Í bíó 9. mars 2007 05:15 Ég vann í tvö ár í kvikmyndahúsi með skóla. Það var að flestu leyti mjög óspennandi upplifun, en átti sín móment. Stundum gat ég hlustað heilt kvöld á Gufuna. Einu sinni heyrði ég viðtal við búfræðikennara sem tókst að vitna sex sinnum í Halldór Laxness á tuttugu mínútum, þar á meðal sagði hann „lífið er saltfiskur". Stundum reyndi maður í illgirni sinni og skemmtanaþörf að gera viðskiptavinina vandræðalega. Mér er minnisstætt þegar franska myndin Baissez-moi var sýnd. Titillinn var þýddur beint og bókstaflega yfir á íslensku: Ríddu mér. Stutt og laggott nafn, en bíógestir áttu í ótrúlegum vandræðum með hann. Maður sá hvernig það braust um í þeim þar sem þeir stóðu fyrir framan miðasöluna: Hvort á ég að basla við þessa helvítis frönsku, eða nota íslenska nafnið? Já, ég ætla að fá einn miða á... Bass... Bess... Bassesmuoa... Fyrirgefðu? Einn miða á... á... (lækkar röddina)... Ríddu mér. Fyrirgefðu, ég heyri ekki alveg. Ég ætla að fá einn miða á þarna frönsku myndina! Svo var spurning hversu lengi miðasöludaman hélt út án þess að fá hláturskast. Ég bið lesendur að dæma okkur ekki hart. Afgreiðslustörf geta verið lýjandi. Sú vinsæla mynd Ríddu mér var reyndar kærkomin undantekning frá þeirri reglu að í íslenskum bíóhúsum eru allir erlendir titlar auglýstir á ensku. Hver man ekki eftir þýsku myndinni Downfall? Spænsku myndinni Pan"s Labyrinth? Frönsku myndinni A Very Long Engagement? Nú lái ég fólki það ekki að geta ekki borið fram hinn ógnvænlega franska titil Un long dimanche de fiançailles, það get ég ekki heldur og á þó að baki sjö menntaskólakúrsa í frönsku. En það er ástæða til að hafa áhyggjur af málþroska þess fulltíða Íslendings sem ekki getur borið fram þýðinguna Trúlofunin langa. Kannski er þetta bara hluti hins lága menningarstigs sem íslensk bíóhús virðast vera á, þar sem til dæmis þykir eðlilegt að rukka aukalega fyrir það að myndir byrji á réttum tíma og séu ekki klipptar í sundur í dramatískum þögnum. Ég vil ekki trúa því að einhverjum yfir tólf ára finnist hallærislegt að nota íslenskan titil á erlendri bíómynd. Það þurfa ekki allar þýðingar að vera eins og Koppafeiti. Þetta er ekki einu sinni spurning um málvernd, þetta er bara spurning um að vera töff. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun
Ég vann í tvö ár í kvikmyndahúsi með skóla. Það var að flestu leyti mjög óspennandi upplifun, en átti sín móment. Stundum gat ég hlustað heilt kvöld á Gufuna. Einu sinni heyrði ég viðtal við búfræðikennara sem tókst að vitna sex sinnum í Halldór Laxness á tuttugu mínútum, þar á meðal sagði hann „lífið er saltfiskur". Stundum reyndi maður í illgirni sinni og skemmtanaþörf að gera viðskiptavinina vandræðalega. Mér er minnisstætt þegar franska myndin Baissez-moi var sýnd. Titillinn var þýddur beint og bókstaflega yfir á íslensku: Ríddu mér. Stutt og laggott nafn, en bíógestir áttu í ótrúlegum vandræðum með hann. Maður sá hvernig það braust um í þeim þar sem þeir stóðu fyrir framan miðasöluna: Hvort á ég að basla við þessa helvítis frönsku, eða nota íslenska nafnið? Já, ég ætla að fá einn miða á... Bass... Bess... Bassesmuoa... Fyrirgefðu? Einn miða á... á... (lækkar röddina)... Ríddu mér. Fyrirgefðu, ég heyri ekki alveg. Ég ætla að fá einn miða á þarna frönsku myndina! Svo var spurning hversu lengi miðasöludaman hélt út án þess að fá hláturskast. Ég bið lesendur að dæma okkur ekki hart. Afgreiðslustörf geta verið lýjandi. Sú vinsæla mynd Ríddu mér var reyndar kærkomin undantekning frá þeirri reglu að í íslenskum bíóhúsum eru allir erlendir titlar auglýstir á ensku. Hver man ekki eftir þýsku myndinni Downfall? Spænsku myndinni Pan"s Labyrinth? Frönsku myndinni A Very Long Engagement? Nú lái ég fólki það ekki að geta ekki borið fram hinn ógnvænlega franska titil Un long dimanche de fiançailles, það get ég ekki heldur og á þó að baki sjö menntaskólakúrsa í frönsku. En það er ástæða til að hafa áhyggjur af málþroska þess fulltíða Íslendings sem ekki getur borið fram þýðinguna Trúlofunin langa. Kannski er þetta bara hluti hins lága menningarstigs sem íslensk bíóhús virðast vera á, þar sem til dæmis þykir eðlilegt að rukka aukalega fyrir það að myndir byrji á réttum tíma og séu ekki klipptar í sundur í dramatískum þögnum. Ég vil ekki trúa því að einhverjum yfir tólf ára finnist hallærislegt að nota íslenskan titil á erlendri bíómynd. Það þurfa ekki allar þýðingar að vera eins og Koppafeiti. Þetta er ekki einu sinni spurning um málvernd, þetta er bara spurning um að vera töff.
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun