Áfall og álitshnekkir 5. september 2005 00:01 Afleiðingar náttúruhamfaranna í Bandaríkjunum eru hrikalegri en nokkurn óraði fyrir þegar fjölmiðlar byrjuðu að flytja fréttir af fellibylnum Katrínu fyrir rúmri viku. Í fyrstu var talið að nokkrir tugir manna hefðu látið lífið og eignatjón væri takmarkað, en síðan hefur komið á daginn að tíu þúsund manns eða fleiri kunna að hafa látist og tjón orðið meira en nokkru sinni fyrr í sögu Bandaríkjanna. Það sem sker í augun er hve seint og illa stjórnvöld vestanhafs brugðust við afleiðingum hamfaranna. Nú þegar vika er liðin frá atburðunum eru tugir þúsunda manna enn hjálparvana við frumstæðar aðstæður. Hryllilegar sögur berast um hvers kyns ofbeldisverk og lögleysu á flóðasvæðinu. Innviðir samfélags sem telur meira en milljón manns virðast hafa brostið að miklu leyti og fylkisstjórnin og alríkisstjórnin reynst magnvana að koma á röð og reglu.Fullkomið, nútímalegt tækniþjóðfélag hefur á örfáum dögum breyst í víti þar sem frumskógalögmálin hafa tekið völdin. Sú spurning er áleitin hvernig á því standi að ríkasta þjóðfélag heims og öflugasta herveldi skuli ekki ráða betur við afleiðingar náttúruhamfara en raun ber vitni. Svo virðist sem engin neyðaráætlun hafi verið til um viðbrögð við atburðum af þessi tagi. Þó voru þeir fyrirsjáanlegir. Herinn er þjálfaður til að grípa til vopna með litlum fyrirvara og ekki vantaði að hermenn voru fljótlega mættir með alvæpni á flóðasvæðið og yfirlýsingar heyrðust um að sérhver sem óhlýðnaðist boðum yrði skotinn til bana. En hjálparsveitir og hjálpargögn, lyf og matvæli, hafa á hinn bóginn látið á sér standa. Þetta er áfall og álitshnekkir fyrir Bandaríkin. Bandaríkjamenn hljóta í kjölfar þessara atburða að þurfa að líta í eigin barm og spyrja sig erfiðra spurninga um samfélag sitt, stjórnkerfi og stjórnarstefnu. Getur verið að hin rótgróna einstaklingshyggja landsmanna með áherslu á að hver sé sjálfum sér næstur skýri vanmáttinn sem í ljós kom þegar bjarga þurfti lífi íbúa og eignum í heilu samfélagi? Það er varla tilviljun að flest fórnarlömb hamfaranna er fólk sem fyrir bjó við verstu aðstæður bandarísks þjóðfélags. Bandaríkjamenn eiga samúð heimsins. Íslendingar þurfa að leggja sitt af mörkum vinaþjóð okkar til aðstoðar eftir því aðstæður leyfa. Framtak stjórnvalda að bjóðast til að senda sérþjálfaðar björgunarsveitir á flóðasvæðin er lofsvert. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Guðmundur Magnússon Mest lesið Læknar eru lífsbjörg: Tryggjum sérnám þeirra Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 06.12.25 Halldór Baldursson Halldór Sakavottorðið og ég Sigurður Árni Reynisson Skoðun Skattlagning mótorhjóla: Órökstudd gjaldtaka sem skapar ranglæti og hvetur til undanskota Gunnlaugur Karlsson Skoðun Mótorhjólin úti – Fjórhjólin inni Skoðun Stór orð – litlar efndir Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Meirihluti bæjarstjórnar Hafnarfjarðar á villigötum Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun Framtíðarsýn Anton Már Gylfason Skoðun Netið er ekki öruggt Sunna Elvira Þorkelsdóttir Skoðun Blönduð byggð við Sundin - í boði nýrrar samgönguáætlunar Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Afleiðingar náttúruhamfaranna í Bandaríkjunum eru hrikalegri en nokkurn óraði fyrir þegar fjölmiðlar byrjuðu að flytja fréttir af fellibylnum Katrínu fyrir rúmri viku. Í fyrstu var talið að nokkrir tugir manna hefðu látið lífið og eignatjón væri takmarkað, en síðan hefur komið á daginn að tíu þúsund manns eða fleiri kunna að hafa látist og tjón orðið meira en nokkru sinni fyrr í sögu Bandaríkjanna. Það sem sker í augun er hve seint og illa stjórnvöld vestanhafs brugðust við afleiðingum hamfaranna. Nú þegar vika er liðin frá atburðunum eru tugir þúsunda manna enn hjálparvana við frumstæðar aðstæður. Hryllilegar sögur berast um hvers kyns ofbeldisverk og lögleysu á flóðasvæðinu. Innviðir samfélags sem telur meira en milljón manns virðast hafa brostið að miklu leyti og fylkisstjórnin og alríkisstjórnin reynst magnvana að koma á röð og reglu.Fullkomið, nútímalegt tækniþjóðfélag hefur á örfáum dögum breyst í víti þar sem frumskógalögmálin hafa tekið völdin. Sú spurning er áleitin hvernig á því standi að ríkasta þjóðfélag heims og öflugasta herveldi skuli ekki ráða betur við afleiðingar náttúruhamfara en raun ber vitni. Svo virðist sem engin neyðaráætlun hafi verið til um viðbrögð við atburðum af þessi tagi. Þó voru þeir fyrirsjáanlegir. Herinn er þjálfaður til að grípa til vopna með litlum fyrirvara og ekki vantaði að hermenn voru fljótlega mættir með alvæpni á flóðasvæðið og yfirlýsingar heyrðust um að sérhver sem óhlýðnaðist boðum yrði skotinn til bana. En hjálparsveitir og hjálpargögn, lyf og matvæli, hafa á hinn bóginn látið á sér standa. Þetta er áfall og álitshnekkir fyrir Bandaríkin. Bandaríkjamenn hljóta í kjölfar þessara atburða að þurfa að líta í eigin barm og spyrja sig erfiðra spurninga um samfélag sitt, stjórnkerfi og stjórnarstefnu. Getur verið að hin rótgróna einstaklingshyggja landsmanna með áherslu á að hver sé sjálfum sér næstur skýri vanmáttinn sem í ljós kom þegar bjarga þurfti lífi íbúa og eignum í heilu samfélagi? Það er varla tilviljun að flest fórnarlömb hamfaranna er fólk sem fyrir bjó við verstu aðstæður bandarísks þjóðfélags. Bandaríkjamenn eiga samúð heimsins. Íslendingar þurfa að leggja sitt af mörkum vinaþjóð okkar til aðstoðar eftir því aðstæður leyfa. Framtak stjórnvalda að bjóðast til að senda sérþjálfaðar björgunarsveitir á flóðasvæðin er lofsvert.
Skattlagning mótorhjóla: Órökstudd gjaldtaka sem skapar ranglæti og hvetur til undanskota Gunnlaugur Karlsson Skoðun
Skattlagning mótorhjóla: Órökstudd gjaldtaka sem skapar ranglæti og hvetur til undanskota Gunnlaugur Karlsson Skoðun