Ryðgaðir lyklar Ívar Halldórsson skrifar 30. janúar 2017 12:14 Fólk hefur yfir ýmsu að kvarta. Það gagnrýnir frammistöðu stjórnmálaflokka, fyrirtækja og stofnana án þess að hika. Land okkar virðist vera stútfullt af sérfræðingum, en einhverra hluta vegna virðist þetta fólk hafa hafnað á vitlausri tröppu í þjóðfélagsstiganum. Okkar bestu stjórnmálasnillingar og viðskiptafrömuðir fara víst huldu höfði og virðast önnum kafnir við að baka brauð, sópa götur eða dæla bensíni. Kannski ert þú sem ert að lesa þennan pistil miklu hæfari til þess verks að koma þjóðarskútunni á réttan kjöl. Kannski væru skattar lægri, skuldirnar minni, aldraðir ánægðari og veturinn styttri ef þú fengir að ráða. Kannski þarf að hrókera allhressilega til að hinir týndu snillingar alþýðunnar komist í kastljósið og geti hafist handa við að bjarga Íslandi frá glötun. En á meðan við bíðum eftir því að þeir sem vita betur stígi fram í dagsljósið og leiðrétti alla þessa endemis vitleysu sem við erum endalaust að glíma við, skulum við öll nýta tímann vel. Í stað þess að röfla yfir því sem aðrir eru ekki að gera, getum við byrjað að gera það sem við erum ekki að gera. Fjöldi þeirra sem gagnrýna slæma stöðu ríkissjóðs gefa ekki upp alla sína skatta. Þeir kjósa oft svörtu leiðina eða aðrar vafasamar leiðir til að svindla á skattkerfinu. Þeir leysa eigin vanda á kostnað samlanda sinna sem reiða sig á þá þjónustu sem skattpeningar eiga að greiða fyrir. Því fleiri sem reyna í eigingirni að leysa eigin skort með skattsvikum, því lengra eigum við í land með að finna raunhæfar lausnir. Svo er það fólkið sem kýs að hanga heima í tölvuleikjum, frekar en að finna sér vinnu. Það gerir kröfur um að geta keyrt á góðu malbiki, vilja hafa aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu og menntun þegar því hentar. Það pásar „Call of Duty“ leikinn á meðan það hringir inn í umræðuþætti; gerir skothríð að þingmönnum og bölsótast yfir aðgerðarleysi þeirra í efnahags- og atvinnumálum í stað þess að fara út og anda að sér tækifærunum og efla stöðu almennings. Margir þeirra sem gagnrýna hvað harðast veikar stoðir heilbrigðiskerfisins reykja eins og strompar, gúffa í sig alls kyns óhollustu, og leyfa líkama sínum að grotna niður í aðgerðaleysi. Mikið fjármagn fer í að tjasla óábyrgu fólki saman, sem hundsar eigið heilbrigði á kostnað almennings á meðan fjöldi fólks sem glímir við ófyrirséð veikindi, andlega sjúkdóma eða afleiðingar alvarlega slysa fær ekki nauðsynlega þjónustu. Margir gagnrýna opinberlega of litla löggæslu í umferðinni og harma óheppileg umferðarslys, en keyra svo sjálfir eins og fangar á flótta með einn kaldann á kantinum. Fólk vill að ráðamenn vinni hart að því að auka öryggi í umferðinni, en nennir svo ekki einu sinni sjálft að lyfta litla fingri til að gefa stefnuljós og auka þannig eigiðmöryggi og annara. Fjöldi fólks tjáir sig opinberlega um hungursneyð í heiminum og gagnrýnir aðgerðarleysi stjórnvalda. Það tímir þó ekki þúsundkalli til að hjálpa fátækum nágranna sínum án þess að fá loforð, helst þrívottað, um skjóta endurgreiðslu. Svona mætti lengi halda áfram. Í stað þess að kvarta endalaust yfir aðgerðarleysi yfirvalda og embættismanna ættum við að líta í eigin barm. Við ættum að athuga gaumgæfilega hvort við sjálf séum hluti af þeim vanda sem við viljum að aðrir leysi sem fyrst. Breyting þarf að eiga sér stað á okkar hugarfari. Það getur þó enginn breytt okkur án okkar samþykkis – hvorki ríkisstjórn, prestur eða pistlahöfundur. Við verðum að breyta okkur sjálf og byrja að ganga sjálf í takt við okkar kröfur til annara. Við erum öll lykilmanneskjur. Við erum öll með lykla sem opna læstar hurðar víða í okkar samfélagi. Sumar eru litlar og aðrar stórar. Við þurfum hvert fyrir sig að taka ábyrgð á okkar eigin lyklakippum. Á kippunum hanga fjölmargir lyklar; sumir áreiðanlega orðnir vel ryðgaðir vegna lítillar notkunar. Ef við bíðum með að kenna öllum öðrum um vankanta þjóðfélags okkar, í það minnsta á meðan við finnum út úr því hvernig við sjálf getum lagt okkar á vogarskálarnar, er hugsanlegt að hurðir sem lengi hafa verið læstar í okkar þjóðfélagi, hrökkvi skyndilega úr lás. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Fólk hefur yfir ýmsu að kvarta. Það gagnrýnir frammistöðu stjórnmálaflokka, fyrirtækja og stofnana án þess að hika. Land okkar virðist vera stútfullt af sérfræðingum, en einhverra hluta vegna virðist þetta fólk hafa hafnað á vitlausri tröppu í þjóðfélagsstiganum. Okkar bestu stjórnmálasnillingar og viðskiptafrömuðir fara víst huldu höfði og virðast önnum kafnir við að baka brauð, sópa götur eða dæla bensíni. Kannski ert þú sem ert að lesa þennan pistil miklu hæfari til þess verks að koma þjóðarskútunni á réttan kjöl. Kannski væru skattar lægri, skuldirnar minni, aldraðir ánægðari og veturinn styttri ef þú fengir að ráða. Kannski þarf að hrókera allhressilega til að hinir týndu snillingar alþýðunnar komist í kastljósið og geti hafist handa við að bjarga Íslandi frá glötun. En á meðan við bíðum eftir því að þeir sem vita betur stígi fram í dagsljósið og leiðrétti alla þessa endemis vitleysu sem við erum endalaust að glíma við, skulum við öll nýta tímann vel. Í stað þess að röfla yfir því sem aðrir eru ekki að gera, getum við byrjað að gera það sem við erum ekki að gera. Fjöldi þeirra sem gagnrýna slæma stöðu ríkissjóðs gefa ekki upp alla sína skatta. Þeir kjósa oft svörtu leiðina eða aðrar vafasamar leiðir til að svindla á skattkerfinu. Þeir leysa eigin vanda á kostnað samlanda sinna sem reiða sig á þá þjónustu sem skattpeningar eiga að greiða fyrir. Því fleiri sem reyna í eigingirni að leysa eigin skort með skattsvikum, því lengra eigum við í land með að finna raunhæfar lausnir. Svo er það fólkið sem kýs að hanga heima í tölvuleikjum, frekar en að finna sér vinnu. Það gerir kröfur um að geta keyrt á góðu malbiki, vilja hafa aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu og menntun þegar því hentar. Það pásar „Call of Duty“ leikinn á meðan það hringir inn í umræðuþætti; gerir skothríð að þingmönnum og bölsótast yfir aðgerðarleysi þeirra í efnahags- og atvinnumálum í stað þess að fara út og anda að sér tækifærunum og efla stöðu almennings. Margir þeirra sem gagnrýna hvað harðast veikar stoðir heilbrigðiskerfisins reykja eins og strompar, gúffa í sig alls kyns óhollustu, og leyfa líkama sínum að grotna niður í aðgerðaleysi. Mikið fjármagn fer í að tjasla óábyrgu fólki saman, sem hundsar eigið heilbrigði á kostnað almennings á meðan fjöldi fólks sem glímir við ófyrirséð veikindi, andlega sjúkdóma eða afleiðingar alvarlega slysa fær ekki nauðsynlega þjónustu. Margir gagnrýna opinberlega of litla löggæslu í umferðinni og harma óheppileg umferðarslys, en keyra svo sjálfir eins og fangar á flótta með einn kaldann á kantinum. Fólk vill að ráðamenn vinni hart að því að auka öryggi í umferðinni, en nennir svo ekki einu sinni sjálft að lyfta litla fingri til að gefa stefnuljós og auka þannig eigiðmöryggi og annara. Fjöldi fólks tjáir sig opinberlega um hungursneyð í heiminum og gagnrýnir aðgerðarleysi stjórnvalda. Það tímir þó ekki þúsundkalli til að hjálpa fátækum nágranna sínum án þess að fá loforð, helst þrívottað, um skjóta endurgreiðslu. Svona mætti lengi halda áfram. Í stað þess að kvarta endalaust yfir aðgerðarleysi yfirvalda og embættismanna ættum við að líta í eigin barm. Við ættum að athuga gaumgæfilega hvort við sjálf séum hluti af þeim vanda sem við viljum að aðrir leysi sem fyrst. Breyting þarf að eiga sér stað á okkar hugarfari. Það getur þó enginn breytt okkur án okkar samþykkis – hvorki ríkisstjórn, prestur eða pistlahöfundur. Við verðum að breyta okkur sjálf og byrja að ganga sjálf í takt við okkar kröfur til annara. Við erum öll lykilmanneskjur. Við erum öll með lykla sem opna læstar hurðar víða í okkar samfélagi. Sumar eru litlar og aðrar stórar. Við þurfum hvert fyrir sig að taka ábyrgð á okkar eigin lyklakippum. Á kippunum hanga fjölmargir lyklar; sumir áreiðanlega orðnir vel ryðgaðir vegna lítillar notkunar. Ef við bíðum með að kenna öllum öðrum um vankanta þjóðfélags okkar, í það minnsta á meðan við finnum út úr því hvernig við sjálf getum lagt okkar á vogarskálarnar, er hugsanlegt að hurðir sem lengi hafa verið læstar í okkar þjóðfélagi, hrökkvi skyndilega úr lás.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun