Ímyndarkrísan 11. apríl 2008 00:01 Það hlaut að koma að því. Ísland er ekki lengur svalasta land í heimi. Fremur leiðinleg tíðindi en þó ekki jafn leiðinleg og sú staðreynd að nú virðist flest benda til þess að svo hafi aldrei verið. Þetta var allt einhver bölvaður misskilningur. Skýrsla nefndar um ímynd Íslands hefur verið kynnt og niðurstöðurnar eru niðurdrepandi. Fólk er hreinlega farið að skammast sín fyrir að kenna sig við klakann. Ekki vegna þess að ímynd landsins sé slæm heldur vegna þess að hún er svo veik. Ísland er að mestu leyti óþekkt stærð úti í hinum stóra heimi. Hvað klikkaði? Björk, Jón Páll, lambakjötið og norðurljósin hafa ekki borið hróður okkar jafn víða og við héldum og áhyggjur okkar af því að lauslátt kvenfólk og hvalveiðar sköðuðu ímyndina voru úr lausu lofti gripnar. Það var engin ímynd til að skaða. Þetta er svo neyðarlegt að það nær ekki nokkurri átt. Ég er ekki frá því að það væri skárra ef í ljós hefði komið að ímynd Íslands væri skelfileg. Að fólk héldi að við værum lauslátir villimenn upp til hópa étandi heimaslátraða búrhvali í öll mál. Það hlýtur að vera skárra að fólk hafi ranghugmyndir um okkur en að það hafi nákvæmlega engar hugmyndir. Líklega getum við sjálfum okkur um kennt. Við erum eins og unglingur með brotna sjálfsmynd sem veit ekkert í hvorn fótinn hann á að stíga. Eigum við að skapa okkur ímynd út á óspillta náttúru, besta vatn í heimi og hreinasta loftið eða eigum við að sýna að við séum ekki rómantískir sveimhugar og gera stórfyrirtæki og þungaiðnað að helsta stolti okkar? Jafnvel nefndin sem fjallaði um þessi ímyndarmál virðist ekki vita hvort hún er að koma eða fara. Nefnir íslenska tungu sem eitt af sérkennum þjóðarinnar sem rétt sé að hlúa að um leið og hún kallar aðgerðaáætlunina til að lappa upp á ímynd þjóðarinnar Promote Iceland. Kraftur, frelsi og friður verða kjörorðin í markvissri ímyndarsköpun. Gott og vel. Það er tímabært að hvíla klisjurnar um fallegasta kvenfólk í heimi, skemmtanalífið í Reykjavík, hraunið, mosann og álfana. Einhvern veginn grunar mig samt að þess sé langt að bíða að ég rekist á útlending á erlendri grundu sem segir „ahh, ertu frá Íslandi?“ og kemur svo með ræðu um kraft þjóðarinnar, frelsi og frið. Ætli við þurfum ekki að sætta okkur við það í nokkur ár í viðbót að svara spurningum um lífið í snjóhúsunum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Tilvera okkar er undarlegt ferðalag Hópur meðlima No Borders Skoðun Lífsgæði íbúa Mosfellsbæjar skert Regína Ásvaldsdóttir Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir Skoðun Lestur lykillinn að endurhæfingu? Hvað ef lestur væri lykillinn út? Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun
Það hlaut að koma að því. Ísland er ekki lengur svalasta land í heimi. Fremur leiðinleg tíðindi en þó ekki jafn leiðinleg og sú staðreynd að nú virðist flest benda til þess að svo hafi aldrei verið. Þetta var allt einhver bölvaður misskilningur. Skýrsla nefndar um ímynd Íslands hefur verið kynnt og niðurstöðurnar eru niðurdrepandi. Fólk er hreinlega farið að skammast sín fyrir að kenna sig við klakann. Ekki vegna þess að ímynd landsins sé slæm heldur vegna þess að hún er svo veik. Ísland er að mestu leyti óþekkt stærð úti í hinum stóra heimi. Hvað klikkaði? Björk, Jón Páll, lambakjötið og norðurljósin hafa ekki borið hróður okkar jafn víða og við héldum og áhyggjur okkar af því að lauslátt kvenfólk og hvalveiðar sköðuðu ímyndina voru úr lausu lofti gripnar. Það var engin ímynd til að skaða. Þetta er svo neyðarlegt að það nær ekki nokkurri átt. Ég er ekki frá því að það væri skárra ef í ljós hefði komið að ímynd Íslands væri skelfileg. Að fólk héldi að við værum lauslátir villimenn upp til hópa étandi heimaslátraða búrhvali í öll mál. Það hlýtur að vera skárra að fólk hafi ranghugmyndir um okkur en að það hafi nákvæmlega engar hugmyndir. Líklega getum við sjálfum okkur um kennt. Við erum eins og unglingur með brotna sjálfsmynd sem veit ekkert í hvorn fótinn hann á að stíga. Eigum við að skapa okkur ímynd út á óspillta náttúru, besta vatn í heimi og hreinasta loftið eða eigum við að sýna að við séum ekki rómantískir sveimhugar og gera stórfyrirtæki og þungaiðnað að helsta stolti okkar? Jafnvel nefndin sem fjallaði um þessi ímyndarmál virðist ekki vita hvort hún er að koma eða fara. Nefnir íslenska tungu sem eitt af sérkennum þjóðarinnar sem rétt sé að hlúa að um leið og hún kallar aðgerðaáætlunina til að lappa upp á ímynd þjóðarinnar Promote Iceland. Kraftur, frelsi og friður verða kjörorðin í markvissri ímyndarsköpun. Gott og vel. Það er tímabært að hvíla klisjurnar um fallegasta kvenfólk í heimi, skemmtanalífið í Reykjavík, hraunið, mosann og álfana. Einhvern veginn grunar mig samt að þess sé langt að bíða að ég rekist á útlending á erlendri grundu sem segir „ahh, ertu frá Íslandi?“ og kemur svo með ræðu um kraft þjóðarinnar, frelsi og frið. Ætli við þurfum ekki að sætta okkur við það í nokkur ár í viðbót að svara spurningum um lífið í snjóhúsunum.
Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun
Lestur lykillinn að endurhæfingu? Hvað ef lestur væri lykillinn út? Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun
Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun
Lestur lykillinn að endurhæfingu? Hvað ef lestur væri lykillinn út? Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun