, egypskum prestum og í indverskum helgiritum. Helgun og hugarfar í kristni Mikilvægasta ástæða þess að fasta í kristinni hefð er helgun, en það orð hefur að mörgu leyti glatað merkingu sinni á íslensku. Það sem er heilagt er frátekið til þjónustu við Guð og þjónustu við fólk, þess vegna eru helgun og kærleikur óaðskiljanleg hugtök. Það rými eða sú manneskja sem enginn má nálgast vegna heilagleika, gerir lítið gagn, en í gegnum helgun dýpkum við tengsl okkar við Guð og þjónustu við samferðafólk okkar. Kirkjusagan, frá frumkirkjunni til okkar daga, er full af hvatningu til föstu, í þeim tilgangi að mega elska náungann betur. Af fjölmörgum dæmum mætti nefna kirkjufeðurna Jóhannes, er sagði ávexti föstunnar vera gjafmildi gagnvart fátækum, sáttargjörð við óvini og getuna til að samgleðjast vinum (Prédikun 57); og Ágústínus, er sagði föstu og gjafmildi (ölmusu) vera vængi er bera þig til nándar við Guð (Prédikun 207). Andstaða þess hugarfars sem leiðir til sáttargjarðar og gjafmildi, eru fordómar og andúð í garð þjóðfélagshópa og þar var Jesús afgerandi í kennslu sinni. Jesús upphefur fólk af annarri trúarhefð og þjóðerni en hann var sjálfur, Samverja sem mættu fordómum í samfélagi gyðinga, rómverskan hershöfðingja og kanverska konu, og gagnrýnir landa sína og trúsystkini fyrir að fara í manngreinarálit. Þá kenndi hann okkur að elska í öllum kringumstæðum, „Elskið óvini yðar, gerið þeim gott sem hata yður, blessið þá sem bölva yður og biðjið fyrir þeim er misþyrma yður.“ Ramadan, föstumánuður múslima Múslimar um allan heim fasta nú á sama tíma og kristnir menn, en föstumánuður múslima, Ramadan, hófst 1. mars í ár og endar á hátíðinni Eid al-Fitr, sem haldin verður þegar sést til tungls í lok mars. Fasta er fjórða af fimm stoðum íslam, ásamt trúarjátningu, bæn, ölmusu og pílagrímsferð, og föstumánuðurinn minnist þess þegar spámaður múslima fékk sína fyrstu opinberun. Múslimar á Íslandi fasta á Ramadan, eins og annarsstaðar, og það eru fjögur skráð trúfélög múslima hérlendis, auk menningarsamfélaga á borð við Horizon. Múslimar á Íslandi eru ekki einsleitur hópur, frekar en kristnir menn, en á annað þúsund múslima búa á Íslandi og iðka föstur sínar með ólíkum hætti, eins og BBC fjallaði um fyrir nokkru. Föstunni er ætlað að styrkja sambandið við Guð, og samhliða föstu gefa múslimar af sér til góðgerðamála og iðka markvisst góðvild og samfélag við aðra. Þegar föstunni lýkur að kvöldi, er borðuð máltíð er nefnist á arabísku iftar, og þá koma oft vinir og fjölskylda saman, og ekki er óalgengt að samfélaginu öllu sé boðið að taka þátt. Dæmi um slíkar máltíðir í nágrannalöndum okkar eru kærleiks-iftar, sem haldnar er í Glasgow, opið iftar í Windsor konungshöllinni í London, sem haldið var fyrr í þessum mánuði, og í Danmörku getur þú skráð þig á lista og fengið iftar-heimboð til fjölskyldu. Ég óska múslimum á Íslandi blessaðrar Ramadan, „Ramadan Mubarak“ og þess að föstutíðin verði þeim gæfurík, „Ramadan Kareem“. Andúð í garð múslima Fordómar, andúð og múslimahatur er útbreitt hérlendis, ef marka má þau ummæli sem fólk lætur hafa eftir sér á samfélagsmiðlum. Við erum skammt á veg komin hérlendis í skilningi á og viðbrögðum við fordómum gegn trúarhópum, en íslamófóbíu „má lýsa sem tilhæfulausri andúð gagnvart múslimum og orðræðu og hegðun tengdri áðurnefndri andúð“. Alvarlegasta birtingarmynd slíkrar andúðar er múslimahatur, en Bjarni Randver Sigurvinsson trúarbragðafræðingur benti á alvarleika þess á samfélagsmiðlum fyrir rúmum áratug og staðan er síst betri í dag. Nokkrar lokaritgerðir við Háskóla Íslands hafa fjallað um andúð gegn múslimum, m.a. viðtalsrannsóknir við konur á Íslandi sem bera slæður og af upplifun múslima af andúð í sinn garð. Rannsóknir í Evrópu sýna að andúð í garð múslima er útbreidd í álfunni og fer vaxandi, en jafnframt að fordómar eru mismiklir eftir búsetu og að á svæðum þar sem múslimar eru fjölmennir, eru fordómar marktækt minni. Það kemur ekki á óvart, þar sem fordómar og þekkingarleysi haldast í hendur. Trúfrelsi er grundvallarmannréttindi og í Mannréttindasáttmála Evrópu, sem lögfestur var fyrir 30 árum á Íslandi, segir: „Sérhver maður á rétt á að vera frjáls hugsana sinna, samvisku og trúar. Í þessu felst frelsi manna til að breyta um trú eða sannfæringu svo og til að rækja trú sína eða sannfæringu, hvort heldur einslega eða í samfélagi með öðrum, opinberlega eða á einkavettvangi, með guðsþjónustu, boðun, breytni og helgihaldi.“ Sameinuðu Þjóðirnar sendu frá séryfirlýsingu í október á síðasta ári um að trúfrelsi væri „mikilvægasta breytan til að tryggja varanlegan frið í heiminum“ og fyrr á árinu aðhatur og mismunun á grundvelli trúarbragða fari vaxandi um allan heim. Í því ljósi má færa fyrir því rök að ekkert fag sem kennt er í skólakerfinu, sé mikilvægara en það fag sem fjallar um skilning og gagnkvæma virðingu í garð trúarbragða. Hvernig getur kirkjan hjálpað? Meirihluti Íslendinga er kristin og tilheyra kristnu trúfélagi, og í ljósi þeirra forréttinda ber kirkjan mikla ábyrgð gagnvart umræðunni. Fimmtudaginn 13. mars verður haldið í Vídalínskirkju Málþing um kristni og íslam á Íslandi: Sambúð, samskipti og sameiginleg framtíð. Markmið málþingsins er að tala gegn múslimaandúð og spyrja: Hvernig getur kirkjan mætt múslimum á Íslandi með opinn faðm? Aðalfyrirlesari er Dr. Steen Skovsgaard, fyrrum biskup í dönsku þjóðkirkjunni og sérfræðingur í samskiptum kirkjunnar og múslima. Steen var sóknarprestur í Gellerup í Árósum frá 1979 til 2005, en í Gellerup er fjölbýlishúsaþyrping (Gellerupparken), þar sem innflytjendur og flóttamenn eru í miklum meirihluta. Hverfið hefur verið áberandi í danskri umræðu, þar er m.a. að finna umdeilda mosku, Grimhøjmoskéen, og það er eitt þeirra hverfa sem ónærgætilega hefur verið kallað gettó í dönskum stjórnmálum. Sem sóknarprestur sérhæfði Steen sig í samskiptum kirkjunnar við múslima, fór fyrir slíkum samskiptum í biskupsdæminu 1995-2000 og rak fræðslusetur um íslam og kristni (KIVIK) 2001-2005. Steen hefur gefið út mikið fræðsluefni um íslam og kristni, m.a. bókina Hvad kan du tilbyde mig som muslim, præst?: om religionsmødet i Gellerup, med udkig til Europa, frá 2004. Hann mun m.a. fjalla um þá bók í erindi um starf dönsku þjóðkirkjunnar í hverfum þar sem innflytjendur eru fjölmennir í Danmörku kl. 16 á fimmtudag. Þá skrifaði hann doktorsritgerð um dómsdag í íslam og kristni, sem ber heitið Mellem frygt og glæde: Dommedag i islam og kristendom, en hann mun fjalla um efni hennar kl. 13. Aðrir fyrirlesarar á málþinginu verða Dr. Skúli Ólafsson, um íslenskar trúarhugmyndir, sr. Matthildur Bjarnadóttir, um mikilvægi trúarbragðafræðiþekkingar, Hilal Kücükakin Kizilkaya, um að vera múslimi á Íslandi, Muhammed Emin Kizilkaya, um flóttafólk á Íslandi, og sr. Heiðrún Bjarnadóttir Back, um flóttafólk og fjölmenningu á Íslandi. Öll erindi verða á ensku, til að sem flest geti skilið það sem fram fer. Föstum saman, múslimar og kristnir Íslam og kristni eru ólík en þau eru af sama meiði, þau eru bæði Abrahamísk trúarbrögð, og iðkendur þeirra eru nú samtímis að fasta í þeim tilgangi að nálgast Guð og þjóna náunganum. Hindranir okkar í samfélaginu við Guð og í þjónustunni við náungann eru hugarfarslegar, og þaðan er sprottin bæn Páls um að láta umbreytast með nýju hugarfari og læra að skilja hver sé vilji Guðs, hið góða, fagra og fullkomna. Jesús upphefur í kennslu sinni fólk sem var af annarri trúarhefð og þjóðerni en hann var sjálfur, ekki til að taka upp átrúnað þeirra, heldur til að áminna trúsystkini sín um að elska: „Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum og náunga þinn eins og sjálfan þig.“ „Hver er náungi minn?“, spurði hann lögvitringur, og Jesús sagði honum sögu af Samverja, útlendingi með aðra trú í landi þeirra, og hvernig að hann elskaði. Jesús sagði þá við hann: „Far þú og ger hið sama“. Málþing um kristin og íslam á Íslandi Höfundur er prestur við Vídalínskirkju í Garðabæ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigurvin Lárus Jónsson Trúmál Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Áöskudag hófstlangafasta en það er samofið trúarhefð kristninnar að undirbúa stórhátíðir kirkjunnar með föstu og íhugun. Að fasta fyrir páska á sér hliðstæðu í gyðingdómi, fyrir hina gyðinglegu páskahátíð þekkist t.d. fasta frumburðanna, en 40 daga fasta kristninnar á rætur í frumkirkjunni og er að fyrirmynd þeirra sem föstuðu þann tíma í Sagnaarfi Biblíunnar: Móse fastaði á Sínaífjalli í 40 daga og nætur, Elía gekk fastandi „í fjörutíu daga að Hóreb, fjalli Guðs“, og Jesús fastaði í eyðimörkinni „í fjörutíu daga og fjörutíu nætur“. Þó trúarbrögð mannkyns séu ólík, tekur trúariðkun manna víða á sig sambærilegar myndir og fasta hefur fylgt manninum frá örófi alda. Í fornum samfélögum hefur matarskortur og árstíðarsveiflur eflaust haft þar áhrif, en fjölmargar rannsóknir hafa sýnt fram á heilsufarslegan ávinning af föstu, sem skýra má með þróunarfræðilegum rökum. Í elstu rituðu heimildum okkar tengjast föstur helgun og sjálfstjórn, eins og þær gera í dag, og við eigum fornar lýsingar af föstum frá ólíkum menningarsvæðum, frá grískum heimspekingum, egypskum prestum og í indverskum helgiritum. Helgun og hugarfar í kristni Mikilvægasta ástæða þess að fasta í kristinni hefð er helgun, en það orð hefur að mörgu leyti glatað merkingu sinni á íslensku. Það sem er heilagt er frátekið til þjónustu við Guð og þjónustu við fólk, þess vegna eru helgun og kærleikur óaðskiljanleg hugtök. Það rými eða sú manneskja sem enginn má nálgast vegna heilagleika, gerir lítið gagn, en í gegnum helgun dýpkum við tengsl okkar við Guð og þjónustu við samferðafólk okkar. Kirkjusagan, frá frumkirkjunni til okkar daga, er full af hvatningu til föstu, í þeim tilgangi að mega elska náungann betur. Af fjölmörgum dæmum mætti nefna kirkjufeðurna Jóhannes, er sagði ávexti föstunnar vera gjafmildi gagnvart fátækum, sáttargjörð við óvini og getuna til að samgleðjast vinum (Prédikun 57); og Ágústínus, er sagði föstu og gjafmildi (ölmusu) vera vængi er bera þig til nándar við Guð (Prédikun 207). Andstaða þess hugarfars sem leiðir til sáttargjarðar og gjafmildi, eru fordómar og andúð í garð þjóðfélagshópa og þar var Jesús afgerandi í kennslu sinni. Jesús upphefur fólk af annarri trúarhefð og þjóðerni en hann var sjálfur, Samverja sem mættu fordómum í samfélagi gyðinga, rómverskan hershöfðingja og kanverska konu, og gagnrýnir landa sína og trúsystkini fyrir að fara í manngreinarálit. Þá kenndi hann okkur að elska í öllum kringumstæðum, „Elskið óvini yðar, gerið þeim gott sem hata yður, blessið þá sem bölva yður og biðjið fyrir þeim er misþyrma yður.“ Ramadan, föstumánuður múslima Múslimar um allan heim fasta nú á sama tíma og kristnir menn, en föstumánuður múslima, Ramadan, hófst 1. mars í ár og endar á hátíðinni Eid al-Fitr, sem haldin verður þegar sést til tungls í lok mars. Fasta er fjórða af fimm stoðum íslam, ásamt trúarjátningu, bæn, ölmusu og pílagrímsferð, og föstumánuðurinn minnist þess þegar spámaður múslima fékk sína fyrstu opinberun. Múslimar á Íslandi fasta á Ramadan, eins og annarsstaðar, og það eru fjögur skráð trúfélög múslima hérlendis, auk menningarsamfélaga á borð við Horizon. Múslimar á Íslandi eru ekki einsleitur hópur, frekar en kristnir menn, en á annað þúsund múslima búa á Íslandi og iðka föstur sínar með ólíkum hætti, eins og BBC fjallaði um fyrir nokkru. Föstunni er ætlað að styrkja sambandið við Guð, og samhliða föstu gefa múslimar af sér til góðgerðamála og iðka markvisst góðvild og samfélag við aðra. Þegar föstunni lýkur að kvöldi, er borðuð máltíð er nefnist á arabísku iftar, og þá koma oft vinir og fjölskylda saman, og ekki er óalgengt að samfélaginu öllu sé boðið að taka þátt. Dæmi um slíkar máltíðir í nágrannalöndum okkar eru kærleiks-iftar, sem haldnar er í Glasgow, opið iftar í Windsor konungshöllinni í London, sem haldið var fyrr í þessum mánuði, og í Danmörku getur þú skráð þig á lista og fengið iftar-heimboð til fjölskyldu. Ég óska múslimum á Íslandi blessaðrar Ramadan, „Ramadan Mubarak“ og þess að föstutíðin verði þeim gæfurík, „Ramadan Kareem“. Andúð í garð múslima Fordómar, andúð og múslimahatur er útbreitt hérlendis, ef marka má þau ummæli sem fólk lætur hafa eftir sér á samfélagsmiðlum. Við erum skammt á veg komin hérlendis í skilningi á og viðbrögðum við fordómum gegn trúarhópum, en íslamófóbíu „má lýsa sem tilhæfulausri andúð gagnvart múslimum og orðræðu og hegðun tengdri áðurnefndri andúð“. Alvarlegasta birtingarmynd slíkrar andúðar er múslimahatur, en Bjarni Randver Sigurvinsson trúarbragðafræðingur benti á alvarleika þess á samfélagsmiðlum fyrir rúmum áratug og staðan er síst betri í dag. Nokkrar lokaritgerðir við Háskóla Íslands hafa fjallað um andúð gegn múslimum, m.a. viðtalsrannsóknir við konur á Íslandi sem bera slæður og af upplifun múslima af andúð í sinn garð. Rannsóknir í Evrópu sýna að andúð í garð múslima er útbreidd í álfunni og fer vaxandi, en jafnframt að fordómar eru mismiklir eftir búsetu og að á svæðum þar sem múslimar eru fjölmennir, eru fordómar marktækt minni. Það kemur ekki á óvart, þar sem fordómar og þekkingarleysi haldast í hendur. Trúfrelsi er grundvallarmannréttindi og í Mannréttindasáttmála Evrópu, sem lögfestur var fyrir 30 árum á Íslandi, segir: „Sérhver maður á rétt á að vera frjáls hugsana sinna, samvisku og trúar. Í þessu felst frelsi manna til að breyta um trú eða sannfæringu svo og til að rækja trú sína eða sannfæringu, hvort heldur einslega eða í samfélagi með öðrum, opinberlega eða á einkavettvangi, með guðsþjónustu, boðun, breytni og helgihaldi.“ Sameinuðu Þjóðirnar sendu frá séryfirlýsingu í október á síðasta ári um að trúfrelsi væri „mikilvægasta breytan til að tryggja varanlegan frið í heiminum“ og fyrr á árinu aðhatur og mismunun á grundvelli trúarbragða fari vaxandi um allan heim. Í því ljósi má færa fyrir því rök að ekkert fag sem kennt er í skólakerfinu, sé mikilvægara en það fag sem fjallar um skilning og gagnkvæma virðingu í garð trúarbragða. Hvernig getur kirkjan hjálpað? Meirihluti Íslendinga er kristin og tilheyra kristnu trúfélagi, og í ljósi þeirra forréttinda ber kirkjan mikla ábyrgð gagnvart umræðunni. Fimmtudaginn 13. mars verður haldið í Vídalínskirkju Málþing um kristni og íslam á Íslandi: Sambúð, samskipti og sameiginleg framtíð. Markmið málþingsins er að tala gegn múslimaandúð og spyrja: Hvernig getur kirkjan mætt múslimum á Íslandi með opinn faðm? Aðalfyrirlesari er Dr. Steen Skovsgaard, fyrrum biskup í dönsku þjóðkirkjunni og sérfræðingur í samskiptum kirkjunnar og múslima. Steen var sóknarprestur í Gellerup í Árósum frá 1979 til 2005, en í Gellerup er fjölbýlishúsaþyrping (Gellerupparken), þar sem innflytjendur og flóttamenn eru í miklum meirihluta. Hverfið hefur verið áberandi í danskri umræðu, þar er m.a. að finna umdeilda mosku, Grimhøjmoskéen, og það er eitt þeirra hverfa sem ónærgætilega hefur verið kallað gettó í dönskum stjórnmálum. Sem sóknarprestur sérhæfði Steen sig í samskiptum kirkjunnar við múslima, fór fyrir slíkum samskiptum í biskupsdæminu 1995-2000 og rak fræðslusetur um íslam og kristni (KIVIK) 2001-2005. Steen hefur gefið út mikið fræðsluefni um íslam og kristni, m.a. bókina Hvad kan du tilbyde mig som muslim, præst?: om religionsmødet i Gellerup, med udkig til Europa, frá 2004. Hann mun m.a. fjalla um þá bók í erindi um starf dönsku þjóðkirkjunnar í hverfum þar sem innflytjendur eru fjölmennir í Danmörku kl. 16 á fimmtudag. Þá skrifaði hann doktorsritgerð um dómsdag í íslam og kristni, sem ber heitið Mellem frygt og glæde: Dommedag i islam og kristendom, en hann mun fjalla um efni hennar kl. 13. Aðrir fyrirlesarar á málþinginu verða Dr. Skúli Ólafsson, um íslenskar trúarhugmyndir, sr. Matthildur Bjarnadóttir, um mikilvægi trúarbragðafræðiþekkingar, Hilal Kücükakin Kizilkaya, um að vera múslimi á Íslandi, Muhammed Emin Kizilkaya, um flóttafólk á Íslandi, og sr. Heiðrún Bjarnadóttir Back, um flóttafólk og fjölmenningu á Íslandi. Öll erindi verða á ensku, til að sem flest geti skilið það sem fram fer. Föstum saman, múslimar og kristnir Íslam og kristni eru ólík en þau eru af sama meiði, þau eru bæði Abrahamísk trúarbrögð, og iðkendur þeirra eru nú samtímis að fasta í þeim tilgangi að nálgast Guð og þjóna náunganum. Hindranir okkar í samfélaginu við Guð og í þjónustunni við náungann eru hugarfarslegar, og þaðan er sprottin bæn Páls um að láta umbreytast með nýju hugarfari og læra að skilja hver sé vilji Guðs, hið góða, fagra og fullkomna. Jesús upphefur í kennslu sinni fólk sem var af annarri trúarhefð og þjóðerni en hann var sjálfur, ekki til að taka upp átrúnað þeirra, heldur til að áminna trúsystkini sín um að elska: „Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum og náunga þinn eins og sjálfan þig.“ „Hver er náungi minn?“, spurði hann lögvitringur, og Jesús sagði honum sögu af Samverja, útlendingi með aðra trú í landi þeirra, og hvernig að hann elskaði. Jesús sagði þá við hann: „Far þú og ger hið sama“. Málþing um kristin og íslam á Íslandi Höfundur er prestur við Vídalínskirkju í Garðabæ
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun