Súrrealísk sumargjöf Kjartan Guðmundsson skrifar 24. maí 2012 10:30 Tónlist. Exorcise. Tilbury. Skiljanlega hræddust einhverjir að Tilbury myndi eiga í erfiðleikum með að standa undir þeim fögru fyrirheitum sem fyrsta lag sveitarinnar, Tenderloin (sem sló í gegn á intervefnum, í það minnsta á íslenskan mælikvarða, þegar það kom út fyrir rúmum mánuði) gaf. Til allrar hamingju reyndist sá ótti ástæðulaus því Exorcise er plata sem hugnast líklega mörgum. Dæmalaust ánægjuleg frumraun frá þessu (upprunalega) einstaklingsverkefni Þormóðs Dagssonar, fyrrum trymbils Jeff Who, Hudson Wayne og Skakkamanage, sem vatt svona hressilega upp á sig, safnaði til sín færu fólki og ungar nú út ljúfum popplögum sem virka þó á köflum örlítið ógnvekjandi á einkennilegan hátt. Hvað eru margir sérhljóðar í því? Tónlist Tilbury (gott og gegnt hljómsveitarnafn sem nikkar kurteisislega til Viðars Víkingssonar) mætti helst lýsa sem lágstemmdu indípoppi sem veit upp á hár hvaða áhrifum það vill ná fram. Áreynslulausri og grípandi en þó blessunarlega lausri við of augljósa „húkka". Dæmi eru ofannefnt Tenderloin, Riot (bæði búa yfir hunangssætum melódíum og súrrealískum textum sem rissa upp forvitnilegar myndir og ýja oftar en ekki að ofbeldi, eins og reyndar fleiri á plötunni), Slow Motion Fighter og Trembling (sem bæði græða á vel útfærðum raddsetningum, hið fyrra einnig á stórkostlegum orgelleik og síðara á frábærum gítar). Undantekningin er þá Eclectic Boogaloo, eintóna rokklag í þyngri kantinum sem brýtur vissulega upp stemninguna en tekst illa að forðast að vera eins og út úr kú.Þormóður Dagsson.Mynd/AntonHér eru hæfileikamenn á ferð, sem gera vel í að setja einfaldleikann í öndvegi. Einn óvæntasti glaðningurinn er söngur Þormóðs, sem sveiflar sér milli kæruleysislegs stíls a la Ian Brown og englaraddar sem myndi sæma sér í drengjakór, eins og að drekka vatn. Á heildina litið er Exorcise fyrirtaks sumargjöf, veraldarvön og skemmtileg plata sem lofar góðu fyrir framtíð Tilbury. Niðurstaða: Stórfín frumraun, stappfull af grípandi popplögum og forvitnilegum textum. Mest lesið Kveða orðróminn í kútinn: „Það eru engar deilur“ Lífið Hvað í ósköpunum gerði James Bond á Íslandi? Leikjavísir „Okkur var ekkert cancelað, nema hann bara gerði það sjálfur“ Tónlist Hraustustu hjón Garðabæjar selja glæsihýsi Lífið Aron segist hættur í ClubDub Lífið Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Gagnrýni Endurfrumsýning Brúðubílsins: „Lilli er eiginlega bróðir minn“ Lífið Í sjokki að sonurinn hafi verið á typpinu Lífið Opinberar nákvæmar upplýsingar um brjóstaaðgerðina Lífið Þykja skuggalega lík Fleetwood Mac Tónlist Fleiri fréttir Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Tónlist. Exorcise. Tilbury. Skiljanlega hræddust einhverjir að Tilbury myndi eiga í erfiðleikum með að standa undir þeim fögru fyrirheitum sem fyrsta lag sveitarinnar, Tenderloin (sem sló í gegn á intervefnum, í það minnsta á íslenskan mælikvarða, þegar það kom út fyrir rúmum mánuði) gaf. Til allrar hamingju reyndist sá ótti ástæðulaus því Exorcise er plata sem hugnast líklega mörgum. Dæmalaust ánægjuleg frumraun frá þessu (upprunalega) einstaklingsverkefni Þormóðs Dagssonar, fyrrum trymbils Jeff Who, Hudson Wayne og Skakkamanage, sem vatt svona hressilega upp á sig, safnaði til sín færu fólki og ungar nú út ljúfum popplögum sem virka þó á köflum örlítið ógnvekjandi á einkennilegan hátt. Hvað eru margir sérhljóðar í því? Tónlist Tilbury (gott og gegnt hljómsveitarnafn sem nikkar kurteisislega til Viðars Víkingssonar) mætti helst lýsa sem lágstemmdu indípoppi sem veit upp á hár hvaða áhrifum það vill ná fram. Áreynslulausri og grípandi en þó blessunarlega lausri við of augljósa „húkka". Dæmi eru ofannefnt Tenderloin, Riot (bæði búa yfir hunangssætum melódíum og súrrealískum textum sem rissa upp forvitnilegar myndir og ýja oftar en ekki að ofbeldi, eins og reyndar fleiri á plötunni), Slow Motion Fighter og Trembling (sem bæði græða á vel útfærðum raddsetningum, hið fyrra einnig á stórkostlegum orgelleik og síðara á frábærum gítar). Undantekningin er þá Eclectic Boogaloo, eintóna rokklag í þyngri kantinum sem brýtur vissulega upp stemninguna en tekst illa að forðast að vera eins og út úr kú.Þormóður Dagsson.Mynd/AntonHér eru hæfileikamenn á ferð, sem gera vel í að setja einfaldleikann í öndvegi. Einn óvæntasti glaðningurinn er söngur Þormóðs, sem sveiflar sér milli kæruleysislegs stíls a la Ian Brown og englaraddar sem myndi sæma sér í drengjakór, eins og að drekka vatn. Á heildina litið er Exorcise fyrirtaks sumargjöf, veraldarvön og skemmtileg plata sem lofar góðu fyrir framtíð Tilbury. Niðurstaða: Stórfín frumraun, stappfull af grípandi popplögum og forvitnilegum textum.
Mest lesið Kveða orðróminn í kútinn: „Það eru engar deilur“ Lífið Hvað í ósköpunum gerði James Bond á Íslandi? Leikjavísir „Okkur var ekkert cancelað, nema hann bara gerði það sjálfur“ Tónlist Hraustustu hjón Garðabæjar selja glæsihýsi Lífið Aron segist hættur í ClubDub Lífið Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Gagnrýni Endurfrumsýning Brúðubílsins: „Lilli er eiginlega bróðir minn“ Lífið Í sjokki að sonurinn hafi verið á typpinu Lífið Opinberar nákvæmar upplýsingar um brjóstaaðgerðina Lífið Þykja skuggalega lík Fleetwood Mac Tónlist Fleiri fréttir Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira