Jaðraði við að vera yfirnáttúrulegt Jónas Sen skrifar 6. júní 2015 12:00 Jan Lundgren leiddi tríóið sitt af stakri snilld á tónleikunum á fimmtudagskvöldið. Tónlist Jan Lundgren Trio Sænskur djass Tríó Jans Lundgren í Silfurbergi í Hörpu fimmtudaginn 4. júní Listahátíðin í Reykjavík Svíarnir eru sterkir í djassinum. Einn af mínum uppáhaldstónlistarmönnum er píanistinn Esbjörn Svensson. Ég vil benda á frábæran sveim-djass með honum og félögum, From Gagarin's Point of View. Það er hægt að finna á YouTube. Lagið er alger unaður til að slaka á við eftir annasaman dag. Ekki síðri listamaður er Jan Lundgren, en tríóið hans tróð upp í Silfurbergi í Hörpu á Listahátíð í Reykjavík á fimmtudaginn. Með Lundgren léku Matthias Svensson á kontrabassa og Zoltan Czörsz á trommur. Salurinn var þéttsetinn og tónleikarnir hófust á þremur lögum eftir Lundgren, þar á meðal Man in the Fog sem er rómantísk ballaða. Þar kristölluðust öll helstu einkenni Lundgrens sem tónskálds, grípandi laglínur, ljóðrænt andrúmsloft, mjúk áferð, örlítið í ætt við Keith Jarrett, en innhverfari. Hljóðfæraleikurinn var framúrskarandi alla tónleikana. Lundgren er með þétta tækni og fallegan áslátt, hann er auðheyrilega skólaður í klassíkinni. Kontrabassinn lék líka í höndunum á Svensson og trommuleikur Czörsz var dásamlegur áheyrnar. Hann var allt frá því að vera léttur og svífandi, yfir í að vera gríðarlega hraður og fjölbreyttur. Samspil hljóðfæraleikaranna var með eindæmum flott, sambandið á milli þeirra jaðraði við að vera yfirnáttúrulegt. Þeir léku eins og einn maður. Svoleiðis nokkuð gerist ekki nema með langri samvinnu. Megnið af tónlistinni var eftir Lundgren. Þó skutu standardar upp kollinum, þar á meðal Vorvindar glaðir, sem þeir félagar spunnu einstaklega fagran tónaseið við. Andrúmsloftið var létt á tónleikunum, tríóið skemmti sér greinilega konunglega, brandarar fuku og salurinn skellti upp úr. Hljóðstjórninni er hér með hrósað sérstaklega. Hljómurinn var tær og fókuseraður, bergmálið hárrétt og ekki of mikið. Þetta var veisla fyrir eyrað; óhætt er að fullyrða að þetta hafi verið með bestu tónleikum ársins hingað til.Niðurstaða: Algerlega frábærir tónleikar. Gagnrýni Listahátíð í Reykjavík Menning Mest lesið Hellti sér yfir EBU að lokinni keppni Lífið „Veistu það Frosti, ég get ekki tekið þetta viðtal“ Lífið Kristrún ekki lengur á meðal ungs jafnaðarfólks Lífið Skilyrði að koma Borgarnesi á kortið Lífið Hundar mæta í vinnuna með eigendum sínum Lífið Guðný og Pétur selja glæsihöll í Garðabæ Lífið Mætti í eftirpartý og verður eftir í Malmö Lífið Neyslusaga móður: „Það var rítalínið sem rústaði mér alveg“ Áskorun Ísland lenti í síðasta sæti í Eurovision Lífið „Ég hef aldrei lent í öðru eins“ Lífið Fleiri fréttir Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Tónlist Jan Lundgren Trio Sænskur djass Tríó Jans Lundgren í Silfurbergi í Hörpu fimmtudaginn 4. júní Listahátíðin í Reykjavík Svíarnir eru sterkir í djassinum. Einn af mínum uppáhaldstónlistarmönnum er píanistinn Esbjörn Svensson. Ég vil benda á frábæran sveim-djass með honum og félögum, From Gagarin's Point of View. Það er hægt að finna á YouTube. Lagið er alger unaður til að slaka á við eftir annasaman dag. Ekki síðri listamaður er Jan Lundgren, en tríóið hans tróð upp í Silfurbergi í Hörpu á Listahátíð í Reykjavík á fimmtudaginn. Með Lundgren léku Matthias Svensson á kontrabassa og Zoltan Czörsz á trommur. Salurinn var þéttsetinn og tónleikarnir hófust á þremur lögum eftir Lundgren, þar á meðal Man in the Fog sem er rómantísk ballaða. Þar kristölluðust öll helstu einkenni Lundgrens sem tónskálds, grípandi laglínur, ljóðrænt andrúmsloft, mjúk áferð, örlítið í ætt við Keith Jarrett, en innhverfari. Hljóðfæraleikurinn var framúrskarandi alla tónleikana. Lundgren er með þétta tækni og fallegan áslátt, hann er auðheyrilega skólaður í klassíkinni. Kontrabassinn lék líka í höndunum á Svensson og trommuleikur Czörsz var dásamlegur áheyrnar. Hann var allt frá því að vera léttur og svífandi, yfir í að vera gríðarlega hraður og fjölbreyttur. Samspil hljóðfæraleikaranna var með eindæmum flott, sambandið á milli þeirra jaðraði við að vera yfirnáttúrulegt. Þeir léku eins og einn maður. Svoleiðis nokkuð gerist ekki nema með langri samvinnu. Megnið af tónlistinni var eftir Lundgren. Þó skutu standardar upp kollinum, þar á meðal Vorvindar glaðir, sem þeir félagar spunnu einstaklega fagran tónaseið við. Andrúmsloftið var létt á tónleikunum, tríóið skemmti sér greinilega konunglega, brandarar fuku og salurinn skellti upp úr. Hljóðstjórninni er hér með hrósað sérstaklega. Hljómurinn var tær og fókuseraður, bergmálið hárrétt og ekki of mikið. Þetta var veisla fyrir eyrað; óhætt er að fullyrða að þetta hafi verið með bestu tónleikum ársins hingað til.Niðurstaða: Algerlega frábærir tónleikar.
Gagnrýni Listahátíð í Reykjavík Menning Mest lesið Hellti sér yfir EBU að lokinni keppni Lífið „Veistu það Frosti, ég get ekki tekið þetta viðtal“ Lífið Kristrún ekki lengur á meðal ungs jafnaðarfólks Lífið Skilyrði að koma Borgarnesi á kortið Lífið Hundar mæta í vinnuna með eigendum sínum Lífið Guðný og Pétur selja glæsihöll í Garðabæ Lífið Mætti í eftirpartý og verður eftir í Malmö Lífið Neyslusaga móður: „Það var rítalínið sem rústaði mér alveg“ Áskorun Ísland lenti í síðasta sæti í Eurovision Lífið „Ég hef aldrei lent í öðru eins“ Lífið Fleiri fréttir Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira