Besti Facebook-hrekkur sögunnar Atli Fannar Bjarkason skrifar 12. nóvember 2015 07:00 Einu sinni vann ég með manni sem fannst fátt skemmtilegra en að vera sniðugur á Facebook. Hann var líka mjög góður í því og uppskar oftar en ekki fjölda læka sem glöddu hann mikið. Dag einn komst ég í tölvuna hans og í staðinn fyrir að skrifa vandræðalega stöðu í hans nafni leitaði ég enn dýpra í sótsvarta sál mína. Ég breytti stillingunum á Facebook-síðunni þannig að aðeins hann og enginn annar sá það sem hann skrifaði. Þannig gat hann sett inn einhvern snilldarlegan orðaleik um málefni líðandi stundar, eins og hann var vanur, án þess að uppskera svo mikið sem eitt einasta læk, þar sem hann var sá eini sem sá það. Þetta var auðvitað hrein og klár martröð fyrir minn mann. Ég fylgdist með honum dæla inn snilldarlegum athugasemdum um menn og málefni, eitthvað sem hefði rakað inn tugum læka undir venjulegum kringumstæðum, án þess að uppskera svo lítið sem eina athugasemd. Hann bar harm sinn í hljóði en ég sá að sjálfstraustið var hægt og rólega að gufa upp. Spurður út í lækþurrkinn reyndi hann að bera sig vel og gerði lítið úr lækþorstanum sem virtist þó beintengdur lífsviljanum, ef eitthvað er að marka þessa ómannúðlegu tilraun mína. Það leið ekki á löngu þar til samviskan brá fæti fyrir illt innrætið og ég sagði honum frá grikknum. Ég bjóst við ofsafengnum viðbrögðum með tilheyrandi hótunum um makleg málagjöld og kannski fullyrðingum um að ég hefði sigrað orrustuna en að stríðið væri rétt að byrja en í staðinn fékk ég ekkert. Akkúrat ekki neitt. Hann starði á skjáinn og kom varla upp orði — eins og hann væri að hugsa um um lækin sem hefðu getað orðið en hurfu ofan í grafreitinn sem ég breytti síðunni hans í. Ég hugsa stundum um þennan hrekk þegar ég renni yfir Facebook … Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun
Einu sinni vann ég með manni sem fannst fátt skemmtilegra en að vera sniðugur á Facebook. Hann var líka mjög góður í því og uppskar oftar en ekki fjölda læka sem glöddu hann mikið. Dag einn komst ég í tölvuna hans og í staðinn fyrir að skrifa vandræðalega stöðu í hans nafni leitaði ég enn dýpra í sótsvarta sál mína. Ég breytti stillingunum á Facebook-síðunni þannig að aðeins hann og enginn annar sá það sem hann skrifaði. Þannig gat hann sett inn einhvern snilldarlegan orðaleik um málefni líðandi stundar, eins og hann var vanur, án þess að uppskera svo mikið sem eitt einasta læk, þar sem hann var sá eini sem sá það. Þetta var auðvitað hrein og klár martröð fyrir minn mann. Ég fylgdist með honum dæla inn snilldarlegum athugasemdum um menn og málefni, eitthvað sem hefði rakað inn tugum læka undir venjulegum kringumstæðum, án þess að uppskera svo lítið sem eina athugasemd. Hann bar harm sinn í hljóði en ég sá að sjálfstraustið var hægt og rólega að gufa upp. Spurður út í lækþurrkinn reyndi hann að bera sig vel og gerði lítið úr lækþorstanum sem virtist þó beintengdur lífsviljanum, ef eitthvað er að marka þessa ómannúðlegu tilraun mína. Það leið ekki á löngu þar til samviskan brá fæti fyrir illt innrætið og ég sagði honum frá grikknum. Ég bjóst við ofsafengnum viðbrögðum með tilheyrandi hótunum um makleg málagjöld og kannski fullyrðingum um að ég hefði sigrað orrustuna en að stríðið væri rétt að byrja en í staðinn fékk ég ekkert. Akkúrat ekki neitt. Hann starði á skjáinn og kom varla upp orði — eins og hann væri að hugsa um um lækin sem hefðu getað orðið en hurfu ofan í grafreitinn sem ég breytti síðunni hans í. Ég hugsa stundum um þennan hrekk þegar ég renni yfir Facebook …
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun