Íslenskt samfélag Einar Helgason skrifar 24. ágúst 2021 14:32 Þau voru bæði orðin sjötíu og tveggja ára og höfðu hætt að vinna fyrir tveimur til þremur árum. Og á þessum föstudagsmorgni sátu þau við eldhúsborðið og drukku morgunkaffið eins og þau gerðu reyndar á hverjum morgni. Konan var með eitthvert blað sem hún var að glugga í en maðurinn sem sat gengt henni við borðið rýndi áhyggjufullur á tölvuskjá sem hann var með fyrir framan sig á borðinu. Frá útvarpstæki sem þarna var í eldhúsinu hjalaði rödd sem sagði að nú væri komið að fréttum vikunnar og kynnti til einhverja tvo unga menn til að ræða þær. Þessir ungu menn drógu engan dul á það að þeir væri sanntrúaðir Sjálfstæðismenn þótt forfeður þeirra hefðu verið Kratar úr Keflavík. Skyndilega leit maðurinn áhyggjufullur á konu sína ofan við tölvuskjáinn og sagði hugsandi. „Bölvað vesen er þetta. Við þurfum svo sárlega að kaupa nýjan rafgeymir í bílinn en við höfum bara andskotans ekki efni á því fyrr en um mánaðar mótin þegar ellilaunin koma inn.“ Konan leit sem snöggvast upp úr blaðinu og horfði hugsandi á mann sinn en sagði svo. „Nei, ég get að minnsta kosti ekkert gert þeim málum. Ég held að ég eigi ekki nema um fimm þúsund eftir inn á reikningnum og enn er um tíu dagar eftir til mánaðarmóta.“ Um stund horfðu þau þegjandi á hvort annað og í bakgrunni heyrðist glaðlegt hjalið í ungu Sjálfstæðismönnunum sem voru mættir til þess að tala um fréttir vikunnar. Um stund sökktu þau sér aftur í að rýna í tölvuskjáinn og blaðið en þó tautaði maðurinn um leið svona eins og við sjálfan sig. „Fjárinn að ég skildi þurfa að kaupa þetta stykki þarna í þvottavélina fyrr í mánuðinum það gerði mig alveg staurblankan.“ Um stund heyrðist ekkert í eldhúsinu nema auðvita hjalið í ungmennunum í útvarpstækinu þar sem mikið var hlegið. Skyndilega sagði konan án þess að líta af blaðinu og það var mikil undrun í rödd hennar. „Heyrðu, ég er að lesa hérna að einhver náungi í íslensku þjóðfélagi hafi þrjátíu og sex milljónir í tekjur á mánuði.“ Maður hennar leit upp frá tölvuskjánum og í svip hans mátti bæði lesa furðu og vantrú. Ja, hver andskotin hugsaði hann með sér. Í fyrstu datt honum í hug að þessi maður væri í engum vandræðum að kaupa sér rafgeymir ef hann þyrfti. En svo fljótlega varð honum ljóst hversu fáránleg þessi hugsun var. Maður með svona miklar tekjur í hverjum mánuði gæti auðveldlega keypt sér nýjan svona slyddujeppa eins og þau áttu í hverri viku án þess að finna fyrir því. Um stund heyrðist bara hjalið í ungu Sjálfstæðismönnunum þar sem annar þeirra var að tala um hvern fjandann væri verið að birta tekjur tekjuhárra Íslendinga til þess eins að vekja upp öfundargenið hjá fólki. Hann sjálfur væri bara ánægður með ef fólk hefði góðar tekjur á meðan hann sjálfur hefði nóg að bíta og brenna. Eftir einhverja stund leit konan upp frá blaðinu og horfði á mann sinn um leið og hún sagði. „Ég veit ekki hvernig ég á að fara að því að leysa út lyfin mín sem eru tilbúin í apótekinu. Ég þarf svo sárlega á þeim að halda ekki seinna en strax en svo er annað. Ég veit ekki hvort ég kemst út úr húsi vegna þess að sólinn á gömlu skónum mínum er farin að flagga laus.“ Maður hennar horfði á hana án þess að segja nokkuð en svipur hans lýsti einskonar uppgjöf. Í útvarpinu voru glaðlyndu Sjálfstæðismennirnir að lýsa því hvað þeir ætluðu að gera um helgina og þar var efst á lista að fara í golf eða liggja bara í leti. „Heyrðu.“ Sagði konan eftir einhverja stund. „Þessi náungi þarna sem stjórnar í Blá Lóninu er með eitthvað í kring um átján milljónir í mánaðartekjur.“ Maður hennar leit upp frá tölvuskjánum og neðri hakan hafði sigið töluvert af undrun. Hann sagði ekkert en í gegn um huga hans fluga einhverjar fáránlega hugsanir. Getur það verið að einhver í þessu þjóðfélagi geti verið svo merkilegur að hann hafi margföld árslaun þeirra hjóna til samans á einum mánuði. Hann lét sig síga aftur í stólbakið og var eins og sprungin blaðra að sjá. Þetta var ekki eins og hann hafði hugsað sér þegar hann hætti að vinna. Hann hafði aldrei tekið inn í myndina að því fylgdi þessar fjárhagsáhyggjur. Getur það verið að hægt sé að kalla þetta gott þjóðfélag sem kemur svona fram við fólk sem er búið að vinna frekar erfiða vinnu frá unglingsárum. Ég veit ekki hvað ykkur finnst, en ég efast um það. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjaramál Eldri borgarar Mest lesið Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson Skoðun Halldór 26.07.2025 Halldór Skoðun Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Þrengt að þjóðarleikvanginum Þorvaldur Örlygsson skrifar Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Sjá meira
Þau voru bæði orðin sjötíu og tveggja ára og höfðu hætt að vinna fyrir tveimur til þremur árum. Og á þessum föstudagsmorgni sátu þau við eldhúsborðið og drukku morgunkaffið eins og þau gerðu reyndar á hverjum morgni. Konan var með eitthvert blað sem hún var að glugga í en maðurinn sem sat gengt henni við borðið rýndi áhyggjufullur á tölvuskjá sem hann var með fyrir framan sig á borðinu. Frá útvarpstæki sem þarna var í eldhúsinu hjalaði rödd sem sagði að nú væri komið að fréttum vikunnar og kynnti til einhverja tvo unga menn til að ræða þær. Þessir ungu menn drógu engan dul á það að þeir væri sanntrúaðir Sjálfstæðismenn þótt forfeður þeirra hefðu verið Kratar úr Keflavík. Skyndilega leit maðurinn áhyggjufullur á konu sína ofan við tölvuskjáinn og sagði hugsandi. „Bölvað vesen er þetta. Við þurfum svo sárlega að kaupa nýjan rafgeymir í bílinn en við höfum bara andskotans ekki efni á því fyrr en um mánaðar mótin þegar ellilaunin koma inn.“ Konan leit sem snöggvast upp úr blaðinu og horfði hugsandi á mann sinn en sagði svo. „Nei, ég get að minnsta kosti ekkert gert þeim málum. Ég held að ég eigi ekki nema um fimm þúsund eftir inn á reikningnum og enn er um tíu dagar eftir til mánaðarmóta.“ Um stund horfðu þau þegjandi á hvort annað og í bakgrunni heyrðist glaðlegt hjalið í ungu Sjálfstæðismönnunum sem voru mættir til þess að tala um fréttir vikunnar. Um stund sökktu þau sér aftur í að rýna í tölvuskjáinn og blaðið en þó tautaði maðurinn um leið svona eins og við sjálfan sig. „Fjárinn að ég skildi þurfa að kaupa þetta stykki þarna í þvottavélina fyrr í mánuðinum það gerði mig alveg staurblankan.“ Um stund heyrðist ekkert í eldhúsinu nema auðvita hjalið í ungmennunum í útvarpstækinu þar sem mikið var hlegið. Skyndilega sagði konan án þess að líta af blaðinu og það var mikil undrun í rödd hennar. „Heyrðu, ég er að lesa hérna að einhver náungi í íslensku þjóðfélagi hafi þrjátíu og sex milljónir í tekjur á mánuði.“ Maður hennar leit upp frá tölvuskjánum og í svip hans mátti bæði lesa furðu og vantrú. Ja, hver andskotin hugsaði hann með sér. Í fyrstu datt honum í hug að þessi maður væri í engum vandræðum að kaupa sér rafgeymir ef hann þyrfti. En svo fljótlega varð honum ljóst hversu fáránleg þessi hugsun var. Maður með svona miklar tekjur í hverjum mánuði gæti auðveldlega keypt sér nýjan svona slyddujeppa eins og þau áttu í hverri viku án þess að finna fyrir því. Um stund heyrðist bara hjalið í ungu Sjálfstæðismönnunum þar sem annar þeirra var að tala um hvern fjandann væri verið að birta tekjur tekjuhárra Íslendinga til þess eins að vekja upp öfundargenið hjá fólki. Hann sjálfur væri bara ánægður með ef fólk hefði góðar tekjur á meðan hann sjálfur hefði nóg að bíta og brenna. Eftir einhverja stund leit konan upp frá blaðinu og horfði á mann sinn um leið og hún sagði. „Ég veit ekki hvernig ég á að fara að því að leysa út lyfin mín sem eru tilbúin í apótekinu. Ég þarf svo sárlega á þeim að halda ekki seinna en strax en svo er annað. Ég veit ekki hvort ég kemst út úr húsi vegna þess að sólinn á gömlu skónum mínum er farin að flagga laus.“ Maður hennar horfði á hana án þess að segja nokkuð en svipur hans lýsti einskonar uppgjöf. Í útvarpinu voru glaðlyndu Sjálfstæðismennirnir að lýsa því hvað þeir ætluðu að gera um helgina og þar var efst á lista að fara í golf eða liggja bara í leti. „Heyrðu.“ Sagði konan eftir einhverja stund. „Þessi náungi þarna sem stjórnar í Blá Lóninu er með eitthvað í kring um átján milljónir í mánaðartekjur.“ Maður hennar leit upp frá tölvuskjánum og neðri hakan hafði sigið töluvert af undrun. Hann sagði ekkert en í gegn um huga hans fluga einhverjar fáránlega hugsanir. Getur það verið að einhver í þessu þjóðfélagi geti verið svo merkilegur að hann hafi margföld árslaun þeirra hjóna til samans á einum mánuði. Hann lét sig síga aftur í stólbakið og var eins og sprungin blaðra að sjá. Þetta var ekki eins og hann hafði hugsað sér þegar hann hætti að vinna. Hann hafði aldrei tekið inn í myndina að því fylgdi þessar fjárhagsáhyggjur. Getur það verið að hægt sé að kalla þetta gott þjóðfélag sem kemur svona fram við fólk sem er búið að vinna frekar erfiða vinnu frá unglingsárum. Ég veit ekki hvað ykkur finnst, en ég efast um það. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri.
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun