Þetta kemur fram í yfirlýsingu sem Halldór sendi fjölmiðlum rétt í þessu.

„Ég hef talsverðar áhyggjur af því að aðgerðarleysi Alvogen og Alvotech gagnvart Róbert Wessman, kunni að skaða orðspor fyrirtækjanna. Málið hefur vakið nokkra athygli erlendis á meðal samstarfsaðila, viðskiptavina og fjárfesta, sem hafa sumir hverjir sett sig í samband við mig. Umræddir aðilar hafa eðlilega borið upp spurningar og lýst áhyggjum af þróun mála. Sama á við um íslenska fjárfesta, sem komu nýlega að fjármögnun Alvotech, og aðra sem hafa hagsmuna að gæta hér á landi.

Ég vill því stíga fram og ítreka sáttahug og velvilja í garð fyrirtækjanna og samstarfsmanna. Slík sátt setur hagsmuni fyrirtækjanna í forgang og felur í sér að óháðir stjórnarmenn taki hæfi Róberts til alvarlegrar skoðunar. Auðmýkt, virðing og almenn skynsemi, er það eina sem þarf til að ljúka þessu máli, með farsælum hætti,“ segir í yfirlýsingunni.

Halldór segist hafa orðið fyrir miklum vonbrigðum með viðbrögð fyrirtækjanna við ábendingum sínum og segir þá taktík að „skjóta sendiboðann og hvítþvo Róbert“ sé til þess fallin að rýra trúverðugleika stjórnarmanna og hluthafa og geti að óbreyttu „skaðað orðspor fyrirtækjanna til frambúðar“.

„Ég hef enn ekki fengið neina niðurstöðu um rannsókn, enda hef ég ástæðu til að efast um að einhver rannsóknarskýrsla hafi yfir höfuð verið gerð. Mér var meinaður aðgangur að vinnugögnum, til að aðstoða við rannsóknina, og frá byrjun var ljóst að lögfræðistofunni White & Case, var falið að „hvítþvo“ Róbert. Enn og aftur, virðist stjórn Alvogen ætla að horfa fram hjá kvörtunum um ósæmilega hegðun Róberts

Fordæmalaus harka í minn garð, sem uppljóstrara, er beinlínis með ólíkindum. Sama dag og nafni mínu er lekið í fjölmiðla og tilkynnt um „hvítþottinn“, þá er setið fyrir mér fyrir utan World Class í Smáralind, með uppsagnarbréf og stefnu, þar sem fyrirtækin hyggjast freista þess að fá lögmæti uppsagnarinnar staðfesta fyrir Héraðsdómi. Stjórnum fyrirtækjanna virðist einfaldlega vera ofviða að framkvæma óháða rannsókn á stjórnarformanni, forstjóra og sínum stærsta hluthafa, eða aðhafast nokkuð yfir höfuð þegar Róbert er annars vegar,“ segir Halldór.

„Svo hefur íslenskum lögmanni verið falið það vandasama hlutverk að standa fyrir framan sjónvarpsmyndavélar, og fullyrða með hæfilegri sannfæringu þó, að „engar stoðir séu fyrir ásökunum“ og að „allir starfsmenn, sem rætt hafi verið við, beri Róbert vel söguna.“ Það er auðvitað kjánalegt að horfa upp á slíkt. Yfirlýsingar félagsins eru augljóslega í litlu samhengi við opinbera afsökunarbeiðni Róberts, á hluta brotanna deginum áður, að fjölmiðlar hafi rætt við vitni, og að fyrir liggi ógrynni af gögnum, er varða alvarlegar ásakanir forstjórans gagnvart meintum óvildarmönnum, sem hann vildi koma höggi á.

Þá vakti það athygli mína að talsmaður Róberts, kýs að halda því sérstaklega til haga í fjölmiðlum, að forstjórinn hafi verið í flugvél þegar morðhótanir áttu sér stað, og hafi reyndar engum hótað frá árinu 2016.“