Óttinn við tækifærin Ólafur Þ. Stephensen skrifar 17. apríl 2014 07:00 Illugi Gunnarsson menntamálaráðherra blés fyrirhugaða sameiningu Landbúnaðarháskóla Íslands á Hvanneyri og Háskóla Íslands af, eftir að hagsmunaöfl á borð við sveitarstjórn Borgarbyggðar og Bændasamtökin höfðu lagzt eindregið gegn henni, ásamt þingmönnum Norðvesturkjördæmis. Samkvæmt því sem fram kom í fréttaskýringu í Fréttablaðinu á þriðjudaginn eru þó farnar að heyrast efasemdaraddir, að minnsta kosti í hópi þingmannanna, um að það sé rétt að streitast á móti sameiningunni. Hugsanlega gæti enn orðið af henni. Ein ástæðan fyrir því gæti verið sú að Illugi Gunnarsson hyggst taka harðar á hallarekstri LBHÍ en forverar hans og hefur farið fram á áætlun um hvernig eigi að koma rekstrinum í jafnvægi. Hún liggur fyrir og gerir ráð fyrir að skorið verði niður um 70 milljónir á þessu ári, sem þýðir að stöðugildum við skólann verði fækkað um fimmtán. Sameiningaráformin gerðu hins vegar ráð fyrir fjárfestingum og uppbyggingu á Hvanneyri. Hugsanlega hafa rök fræðimanna við báða háskólana, sem nú eru farnir að láta í sér heyra, líka áhrif. Þrír fjórðuhlutar akademískra starfsmanna LBHÍ hafa skorað á rektor skólans, ráðherrann og allsherjar- og menntamálanefnd Alþingis að klára sameiningarferlið. Háskólaráð HÍ hefur sömuleiðis kallað eftir því að tækifærin sem kunni að skapast með sameiningunni verði skoðuð áfram með opnum huga. Ágúst Sigurðsson, rektor LBHÍ, segir að meiningin sé að efla starfsmenntanám á Hvanneyri og alls ekki að starfsemin minnki og sogist til Reykjavíkur, heldur þvert á móti. Kristín Ingólfsdóttir, rektor HÍ, segir að það verði gífurleg vonbrigði ef ekki verði úr sameiningunni vegna andstöðu sveitarfélagsins og Bændasamtakanna. Hún benti í viðtali við Stúdentablaðið á að landbúnaður væri að þróast hratt sem þekkingargrein og því fylgdu auknar kröfur til námsins. Það væru því mjög spennandi tengingar á milli skólanna. Kennarar LBHÍ bentu í grein í Morgunblaðinu á að landbúnaðarvísindi og tengdar greinar ætti ekki að reka í sérhólfi heldur sæmdi þeim að vera við hlið annarra mikilvægra fræðigreina. Það væri líka leiðin sem nágrannaþjóðirnar hefðu farið á síðustu árum. Þetta er mikilvægur punktur í málinu. Hvaða rök eru fyrir því að sérstakur háskóli sé rekinn fyrir landbúnaðinn, fremur en til dæmis sjávarútveginn, ferðaþjónustuna eða stóriðjuna? Flestar fræðigreinar græða á sambýli og samstarfi við aðrar. Kjarni málsins er kannski það sem kemur fram í grein kennaranna á Hvanneyri: „Sjálfskipaðir umsagnaraðilar Borgarbyggðar og Bændasamtaka Íslands hafa án faglegrar röksemdafærslu sett sig gegn sameiningaráformum.“ Flest bendir nefnilega til að þessi hagsmunaöfl séu föst í gamaldags ótta við breytingar, fremur en að hlusta á fagleg rök um þau tækifæri fyrir báða háskólana og fyrir landbúnaðinn sem atvinnugrein sem felast í sameiningunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Ekki mínir hagsmunir Berglind Hlín Baldursdóttir Skoðun Dóru Björt svarað! Jón G. Hauksson Skoðun Óásættanleg málsmeðferð Linda Íris Emilsdóttir,Katrín Oddsdóttir Skoðun Leikskólagjöld í Kópavogi þau hæstu á landinu Örn Arnarson Skoðun Þegar samfélagið þagnar Benóný Valur Jakobsson Skoðun Samþjöppunin hefur ekkert að gera með veiðigjöldin Sigurjón Þórðarson Skoðun Orðsins fyllsta merking Eiríkur Kristjánsson Skoðun Ætlar vinstri meirihlutinn að skila auðu? Þórdís Lóa Þórhalldóttir Skoðun Morðæðið á Gaza - Vitfirringin má ekki eyðileggja mennskuna Jón Baldvin Hannesson Skoðun
Illugi Gunnarsson menntamálaráðherra blés fyrirhugaða sameiningu Landbúnaðarháskóla Íslands á Hvanneyri og Háskóla Íslands af, eftir að hagsmunaöfl á borð við sveitarstjórn Borgarbyggðar og Bændasamtökin höfðu lagzt eindregið gegn henni, ásamt þingmönnum Norðvesturkjördæmis. Samkvæmt því sem fram kom í fréttaskýringu í Fréttablaðinu á þriðjudaginn eru þó farnar að heyrast efasemdaraddir, að minnsta kosti í hópi þingmannanna, um að það sé rétt að streitast á móti sameiningunni. Hugsanlega gæti enn orðið af henni. Ein ástæðan fyrir því gæti verið sú að Illugi Gunnarsson hyggst taka harðar á hallarekstri LBHÍ en forverar hans og hefur farið fram á áætlun um hvernig eigi að koma rekstrinum í jafnvægi. Hún liggur fyrir og gerir ráð fyrir að skorið verði niður um 70 milljónir á þessu ári, sem þýðir að stöðugildum við skólann verði fækkað um fimmtán. Sameiningaráformin gerðu hins vegar ráð fyrir fjárfestingum og uppbyggingu á Hvanneyri. Hugsanlega hafa rök fræðimanna við báða háskólana, sem nú eru farnir að láta í sér heyra, líka áhrif. Þrír fjórðuhlutar akademískra starfsmanna LBHÍ hafa skorað á rektor skólans, ráðherrann og allsherjar- og menntamálanefnd Alþingis að klára sameiningarferlið. Háskólaráð HÍ hefur sömuleiðis kallað eftir því að tækifærin sem kunni að skapast með sameiningunni verði skoðuð áfram með opnum huga. Ágúst Sigurðsson, rektor LBHÍ, segir að meiningin sé að efla starfsmenntanám á Hvanneyri og alls ekki að starfsemin minnki og sogist til Reykjavíkur, heldur þvert á móti. Kristín Ingólfsdóttir, rektor HÍ, segir að það verði gífurleg vonbrigði ef ekki verði úr sameiningunni vegna andstöðu sveitarfélagsins og Bændasamtakanna. Hún benti í viðtali við Stúdentablaðið á að landbúnaður væri að þróast hratt sem þekkingargrein og því fylgdu auknar kröfur til námsins. Það væru því mjög spennandi tengingar á milli skólanna. Kennarar LBHÍ bentu í grein í Morgunblaðinu á að landbúnaðarvísindi og tengdar greinar ætti ekki að reka í sérhólfi heldur sæmdi þeim að vera við hlið annarra mikilvægra fræðigreina. Það væri líka leiðin sem nágrannaþjóðirnar hefðu farið á síðustu árum. Þetta er mikilvægur punktur í málinu. Hvaða rök eru fyrir því að sérstakur háskóli sé rekinn fyrir landbúnaðinn, fremur en til dæmis sjávarútveginn, ferðaþjónustuna eða stóriðjuna? Flestar fræðigreinar græða á sambýli og samstarfi við aðrar. Kjarni málsins er kannski það sem kemur fram í grein kennaranna á Hvanneyri: „Sjálfskipaðir umsagnaraðilar Borgarbyggðar og Bændasamtaka Íslands hafa án faglegrar röksemdafærslu sett sig gegn sameiningaráformum.“ Flest bendir nefnilega til að þessi hagsmunaöfl séu föst í gamaldags ótta við breytingar, fremur en að hlusta á fagleg rök um þau tækifæri fyrir báða háskólana og fyrir landbúnaðinn sem atvinnugrein sem felast í sameiningunni.