Kæri Jón Brynhildur Björnsdóttir skrifar 17. júní 2011 00:01 Óskabarnið á afmæli í dag. Hann átti líka afmæli í fyrra og mörg ár þar á undan og alltaf er haldið upp á afmælið hans með skærum lúðrahljómi og fánaskotum, hátíðarræðum og hoppiköstulum, blöðrum og brjóstsykurssnuðum. Ísland er það sem það er af því að Jón Sigurðsson var sá sem hann var. Það er allavega sú skýring sem við aðhyllumst. Kannski var sá skriður kominn á sjálfstæðisbaráttuna sem ekki hefði stöðvast, þótt Jón hefði heykst á því að mótmæla í Kópavogi. En það gerði hann ekki og því er Jón Sigurðsson sameiningartáknið, frelsishetjan: Ofurmenni andans sem barðist með orðum og kenndum við heimsveldi og hafði sigur, þótt hann sjálfur fengi ekki lifað endanlega útfærslu hans. Afmælið í dag er hins vegar aðeins stærra og eiginlega það stærsta síðan afmælisdagurinn varð að þjóðhátíðardegi árið 1944. Af því tilefni hefur ýmislegt verið gert til að fagna. Eitt af því athyglisverðara er ritgerðasamkeppni sem forsætisráðuneytið stóð fyrir meðal nemenda í áttunda bekk og bar yfirskriftina Kæri Jón. Unglingar skrifuðu Jóni Sigurðssyni bréf um líf sitt á Íslandi í dag, lýstu daglegu lífi, áhugamálum, vonum, metnaði og þrám, mannfjölda, tækninýjungum og byltingu í salernis- og samskiptamálum. Sumir buðu Jóni í afmælið sitt, svona vegna þess að þeir fá alltaf að koma í afmælið hans. Nánast allir nefndu frelsi. Unglingar eru Jóni Sigurðssyni þakklátir fyrir þá baráttu sem hann háði fyrir sjálfstæði Íslands og Íslendinga. Þakklátir fyrir frelsið. Hver dagur er sem þúsund ár og þúsund ár dagur ei meir. Síðan Jón Sigurðsson mótmælti eru samkvæmt þessu tímatali ekki liðnar nema tvær samfelldar kennslustundir, en á þeim hefur heimurinn farið í kollhnís, tíminn hefur breyst, rúm og fjarlægðir hafa verið yfirstigin og frelsi er boðorð dagsins. Og fyrir það erum við þakklát. En hvað ætlum við að gera við þetta frelsi? Veiða, skjóta og éta þangað til enginn lundi eða rjúpa er eftir? Virkja þar til fossar eru bara til í ljóðum? Menga þar til sól tér sortna? Hvers konar bréf viljum við fá eftir tvö hundruð ár frá afkomendum okkar? Megi þau ekki bölva því frelsi sem afmælisbarn dagsins gaf okkur. Megi þau njóta fossa, lækja, unna, áa, hvítra jökulkinna langt frá heimsins vígaslóð, lauguð bláum straumi. Frelsið er gjöf en það er líka skuld til komandi kynslóða. Frelsi fylgir ábyrgð. Og ábyrgðin er okkar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Brynhildur Björnsdóttir Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun
Óskabarnið á afmæli í dag. Hann átti líka afmæli í fyrra og mörg ár þar á undan og alltaf er haldið upp á afmælið hans með skærum lúðrahljómi og fánaskotum, hátíðarræðum og hoppiköstulum, blöðrum og brjóstsykurssnuðum. Ísland er það sem það er af því að Jón Sigurðsson var sá sem hann var. Það er allavega sú skýring sem við aðhyllumst. Kannski var sá skriður kominn á sjálfstæðisbaráttuna sem ekki hefði stöðvast, þótt Jón hefði heykst á því að mótmæla í Kópavogi. En það gerði hann ekki og því er Jón Sigurðsson sameiningartáknið, frelsishetjan: Ofurmenni andans sem barðist með orðum og kenndum við heimsveldi og hafði sigur, þótt hann sjálfur fengi ekki lifað endanlega útfærslu hans. Afmælið í dag er hins vegar aðeins stærra og eiginlega það stærsta síðan afmælisdagurinn varð að þjóðhátíðardegi árið 1944. Af því tilefni hefur ýmislegt verið gert til að fagna. Eitt af því athyglisverðara er ritgerðasamkeppni sem forsætisráðuneytið stóð fyrir meðal nemenda í áttunda bekk og bar yfirskriftina Kæri Jón. Unglingar skrifuðu Jóni Sigurðssyni bréf um líf sitt á Íslandi í dag, lýstu daglegu lífi, áhugamálum, vonum, metnaði og þrám, mannfjölda, tækninýjungum og byltingu í salernis- og samskiptamálum. Sumir buðu Jóni í afmælið sitt, svona vegna þess að þeir fá alltaf að koma í afmælið hans. Nánast allir nefndu frelsi. Unglingar eru Jóni Sigurðssyni þakklátir fyrir þá baráttu sem hann háði fyrir sjálfstæði Íslands og Íslendinga. Þakklátir fyrir frelsið. Hver dagur er sem þúsund ár og þúsund ár dagur ei meir. Síðan Jón Sigurðsson mótmælti eru samkvæmt þessu tímatali ekki liðnar nema tvær samfelldar kennslustundir, en á þeim hefur heimurinn farið í kollhnís, tíminn hefur breyst, rúm og fjarlægðir hafa verið yfirstigin og frelsi er boðorð dagsins. Og fyrir það erum við þakklát. En hvað ætlum við að gera við þetta frelsi? Veiða, skjóta og éta þangað til enginn lundi eða rjúpa er eftir? Virkja þar til fossar eru bara til í ljóðum? Menga þar til sól tér sortna? Hvers konar bréf viljum við fá eftir tvö hundruð ár frá afkomendum okkar? Megi þau ekki bölva því frelsi sem afmælisbarn dagsins gaf okkur. Megi þau njóta fossa, lækja, unna, áa, hvítra jökulkinna langt frá heimsins vígaslóð, lauguð bláum straumi. Frelsið er gjöf en það er líka skuld til komandi kynslóða. Frelsi fylgir ábyrgð. Og ábyrgðin er okkar.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun