Barnaskírn Bjarni Karlsson skrifar 29. nóvember 2017 07:00 Ef þú vilt vita hver þú raunverulega ert skaltu horfa á sjálfa(n) þig í gegnum augu barnanna sem eiga öryggi sitt undir þér komið. Ég held að þetta sé kjarninn í siðaboðskap Jesú frá Nasaret. Þegar fólk velur að skíra barn að kristnum sið þá er það í raun að segja við óvitann: „Við vitum ekki ennþá hver þú ert en við lofum að elska þig eins og þú ert á hverjum tíma og ætlum að reyna að lifa þannig að það sé gott að vera þú.“ Barn tilheyrir ekki bara fjölskyldu sinni heldur er það partur af þjóðfélagi. Þess vegna er skírn opinber athöfn og opinber þjónn er fenginn til að annast hana og ávarpa persónuna með fullu nafni til að segja henni góðu fréttina: „Þú ert og verður alltaf nóg!“ Eini aðilinn sem engu lofar er barnið en fjölskyldan, samfélagið og æðri máttur heita barninu ást og frelsi. Hvort barnið er skráð í eitthvert trúfélag eða ekki er fullkomið aukaatriði í þessu samhengi. Meistarinn frá Nasaret fullyrti að hvert einasta barn ætti sér engil. Í mínum huga merkir það að þegar ég horfi í augun á barni þá sé guð að horfa í augun á mér. Þannig að þegar ég mæti augnaráði barns horfist ég í augu við dómara minn. Einu sérfræðingarnir í mér og þér eru börnin í lífi okkar. Þau vita hvaða mann við höfum að geyma. Með því að skíra óvita erum við að viðurkenna að nýr dómari sé kominn til starfa. „Ef okkur tekst að lifa þannig að það sé gott að vera þú, þá höfum við kannski gert eitthvað rétt,“ erum við að segja við skírnarbarnið. Barnið þarfnast ekki skírnar og er ekki betra eða verra hvort heldur það fær skírn, nafnaveislu, veraldlega nafngjöf, eða hvað annað. Barnaskírn er hins vegar grjótharður siður sem aldrei má týnast sem lifandi valkostur. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarni Karlsson Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Gríðarlegir hagsmunir í húfi Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Ef þú vilt vita hver þú raunverulega ert skaltu horfa á sjálfa(n) þig í gegnum augu barnanna sem eiga öryggi sitt undir þér komið. Ég held að þetta sé kjarninn í siðaboðskap Jesú frá Nasaret. Þegar fólk velur að skíra barn að kristnum sið þá er það í raun að segja við óvitann: „Við vitum ekki ennþá hver þú ert en við lofum að elska þig eins og þú ert á hverjum tíma og ætlum að reyna að lifa þannig að það sé gott að vera þú.“ Barn tilheyrir ekki bara fjölskyldu sinni heldur er það partur af þjóðfélagi. Þess vegna er skírn opinber athöfn og opinber þjónn er fenginn til að annast hana og ávarpa persónuna með fullu nafni til að segja henni góðu fréttina: „Þú ert og verður alltaf nóg!“ Eini aðilinn sem engu lofar er barnið en fjölskyldan, samfélagið og æðri máttur heita barninu ást og frelsi. Hvort barnið er skráð í eitthvert trúfélag eða ekki er fullkomið aukaatriði í þessu samhengi. Meistarinn frá Nasaret fullyrti að hvert einasta barn ætti sér engil. Í mínum huga merkir það að þegar ég horfi í augun á barni þá sé guð að horfa í augun á mér. Þannig að þegar ég mæti augnaráði barns horfist ég í augu við dómara minn. Einu sérfræðingarnir í mér og þér eru börnin í lífi okkar. Þau vita hvaða mann við höfum að geyma. Með því að skíra óvita erum við að viðurkenna að nýr dómari sé kominn til starfa. „Ef okkur tekst að lifa þannig að það sé gott að vera þú, þá höfum við kannski gert eitthvað rétt,“ erum við að segja við skírnarbarnið. Barnið þarfnast ekki skírnar og er ekki betra eða verra hvort heldur það fær skírn, nafnaveislu, veraldlega nafngjöf, eða hvað annað. Barnaskírn er hins vegar grjótharður siður sem aldrei má týnast sem lifandi valkostur. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.