Tilfinningar í bíl Berglind Pétursdóttir skrifar 21. júlí 2014 00:00 Um daginn fór ég ein í bíltúr. Ekki eitthvað sem ég tek venjulega upp á, enda virkur þátttakandi í aðförinni að einkabílnum. Á þessum tiltekna tímapunkti fannst mér þetta þó vera eitthvað sem ég þyrfti að gera. Ég vissi ekkert hvert ég átti að keyra og innan fimm mínútna var ég komin á sjálfstýringu og lent aftur fyrir utan heimili mitt. Ég ræsti því einhverjar gamlar stýringar og keyrði sem leið lá í annað bæjarfélag, á æskuslóðir. Ég ólst upp í Hafnarfirði. Í næstu götu við Flensborgarskólann og Hamarinn. Þar sem ég brunaði framhjá glaðlegum Göflurum með litla Gaflara í barnavögnum fann ég minningarnar streyma fram. Ég er svo heppin að hafa átt dásamlega æsku. Ég ólst upp í lítilli götu þar sem bjuggu góðir krakkar sem flestir áttu góða foreldra og við lékum okkur fallega úti á miðri götu og leiðbeindum ökumönnum frá Reykjavík sem voru að leita að St. Jósefsspítala. Það var búið að gera upp húsið sem hrekkjusvínið bjó í og mála húsið sem skrítna konan átti í mjög undarlegum lit. Búið að rífa sjoppuna. Taka rólóinn. Breyta í einstefnugötu. En samt var allt einhvern veginn eins. Kjarninn var sá sami. Og mitt móðurlega eðli hugsaði til þriggja ára einkasonarins og minninganna sem við eigum eftir að eiga saman frá æskuheimili hans. Kannski mun hann eftir tuttugu ár vera í tilfinningalegu uppnámi og keyra Bergstaðastrætið til þess eins að sjá að það er búið að rífa æskuheimili hans og byggja hótel. Þið vitið. Og ef íbúar Selvogsgötu hafa séð mig öskurgrátandi úti í bíl fyrir nokkrum dögum vil ég bara láta vita að það er allt í lagi með mig, ég er bara uppfull af allskonar nýjum tilfinningum eftir að ég eignaðist barn. Og hef smá áhyggjur af miðbæ Reykjavíkur. Svo var líka verið að spila Blue með Beyoncé í útvarpinu. Og Kári er minn Blue Ivy. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun
Um daginn fór ég ein í bíltúr. Ekki eitthvað sem ég tek venjulega upp á, enda virkur þátttakandi í aðförinni að einkabílnum. Á þessum tiltekna tímapunkti fannst mér þetta þó vera eitthvað sem ég þyrfti að gera. Ég vissi ekkert hvert ég átti að keyra og innan fimm mínútna var ég komin á sjálfstýringu og lent aftur fyrir utan heimili mitt. Ég ræsti því einhverjar gamlar stýringar og keyrði sem leið lá í annað bæjarfélag, á æskuslóðir. Ég ólst upp í Hafnarfirði. Í næstu götu við Flensborgarskólann og Hamarinn. Þar sem ég brunaði framhjá glaðlegum Göflurum með litla Gaflara í barnavögnum fann ég minningarnar streyma fram. Ég er svo heppin að hafa átt dásamlega æsku. Ég ólst upp í lítilli götu þar sem bjuggu góðir krakkar sem flestir áttu góða foreldra og við lékum okkur fallega úti á miðri götu og leiðbeindum ökumönnum frá Reykjavík sem voru að leita að St. Jósefsspítala. Það var búið að gera upp húsið sem hrekkjusvínið bjó í og mála húsið sem skrítna konan átti í mjög undarlegum lit. Búið að rífa sjoppuna. Taka rólóinn. Breyta í einstefnugötu. En samt var allt einhvern veginn eins. Kjarninn var sá sami. Og mitt móðurlega eðli hugsaði til þriggja ára einkasonarins og minninganna sem við eigum eftir að eiga saman frá æskuheimili hans. Kannski mun hann eftir tuttugu ár vera í tilfinningalegu uppnámi og keyra Bergstaðastrætið til þess eins að sjá að það er búið að rífa æskuheimili hans og byggja hótel. Þið vitið. Og ef íbúar Selvogsgötu hafa séð mig öskurgrátandi úti í bíl fyrir nokkrum dögum vil ég bara láta vita að það er allt í lagi með mig, ég er bara uppfull af allskonar nýjum tilfinningum eftir að ég eignaðist barn. Og hef smá áhyggjur af miðbæ Reykjavíkur. Svo var líka verið að spila Blue með Beyoncé í útvarpinu. Og Kári er minn Blue Ivy.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun