Tölvuteiknaði hamborgarinn Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 25. nóvember 2013 13:10 Ég stóð við afgreiðsluborð ónefndrar hamborgaraknæpu og skoðaði ljósmyndir af því sem var á matseðlinum á meðan ég beið eftir matnum mínum. Fljótlega tók ég eftir því að ekki var allt með felldu. Maturinn leit óraunverulega út og það var eitthvað dularfullt í gangi á efri hluta hamborgarabrauðanna. Að lokum fattaði ég hvað var að. Þetta var allt sama brauðið. Ostborgarinn, beikonborgarinn og barbíkjúborgarinn, allir voru þeir í sama brauðinu. Það var sesamfræjamunstrið sem kom upp um blekkinguna. Svo þegar ég fékk matinn leit hann að sjálfsögðu allt öðruvísi út en á myndunum. Svona líkt og einhver hefði sest ofan á hann. Þetta er ekki óalgengt, og líklega hafði bara verið tekin ljósmynd af einu hamborgarabrauði, einum hamborgara, og svo öllu meðlætinu sem í boði er. Síðan hefur einhver tölvunörd með lummu í vör sett saman hvern borgara fyrir sig í Photoshop. Notað öll trixin sem hann kann til að gera hvern og einn sem girnilegastan. Þetta er sama aðferð og við Íslendingar notum til að lokka, eða ætti ég að segja narra, ferðamenn hingað til lands. Ferðaþjónustan er í miklum blóma, en það er örugglega að einhverju leyti vegna þess að við skreytum sannleikann aðeins. Við sýnum þeim mikilfenglegar ljós- og hreyfimyndir af íslenskri náttúru sem enginn hefur séð með berum augum. Ísland er að mörgu leyti fallegt, en það er grátt á litinn. Við vitum það öll. Allt annað er fölsun. Enginn Íslendingur borðar kæstan hákarl og lopapeysueign landans er í sögulegu lágmarki. Fullyrðingar um að "vinsælasti veitingastaður Íslands sé pylsuvagn" er röng. Bæjarins bestu er nefnilega ekki veitingastaður heldur pylsuvagn. Myndir af litaleiðréttum norðurljósum sem speglast á silfruðu vatnsyfirborði eru heldur ekki ljósmyndir heldur tölvuteikningar, svona eins og í Toy Story. Þetta er ekki til í alvöru. Af hverju skrökvum við að útlendingum? Myndi enginn heimsækja okkur annars? Er ég kannski ekki ég, heldur bara fígúra í upplifuninni "Ísland"? Maður í risavöxnum Mikka músar-búningi að drepast úr hita því að viftan í búningnum er biluð? Búum við kannski öll á tölvuteiknuðum hamborgara? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir Skoðun
Ég stóð við afgreiðsluborð ónefndrar hamborgaraknæpu og skoðaði ljósmyndir af því sem var á matseðlinum á meðan ég beið eftir matnum mínum. Fljótlega tók ég eftir því að ekki var allt með felldu. Maturinn leit óraunverulega út og það var eitthvað dularfullt í gangi á efri hluta hamborgarabrauðanna. Að lokum fattaði ég hvað var að. Þetta var allt sama brauðið. Ostborgarinn, beikonborgarinn og barbíkjúborgarinn, allir voru þeir í sama brauðinu. Það var sesamfræjamunstrið sem kom upp um blekkinguna. Svo þegar ég fékk matinn leit hann að sjálfsögðu allt öðruvísi út en á myndunum. Svona líkt og einhver hefði sest ofan á hann. Þetta er ekki óalgengt, og líklega hafði bara verið tekin ljósmynd af einu hamborgarabrauði, einum hamborgara, og svo öllu meðlætinu sem í boði er. Síðan hefur einhver tölvunörd með lummu í vör sett saman hvern borgara fyrir sig í Photoshop. Notað öll trixin sem hann kann til að gera hvern og einn sem girnilegastan. Þetta er sama aðferð og við Íslendingar notum til að lokka, eða ætti ég að segja narra, ferðamenn hingað til lands. Ferðaþjónustan er í miklum blóma, en það er örugglega að einhverju leyti vegna þess að við skreytum sannleikann aðeins. Við sýnum þeim mikilfenglegar ljós- og hreyfimyndir af íslenskri náttúru sem enginn hefur séð með berum augum. Ísland er að mörgu leyti fallegt, en það er grátt á litinn. Við vitum það öll. Allt annað er fölsun. Enginn Íslendingur borðar kæstan hákarl og lopapeysueign landans er í sögulegu lágmarki. Fullyrðingar um að "vinsælasti veitingastaður Íslands sé pylsuvagn" er röng. Bæjarins bestu er nefnilega ekki veitingastaður heldur pylsuvagn. Myndir af litaleiðréttum norðurljósum sem speglast á silfruðu vatnsyfirborði eru heldur ekki ljósmyndir heldur tölvuteikningar, svona eins og í Toy Story. Þetta er ekki til í alvöru. Af hverju skrökvum við að útlendingum? Myndi enginn heimsækja okkur annars? Er ég kannski ekki ég, heldur bara fígúra í upplifuninni "Ísland"? Maður í risavöxnum Mikka músar-búningi að drepast úr hita því að viftan í búningnum er biluð? Búum við kannski öll á tölvuteiknuðum hamborgara?
Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun