Vatnsmýrarbyggð verður djásn í höfuðborginni Örn Sigurðsson og Gunnar H. Gunnarsson skrifar 11. nóvember 2011 06:00 Ómari Ragnarssyni, þeim fjölhæfa og athafnasama snillingi, fatast illilega flugið í grein í Fréttablaðinu þann 9. nóvember sl., sem hann ritar til varnar flugvellinum í hjarta Reykjavíkur. Þar telur Ómar sig ugglaust eiga persónulegra hagsmuna að gæta sem flugrekandi og flugvélareigandi. Í skrifum sínum lítur hann fram hjá öllu, sem máli skiptir í umræðu um víðtæka framtíðarhagsmuni borgarbúa og annarra landsmanna. Stjórnlagaþingsmaðurinn Ómar sleppir því að nefna fyrstu almennu atkvæðagreiðslu á Íslandi, ef frá eru taldar kosningar um brennivín, hunda, fullveldi 1918 og stofnun lýðveldis 1944, þegar Reykvíkingar ákváðu 2001 að Reykjavíkurflugvöllur skyldi lagður niður eigi síðar en 2016 . Ómar getur þess ekki að Reykvíkingar fengu full yfirráð yfir kjörlendi sínu í Vatnsmýri þann 1. janúar 1932 til þess eins að þróa þar áfram ört stækkandi höfuðborg. Þetta var níu árum áður en Bretar byggðu herflugvöll í Vatnsmýri og 14 árum áður en ríkið gerði hann með valdi að borgaralegum flugvelli í stríðslok gegn brýnustu hagsmunum og vilja Reykvíkinga. Ómar nefnir ekki einu orði að árið 2005 var samþykkt með 14 atkvæðum í borgarstjórn Reykjavíkur að efna til alþjóðlegrar hugmyndasamkeppni um skipulag Vatnsmýrar. Árið 2007 bárust alls 136 glæsilegar tillögur frá mörgum færustu sérfræðingum heims á sviði borgarskipulags. Engin tillagnanna gerði ráð fyrir flugvelli þó samkeppnisgögn heimiluðu það. Margsinnis hefur verið sýnt fram á þjóðhagslega arðsemi þess að byggja í Vatnsmýri, m.a. í skýrslu, sem ráðgjafafyrirtækið ParX vann fyrir samgönguráðherra 2007. Þar kemur fram að á verðlagi 2005 verður þjóðarbúið af a.m.k. 3.500.000.000 kr. á hverju því ári, sem ekki er byggt í Vatnsmýri. Aðrir telja að tap þjóðarbúsins sé að minnsta kosti fjórfalt eða um 14 milljarðar kr. á ári. Þétting byggðar er mannvæn, umhverfisvæn og þjóðhagslega arðsöm. Nú kostar akstur á höfuðborgarsvæðinu á 3ja hundrað milljarða kr. á ári, en með fullbyggðri þéttri og blandaðri byggð í Vatnsmýri sparast verulegur hluti þess fjár eða allt að 40%. Talið er að frá og með árinu 2013 skapist þörf fyrir smáar og meðalstórar fjölbýlishúsaíbúðir miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu þar sem ungar fjölskyldur komast af með einn bíl eða engan. Ef ekki er unnt að koma til móts við eftirspurnina í Vatnsmýri mun verulegur hluti þessa hóps neyðast til að setjast að í nýjum úthverfum utan við núverandi jaðar höfuðborgarsvæðisins, einkum í nágrannasveitarfélögunum. Það mun leiða til áframhaldandi stjórnlausrar útþenslu byggðar og aukins kostnaðar samfélagsins með tilheyrandi skerðingu lífskjara. Reykvíkinginn Ómar Ragnarsson skortir tilfinningu fyrir brýnustu hagsmunum höfuðborgarbúa. Þeir hagsmunir eru að sjálfsögðu að losna sem allra fyrst við flugvöllinn úr Vatnsmýri. Flugvélareigandinn og flugrekandinn Ómar ætti að snúa sér að Ögmundi ráðherra samgöngumála, sem hangir á Vatnsmýrarflugvellinum eins og hundur á roði og benda honum á að það eru langtímahagsmunir flugrekenda að skapa stöðugleika og ró um miðstöð innanlandsflugsins. Í því skyni gæti ríkið t.d. gert nýjan flugvöll uppi á Hólmsheiði fyrir u.þ.b. 15 milljarða króna og átt um 20.000.000.000 kr. í afgang eftir sölu á ríkislóðunum í Vatnsmýri. Heldur þú ekki Ómar að ríkið gæti notað þetta fé í samgöngumannvirki á þessum síðustu og verstu tímum? Vantar ekki peninga t.d. í Dýrafjarðargöng, Norðfjarðargöng, Öskjuhlíðargöng og Kópavogsgöng? Vatnsmýrin er eins konar ormagryfja lýðveldisins. Í umræðum um hana mætist flest það versta í íslenskum stjórnmálum og samræðuhefð. Þar rekast á sýndarhagsmunir dreifðra byggða og gamla bændasamfélagsins annars vegar og hins vegar meginhagsmunir hins unga borgarsamfélags. Samgönguyfirvöld hafa áratugum saman staðið fyrir skipulegri áróðursherferð gegn helstu hagsmunum höfuðborgarbúa og kallað til mikinn liðsstyrk hollvina flugsins, þeirra sem með einum eða öðrum hætti gætu talist eiga persónulegra hagsmuna að gæta af áframhaldandi veru flugvallar í Vatnsmýri. Í málflutningi sínum byggir þessi hópur á þröngum einkahagsmunum, tilfinningatengdum rökleysum, órökstuddum fullyrðingum, tilbúningi og útúrsnúningum en sniðgengur um leið grundvallaratriði samræðunnar, þ.e. rökstuðning, sanngirni og fagleg vinnubrögð. Skrif Ómars Ragnarssonar flugrekanda bera öll þessi einkenni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Tengdar fréttir Höfuðborg og flugvöllur allra landsmanna Það er lögmál að borgir og bæir myndast oftast á krossgötum, sem draga að sér verslun og þjónustu. Innlend dæmi eru Reykjavík, Borgarnes, Akureyri, Egilsstaðir og Selfoss en erlend dæmi eru Ósló, Stokkhólmur og Kaupmannahöfn. Reykjavík myndaðist þar sem sjóleið og landleið mættust við gömlu Reykjavíkurhöfn á þeim tímum sem dönsku konungarnir, Þórbergur, Lindberg og Nóbelsskáldið tóku land í Reykjavíkurhöfn. Síðan bættist flugvöllurinn við rétt við Kvosina. Fljótlega myndaðist andstaða við flugvöllinn á þeim forsendum að hann tæki rými frá miðborginni. 9. nóvember 2011 06:00 Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Skynsamleg forgangsröðun fjár Ragnhildur Jónsdóttir skrifar Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að sameinast fjölskyldu sinni Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson skrifar Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leyfum mennskunni að sigra Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Sjá meira
Ómari Ragnarssyni, þeim fjölhæfa og athafnasama snillingi, fatast illilega flugið í grein í Fréttablaðinu þann 9. nóvember sl., sem hann ritar til varnar flugvellinum í hjarta Reykjavíkur. Þar telur Ómar sig ugglaust eiga persónulegra hagsmuna að gæta sem flugrekandi og flugvélareigandi. Í skrifum sínum lítur hann fram hjá öllu, sem máli skiptir í umræðu um víðtæka framtíðarhagsmuni borgarbúa og annarra landsmanna. Stjórnlagaþingsmaðurinn Ómar sleppir því að nefna fyrstu almennu atkvæðagreiðslu á Íslandi, ef frá eru taldar kosningar um brennivín, hunda, fullveldi 1918 og stofnun lýðveldis 1944, þegar Reykvíkingar ákváðu 2001 að Reykjavíkurflugvöllur skyldi lagður niður eigi síðar en 2016 . Ómar getur þess ekki að Reykvíkingar fengu full yfirráð yfir kjörlendi sínu í Vatnsmýri þann 1. janúar 1932 til þess eins að þróa þar áfram ört stækkandi höfuðborg. Þetta var níu árum áður en Bretar byggðu herflugvöll í Vatnsmýri og 14 árum áður en ríkið gerði hann með valdi að borgaralegum flugvelli í stríðslok gegn brýnustu hagsmunum og vilja Reykvíkinga. Ómar nefnir ekki einu orði að árið 2005 var samþykkt með 14 atkvæðum í borgarstjórn Reykjavíkur að efna til alþjóðlegrar hugmyndasamkeppni um skipulag Vatnsmýrar. Árið 2007 bárust alls 136 glæsilegar tillögur frá mörgum færustu sérfræðingum heims á sviði borgarskipulags. Engin tillagnanna gerði ráð fyrir flugvelli þó samkeppnisgögn heimiluðu það. Margsinnis hefur verið sýnt fram á þjóðhagslega arðsemi þess að byggja í Vatnsmýri, m.a. í skýrslu, sem ráðgjafafyrirtækið ParX vann fyrir samgönguráðherra 2007. Þar kemur fram að á verðlagi 2005 verður þjóðarbúið af a.m.k. 3.500.000.000 kr. á hverju því ári, sem ekki er byggt í Vatnsmýri. Aðrir telja að tap þjóðarbúsins sé að minnsta kosti fjórfalt eða um 14 milljarðar kr. á ári. Þétting byggðar er mannvæn, umhverfisvæn og þjóðhagslega arðsöm. Nú kostar akstur á höfuðborgarsvæðinu á 3ja hundrað milljarða kr. á ári, en með fullbyggðri þéttri og blandaðri byggð í Vatnsmýri sparast verulegur hluti þess fjár eða allt að 40%. Talið er að frá og með árinu 2013 skapist þörf fyrir smáar og meðalstórar fjölbýlishúsaíbúðir miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu þar sem ungar fjölskyldur komast af með einn bíl eða engan. Ef ekki er unnt að koma til móts við eftirspurnina í Vatnsmýri mun verulegur hluti þessa hóps neyðast til að setjast að í nýjum úthverfum utan við núverandi jaðar höfuðborgarsvæðisins, einkum í nágrannasveitarfélögunum. Það mun leiða til áframhaldandi stjórnlausrar útþenslu byggðar og aukins kostnaðar samfélagsins með tilheyrandi skerðingu lífskjara. Reykvíkinginn Ómar Ragnarsson skortir tilfinningu fyrir brýnustu hagsmunum höfuðborgarbúa. Þeir hagsmunir eru að sjálfsögðu að losna sem allra fyrst við flugvöllinn úr Vatnsmýri. Flugvélareigandinn og flugrekandinn Ómar ætti að snúa sér að Ögmundi ráðherra samgöngumála, sem hangir á Vatnsmýrarflugvellinum eins og hundur á roði og benda honum á að það eru langtímahagsmunir flugrekenda að skapa stöðugleika og ró um miðstöð innanlandsflugsins. Í því skyni gæti ríkið t.d. gert nýjan flugvöll uppi á Hólmsheiði fyrir u.þ.b. 15 milljarða króna og átt um 20.000.000.000 kr. í afgang eftir sölu á ríkislóðunum í Vatnsmýri. Heldur þú ekki Ómar að ríkið gæti notað þetta fé í samgöngumannvirki á þessum síðustu og verstu tímum? Vantar ekki peninga t.d. í Dýrafjarðargöng, Norðfjarðargöng, Öskjuhlíðargöng og Kópavogsgöng? Vatnsmýrin er eins konar ormagryfja lýðveldisins. Í umræðum um hana mætist flest það versta í íslenskum stjórnmálum og samræðuhefð. Þar rekast á sýndarhagsmunir dreifðra byggða og gamla bændasamfélagsins annars vegar og hins vegar meginhagsmunir hins unga borgarsamfélags. Samgönguyfirvöld hafa áratugum saman staðið fyrir skipulegri áróðursherferð gegn helstu hagsmunum höfuðborgarbúa og kallað til mikinn liðsstyrk hollvina flugsins, þeirra sem með einum eða öðrum hætti gætu talist eiga persónulegra hagsmuna að gæta af áframhaldandi veru flugvallar í Vatnsmýri. Í málflutningi sínum byggir þessi hópur á þröngum einkahagsmunum, tilfinningatengdum rökleysum, órökstuddum fullyrðingum, tilbúningi og útúrsnúningum en sniðgengur um leið grundvallaratriði samræðunnar, þ.e. rökstuðning, sanngirni og fagleg vinnubrögð. Skrif Ómars Ragnarssonar flugrekanda bera öll þessi einkenni.
Höfuðborg og flugvöllur allra landsmanna Það er lögmál að borgir og bæir myndast oftast á krossgötum, sem draga að sér verslun og þjónustu. Innlend dæmi eru Reykjavík, Borgarnes, Akureyri, Egilsstaðir og Selfoss en erlend dæmi eru Ósló, Stokkhólmur og Kaupmannahöfn. Reykjavík myndaðist þar sem sjóleið og landleið mættust við gömlu Reykjavíkurhöfn á þeim tímum sem dönsku konungarnir, Þórbergur, Lindberg og Nóbelsskáldið tóku land í Reykjavíkurhöfn. Síðan bættist flugvöllurinn við rétt við Kvosina. Fljótlega myndaðist andstaða við flugvöllinn á þeim forsendum að hann tæki rými frá miðborginni. 9. nóvember 2011 06:00
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar