Svo virðist sem íslenska hitaveituvatnið hafi valdið útrásarvíkingum á velmektarárum þeirra fyrir hrun 2008 hinum mestu vandræðum. Og óvæntum ef marka má frásögn Sverris Agnarssonar. Hann komst að því við að heyra tal tveggja þeirra frægustu á Saga Class frá þeim tíma en lyktin af íslenska hitaveituvatninu olli vandræðum í samskiptum víkinganna við dýrar fylgdarmeyjar sem svo leiddu til risvandamála. Þannig má víst vera að margt er mannanna bölið.



Sverrir er ef til vill þekktastur fyrir að vera fyrrverandi formaður Félags múslíma á Íslandi en hann var rannsóknarstjóri á Nyhedsavisen á árunum fyrir 2008. Og þannig virkur þátttakandi í útrásarævintýrinu. Sverrir er nú að taka saman minnispunkta sína og birta í brotum á samfélagsmiðlum. Sverrir segist, í samtali við Vísi, ætla að halda því fyrir sig hverjir þessir útrásarvíkingar voru nákvæmlega. „En, ég veit að margir þekkja vandamálið.“



Frásögn Sverris má heita enn eitt púslið í frásagnir af nánast úrkynjuðum lifnaðarháttum þessara nýríku kaupsýslumanna. Sem óvænt böðuðu sig bókstaflega í seðlum og ekkert var of dýrt. Sverrir greinir frá því að sjálfur var hann á góðum launum hjá Dagsbrún sem rannsóknarstjóri Nyhedsavisen og að hann hafi farið um það bil 120 sinnum milli Reykjavíkur og Kaupmannahafnar á þessum árum.

Raunir landsliðs útrásarinnar

„Félagsskapurinn í vélinni var alltaf úr landsliði útrásarinnar og flestir léttkenndir enda heimferð á föstudagskvöldi. Ég sat hjá seðlabankastjórum, þyrlueigendum, viðskiptafjörfum og öðrum fjármálatröllum. Þetta var upplýsandi og yfirleitt skemmtilegt enda firrur og fjarstæða mín helstu áhugamál.“

Þá beinir Sverrir kastljósinu að tveimur þeirra allra frægustu sem eitt sinn sátu fyrir aftan hann og voru að ræða vandamál sem greinilega skipti þá miklu. „En það fólst í ofurnæmni dýrustu fylgilagsstúlknanna í London en þær dýrustu og flottustu voru að sjálfsögðu jafn fíngerðar eins og prinsessan á bauninni sem fann fyrir henni í gegnum 100 rúmdýnur,“ skrifar Sverrir og heldur áfram:

Heita vatnið rústar næturgleði víkinganna

„Glæsimeyjarnar fitjuðu upp á nefið og kvörtuðu yfir prumpulykt eða jafnvel kúkalykt af okkar mönnum í fleiri daga eftir þeir komu úr skreppitúrum frá Íslandi þar sem þeir höfðu farið í sturtu svo ekki sé tala um sund og inn í lyktarheim viðkvæmra stássstúlkna ruddist mýralyktin af bjargvætti Íslands - heita vatninu.“



Sverrir segir það hreinlega hafa verið þunglyndislegt að heyra „að þessir skörpustu hugsuðir útrásarinnar höfðu ekki fundið neina lausn, edikböð og rándýr ilmvötn dugðu ekki til frekar en fleiri dýnur í rúm prinsessunnar forðum því mýrin eins og baunin vað ekki falin heldur endalaust afhjúpuð af fegurstu nefjum Norður Evrópu og rústaði næturgleði víkinganna sem niðurlægðir af náttúru Ísland fengu óviðráðanlega riserfiðleika.“