Þær sem elska storminn Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 9. mars 2013 06:00 Þegar ég var á fullu að slíta barnsskónum vestur á Bíldudal kom frú Vigdís Finnbogadóttir, þáverandi forseti, þangað í heimsókn. Gróðursetti hún tré með okkur krökkunum eins og hennar var háttur. Mér er sérstaklega minnisstætt þegar hún fór með fríðu föruneyti upp í Tungu, svokallaða, og stoppaði við styttuna af Muggi. Ég fékk hálfgert sjokk þegar hún fór að faðma styttuna og hálfpartinn kjassa hana og sagði svo með bros á vör að hún hefði alltaf haft dálæti á góðum listamönnum. Ungi daladrengurinn fór hjá sér. „Hvað er hún eiginlega að hugsa?" spurði ég sjálfan mig, enda alinn upp við að framámenn hegðuðu sér með sviplausari hætti. Þingmenn kjördæmisins hefðu til dæmis aldrei leyft sér slíkt látleysi. Seinna áttaði ég mig á að þessi manneskja, sem er með þeim almerkilegustu sem ég veit um, var að búa okkur undir breytta tíma þar sem bindisklæddir landsfeður færu ekki einir með tögl og hagldir. Mér varð hugsað til þessarar uppákomu í Tungunni mörgum árum síðar þegar ég króaði Katrínu Jakobsdóttur af á blaðamannavaktinni og spurði hvað verðandi menntamálaráðherra ætlaði að gera. Öll framkoma hennar bar þess merki að ég væri að ræða við gamla bekkjarsystur frekar en verðandi ráðherra. Ekki vottaði fyrir hinu gamaldags og hvimleiða landsföðurfasi sem hrjáir margar konur og menn sem nálgast hæstu metorð. Þar fékk ég því aftur að finna fyrir blæ breyttra tíma. Síðan þá hefur reyndar blásið byrlega í þessum efnum með nýju og ólíku fólki sem lætur til sín taka í stjórnmálum og gefur lítið fyrir landsföðurinn. Svei mér þá ef þetta er ekki stormur á við þann sem Hannes Hafstein orti um á sínum tíma. Nú velta sjálfstæðismenn því fyrir sér hvernig standi á því að fylgi flokksins hafi dalað eftir landsfund. Eflaust er einhver kjarnakona á við þær Katrínu og Vigdísi að benda þeim á að samkoma bindis- og kjólklæddra „landsfeðravonnabís" sé ekki vænleg til árangurs árið 2013. Sérstaklega ef fjallað er um fósturjörðina á sömu nótum og langafi gerði, þar sem hin kristna og einsleita þjóð býr sig undir hættuna sem steðjar að utan frá, rétt eins og skaðinn sem við völdum okkur sjálf sé skaðlaus. Eflaust eru þær að benda á erindisleysi flokks sem er að búa þjóðina undir framtíð sem fyrir löngu er liðin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Þegar ég var á fullu að slíta barnsskónum vestur á Bíldudal kom frú Vigdís Finnbogadóttir, þáverandi forseti, þangað í heimsókn. Gróðursetti hún tré með okkur krökkunum eins og hennar var háttur. Mér er sérstaklega minnisstætt þegar hún fór með fríðu föruneyti upp í Tungu, svokallaða, og stoppaði við styttuna af Muggi. Ég fékk hálfgert sjokk þegar hún fór að faðma styttuna og hálfpartinn kjassa hana og sagði svo með bros á vör að hún hefði alltaf haft dálæti á góðum listamönnum. Ungi daladrengurinn fór hjá sér. „Hvað er hún eiginlega að hugsa?" spurði ég sjálfan mig, enda alinn upp við að framámenn hegðuðu sér með sviplausari hætti. Þingmenn kjördæmisins hefðu til dæmis aldrei leyft sér slíkt látleysi. Seinna áttaði ég mig á að þessi manneskja, sem er með þeim almerkilegustu sem ég veit um, var að búa okkur undir breytta tíma þar sem bindisklæddir landsfeður færu ekki einir með tögl og hagldir. Mér varð hugsað til þessarar uppákomu í Tungunni mörgum árum síðar þegar ég króaði Katrínu Jakobsdóttur af á blaðamannavaktinni og spurði hvað verðandi menntamálaráðherra ætlaði að gera. Öll framkoma hennar bar þess merki að ég væri að ræða við gamla bekkjarsystur frekar en verðandi ráðherra. Ekki vottaði fyrir hinu gamaldags og hvimleiða landsföðurfasi sem hrjáir margar konur og menn sem nálgast hæstu metorð. Þar fékk ég því aftur að finna fyrir blæ breyttra tíma. Síðan þá hefur reyndar blásið byrlega í þessum efnum með nýju og ólíku fólki sem lætur til sín taka í stjórnmálum og gefur lítið fyrir landsföðurinn. Svei mér þá ef þetta er ekki stormur á við þann sem Hannes Hafstein orti um á sínum tíma. Nú velta sjálfstæðismenn því fyrir sér hvernig standi á því að fylgi flokksins hafi dalað eftir landsfund. Eflaust er einhver kjarnakona á við þær Katrínu og Vigdísi að benda þeim á að samkoma bindis- og kjólklæddra „landsfeðravonnabís" sé ekki vænleg til árangurs árið 2013. Sérstaklega ef fjallað er um fósturjörðina á sömu nótum og langafi gerði, þar sem hin kristna og einsleita þjóð býr sig undir hættuna sem steðjar að utan frá, rétt eins og skaðinn sem við völdum okkur sjálf sé skaðlaus. Eflaust eru þær að benda á erindisleysi flokks sem er að búa þjóðina undir framtíð sem fyrir löngu er liðin.
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun