Eitt ár Stefanía gunnarsdóttir skrifar 1. nóvember 2015 09:00 Laugardaginn 25. október 2014 átti ég pantaðan tíma hjá miðli. Ég hafði áður farið til miðils þegar ég var 18 ára og fannst það bæði spennandi og skemmtilegt.Það var eitthvað sem kveikti þá löngun hjá mér að skella mér aftur og mætti ég í Sálrannsóknarfélagið mjög spennt yfir því hvað miðillinn hafði að segja. Það kom margt fróðlegt út úr þessum tíma og meðal annars spurningin hvort ég ætti nú ekki bara að hætta að drekka. Ég var eitt stórt spurningarmerki. Hætta að drekka? Ég? Núna? Hann minntist á að ég væri með það flottan persónuleika að ég væri í raun bara að skemma fyrir mér með því að vera blanda víni við hann. Jú, ég skal alveg viðurkenna að stundum fór ég yfir strikið og drakk meira en ég ætlaði, en var í raun ekkert að djúsa það mikið miðað við hvað ég gerði á framhaldsskólaárunum. Tíminn kláraðist og var þetta mjög stór partur af því sem ég tók með mér af fundinum. Að hætta að drekka. Það var löngu ákveðið að fara á djammið um helgina og var partí bæði föstudag og laugardag. Bæði kvöldin var ég töluvert fullri en ég ætlaði mér að vera en ótrúlega gaman samt og mjög eftirminnileg kvöld. Í dag er akkúrat eitt ár síðan að ég lá heima hjá mér virkilega þunn með glimmer út um allt andlit eftir ógleymanlegt halloween djamm. Það var þá sem ég fór að hugsa um miðlafundinn. Ætli ég sé ekki bara flottari edrú? Kannski er ég bara ein af þeim sem hef ekki stjórn á víni og það fer mér ekki? Einnig hugsaði ég út í alla þá kosti sem myndu fylgja því ef ég myndi hætta að drekka og reyndi svo að finna einhverja galla. Kostirnir voru það margir að ég hugsaði þetta alveg til enda. Og hætti.. já bara sí svona. Ég gerði ekkert af mér eða lenti ekki í neinu. Eg bara ákvað að hætta. Þessi ákvörðun breytti svo ótrúlega mörgu að það er lyginni líkast. Sannleikurinn er nú líka sá að ég var alls ekkert besta hliðin af sjálfri mér þegar ég var ölvuð. Ég drakk mjög oft 2-3 bjórum of mikið og var mjög æst og með mikið málæði. Fólk sem vildi ná tali af mér gat það með engu móti því ég var bara út um allt og þurfti að vera alls staðar og ekki missa af neinu. Ég var mjög uppátækjasöm og þá sérstaklega á mjög heimskulegum hlutum eins og að láta hýfa mig upp í flaggstöng... förum ekkert nánar út í það hér. Ég upplifði oft „blackout“ og var með stingandi samviskubit daginn eftir því ég var svo hrædd um að hafa gert eitthvað heimskulegt, því ég mundi ekki alveg allt kvöldið. Þó svo að framhaldsskólaárin hafi kannski verið hvað verst þá var ég nú orðin mun minni djammari þegar ég ákvað að hætta. Það kom samt allt of oft fyrir að þegar ég ákvað að fara á djammið að þá varð ég alltof full og bara alls ekkert skemmtileg. Ég átti mikla orku fyrir en hún fimmfaldaðist ef eitthvað er eftir að ég hætti að drekka. Ég fór að æfa töluvert meira en ég var vön og komst þar að leiðandi í alveg rosa gott form. Öll samskipti mín hafa þroskast mjög mikið og nýt ég þeirra meira. Mér finnst mun skemmtilegra að fara út á lífið í góðum félagsskap og geri mun meira af því eftir að ég hætti að drekka, vegna þess að ég þarf ekki að kvíða þynnku eða samviskubits. Ég fer út, á gott kvöld og sef svo alla þreytu úr mér og fer jafnvel á æfingu daginn eftir eða bara í „þynnkumat“ með vinkonunum. Margir upplifa þegar þeir ætla að vera edrú að djamma að vera böggaðir á því og vinirnir hneykslist á því. Kannski er ég svona ótrúlega lánsöm með vini og vinkonur eða að ég er bara svona ótrúlega skemmtileg edrú. Ég allavega upplifði þetta aldrei, fæ frekar alveg hellings hrós og stuðning sem er að sjálfsögðu alveg ómetanlegt. Á þessu eina ári hef ég þroskast helling og lært ótrúlega mikið inn á sjálfan mig svo það má segja að ég eigi sambandsafmæli með sjálfri mér. Margar aðstæður sem ég hef tæklað á mun betri hátt heldur en ef ég hefði gert það undir áhrifum. Því ég var alveg sú týpa að fara á djammið ekki alveg í nógu góðu standi andlega og gera einhvern skandal, sem ég held að margir þekki. Svo er það auðvitað hugarfarið. Ætlarðu að fara í bæinn og skemmta þér eða ætlarðu að fara í bæinn og drulla yfir fulla leiðinlega fólkið? Ég fer klárlega til að skemmta mér og þannig er lífið miklu betra. Það er enginn að lifa það fyrir þig svo njóttu á meðan þú getur gert það sem þú vilt! Ástæðan fyrir því að ég birti þetta er sú að þetta gerði mér svo ótrúlega gott þessi litla breyting í lífi mínu. Ef einhver er að hugsa um það að hætta að drekka þá finnst mér þetta vera hvatning fyrir þann einstakling. Maður þarf ekki endilega að sjá þetta sem vandamál. Ég horfi á þetta sem lífstílsbreytingu eins og þeir sem hætta að borða hveiti. Það er ekki eins og lífið hafi orðið eitt blómaskeið, heldur upplifði ég þetta eins og ég væri með meiri stjórn á öllu og það var allt svo skírt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson Skoðun Breiðholt brennur Eðvarð Hilmarsson Skoðun Þurfum við að koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Nýtt örorkukerfi – verra þeirra réttlæti Marinó G. Njálsson Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason Skoðun Æpandi vanþekking Hjálmar Jónsson Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen Skoðun Þegar enginn heldur utan um þig Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Baldur í lit Anna Lára Pálsdóttir Skoðun Þess vegna mun ég kjósa Katrínu Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Leikskólamál eru forgangsmál Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hefur allt sem þarf Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju að gera rekstraráætlun? Karl Sólnes Jónsson skrifar Skoðun Norskur skammtímagróði Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Æpandi vanþekking Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Mannréttindi sama hvað Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Helga Þórisdóttir og fjöregg íslenskrar þjóðar Páll Torfi Önundarson skrifar Skoðun Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson skrifar Skoðun Ótímabundin ráðgjöf til ríkisstjórnar Snæbjörn Brynjarsson skrifar Skoðun Lykillinn að orkuskiptunum er úr áli Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason skrifar Skoðun „Vitum ekkert hvað við erum að gera“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Nýtt örorkukerfi – verra þeirra réttlæti Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar Skoðun Þurfum við að koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þurfum við koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Bergmál frá geymslustað líkamans Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Gummi Kalli Kristinn Sigurðsson skrifar Skoðun Það verður ekki bæði sleppt og haldið Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Katrín og Gunnar Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Andleg heilsa unga fólksins og áhrif samfélagsmiðla Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Börnin okkar Sigurbjörg Jónsdóttir skrifar Skoðun Ferðaþjónusta til framtíðar Freyja Rut Emilsdóttir skrifar Skoðun Þegar enginn heldur utan um þig Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Öryggi – Forvitni – Gleði Sigríður Hrund Pétursdóttir skrifar Skoðun Öryrkjar auglýsi eftir harðorðum mótmælum! Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Farsælar forvarnir í þágu barna í Reykjavík Guðrún Halla Jónsdóttir,Óskar Dýrmundur Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í lit Anna Lára Pálsdóttir skrifar Skoðun Lega lýðveldisins Íslands Eiríkur Ingi Jóhannsson skrifar Sjá meira
Laugardaginn 25. október 2014 átti ég pantaðan tíma hjá miðli. Ég hafði áður farið til miðils þegar ég var 18 ára og fannst það bæði spennandi og skemmtilegt.Það var eitthvað sem kveikti þá löngun hjá mér að skella mér aftur og mætti ég í Sálrannsóknarfélagið mjög spennt yfir því hvað miðillinn hafði að segja. Það kom margt fróðlegt út úr þessum tíma og meðal annars spurningin hvort ég ætti nú ekki bara að hætta að drekka. Ég var eitt stórt spurningarmerki. Hætta að drekka? Ég? Núna? Hann minntist á að ég væri með það flottan persónuleika að ég væri í raun bara að skemma fyrir mér með því að vera blanda víni við hann. Jú, ég skal alveg viðurkenna að stundum fór ég yfir strikið og drakk meira en ég ætlaði, en var í raun ekkert að djúsa það mikið miðað við hvað ég gerði á framhaldsskólaárunum. Tíminn kláraðist og var þetta mjög stór partur af því sem ég tók með mér af fundinum. Að hætta að drekka. Það var löngu ákveðið að fara á djammið um helgina og var partí bæði föstudag og laugardag. Bæði kvöldin var ég töluvert fullri en ég ætlaði mér að vera en ótrúlega gaman samt og mjög eftirminnileg kvöld. Í dag er akkúrat eitt ár síðan að ég lá heima hjá mér virkilega þunn með glimmer út um allt andlit eftir ógleymanlegt halloween djamm. Það var þá sem ég fór að hugsa um miðlafundinn. Ætli ég sé ekki bara flottari edrú? Kannski er ég bara ein af þeim sem hef ekki stjórn á víni og það fer mér ekki? Einnig hugsaði ég út í alla þá kosti sem myndu fylgja því ef ég myndi hætta að drekka og reyndi svo að finna einhverja galla. Kostirnir voru það margir að ég hugsaði þetta alveg til enda. Og hætti.. já bara sí svona. Ég gerði ekkert af mér eða lenti ekki í neinu. Eg bara ákvað að hætta. Þessi ákvörðun breytti svo ótrúlega mörgu að það er lyginni líkast. Sannleikurinn er nú líka sá að ég var alls ekkert besta hliðin af sjálfri mér þegar ég var ölvuð. Ég drakk mjög oft 2-3 bjórum of mikið og var mjög æst og með mikið málæði. Fólk sem vildi ná tali af mér gat það með engu móti því ég var bara út um allt og þurfti að vera alls staðar og ekki missa af neinu. Ég var mjög uppátækjasöm og þá sérstaklega á mjög heimskulegum hlutum eins og að láta hýfa mig upp í flaggstöng... förum ekkert nánar út í það hér. Ég upplifði oft „blackout“ og var með stingandi samviskubit daginn eftir því ég var svo hrædd um að hafa gert eitthvað heimskulegt, því ég mundi ekki alveg allt kvöldið. Þó svo að framhaldsskólaárin hafi kannski verið hvað verst þá var ég nú orðin mun minni djammari þegar ég ákvað að hætta. Það kom samt allt of oft fyrir að þegar ég ákvað að fara á djammið að þá varð ég alltof full og bara alls ekkert skemmtileg. Ég átti mikla orku fyrir en hún fimmfaldaðist ef eitthvað er eftir að ég hætti að drekka. Ég fór að æfa töluvert meira en ég var vön og komst þar að leiðandi í alveg rosa gott form. Öll samskipti mín hafa þroskast mjög mikið og nýt ég þeirra meira. Mér finnst mun skemmtilegra að fara út á lífið í góðum félagsskap og geri mun meira af því eftir að ég hætti að drekka, vegna þess að ég þarf ekki að kvíða þynnku eða samviskubits. Ég fer út, á gott kvöld og sef svo alla þreytu úr mér og fer jafnvel á æfingu daginn eftir eða bara í „þynnkumat“ með vinkonunum. Margir upplifa þegar þeir ætla að vera edrú að djamma að vera böggaðir á því og vinirnir hneykslist á því. Kannski er ég svona ótrúlega lánsöm með vini og vinkonur eða að ég er bara svona ótrúlega skemmtileg edrú. Ég allavega upplifði þetta aldrei, fæ frekar alveg hellings hrós og stuðning sem er að sjálfsögðu alveg ómetanlegt. Á þessu eina ári hef ég þroskast helling og lært ótrúlega mikið inn á sjálfan mig svo það má segja að ég eigi sambandsafmæli með sjálfri mér. Margar aðstæður sem ég hef tæklað á mun betri hátt heldur en ef ég hefði gert það undir áhrifum. Því ég var alveg sú týpa að fara á djammið ekki alveg í nógu góðu standi andlega og gera einhvern skandal, sem ég held að margir þekki. Svo er það auðvitað hugarfarið. Ætlarðu að fara í bæinn og skemmta þér eða ætlarðu að fara í bæinn og drulla yfir fulla leiðinlega fólkið? Ég fer klárlega til að skemmta mér og þannig er lífið miklu betra. Það er enginn að lifa það fyrir þig svo njóttu á meðan þú getur gert það sem þú vilt! Ástæðan fyrir því að ég birti þetta er sú að þetta gerði mér svo ótrúlega gott þessi litla breyting í lífi mínu. Ef einhver er að hugsa um það að hætta að drekka þá finnst mér þetta vera hvatning fyrir þann einstakling. Maður þarf ekki endilega að sjá þetta sem vandamál. Ég horfi á þetta sem lífstílsbreytingu eins og þeir sem hætta að borða hveiti. Það er ekki eins og lífið hafi orðið eitt blómaskeið, heldur upplifði ég þetta eins og ég væri með meiri stjórn á öllu og það var allt svo skírt.
Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason Skoðun
Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar
Skoðun Farsælar forvarnir í þágu barna í Reykjavík Guðrún Halla Jónsdóttir,Óskar Dýrmundur Ólafsson skrifar
Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason Skoðun