Heimska leiðin Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 12. nóvember 2008 06:30 Undanfarnar vikur hefur verið lífsins ómögulegt að opna nokkurn miðil án þess að úr hellist kreppan með öllum sínum fylgifiskum: Yfirvofandi atvinnuleysi fjölda fólks, ókleifum skuldahamrinum, gjaldþroti fyrirtækjanna, vöruskorti, gjaldeyrisskorti og gleðiskorti. Ekkert er eins auðvelt að kveikja og óttann því hann er eldfimari en olía. Á meðan svörin eru jafn ótrygg og raun ber vitni rekur ein upphrópun aðra. Einn daginn var það finnska leiðin sem hafði víst gengið svo ljómandi vel. Og hvarvetna mátti sjá stórar fyrirsagnir: Finnska leiðin! Daginn eftir kom í ljós að finnska leiðin var ekki sú töfralausn sem talið var í gær heldur hrjóstrug vegferð á mörkum hungursneyðar og hörmunga. Ofan í kaupið værum við mun verr stödd en finnska þjóðin á sínum tíma, reyndar þurfi okkar reikningsdæmi ekkert minna en kraftaverk til að ganga upp. Enginn veit samt almennilega hversu endanleg tortímingin er því fréttirnar rekast hver á annars horn. Segja annars vegar að við verðum galeiðuþrælar þjóðarskútunnar ævina út, til að borga eitthvað sem við áttum aldrei. Hins vegar að eignir dugi að öllum líkindum til að jafna út skuldir bankanna í útlöndum. Rússagullið reyndist vera bara í plati en skyndilega datt pólskt lán inn um lúguna og forsætisráðherra varð svo aldeilis hlessa og bit. Fréttaflutningurinn virðist stundum frekar eiga uppruna í sögusögnum en staðreyndum og niðurstaðan er öngþveiti. Hvað sem öllu líður er að minnsta kosti ljóst fyrir löngu að meðvirkt ástarsamband Seðlabankans og íslensku krónunnar er dauðadæmt. Bankastjórinn er eins og barin eiginkona sem yfirgefur ekki ofbeldisfullan alka af því hún vonar að hann muni að lokum verða góður ef hún stendur nógu lengi með honum. Heimilið á barmi glötunar en skynsemin víðsfjarri. Íslenska krónan skal ekki skekin af stalli sínum því þá væri verið að viðurkenna mistök. Þess í stað skal farin heimska leiðin: Að hampa krónunni sem sameiningartákni þjóðarinnar. Tilfinningasemi og gjaldmiðill eiga enga samleið. Íslenska krónan er ekki þjóðtungan, fáninn, lýðræðið eða sjálfstæðið. Hún er stjórnlaus fyllibytta sem hefur endanlega brotlent á botninum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun Nú þurfa foreldrar að vera hugrakkir Jón Pétur Zimsen Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun
Undanfarnar vikur hefur verið lífsins ómögulegt að opna nokkurn miðil án þess að úr hellist kreppan með öllum sínum fylgifiskum: Yfirvofandi atvinnuleysi fjölda fólks, ókleifum skuldahamrinum, gjaldþroti fyrirtækjanna, vöruskorti, gjaldeyrisskorti og gleðiskorti. Ekkert er eins auðvelt að kveikja og óttann því hann er eldfimari en olía. Á meðan svörin eru jafn ótrygg og raun ber vitni rekur ein upphrópun aðra. Einn daginn var það finnska leiðin sem hafði víst gengið svo ljómandi vel. Og hvarvetna mátti sjá stórar fyrirsagnir: Finnska leiðin! Daginn eftir kom í ljós að finnska leiðin var ekki sú töfralausn sem talið var í gær heldur hrjóstrug vegferð á mörkum hungursneyðar og hörmunga. Ofan í kaupið værum við mun verr stödd en finnska þjóðin á sínum tíma, reyndar þurfi okkar reikningsdæmi ekkert minna en kraftaverk til að ganga upp. Enginn veit samt almennilega hversu endanleg tortímingin er því fréttirnar rekast hver á annars horn. Segja annars vegar að við verðum galeiðuþrælar þjóðarskútunnar ævina út, til að borga eitthvað sem við áttum aldrei. Hins vegar að eignir dugi að öllum líkindum til að jafna út skuldir bankanna í útlöndum. Rússagullið reyndist vera bara í plati en skyndilega datt pólskt lán inn um lúguna og forsætisráðherra varð svo aldeilis hlessa og bit. Fréttaflutningurinn virðist stundum frekar eiga uppruna í sögusögnum en staðreyndum og niðurstaðan er öngþveiti. Hvað sem öllu líður er að minnsta kosti ljóst fyrir löngu að meðvirkt ástarsamband Seðlabankans og íslensku krónunnar er dauðadæmt. Bankastjórinn er eins og barin eiginkona sem yfirgefur ekki ofbeldisfullan alka af því hún vonar að hann muni að lokum verða góður ef hún stendur nógu lengi með honum. Heimilið á barmi glötunar en skynsemin víðsfjarri. Íslenska krónan skal ekki skekin af stalli sínum því þá væri verið að viðurkenna mistök. Þess í stað skal farin heimska leiðin: Að hampa krónunni sem sameiningartákni þjóðarinnar. Tilfinningasemi og gjaldmiðill eiga enga samleið. Íslenska krónan er ekki þjóðtungan, fáninn, lýðræðið eða sjálfstæðið. Hún er stjórnlaus fyllibytta sem hefur endanlega brotlent á botninum.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun