Mundu mig - ég man þig Gerður Kristný skrifar 1. mars 2010 06:00 Dagblaðaútgáfa verður seint talin arðvænleg á Íslandi. Markaðurinn er lítill og það kemur vitaskuld bæði niður á auglýsinga- og lausblaðasölu. Lítið rúm virðist vera fyrir neina sérhæfingu. Um leið og einhver fjölmiðillinn dettur niður á sniðugheit eru hinir ekki seinir að vilja reyna sig líka. Blöðin hafa, líkt og aðrir fjölmiðlar, þurft að sigla í gegnum djúpa öldudali og margir því miður sokkið með manni og mús. Atvinnuöryggið hefur í raun aldrei þvælst fyrir á íslenskum dagblaðamarkaði og það hefur heldur betur sýnt sig á síðustu mánuðum þegar hverri kanónunni á fætur annarri hefur verið sagt upp. En hún er mörg matarholan og Morgunblaðið og Fréttablaðið hafa þurft að sýna nokkra hugmyndaauðgi í að finna leiðir til að hressa fjárhaginn við. Margt hefur verið reynt, svo sem að gefa út á aukablöð helguðum vinnuvélum eða húsbúnaði, freista áskrifenda með dýrindis siglingum um höfin sjö og svo hefur jafnvel verið brugðið á það ráð að skipta um karla í brúnni. Eitt síðasta útspilið gefur til kynna að markaðsstjórar Morgunblaðs og Fréttablaðs hafi lagst yfir kvikmyndir Ingmars Bergmann í leit að nýjum hugmyndum, hitt þar fyrir sjálfan ,,döden" og tekið við hann eina skák. Að minnsta kosti hefur sú niðurstaða fengist á báðum bæjum að ráðlegast sé að veðja á minningargreinarnar, efni sem Morgunblaðið hefur fengið að sitja eitt að fram að þessu og skuggalega oft verið það áhugaverðasta með morgunkaffinu.Ekki fyrr hafði Fréttablaðið boðið lesendum að skrifa minningarorð um látna en Morgunblaðið tók að auglýsa: „Allar minningar á einum stað". Þessa dagana stingur það upp á því við lesendur sína í hverri heilsíðuauglýsingunni á fætur annarri að kaupa innbundna bók með minningargreinum um sína nánustu - eða bara hvern sem er. Nú þarf enginn lengur að taka fram skærin og klippa greinarnar út, heldur föndrar Mogginn þetta bara fyrir mann og lætur binda inn í svokallaða Minningabók. Morgunblaðið þiggur auðvitað þóknun fyrir en ekki hef ég hugmynd um hvernig greiðslu verður háttað til höfundarrétthafa, það er að segja þeirra sem skrifuðu minningargreinarnar. Það er nokkuð kaldhæðnislegt að lífróður dagblaðanna skuli hafa tekið þessa stefnu, beint í opinn dauðann. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth Skoðun
Dagblaðaútgáfa verður seint talin arðvænleg á Íslandi. Markaðurinn er lítill og það kemur vitaskuld bæði niður á auglýsinga- og lausblaðasölu. Lítið rúm virðist vera fyrir neina sérhæfingu. Um leið og einhver fjölmiðillinn dettur niður á sniðugheit eru hinir ekki seinir að vilja reyna sig líka. Blöðin hafa, líkt og aðrir fjölmiðlar, þurft að sigla í gegnum djúpa öldudali og margir því miður sokkið með manni og mús. Atvinnuöryggið hefur í raun aldrei þvælst fyrir á íslenskum dagblaðamarkaði og það hefur heldur betur sýnt sig á síðustu mánuðum þegar hverri kanónunni á fætur annarri hefur verið sagt upp. En hún er mörg matarholan og Morgunblaðið og Fréttablaðið hafa þurft að sýna nokkra hugmyndaauðgi í að finna leiðir til að hressa fjárhaginn við. Margt hefur verið reynt, svo sem að gefa út á aukablöð helguðum vinnuvélum eða húsbúnaði, freista áskrifenda með dýrindis siglingum um höfin sjö og svo hefur jafnvel verið brugðið á það ráð að skipta um karla í brúnni. Eitt síðasta útspilið gefur til kynna að markaðsstjórar Morgunblaðs og Fréttablaðs hafi lagst yfir kvikmyndir Ingmars Bergmann í leit að nýjum hugmyndum, hitt þar fyrir sjálfan ,,döden" og tekið við hann eina skák. Að minnsta kosti hefur sú niðurstaða fengist á báðum bæjum að ráðlegast sé að veðja á minningargreinarnar, efni sem Morgunblaðið hefur fengið að sitja eitt að fram að þessu og skuggalega oft verið það áhugaverðasta með morgunkaffinu.Ekki fyrr hafði Fréttablaðið boðið lesendum að skrifa minningarorð um látna en Morgunblaðið tók að auglýsa: „Allar minningar á einum stað". Þessa dagana stingur það upp á því við lesendur sína í hverri heilsíðuauglýsingunni á fætur annarri að kaupa innbundna bók með minningargreinum um sína nánustu - eða bara hvern sem er. Nú þarf enginn lengur að taka fram skærin og klippa greinarnar út, heldur föndrar Mogginn þetta bara fyrir mann og lætur binda inn í svokallaða Minningabók. Morgunblaðið þiggur auðvitað þóknun fyrir en ekki hef ég hugmynd um hvernig greiðslu verður háttað til höfundarrétthafa, það er að segja þeirra sem skrifuðu minningargreinarnar. Það er nokkuð kaldhæðnislegt að lífróður dagblaðanna skuli hafa tekið þessa stefnu, beint í opinn dauðann.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun