Gleymdu löndin Ólafur Stephensen skrifar 10. júlí 2010 06:00 Fyrir jarðskjálftann mikla í janúar síðastliðnum var Haítí eitt af fátækustu og vanþróuðustu löndum heimsins. Þar skorti menntun, heilbrigðisþjónustu, vegi, brýr, húsnæði og löggæzlu svo eitthvað sé nefnt. Skorturinn á Haítí átti sinn þátt í því að afleiðingar jarðskjálftans urðu jafnskelfilegar og raun ber vitni. Hundruð þúsunda fórust, á aðra milljón missti heimili sín. Efnaðra land með sterkari innviði hefði staðið náttúruhamfarirnar mun betur af sér. Við Íslendingar getum að sumu leyti sett okkur í spor Haítí-manna, af því að hér verða stórir jarðskjálftar með reglulegu millibili. Í þeim tveimur síðustu slasaðist enginn og enginn dó. Flest hús stóðu skjálftann af sér, enda byggð með jarðskjálftahættu í huga. Þeir sem þurftu aðstoð fengu hana fljótt og vel. Þeir sem urðu fyrir eignatjóni fengu það bætt. Þannig bregst ríkt, þróað ríki við náttúruhamförum. Haítíbúar eiga allt sitt undir umheiminum. Þeir hafa sjálfir engar bjargir til að endurreisa land sitt eftir skjálftann, hvað þá að koma því í betra stand. Eins og sagt var frá í Fréttablaðinu í gær er ástandið í landinu ennþá skelfilegt. Milljónir líða fyrir skort á hreinu vatni, mat og húsnæði. Heilbrigðisþjónustu skortir og milljónir barna eru berskjaldaðar fyrir hungri, sjúkdómum og ofbeldi. Björg Björnsdóttir, verkefnisstjóri hjá Barnaheill og Save the Children á Íslandi, segir í blaðinu í gær að sjúkdómar á borð við niðurgang og malaríu ógni börnum á Haítí. Þeir séu auðlæknanlegir, en skortur á fé til að berjast gegn þeim geti leitt til dauða fjölda barna. Íslendingar, rétt eins og aðrir Vesturlandabúar, veittu hamförunum á Haítí mikla athygli í byrjun ársins. Stjórnvöld sendu rústabjörgunarsveit á vettvang, sem vann gott starf og vakti athygli. En nú eru alþjóðlegir fjölmiðlar farnir burt frá Haítí og fréttum af landinu fækkar. Þetta er gömul saga; athygli almennings í ríku löndunum, sem eru aflögufær um hjálp handa þeim fátækari, hvílir gjarnan aðeins í fáeina daga eða vikur á svæðum þar sem stríð eða náttúruhamfarir dynja yfir. Svo gleymist að fylgjast með eftirleiknum. Þá er hins vegar þörfin mest. Og sumir Haítíbúar spyrja reyndar: Af hverju mundi enginn eftir okkur heldur áður en jarðskjálftinn reið yfir? Það er ástæða fyrir ríka þjóð, sem þrátt fyrir tímabundna erfiðleika hefur það svo margfalt betra en hinar fátæku þjóðir þriðja heimsins, að rifja upp öðru hverju hver munurinn er á okkar hlutskipti og þeirra. Og láta þá eitthvað af hendi rakna. Ekki gleyma Haítí og öðrum löndum, sem svipað er ástatt um. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Hverjir eiga Ísland? Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Kæru valkyrjur, hatrið sigraði líklega í þetta skiptið Arnar Laxdal Skoðun Stjórnmál sem virka og lýðræði sem kemst ekki fyrir í umslagi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ríkisstjórnin stóð af sér áhlaup sérhagsmuna Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Ursula Von der Leyen styður stríðsglæpamenn - Ísland á ekki að þegja Helen Ólafsdóttir Skoðun Ekki sprengja börn! Ellen Calmon Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Fröken þjóðarmorð: Þér er ekki boðið! Linda Ósk Árnadóttir,Yousef Ingi Tamimi Skoðun Hvert er markmið fulltrúalýðræðis? Hlynur Orri Stefánsson,Vilhjálmur Árnason Skoðun Vönduð vinnubrögð - alltaf! Jóna Bjarnadóttir Skoðun
Fyrir jarðskjálftann mikla í janúar síðastliðnum var Haítí eitt af fátækustu og vanþróuðustu löndum heimsins. Þar skorti menntun, heilbrigðisþjónustu, vegi, brýr, húsnæði og löggæzlu svo eitthvað sé nefnt. Skorturinn á Haítí átti sinn þátt í því að afleiðingar jarðskjálftans urðu jafnskelfilegar og raun ber vitni. Hundruð þúsunda fórust, á aðra milljón missti heimili sín. Efnaðra land með sterkari innviði hefði staðið náttúruhamfarirnar mun betur af sér. Við Íslendingar getum að sumu leyti sett okkur í spor Haítí-manna, af því að hér verða stórir jarðskjálftar með reglulegu millibili. Í þeim tveimur síðustu slasaðist enginn og enginn dó. Flest hús stóðu skjálftann af sér, enda byggð með jarðskjálftahættu í huga. Þeir sem þurftu aðstoð fengu hana fljótt og vel. Þeir sem urðu fyrir eignatjóni fengu það bætt. Þannig bregst ríkt, þróað ríki við náttúruhamförum. Haítíbúar eiga allt sitt undir umheiminum. Þeir hafa sjálfir engar bjargir til að endurreisa land sitt eftir skjálftann, hvað þá að koma því í betra stand. Eins og sagt var frá í Fréttablaðinu í gær er ástandið í landinu ennþá skelfilegt. Milljónir líða fyrir skort á hreinu vatni, mat og húsnæði. Heilbrigðisþjónustu skortir og milljónir barna eru berskjaldaðar fyrir hungri, sjúkdómum og ofbeldi. Björg Björnsdóttir, verkefnisstjóri hjá Barnaheill og Save the Children á Íslandi, segir í blaðinu í gær að sjúkdómar á borð við niðurgang og malaríu ógni börnum á Haítí. Þeir séu auðlæknanlegir, en skortur á fé til að berjast gegn þeim geti leitt til dauða fjölda barna. Íslendingar, rétt eins og aðrir Vesturlandabúar, veittu hamförunum á Haítí mikla athygli í byrjun ársins. Stjórnvöld sendu rústabjörgunarsveit á vettvang, sem vann gott starf og vakti athygli. En nú eru alþjóðlegir fjölmiðlar farnir burt frá Haítí og fréttum af landinu fækkar. Þetta er gömul saga; athygli almennings í ríku löndunum, sem eru aflögufær um hjálp handa þeim fátækari, hvílir gjarnan aðeins í fáeina daga eða vikur á svæðum þar sem stríð eða náttúruhamfarir dynja yfir. Svo gleymist að fylgjast með eftirleiknum. Þá er hins vegar þörfin mest. Og sumir Haítíbúar spyrja reyndar: Af hverju mundi enginn eftir okkur heldur áður en jarðskjálftinn reið yfir? Það er ástæða fyrir ríka þjóð, sem þrátt fyrir tímabundna erfiðleika hefur það svo margfalt betra en hinar fátæku þjóðir þriðja heimsins, að rifja upp öðru hverju hver munurinn er á okkar hlutskipti og þeirra. Og láta þá eitthvað af hendi rakna. Ekki gleyma Haítí og öðrum löndum, sem svipað er ástatt um.