Innlent

Unnur minnist unnusta síns Lúð­víks sem hvarf í sprungu

Jakob Bjarnar skrifar
Unnar B. Árnadóttur minnist unnusta síns, Lúðvíks Péturssonar, sem hvarf sporlaust í sprungu í Grindavík.
Unnar B. Árnadóttur minnist unnusta síns, Lúðvíks Péturssonar, sem hvarf sporlaust í sprungu í Grindavík. aðsend

Minningarathöfn um Lúðvík Pétursson var haldin í Langholtskirkju í dag, föstudaginn 9. febrúar, en hann týndist í Grindavík 10. janúar sl. þegar hann var að vinna við að fylla sprungur fyrir Náttúruhamfaratryggingar Íslands.

Lúðvík ólst upp á Kjalarnesi og gekk þar í grunnskóla þar til hann fór í gagnfræðiskólann í Mosfellsbæ. Hann lærði vélstjórn í Vélskóla Íslands og vann fjölbreytt störf. Hann var meðal annars á sjó, starfaði við grjóthleðslu, keyrði vörubíl og vann á gröfu. Síðustu árin vann hann hjá Kranaþjónustu Rúnars sem vinnuvélastjóri og var þekktur fyrir fagmennsku, verkvit og traust í sínum störfum. Hann var vel liðin af vinnufélögum sínum og eftirsóttur í verkefni. Lúðvík var faðir fjögurra barna og tveggja stjúpbarna unnustu sinnar og barnabörnin voru tvö.

Hittust í Herjólfi

Unnur B. Árnadóttir unnusta Lúðvíks, sem ávallt var kallaður Lúlli, minnist hans sem duglegasta og mest drífandi manneskju sem hún hefur kynnst, traustum fjölskyldumanni og matgæðing sem naut lífsins í gegnum fjölbreytta útivist og samveru, svo spillti ekki fyrir að hann var líka fyndinn og skemmtilegur.

Táknrænt var fyrir minningarathöfnina að grafa Lúðvíks var höfð sérstaklega fyrir utan kirkjuna. vísir/arnar

„Það er óbærilegur sársauki sem fylgir því að missa maka og besta vin í blóma lífsins á þennan hátt. Hann var okkur í fjölskyldunni svo mikilvægur og ég mun aldrei koma því í orð hversu mikill söknuðurinn er. Hann var kletturinn minn og hversdagsleikinn.”

Þetta kemur fram í minningarorðum Unnar en þar heiðrar hún minningu Lúðvíks.

Unnur og Lúðvík hittust fyrst í Herjólfi á leið til Eyja árið 2020. Þau voru bæði á leiðinni að keppa í Puffin run-hlaupinu, hún vissi frá fyrstu stundu að þeim var ætlað að vera saman. Það sem heillaði hana strax við Lúðvík var hans sterka sjálfsmynd og sjálfsmat og hvað hann hafði góða nærveru. Hann talaði fallega um börnin sín, barnabarnið og aðra fjölskyldumeðlimi.

Bæði með óendanlegan áhuga á útivist

Áhugamál þeirra rímuðu mjög vel, þau höfðu áhuga á útivist og hreyfingu og líf þeirra snerist um að gera sem mest af skemmtilegum hlutum, tvö ein eða með fjölskyldu og vinum;

„Við upplifðum og gerðum margt saman enda varst þú duglegasta og mest drífandi manneskja sem ég hef kynnst. Þú varst alltaf til í að skipuleggja og upplifa eitthvað nýtt og það eru ómetanlegar minningarnar þegar við skiptumst á að skipuleggja óvissuferðir fyrir hvort annað í sumarfríum og fórum þá eitthvað sem okkur hafði lengi langað til að fara en kannski ekki gert áður eins og til dæmis að fara á kajak, hjóla að Háa fossi, sjósund upp á skaga, svo eitthvað sé nefnt, “ segir Unnur í minningarorðum.

Útivistin sameinaði þau Unni og Lúðvík.aðsend

Þau ferðuðust víða um landið ýmist í hefðbundin ferðalög með fjölskyldunni eða í útivistarferðir. Þau hlupu og hjóluðu meðal annars Laugaveginn sem er 55 km leið milli Landmannalauga og Þórsmerkur. Allar ferðir sem þau fóru voru með eitthvað extra og metnaði hans engin takmörk sett. Sem dæmi þá bar nestið sem hann útbjó þess skýr merki þegar þau ferðuðust.

Stefndi á heilan járnkarl

„Á ferðalögum stoppuðum við oft með prímusinn og hann útbjó máltíð, því þegar Lúlli var annarsvegar, þá var ekkert venjulegt nesti, það var alvöru máltíðir eins og risarækjur og hvítlauksbrauð með parmesan og pestói. Heiðmörk var okkar uppáhaldsstaður, við hlupum ófáa ríkishringi og við fórum líka reglulega upp á okkar uppáhalds fjall, Esjuna. Þetta voru okkar staðir og þér leið vel í náttúrunni. Það var skemmtileg hefð sem við höfðum skapað okkur að ganga með íslenska fánann upp að steini á 17. júní. Það er sárt að hugsa til þess að ferðirnar verði ekki fleiri með þér,“ segir í minningarorðunum.

Grafan stendur ein fyrir utan Langholtskirkju.vísir/arnar

Lúðvík og Unnur ferðuðust víða erlendis og oftar en ekki voru það hreyfitengdar ferðir, en hann stefndi á að klára heilan járnkarl næsta sumar eftir að hafa klárað hálfan járnkarl á Ítalíu. Þau hlupu maraþon í Danmörku, fóru í hjólaferð á Ítalíu og svo mætti áfram telja.

„Uppáhaldsferðin okkar var til Hawaii þar sem við hlupum maraþon sem þú skipulagðir fyrir okkur á Maui í töluvert heitara loftslagi en við erum vön. Þú lést draum þinn um að læra á brimbretti rætast á Hawaii þar sem höfrungar og risaskjaldbökur syntu í kringum brettið.”

Lúðvík einstaklega orðheppinn og barngóður

Unnur segir, að endingu í minningarorðum sínum, að henni hafi þótt afar vænt um hversu vel Lúðvík tók börnum hennar, þeim Ásu Karen, Árna Fannari og tengdadótturinni Söru.

„Svo ekki sé minnst á augasteinninn okkar hann Unnstein Orra. Þú varst í miklu uppáhaldi hjá honum og hann hjá þér. Eins og börnin mín orðuðu það um daginn: „Það var alltaf svo þægilegt að vera í kringum þig, þú varst orðheppinn, fyndinn og skemmtilegur og einstaklega fljótur til svars“.

Á fyrri myndinni má sjá fjölskylduna í fimmtugsafmælisferð Unnar og Lúðvíks síðasta sumar á Tenerife. Á myndinni eru Árni Fannar, Sara Lind, Ása Karen, Unnsteinn Orri, Unnur og Lúðvík. Á myndinni hægra megin eru þau Unnur og Lúðvík á ættarmóti ásamt fjölskyldu Lúðvíks.aðsend

Unnur og börnin hans eru öll sammála því að Lúðvík var besti ferðafélagi sem þau höfðu kynnst og heilögu föstudagspizzukvöldin verða aldrei söm.

„Þig langaði til að ég kynni að prjóna og varst óþreytandi við að biðja mig um lopapeysu handa þér en ég er engin handavinnukona. Hinsvegar ákvað ég að prjóna mína fyrstu lopapeysu sem ég gaf þér í jólagjöf síðustu jól. Þú varst svo ánægður með peysuna og ert í henni núna.“

Unnur vill koma á framfæri innilegu þakklæti til allra viðbragðsaðila og sérstakar þakkir til þeirra sem sigu ofan í sprunguna í leit að Lúðvík og til áfallateymis Rauða krossins.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×