Ímyndarkrísan 11. apríl 2008 00:01 Það hlaut að koma að því. Ísland er ekki lengur svalasta land í heimi. Fremur leiðinleg tíðindi en þó ekki jafn leiðinleg og sú staðreynd að nú virðist flest benda til þess að svo hafi aldrei verið. Þetta var allt einhver bölvaður misskilningur. Skýrsla nefndar um ímynd Íslands hefur verið kynnt og niðurstöðurnar eru niðurdrepandi. Fólk er hreinlega farið að skammast sín fyrir að kenna sig við klakann. Ekki vegna þess að ímynd landsins sé slæm heldur vegna þess að hún er svo veik. Ísland er að mestu leyti óþekkt stærð úti í hinum stóra heimi. Hvað klikkaði? Björk, Jón Páll, lambakjötið og norðurljósin hafa ekki borið hróður okkar jafn víða og við héldum og áhyggjur okkar af því að lauslátt kvenfólk og hvalveiðar sköðuðu ímyndina voru úr lausu lofti gripnar. Það var engin ímynd til að skaða. Þetta er svo neyðarlegt að það nær ekki nokkurri átt. Ég er ekki frá því að það væri skárra ef í ljós hefði komið að ímynd Íslands væri skelfileg. Að fólk héldi að við værum lauslátir villimenn upp til hópa étandi heimaslátraða búrhvali í öll mál. Það hlýtur að vera skárra að fólk hafi ranghugmyndir um okkur en að það hafi nákvæmlega engar hugmyndir. Líklega getum við sjálfum okkur um kennt. Við erum eins og unglingur með brotna sjálfsmynd sem veit ekkert í hvorn fótinn hann á að stíga. Eigum við að skapa okkur ímynd út á óspillta náttúru, besta vatn í heimi og hreinasta loftið eða eigum við að sýna að við séum ekki rómantískir sveimhugar og gera stórfyrirtæki og þungaiðnað að helsta stolti okkar? Jafnvel nefndin sem fjallaði um þessi ímyndarmál virðist ekki vita hvort hún er að koma eða fara. Nefnir íslenska tungu sem eitt af sérkennum þjóðarinnar sem rétt sé að hlúa að um leið og hún kallar aðgerðaáætlunina til að lappa upp á ímynd þjóðarinnar Promote Iceland. Kraftur, frelsi og friður verða kjörorðin í markvissri ímyndarsköpun. Gott og vel. Það er tímabært að hvíla klisjurnar um fallegasta kvenfólk í heimi, skemmtanalífið í Reykjavík, hraunið, mosann og álfana. Einhvern veginn grunar mig samt að þess sé langt að bíða að ég rekist á útlending á erlendri grundu sem segir „ahh, ertu frá Íslandi?“ og kemur svo með ræðu um kraft þjóðarinnar, frelsi og frið. Ætli við þurfum ekki að sætta okkur við það í nokkur ár í viðbót að svara spurningum um lífið í snjóhúsunum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Hvetjandi refsing Reykjavíkurborgar Halla Gunnarsdóttir Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen Skoðun Hvað er í gangi? Jón Pétur Zimsen Skoðun Skólamáltíðir í Hafnarfirði. Af hverju bauð enginn í verkið? Davíð Arnar Stefánsson Skoðun Hjálpum fólki að eignast börn Hildur Sverrisdóttir Skoðun
Það hlaut að koma að því. Ísland er ekki lengur svalasta land í heimi. Fremur leiðinleg tíðindi en þó ekki jafn leiðinleg og sú staðreynd að nú virðist flest benda til þess að svo hafi aldrei verið. Þetta var allt einhver bölvaður misskilningur. Skýrsla nefndar um ímynd Íslands hefur verið kynnt og niðurstöðurnar eru niðurdrepandi. Fólk er hreinlega farið að skammast sín fyrir að kenna sig við klakann. Ekki vegna þess að ímynd landsins sé slæm heldur vegna þess að hún er svo veik. Ísland er að mestu leyti óþekkt stærð úti í hinum stóra heimi. Hvað klikkaði? Björk, Jón Páll, lambakjötið og norðurljósin hafa ekki borið hróður okkar jafn víða og við héldum og áhyggjur okkar af því að lauslátt kvenfólk og hvalveiðar sköðuðu ímyndina voru úr lausu lofti gripnar. Það var engin ímynd til að skaða. Þetta er svo neyðarlegt að það nær ekki nokkurri átt. Ég er ekki frá því að það væri skárra ef í ljós hefði komið að ímynd Íslands væri skelfileg. Að fólk héldi að við værum lauslátir villimenn upp til hópa étandi heimaslátraða búrhvali í öll mál. Það hlýtur að vera skárra að fólk hafi ranghugmyndir um okkur en að það hafi nákvæmlega engar hugmyndir. Líklega getum við sjálfum okkur um kennt. Við erum eins og unglingur með brotna sjálfsmynd sem veit ekkert í hvorn fótinn hann á að stíga. Eigum við að skapa okkur ímynd út á óspillta náttúru, besta vatn í heimi og hreinasta loftið eða eigum við að sýna að við séum ekki rómantískir sveimhugar og gera stórfyrirtæki og þungaiðnað að helsta stolti okkar? Jafnvel nefndin sem fjallaði um þessi ímyndarmál virðist ekki vita hvort hún er að koma eða fara. Nefnir íslenska tungu sem eitt af sérkennum þjóðarinnar sem rétt sé að hlúa að um leið og hún kallar aðgerðaáætlunina til að lappa upp á ímynd þjóðarinnar Promote Iceland. Kraftur, frelsi og friður verða kjörorðin í markvissri ímyndarsköpun. Gott og vel. Það er tímabært að hvíla klisjurnar um fallegasta kvenfólk í heimi, skemmtanalífið í Reykjavík, hraunið, mosann og álfana. Einhvern veginn grunar mig samt að þess sé langt að bíða að ég rekist á útlending á erlendri grundu sem segir „ahh, ertu frá Íslandi?“ og kemur svo með ræðu um kraft þjóðarinnar, frelsi og frið. Ætli við þurfum ekki að sætta okkur við það í nokkur ár í viðbót að svara spurningum um lífið í snjóhúsunum.
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun